Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Μάργκο όρμηξε στο καθιστικό πανικόβλητη. "Ελάτε γρήγορα!" ούρλιαξε. "Ο Τζίτζι ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει". Βγήκαμε τρέχοντας. Ο Τζίτζι ήταν κουρνιασμένος στο περβάζι του παραθύρου του φορώντας μόνον ένα κομμάτι πανί. Η Μητέρα ίσιωσε τα γυαλιά της και κοίταξε ψηλά. "Τζίτζι, χρυσέ μου", κελάηδησε, "δεν είναι πολύ συνετό να βρίσκεσαι εκεί". Γιατί δεν κατεβαίνεις να φάμε;" Ο Τζίτζι κατέβηκε, αλλά όχι όπως το εννοούσε η Μητέρα. Έκανε ένα χαρωπό βηματάκι στο κενό και, με συνοδεία τις έντρομες κραυγές της Μητέρας και της Μάργκο, έπεσε προς το έδαφος. Προσγειώθηκε με πάταγο στ...

Μια επιλογή από τις πρόζες του Γιάννη Νεγρεπόντη Αγαπούσε να περπατάει αργά το βράδυ στους στενούς εμπορικούς δρόμους. Αυτή την ώρα, άδειοι από τις άπληστες χειρονομίες των εμπόρων, από τα άπληστα μάτια των αγοραστών, έμοιαζαν αφημένοι σε μια δική τους κλειστή ζωή. Το κάθε τι αποκτούσε μια άλλη σημασία. Κι ήταν αυτό σαν ένα μυστήριο που τον έλκυε να το λύσει. Ύστερα έβγαινε στους πολυσύχναστους νυχτερινούς δρόμους με τα κέντρα όπου άνθρωποι απολάμβαναν τις πέντε αισθήσεις τους. Εκεί ξανάβρισκε το συνηθισμένο του πρόσωπο. Ποτέ δεν έγινε να θυμηθεί ό, τι είχε κερδίσει. Ό...

Σε ένα έρημο νησί, ο Μονγκάρ και οι πειρατές του πέφτουν πάνω σε έναν κοκαλιάρη και τριχωτό ανθρωπάκο. Είναι ο Παναγιώτης, ένας Έλληνας κλέφτης που τον εγκατέλειψαν εκεί, γιατί απέτυχε στο κόλπο του αιώνα: να κλέψει το θησαυρό του Μεγάλου Σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης. Για τους πειρατές, όμως, η λέξη θησαυρός λειτουργεί σαν μαγνήτης.'Ετσι, αποφασίζουν να τολμήσουν οι ίδιοι αυτό το εγχείρημα. Οι Γενίτσαροι τους τρέπουν σε άτακτη φυγή και χάνουν μεγάλο μέρος από τα λάφυρα. Αλλά η μοίρα τους επιφυλάσσει ένα νέο ταξίδι και, ίσως, ένα νέο θησαυρό. Στο ελληνικό νησί όπου κατ...

Στο βιβλίο αυτό ένα παιδί ζωγραφίζει ένα γαλάζιο άλογο. Έπειτα, με όλο και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ο μικρός καλλιτέχνης ζωγραφίζει με ζήλο διάφορα ζώα σε τολμηρές φόρμες και χρώματα. Οι νεαροί αναγνώστες σίγουρα θα συμμεριστούν τη χαρά του στο τέλος, όταν θαυμάζει το έργο του.

Τρία παιδιά, ο Δημήτρης, η Αντριάνα και ο Λώρενς, παρακολουθούν την ιστορία του σπουδαίου ζωγράφου με τις τρεις πατρίδες, του Κωνσταντίνου Μπρουμίδη. Μαθαίνουμε πρώτα για την τύχη της οικογένειάς του την εποχή της Τουρκοκρατίας, από την Πελοπόννησο στη Ζάκυνθο και από εκεί στην Ιταλία. Ο Κωνσταντίνος, γιος του Έλληνα πρόσφυγα Σταύρου Μπρουμίδη, θα διακριθεί ως ζωγράφος στη Ρώμη. Και ο ίδιος όμως θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει στα μισά του 19ου αιώνα την επαναστατημένη Ιταλία και να φτάσει πρόσφυγας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εδώ θα ριζώσει, και με όπλο το ταλέντο, τη θέληση κα...

