Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το αδιαπέραστο του σώματός μου, ο ενδότερος χαρακτήρας του, του ανήκει λοιπόν εξαιτίας της ποιότητάς του ως απόλυτου μεσίτη. Αλλ’ είναι φανερό ότι το σώμα μου, με αυτήν την έννοια, είμαι εγώ ο ίδιος και αυτό γιατί δε μπορώ να διακριθώ από αυτό, παρά μόνο υπό την προϋπόθεση να πάψω να το θεωρώ απόλυτο μεσίτη... Η αλήθεια είναι ότι δε δέχεται κανένας να πεθάνει γενικά για την ωραιότητα ή αόριστα για την ελευθερία αυτό δε σημαίνει απολύτως τίποτε... Η ελπίδα είναι το ίδιο των αόπλων όντων, είναι το όπλο των αόπλων ή, σωστότερα, είναι το αντίθετο ενός όπλου και σ’ αυτό ακριβώς...

Η σημειωτική βρίσκει στον Πιραντέλλο πρόσφορο έδαφος για να αναπτύξει τις δικές της δυνάμεις, όπως το πραξιακό διάγραμμα, το σημειωτικό τετράγωνο και άλλα, με γνώμονα την ανακάλυψη ενός βαθύτερου νοήματος, που παράγει το θεατρικό έργο κατά την πορεία του από το απλό σχηματικό αφήγημα στη σκηνική αναπαράσταση. Επισημαίνουμε ότι η μελέτη του Ζενέ μέσα από τον Πιραντέλλο και τον πιραντελλισμό, δηλώνει μία βαθύτερη διάθεση να αναδειχθούν συναρτήσεις και συνάψεις. Σημειωτέον ότι ο Ζαν Ζενέ εκκινεί από το τέλος της διαδρομής του Ιταλού συγγραφέα, που είναι το παράλογο και χρησιμ...

ΟΡΟΣΗΜΟ Μαγιάτικος κάμπος, πράσινος. Οι παπαρούνες κόκκινες. Οι μαργαρίτες άσπρες. Θυμαριασμένα τα βουνά πεύκα και κυπαρίσσια. Γέλια, τραγούδια και πουλιά με ήλιους και φεγγάρια. Πού πήγαν τώρα όλ’ αυτά; Πώς γίναν όλα ίσια; Πέτρες, τσιμέντα, σίδερα, μολυβιασμένα πρωινά χωρίς βουνίσια μυρωδιά; Πού πήγε ο παράδεισος; Πού πήγανε τ’ αηδόνια; Πού πήγαν οι αγγελικές φωνές; Τα τρυφερά τα χρόνια; Όπως μας το ’λεγες ΕΣΥ. Αυτή ’ναι η αλήθεια! Λιόλουστη μέρα η ζωή, γλυκοχαράζει το πρωί και σβήνει με τη νύχτα!

Τι είν’ η δόλια μας ζωή με τα πλαστά πλουμίδια φαντασμαγορικές γιορτές, μουσικής ήχους πλέριους που ολογκρεμίζουν άστοργα τις θείες αναβλέψεις κείνων των ευγενών παιδιών που αγραυλούν μακάρια σε πάνσεπτη μεθόριο αιωνίζουσας χάρης κείνων των άγνωστων βροτών στο διάβα των αιώνων με τις πολύφωνες κραυγές άγνωστες μες το πλήθος των πληθουσών μας αγορών με πολλά καρναβάλια και με κορύβαντες ακμής -μηδενικής αξίας; (σελ. 9) Δεν είμαι του Ενδυμίωνα η ερωμένη δεν είμαι φως απατηλό στην ερημιά του κόσμου γνωρίζω πως ο έρως του μεγάλου εραστή του ομορφότερου άνδρα των...

Η Αρλέττα και οι δυο ζωές της... Μπορεί, άραγε, να έχη κανείς δυο ζωές πάνω σε τούτη την γη; Το ερώτημα ακούγεται, κατ' αρχάς; παράδοξο. Η απάντησις, όμως, είναι πώς ναι, είναι δυνατόν! Το αποδεικνύει η ιστορία της πρωταγωνίστριας του παρόντος αφηγήματος, το οποίο μοιάζει σαν παραμύθι, πλην όμως, ένα παραμύθι, πέρα για πέρα αληθινό! Στην πρώτη της ζωή στάθηκε πολύ "άτυχη" και το μόνο καλό που της έλαχε ήταν τα δυο παιδιά της. Στην δεύτερη, αντιθέτως, ο Θεός θέλοντας να την ανταμείψη για την προς Αυτόν μεγάλη πίστη της, έστειλε στον δρόμο της τον "βασιλιά" Πύρρο, ο οπο...

