Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τη φυγή Σου, ράγισε ο ουρανός, μαζί με μένα. * Γιέ μου κρυώνω, η παγωνιά της φυγής ανελέητη. * Δώρο θεϊκό, ό,τι εκπορεύεται απ’ την αγάπη. Προσφέρεις ρόδα; στο χέρι σου θα μείνει το άρωμά τους. * Αξία έχει όχι γιατί νίκησες, αλλά ο τρόπος. * Οι στίχοι είναι των ποιητών η ψυχή, όταν δακρύζει.

Το έργο "Στη χώρα των άλλων", μέσα από δύο ανορθόδοξους θεατρικούς έρωτες, δείχνει πώς σ’ αυτή την κοινωνία, ακόμη και τα ορθόδοξα άτομα, καταλήγουν στον τυχοδιωκτισμό! Αφορά τους πάντες, που προσπαθούνε να σχεδιάσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις προσωπικές τους δυνάμεις... Αυτό φαίνεται ότι είναι πολύ άσκημο! Το έργο όμως, το παρουσιάζει πολύ ωραία!...

Ο Κόλτον Μπούρπο έχει γυρίσει από τον Παράδεισο για να μας πει ένα σημαντικό μήνυμα: ο Ιησούς αγαπά στ' αλήθεια πάρα πολύ τα παιδάκια!!! Και αγαπά στ' αλήθεια πάρα πολύ κι εσένα!!! Η παιδική έκδοση του μπεστ σέλλερ "Στ' αλήθεια ο παράδεισος υπάρχει!!!" είναι ένας υπέροχος τρόπος για να μεταδίδουμε το νόημα του παραδείσου, στις νέες καρδούλες: τα παιδάκια! Στ' αλήθεια ο παράδεισος υπάρχει, και θα σας αρέσει πολύ!!!

Περιλαμβάνονται τα θεατρικά: - Πάλι χάλασε το ασανσέρ - Όταν ο... αποφάσισε να... - Μη την πονέσετε... σας παρακαλώ! - Αναπαυτήριο "Η Γαλήνη" Ετούτο το βιβλίο περιέχει τέσσερα θεατρικά έργα, το ένα απ' αυτά είναι μονόπρακτο. Όλοι εμείς που γράφουμε Θέατρο -ή που πιστεύουμε ότι γράφουμε, κάτι που αφορά τη διακριτική ευχέρεια του θεατή- το κάνουμε γιατί αγαπούμε τη Ζωή και τους συνανθρώπους μας. Πολύ απλά γιατί τι άλλο είναι το Θέατρο, παρά η αναπαράσταση της ίδιας της Ζωής; Είναι η ίδια η Ζωή! Εμείς που γράφουμε Θέατρο, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους...

Ω ζητητή της ομορφιάς και του ωραίου, απίθανε ιππότη άγνωστων δρυμών και λιβαδιών με χάρη περισσή που ολοτυφλώνουν της ψυχής τα μάτια καθαίροντας τη χαρμονή των οφθαλμών στο έκπαγλο σεργιάνισμα των κοσμικών αιώνων των χρόνων, των στιγμών που θραύονται αέναα στης έκστασης την αρπαγή, το πάθος που καταστέφει της συγκίνησης τις επισκέψεις κομίζοντας τη θεία λήθη των δεινών του βίου κι εισάγοντας στην άγια Μνημοσύνη εμπνοών.

Εαρινές πνοές αγάπης και πόνου οι αναμνήσεις, στο ηλιόγερμα της ζήσης... Τα εωθινά σκιρτήματα της ψυχής όταν αφυπνίζεται αγάλι αγάλι κι ελπίζει... Η πρώτη αγάπη... Της άγουρης εφηβείας τ’ ανάλαφρα φτερουγίσματα, που κάποτε σκλάβο τους, ισόβια σε κρατούν. Η απογοήτευση, που κατακλύζει το Είναι, η οδύνη με το τσάκισμα των ονείρων μιας Μυριανθισμένης Νιότης... Κι αλαργινά, ο θάνατος πανώριου γιου, η λαίλαπα του Πόνου, που κουρελιάζει την ψυχή, σαρώνουν όλ’ εκείνα π’ ακόμη την ύπαρξη στηρίζανε μαζί με την ελπίδα... Ωστόσο... Όταν ο λυγμός κοπάσει, ν’ ανασάνε...