Ο Ευτύχης, ένα μικρό αρκουδάκι που ζει στο δάσος, αρρωσταίνει και πηγαίνει με τους γονείς του σε ένα μεγάλο νοσοκομείο. "Μπόρα είναι. Θα περάσει". Λέει με σιγουριά από την πρώτη στιγμή ο μπαμπάς του. Αυτό πιστεύει και το μικρό μας αρκουδάκι. Και δεν παύει ούτε στιγμή να ονειρεύεται και να περιμένει του ουράνιο τόξο, που έρχεται πάντα μετά από μια καταιγίδα...

Ο "Δέντρος" συνθέτει έναν κόσμο από 36+1 παραμύθια της προφορικής παράδοσης απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και από άλλες χώρες του κόσμου, πάντα με αφορμή το φυτικό βασίλειο. Στον ποιητικό και μεταφορικό τρόπο των παραμυθιών, σ' αυτήν την κουρελού από κουρέλια-μνήμες παλαιότατων εποχών, έρχονται πολύ συχνά τα λουλούδια, τα φυτά, τα δέντρα να εικονίσουν αλλά και να συμβολίσουν αισθήματα, καταστάσεις, σχέσεις, όλα τα άρρητα με τον καθημερινό λόγο.

Η ζωή στο λαμπερό παλάτι του βασιλιά Αταξίδευτου έμοιαζε να κυλά ειρηνικά κι ευτυχισμένα. Τα σαλόνια του άστραφταν από πλούτο κι ομορφιά, οι βιβλιοθήκες του έγερναν απ' τα πολλά βιβλία, κι απ' τις κουζίνες του αναδύονταν μέρα και νύχτα γαργαλιστικές μυρωδιές. Ένας παραδεισένιος κήπος αγκάλιαζε ολοτρόγυρα το παλάτι, σαν να το έκρυβε από τα μάτια του κόσμου. Τι συμβαίνει όμως όταν ξαφνικά εξαφανίζεται η όμορφη βασίλισσα Ψάξε Δε Θα Με Βρεις κι ο βασιλιάς ακούει στον ύπνο του φωνές; Πως ένα κυνηγημένο ελαφάκι, ένα κρυστάλλινο πουλί κι ένα πηγάδι μπορούν να βάλουν σε περιπέτε...

Ο Αυτός είναι ένα από τα 75 χελωνάκια που επωάσθηκαν σε κάποια παραλία ένα καλοκαίρι. Ένα χελωνάκι διαφορετικό από τα άλλα, που προσπαθεί να επιβιώσει από του γλάρους κι άλλους κινδύνους που παραμονεύουν. Ούτε η μαμά του όμως ούτε τ’ αδέλφια του ήταν περήφανα γι’ αυτόν. Ο Αυτός ήταν διαφορετικός και απρόβλεπτος. Έτρεχε όχι προς τη θάλασσα αλλά προς το βουνό. Συνήθως ήταν κλεισμένος μέσα στο καβούκι του, απομονωμένος από την ομάδα σαν να βρισκόταν στο δικό του κόσμο. Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τι του συμβαίνει; Μετά από πολύ καιρό, η αδελφή του η Βαγιού ανακάλυψε το μ...

Τι προσόντα πρέπει να έχω για να γίνω βοηθός του; Πρέπει να μην τεμπελιάζεις, να ρωτάς και να μαθαίνεις, πότε-πότε να σωπαίνεις, να έχεις τάξη, να είσαι εντάξει... Πρέπει να έχεις φαντασία [...] να μπορείς να ζωγραφίζεις, να τελειώνεις ό,τι αρχίζεις... Επιτέλους! Ένα βιβλίο για όλα τα παιδιά που περιμένουν ανυπόμονα τον Άγιο Βασίλη! Ένα βιβλίο με ΟΛΑ τα μυστικά του αγαπημένου άγιου των παιδιών! Ένα βιβλίο με απρόβλεπτες απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά για τον Αϊ-Βασίλη! - Πού μένει και τι κάνει κάθε μέρα; - Πώς ξέρει τι δώρο θέλει κάθε παιδί;...