Οι σημερινοί χριστιανοί κάτοικοι του ελλαδικού χώρου, που μιλούν ρωμέικα (τα λένε ελληνικά) δεν είναι φυλετικοί απόγονοι ή πνευματικοί κληρονόμοι των αρχαίων ελλήνων, των αθηναίων, της δημοκρατίας, των φιλοσόφων κ.λπ.. Είναι επήλυδες, βαλκάνιοι, ανατολίτες, βορειοαφρικανοί και όχι μόνον, ορθόδοξοι, με έντονη ανάμειξη της οθωμανικής κουλτούρας. Έμαθαν να επιβιώνουν σε αυτοκρατορίες δεσποτικές (βυζαντινή, οθωμανική) αναπτύσσοντας την υποκρισία, την κουτοπονηριά και πολλά άλλα ελαττώματα με σκέψη εντελώς διαφορετική από αυτή του δυτικού κόσμου.

Όσα αναγράφονται στις μελέτες και τα δοκίμια του βιβλίου αυτού, είναι απόρροια σχεδόν όλων των θεμάτων τα οποία προβλημάτισαν την συγγραφέα στην πορεία της μέχρι σήμερα ζωής της. Ενσωματώθηκαν προς δημοσίευση με την ελπίδα ότι θα βοηθηθεί ο αναγνώστης, να δώσει εξήγηση στις ανάλυτες ακόμη προσωπικές έρευνες, σκέψεις και προβληματισμούς, ώστε διευρύνεται έτσι η συνείδησή του, αφού αποκτά σταδιακά την γνώση του εαυτού του, κατάσταση που ενεργοποιεί πληρέστερα την φαντασία και ξυπνά την ψυχική και Πνευματική μνήμη.

Δεν είναι η τελευταία παράσταση που σε κάνει να πάς κοντά σ’ ένα μύθο. Είναι ο μύθος που ξυπνάει βαθιά μέσα σου. Το ρομαντικό δράμα ενός λαμπερού, υπαρκτού προσώπου που δεν μπορείς να το αποφύγεις, καθώς η λάμψη του κυριαρχεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Έχει μια αλλιώτικη παγκόσμια χάρη, που παρ’ όλους τους δισταγμούς σε προκαλεί να το ακολουθήσεις πέρα από κάθε ποιητικό λόγο και διανοητική σύλληψη. Αφήσαμε λοιπόν το μύθο να μας πάει νοερά εκεί, που η κοσμαγάπητη φωνή μιας παγκόσμιας καλλιτεχνικής "Ντίβας" τις τελευταίες στιγμές της ζωής της, γίνεται μια ακατάλυτη μ...

Τι να πρωτοθυμηθώ... οι εικόνες περνούν από τα μάτια μου τόσο έντονες και με το πέρασμα του χρόνου, όσο μεγαλώνω, τόσο γυρίζω πίσω στα περασμένα παιδικά μου χρόνια στο χωριό. Ίσως γιατί ποτέ δεν έκοψα τον ομφάλιο λώρο από το χωριό, αντίθετα δίνω το παρόν εκεί με την πρώτη ευκαιρία και όποτε μπορώ. Παππούς, γιαγιά, θείοι, πλέον δεν υπάρχουν, όλοι έχουν πεθάνει. Αυτά θυμάμαι από τα καλοκαίρια στο χωριό. Για μένα όλα αυτά είναι μια πολύ καλή ανάμνηση. Μια σύνδεση με το παρελθόν, με τους συγγενείς μου που δεν υπάρχουν πια και με την οικογένειά μου που και αυτή δεν υπάρχει πια...

ΑΝΤΙΦΕΓΓΙΣΜΑΤΑ Τα μάτια σου αντιφεγγίσματα στο λυκόφως του άναστρου ουρανού της ύπαρξής μου ακαθόριστη πορεία πλεύσης χάραξαν για το χαμένο δισκοπότηρο της ευτυχίας. Αναπάντεχα το κύμα ξέθαψε τον έρωτα και λαμπυρίζει σαν αστραφτερό πετράδι κάτω απ’ το φως ενός χλωμού φεγγαριού που διαγράφει το περίγραμμα της μορφής. Ποτάμι ορμητικό ο πόθος απέτρεψε την ανάδειξη κάθε μύχιας σκέψης απ’ τα βάθη της ερειπωμένης ψυχής που επιζητούσε την ηδονή σαν εξαγνισμό. Μάταια τα μαργαριταρένια δάκρυα τη στάχτη προσπάθησαν να ξεπλύνουν απ’ το άνυδρο τοπίο της απόγνωσης. Άμ...