Το κορίτσι από τη Σμύρνη είναι η αληθινή συγκλονιστική ιστορία μιας προσφυγοπούλας, της Δημητρίας, που την ημέρα του διωγμού του 1922 -όταν η Σμύρνη καίγονταν και οι χριστιανοί έτρεχαν προς το λιμάνι να γλιτώσουν από την οργή των Τούρκων- εκεί πάνω στην καταστροφή χάθηκε από την οικογένειά της, και ήταν μόνο δέκα χρόνων κοριτσάκι... Και τι δεν είδαν τα μάτια της... φωτιές, πτώματα, αίμα και βία... και αυτή να κλαίει ολομόναχη ψάχνοντας τον πατέρα της... Ακολούθησε το πλήθος και ανέβηκε σ’ ένα καράβι που την έβγαλε στη Χίο. Εκεί τη βρήκε ο πατέρας της, μετά από τέσσερα χρ...

Το θεατρικό έργο “Χωρίς ανάσα” του Ιάκωβου Μυλωνά είναι η απόλυτη ιστορία αγάπης και πάθους! Ένα ζευγάρι που απ’ την πρώτη στιγμή που γνωρίζεται, λατρεύει ο ένας τον άλλον, ανασαίνει ο ένας μέσα απ’ τον άλλο, υπάρχει μόνο ο ένας μέσα απ’ τον άλλον. Αστεία και παραμυθένια η γνωριμία τους στην αρχή, μυστηριώδης και άγρια στη συνέχεια. Μια απρόβλεπτη απειλή αλλάζει τα πάντα. Μια απειλή που γίνεται εφιάλτης. Κάποιος απ τους δύο πρόκειται να πεθάνει. Μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Μόνο που η δική μας ιστορία, αρχίζει μετά το τέλος. Υπάρχει περίπτωση να νικηθεί ο θάνατος; Π...

Για να νοιώσετε την τραγικότητα της Ροζίτας πρέπει να 'χετε βιώσει την ελπίδα της μάταιης-παράλογης προσμονής του προδομένου (εύχομαι να είστε λίγοι). Είναι σαν πρώτη ανθοφορία και συνάμα ξεραμένο λουλούδι βαρυχειμωνιάς. Ένα παγωμένο χαμόγελο που το συντροφεύουν δυο πεινασμένα μάτια. Κι όμως τα χρόνια της ψευδαίσθησης φαντάζουν γλυκά μπροστά στη μαχαιριά της αποδοχής του τέλους.

Το "Είναι και Λόγος" έχει αντικείμενο την παλινόρθωση της έκπτωτης από την νεωτερικότητα οντολογίας μέσω της αποκατάστασης της κλασικής ελληνικής φιλοσοφίας, των τιτανομάχων ιδίως περί της ουσίας Παρμενίδου, Πλάτωνος και Αριστοτέλους, αλλά και της ανάδειξης επίσης της σημειολογικής και εννοιολογικής μοναδικότητος της οικουμενικής ελληνικής γλώσσας. Η κλασική ευρωπαϊκή φιλοσοφία με τους Descartes, Kant και Heggel κυρίως εξετράπη της πολυφήμου οδού της φέρουσας στην αλήθεια του Είναι, του παρμενιδείου Εόντος εν παν, του ηρακλείτειου "ουκ εμού αλλά του λόγου ακούσαντας ομολογε...

"Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα πιο "πιστά" όντα είναι οι δαίμονες, αφού "τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι (φρίττουσι)" (Ιακ. 2,19 = πιστεύουν με τρόμο την ύπαρξη του Θεού)... Αναμφίβολα ο Λασκαράτος ήταν φύση θρησκευτική, στο μέτρο που ήταν θρησκευτικές προσωπικότητες και ο Θεόφιλος Καΐρης ή ο Νίκος Καζαντζάκης... Πρέπει όμως να αποσαφηνισθεί ότι η θρησκευτικότητα, ως ενδιαφέρον για θέματα θρησκευτικά, θετικό ή αρνητικό, δεν μπορεί να θεωρηθεί και ως Χριστιανισμός ή Ορθοδοξία. Κατ' εξοχήν άλλωστε, θρησκευτικές οντότητες στα όρια αυτά είναι, όπως ειπώθηκε ήδη, οι δ...

Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ένα χώρο που να περικλείεται από δύο ευθείες γραμμές. Μόλις φαντασθούμε τον χώρο να περικλείεται, οι δύο γραμμές παύουν να είναι ευθείες. Μόλις φαντασθούμε ότι οι δύο γραμμές είναι ευθείες, ο χώρος παύει να περικλείεται. Στην επαλήθευση των αξιωμάτων, οι συστατικές ιδέες έλκονται αμετακίνητα. Στην άρνηση των αξιωμάτων, οι συστατικές ιδέες αποκρούονται ακατανίκητα. Άρα αυτό δεν έλαβε χώρα σε αυτές τις εμπειρικές προτάσεις, οι οποίες διαπιστώνουν μια τυχαία σχέση, και όχι μια απαραίτητη σχέση, θεωρούν ως δεδομένο ότι δύο γεγονότα συνδέονται και όχι...