Τι κοινό μπορεί να έχει ένα διαστημικό τηλεσκόπιο και δύο άλυτα μαθηματικά προβλήματα με τη ρομποτική ιατρική και με ένα κομμάτι χαρτί; Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θα ξεδιπλώσετε πολλά από τα μυστικά της ιαπωνικής εικαστικής τέχνης και θα δημιουργήσετε μοναδικά σχέδια!

Ω Θεοί! H Κόρη του Αντήνορα, το φημισμένο άγαλμα που δεσπόζει στο κέντρο της Αίθουσας των Αρχαϊκών, αυτό που προσελκύει όλα τα βλέμματα κάθε μέρα, έτσι όπως ξεχωρίζει πάνω απ’ Ε, ναι, λοιπόν, αυτή! ...ανοιγόκλεισε απαλά τα μάτια της. Μια φορά, δυο φορές... άνοιξε-κλείσε, άνοιξε-κλείσε. Και τώρα ...ήταν ορθάνοιχτα! Σιγά-σιγά, σχεδόν ανεπαίσθητα, σήκωσε το δεξί της πόδι, ανασήκωσε ελαφρά το φόρεμά της (κι ας ήταν τόσο ψηλή), τέντωσε τα δάχτυλα του ποδιού της τόσο μα τόσο χαριτωμένα... και ... αργά αλλά σταθερά... ...πήδησε μ’ έναν γδούπο από το βάθρο της.

Στις 13 Απριλίου του 1944, Μεγάλη Πέμπτη, ο δεκαεννιάχρονος σπουδαστής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Νίκος Ν. Γλέζος συλλαμβάνεται στην Πλατεία Συντάγματος. Είκοσι εφτά μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου, εκτελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής μαζί με ενενήντα έναν ακόμα πατριώτες. Χιλιάδες άλλοι έχουν προηγηθεί. Κι ώσπου οι κατακτητές να φύγουν από τη χώρα, πολλοί θα ποτίσουν με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας. Από την επαύριο ενενήντα δύο σπίτια θα μαυροφορέσουν. Ενενήντα δύο πακέτα προκηρύξεις λιγότερα θα μοιραστούν. Ενενήντα δύο τοίχοι θα μείνουν χωρίς τη "λευτεριά...

Σε μιαν άκρη του σκοινιού ήταν το καραβάκι και στην άλλη καθόταν σταυροπόδι η Νέλλη, με το πηγούνι ανάμεσα στα χέρια της, ενώ το κατοικίδιό της, μια χελώνα που την έλεγαν Κολόμβο, χουζούρευε στον ήλιο. Ο Κολόμβος ήταν πολύ νυσταλέα χελώνα, αλλά όταν ξυπνούσε είχε πάντα ένα βλέμμα λες κι είχε ταξιδέψει σε κάποιο πολύ ενδιαφέρον μέρος, αλλά δεν επρόκειτο να σου το αποκαλύψει ποτέ. Η Νέλλη, το κορίτσι, είναι η κόρη του Κάπτεν Πίμποντι, της λείπει ο πατέρας της, αν και δεν θυμάται να τον έχει γνωρίσει ποτέ. Το μόνο που ξέρει είναι ότι η αλληλογραφία του μαζεύεται ντάνα σ' έ...

Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς Δημόσια Αρχαιολογία, μάχιμοι αρχαιολόγοι και μουσειολόγοι ανιχνεύουν τον ορισμό και τα όρια του μουσείου -είτε ως χώρου όπου φυλάσσονται έργα ανθρώπων είτε ως περιεχομένου- στον νέο πολυεπίπεδο και πολυσύνθετο ρόλο του στις αρχές του 21ου αιώνα. Καταθέτουν την πολύτιμη εμπειρία τους από την αμφίδρομη σχέση επιστημόνων και κοινού, όπως αποκτήθηκε μέσα από πρωτότυπες ιδεολογικές προσεγγίσεις και καινοτόμες εφαρμογές επικοινωνίας και διάχυσης της γνώσης σε αρχαιολογικούς και μουσειακούς χώρους κυρίως στην Ήπειρο. Στο επίκεντρο του θεωρητικού προβλ...