ΕΛΞΗ Ικέτιδες ψυχές σε λύπη και χαρά ακτινοδεμένες γύρω από το αθάνατο Είναι. Κυνηγούν το φτερωτό είδωλο της φύσης που άπιαστο όνειρο μοιάζει. Έλξη που για τη στιγμή σου όλοι αδημονούν. Η καρδιά δίχως έλεγχο παραδίνεται στο δυνατό στροβίλισμα των συναισθημάτων. Ανάμεσα σε ακτινοβόλες σταλαμίδες φωτός βαπτίζεται κάθε θνητός αθάνατος μόνο για μια μικρή στιγμή. Η νύχτα και η μέρα σύμμαχοι στη θεϊκή μίξη τρέχουν με ουράνιο ρυθμό δημιουργώντας αναπόφευκτες ανάγκες μέσα στο ανεξερεύνητο μυστήριο του άμορφου χρόνου.

Ο Γιώργος Κοτζιούλας είναι γεννημένος αφηγητής. Χτίζει "με πέτρα και μ’ ασβέστη", με τα πιο απλά υλικά, τις ιστορίες του, και μας καλεί να συμμετάσχουμε σ’ αυτές, ισότιμα, ήρωες κι εμείς όπως κι ο ίδιος, όπως κι οι άλλοι του ήρωες. Φτωχοί άνθρωποι του λαού, στα ηπειρώτικα Τζουμέρκα, στους λαϊκούς και προσφυγικούς συνοικισμούς της Αθήνας, στα σανατόρια και τις φτωχές παράγκες της Πάρνηθας και της Πεντέλης, αποτελούν τα αγαπημένα του πρόσωπα. Οι καημοί και τα βάσανα, οι χαρές και οι λύπες, η αθωότητα και η πονηριά, τα αστεία και τα πειράγματά τους αποτελούν τα θέματά του. Αγά...

Κι όμως φτάνει κάποια στιγμή που νιώθεις την ανάγκη ν’ απαγκιστρωθείς από κάποιες εμμονές ή "εξαρτήσεις" που εμποδίζουν τη ζωή σου να προχωρήσει μπροστά. Ψάχνεις να βρεις ευκαιρίες να διοχετεύσεις την όποια ενέργεια κρύβεις μέσα σου, να αποφυλακίσεις τις ενοχές και τις τύψεις σου και να συνεχίσεις να ζεις κανονικά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Φυσικά όλα αυτά έχουν να κάνουν με το ήθος και τη συνείδηση του κάθε ανθρώπου. Η επιθυμία για ζωή δεν είναι παρά μια ευλογία που έρχεται όταν πραγματικά έχουμε αποφασίσει πως ήρθε η ώρα ν’ αλλάξουμε το τοπίο μέσα στο οποίο ήδη βρισκό...

Άνοιξη του 2003. Πέντε φίλοι επισκέπτονται το μεσαιωνικό κάστρο της Μονεμβασιάς και μια από τις γυναίκες αυτής της παρέας πέφτει από τον βράχο. Το σώμα της, ένα τσακισμένο κουφάρι, βυθίζεται στα γαλανά νερά του Μυρτώου πελάγους, διακόσια μέτρα πιο κάτω... Ένας μυστηριώδης θάνατος! Αυτοκτονία; Ατύχημα; Δολοφονία; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα παρ’ όλο που ο σύζυγός της και οι υπόλοιποι της παρέας βρίσκονταν πάνω στο Κάστρο. Το 1973, στα σκοτεινά χρόνια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, ένας Μεγάλος Έρωτας γεννιέται! Αυτά τα δύο γεγονότα, που φαινομενικά ε...