Είναι άραγε οι ευτυχισμένες μας ώρες που μας παραπέμπουν σε μία αναθεώρηση ζωής; Ή μήπως οι δύσκολες, αυτές που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα κληθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε, να επιβάλλουν αυτό το φλας μπακ; Και στις δύο περιπτώσεις θέλουμε μάλλον να αντλήσουμε δύναμη από αυτήν που κρύβουμε μέσα μας, να ανασύρουμε άλλοτε χαρά κι άλλοτε ελπίδα από εκείνο το "ντέπο" που φυλάμε όλοι για τέτοιες ώρες και το οποίο θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε με τη βεβαιότητα ότι έχουμε κάπου να στηριχτούμε. Απαραίτητος αυτός ο ανεφοδιασμός ψυχής για τη συνέχειά μας.

Μάγια Μελάγια. Ένα όνομα σταθμός στο ελληνικό τραγούδι. Καταπληκτική φωνή, πανέμορφη παρουσία κι ένα όνομα δυναμίτης. Ξεσηκωτική, πάντα εντυπωσιακή με το σκιστό της μακρύ φόρεμα, μας έκανε να νιώθουμε ποικίλα συναισθήματα. Αυτή λοιπόν τη μοναδική γυναίκα, μέσα από την πολυετή φιλία μας, προσπαθώ να γνωρίσω και σε σας. Να μάθετε οι νεότεροι και να θυμηθείτε οι παλαιότεροι αυτό το ίνδαλμα που μεσουράνησε τις δεκαετίες ’50 - ’60.

Η Ζωή με τον Θάνατο συγκρούονται για την κυριαρχία της ψυχής και της σάρκας. Ο παρατηρητής Χρόνος σαρκάζει τη ματαιοδοξία και των δυο μονομάχων για επι κράτηση. Η διαμάχη παύει με την εμφάνιση του Έρωτα. Το "Αιώνιο ζευγάρι" ρισκάρει για μια διαφορετική περιπέτεια, με τη Ζωή να φλερτάρει και τον Θάνατο να ανταποκρίνεται. Όμως ο Χρόνος περιδινείται και η ισορροπία αποκαθίσταται. Κανόνας είναι το ανέφικτο...

ΖΗΣΕ... ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ! Σέρνεσαι... γιατί έτσι έμαθες να ζεις... Ασπάστηκες και προσκύνησες, όσους την προσταγή τους... την έχεις για ευαγγέλιο. Ηδονίζεσαι να υποκλίνεσαι, μήπως και σε προσέξουν, σ’ αυτούς που σου χαράξανε... το δρόμο το "φθηνό". Εκλιπαρείς ημιμαθείς, με βλέμμα ικεσίας, γιατί σου ’μάθανε ... να ’σαι ερπετό, να ‘σαι γονατισμένος. Ισοπεδώνεις άξιους, για να ’σαι αρεστός, κι ομοίους σου γεννάς. Αγωνιάς για τ’ αύριο... το σάλιο σου ξοδεύεις. Μήπως και άλλος πιότερο, θα γλύψει "ανωτέρους". Κι είναι η ματιά σου αφόρητη, γεμάτη...

Σ' αυτό το βιβλίο συστεγάζονται δύο κορυφαίες μορφές του αγγλικού μοντερνισμού, και ειδικότερα του "ρεύματος της συνείδησης": Η Αγγλίδα συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ με τους ανεπαίσθητους φευγαλέους τόνους της καθημερινότητας, η Βιρτζίνια Γουλφ που αποθεώνει τον μέσο αναγνώστη (common reader), η ιδεαλίστρια και φεμινίστρια Γουλφ που ξεπέρασε τον άρρωστο ψυχισμό της μέσα από την λογοτεχνία και την αγάπη της για τη ζωή. Επίσης, ο Ιρλανδός μοντερνιστής Τζαίημς Τζόυς, ζυμωμένος με τις ιδέες του ιησουίτικου καθολικισμού, ο ιδεαλιστής, αριστοτελιστής, βωμολόχος, εικονοκλάστης...

Ποια ήταν τα κίνητρα αυτών, που ξεσηκώθηκαν το 1821; Γιατί το έκαναν; "Για του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν"; Ήταν εθνικά τα κίνητρά τους ή θρησκευτικά ή και τα δυο μαζί, όπως κατά κόρον προπαγανδίζεται από τη δημιουργία του κράτους και εντεύθεν; Ή μήπως ήταν κοινωνικά/ταξικά, όπως υποστηρίχθηκε αργότερα, από ορισμένους αριστερίζοντες θεωρητικούς; Αν ανατρέξουμε στα κείμενα που μας άφησαν οι ίδιοι οι "αγωνιστές" του '21 (απομνημονεύματα κ.ά.) ή στα χρονικά που έγραψαν διάφοροι ξένοι αξιωματικοί και φιλέλληνες, θα βρούμε απίστευτες περιγραφ...