Το μουσειακό θέατρο είναι μια ερμηνευτική στρατηγική με επίκεντρο τον/ην επισκέπτη/ρια, μια μορφή δημόσιας ιστορίας και εφαρμοσμένου θεάτρου που αξιοποιείται στην ερμηνεία της πολιτισμικής κληρονομιάς από τα τέλη του 19ου αιώνα. Πρόκειται για μια νέα μορφή αφήγησης στην ελληνική μουσειολογία και μουσειοπαιδαγωγική. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την ιστορική του διαδρομή, τις λειτουργίες του και τα ζητήματα που εγείρονται. Εξετάζει το θεατρικό φαινόμενο υπό το φως των σύγχρονων απαιτήσεων μουσειακής ερμηνείας, σκιαγραφεί το διάλογο γύρω από τα εργαλεία εμπλοκής του κοινού,...

Μια διεπιστημονική προσέγγιση για το πώς μιλάμε σε παιδιά για το παρελθόν μέσα από ένα διάλογο ανάμεσα σε αρχαιολόγους, ανθρωπολόγους, μουσειολόγους και ψυχολόγους από διάφορες χώρες. Το να μιλήσουμε στα παιδιά για το παρελθόν δεν είναι πρωταρχικά θέμα τχνικών σχετικά με το πώς θα τους μιλήσουμε γι' αυτό. Αφορά κυρίως το ποιο παρελθόν επιλέγουμε ν' αφηγηθούμε, ποιου παρελθόν, καθώς και το ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται και τις αξίες που αυτό εμπεριέχει. Έστι, το παρελθόν γίνεται επίσης ένας τρόπος να αξηγήσουμε πολλές πλευρές της "αλήθειας", όπως μπορούμε να τη...

Η Μαρία Μοντεσσόρι, στις έντεκα ομιλίες της που απευθύνονται σε γονείς εξηγεί με απλότητα και σαφήνεια ποιες αρχές συναντάμε σε ένα μοντεσσοριανό νηπιαγωγείο και πώς μπορούν να εφαρμοστούν οι αρχές αυτές στο σπίτι. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Μαρία Μοντεσσόρι προκάλεσε αίσθηση σε παγκόσμιο επίπεδο με τη νέα προσέγγισή της σε παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά θέματα. Οι ιδέες της, με το πέρασμα χρόνων, συνάντησαν μεγάλη απήχηση, ενώ τα μοντεσσοριανά σχολεία απλώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο παραλληλισμός μεταξύ μοντεσσοριανού νηπιαγωγείου και σπιτιού, μεταξύ δασκάλου κα...

"Όμορφη πούν' η άνοιξη κι όμορφος πούν' ο Μάης κι όμορφη πούν' η νιότη σου γλυκό μου αγοράκι" [...] Η Έλλη Παππά κι ο σύντροφός της, Νίκος Μπελογιάννης, συνελήφθησαν για την πολιτική δράση τους τον Δεκέμβριο του 1950. Λίγους μήνες αργότερα γεννήθηκε στη φυλακή ο γιος τους. Καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά η Έλλη δεν εκτελέστηκε ως μητέρα βρέφους, παρότι αρνήθηκε τη διαφορετική αντιμετώπισή της. Στα δεκατρία χρόνια της φυλακής, δεν έπαψε να δημιουργεί -κατάλληλα για την εκάστοτε ηλικία του- βιβλία για το παιδί που μεγάλωνε με τη φροντίδα της αδελφής της, Διδώς Σωτηρίο...

Λιτός, συνοπτικός, ακριβολόγος, ο Νεγρεπόντης δεν φοβάται να παίξει με σοβαρά θέματα στα "Μικροαστικά" (1974) που, άλλα τραγουδήθηκαν τονισμένα από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, καθορίζοντας τη θέση του καθαρά πολιτικού τραγουδιού στην Ελλάδα, και άλλα αγαπήθηκαν ως σατιρικά-χιουμοριστικά ποιήματα.