Το βιβλίο αυτό περιέχει διάφορες ανεξάρτητες -μεταξύ τους- ιστορίες, που έζησα ο ίδιος ή μου τις διηγήθηκαν άλλοι. Τις πιο πολλές τις έζησα ο ίδιος και συνθέτουν οδοιπορικά ειρήνης ή πολέμου, σε ιστορικές καθοριστικές στιγμές, όμως και σε στιγμές που μπορούν να χαρακτηρισθούν σα νηφάλιες, καθώς διαβαίνει η ζωή της χώρας στον ατέλειωτο, όπως πιστεύουμε, δρόμο της. Υπάρχει όμως μια εξαίρεση. Την εξαίρεση αποτελεί το πρώτο διήγημα που αναφέρεται σα θρύλος. Ο θρύλος αυτός εκπροσωπεί μια πραγματικότητα για δύο άτομα -κατά κύριο λόγο- και μπορεί να υποστηριχθεί ότι αποτελεί την...

Η περιχώρηση Ιστορίας και Πολιτισμού και η παράδοξη συμπληρωματικότητά τους εγείρουν πολλά προβλήματα στη φιλοσοφική συνείδηση, όπως και σε κάθε θεωρό του ανθρωπίνου φαινομένου. Η παρούσα σπουδή προσπαθεί να "αναδιατάξει" το πρόβλημα και να διανοίξει δίοδο η οποία φωτίζει κατά το δυνατό τα δυσεπίλυτα ερωτήματα προστρέχοντας στην ανθρώπινη φύση, στις αντιφάσεις της αλλά και στις δυνατότητές της, χωρίς να οδηγεί σε εύδια λιμάνια εφησυχασμού. Επικαλείται ό,τι ωραιότερο πρόσφερε ο διανθρώπινος και διαπολιτισμικός νόστος, ό,τι υποκρούεται σε κάθε προσπάθεια ανάβλεψης του διαλαν...

Η τέχνη παρουσιάζει με το δικό της τρόπο τη ζωή, αλλάζοντας και διαφοροποιώντας με τα δικά της εκφραστικά μέσα, τις καταστάσεις και τις συνθήκες της. Μεταβάλλει την πραγματικότητα και μεταμορφώνει την αλήθεια. Αυτή η αλλαγή, αυτή η μεταμόρφωση, εκτός του ότι είναι ένας από τους κύριους λόγους ύπαρξης της τέχνης, εμπεριέχει επίσης και το στοιχείο της μαγείας που η τέχνη οφείλει να εξασκεί. Η τέχνη είναι σύμφυτη με τη μαγεία και ο καλλιτέχνης δημιουργός είναι ένας μάγος που μπορεί με τα τεχνάσματά του να μας γοητεύσει, να μας "παραπλανήσει", να μας "εξαπατήσει". Η τέχνη, λοι...

Ματωμένος γάμος είναι μια τραγωδία τοποθετημένη σε ένα τραγικό τοπίο ανδαλουσιανό, αλλά και καθολικό. Το κύριο θέμα με το οποίο ασχολείται αυτό το δράμα είναι η Ζωή και ο Θάνατος. Αλλά με έναν τρόπο απόκρυφο και προγονολατρικό, που περιλαμβάνει μύθους, θρύλους και τοπία που εισάγουν τον αναγνώστη-θεατή σε έναν κόσμο ζοφερών παθών, τα οποία οδηγούν στη ζήλια, την καταδίωξη και το τραγικό τέλος: τον Θάνατο. Ο Έρωτας ξεχωρίζει ως η μόνη δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τον θάνατο. Το έργο παρουσιάζει έθιμα -τα οποία διατηρούνται ακόμα, της ανδαλουσιανής γης, όπου διαδραματίζε...

Ο υπαρξιακός στοχασμός του Gabriel Marcel (1889-1973) ο οποίος αναδύθηκε από προσωπικές εμπειρίες και χωρίς εξαρτήσεις από τρέχουσες ιδέες και ρεύματα, προκαλεί δημιουργικά και ειρηνικά τη φιλοσοφική και γενικότερα τη διανθρώπινη συνείδηση επειδή, χωρίς να καταλήγει σε κλειστό σύστημα ιδεών, αγγίζει ακρώρειες του ανθρωπίνως υπάρχειν, επειδή ιχνεύει όριά του τα οποία δεν έχουν ηλικία, ούτε συγκεκριμένη υπηκοότητα. Σε αυτές τις λυτρωτικά πυρίκαυστες ζώνες του υπάρχειν στον κόσμο δοκιμάζεται ο γνήσιος φιλοσοφικός στοχασμός τον οποίο προσπαθεί να αναδείξει η παρούσα μελέτη.