Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τη νύχτα εκείνη που καίγονταν τα Εξάρχεια με πρόσωπα βγαλμένα από φλαμανδικούς πίνακες με λιγοστούς φωτισμούς σε απαλό κιτρινωπό χρώμα, με μάτια γάτων που βλέπανε στο σκοτάδι, με τον πόθο και το πάθος της ανατροπής στο αίμα, στην ψυχή, στο μυαλό και στα χέρια, γυρνάγανε οι σκιές μας στα αναχώματα και στα οδοφράγματα που είχαμε στήσει την ημέρα και απωθούσαμε τους οργανωμένους που έρχονταν να τα χαλάσουν.... Και κάθε νύχτα καιγότανε η πλατεία με τα μεθύσια, τις ξέφρενες συζητήσεις, τις ασυναρτησίες, τους έρωτες, τις φωνές, τους τσακωμούς, τους ντενεκέδες των σκουπιδιών που κ...

Το βιβλίο αυτό είναι μια κριτική επισκόπηση του συνόλου της αισθητικής σκέψης, την οποία παρακολουθεί στην ιστορική της εκδίπλωση αφού προηγουμένως σταθμίσει το ανθρωπολογικό εύρος των φαινομένων που εμπίπτουν στην έννοια της. Κριτική επισκόπηση με την έννοια ότι στην άρθρωση των μεγάλων αισθητικών θεωριών πασχίζει να διακρίνει ειδικές κοινωνιοπολιτισμικές δομές που δεν είναι εκ πρώτης όψεως εμφανείς στις διατυπώσεις τους, και ιστορική εκδίπλωση τους με την έννοια ότι τις ακολουθεί κατά τη χρονική τους ανάδυση, επισημαίνοντας τις ρήξεις που τέμνουν αυτή την ακολου...

Στο βιβλίο αυτό ο Όρστ Φαντατσίνι ο αναρχικός ληστής που πέθανε στις ιταλικές φυλακές τα χριστούγεννα του 2001 στα 62 του χρόνια, διηγείται μια απόπειρα απόδρασης που έκανε τον Ιούλη του 1973. Παράλληλα δεν χάνει την ευκαιρία με εύγλωττο όσο και με σεμνό τρόπο να αποτυπώσει τις σκέψεις του σχετικά με τις φυλακές ως θεμέλιο του αστικού κράτους. Η ζωή του Φαντατσίνι σημαδεύτηκε από την συνεχή αναζήτηση της ελευθερίας, μιας ελευθερίας χωρίς όρους και εκπτώσεις, όπως την εννοούσε ο ίδιος σαν αναρχικός και που του στερήθηκε ακόμα και στην πιο στοιχειώδη μορφή της για 32 χρόνια....

...Και κάπου εκεί λοιπόν νομίζω ότι κατάλαβα τον "μύθο" του Υπερσιβηρικού. Είναι όλα αυτά, τα καλά και τα στραβά που κουβαλάμε μέσα μας και που αυτό το μεγάλο ταξίδι μας βοηθά να τα αναδείξουμε. Μάλιστα μια πραβαντνίκ με είχε προϊδεάσει στην αρχή του ταξιδιού, απαντώντας στην ερώτησή μου για το πόσο σκληρή είναι η δουλειά στην τρίτη θέση: "Αγαπητέ μου εξ Ελλάδος δημοσιογράφε, συχνά η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι χειρότερη και από τις πιο βρώμικες τουαλέτες"... Το συναρπαστικό ταξίδι με τον "Υπερσιβηρικό" στάθηκε αφορμή για μια περιήγηση στην ιστορία της Ρωσίας από την...

Άπιαστο όνειρο για τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους της ηπειρωτικής χώρας, ασφαλές καταφύγιο για τους πλούσιους και τα στελέχη των πολυεθνικών, προστατευμένη από μια διεφθαρμένη και σκληρή ιδιωτική αστυνομία, η Χρυσή Πόλη, το τεράστιο αυτό κινούμενο νησί, υψώνεται μεγαλόπρεπα μέσα από τα γαλάζια νερά του ωκεανού, μυστηριώδης και απόμακρη. Όταν όμως εξαφανίζεται σ' ένα ναυάγιο η σύζυγος του Χάρισον Μπανκς, προέδρου μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες που έχουν ως έδρα τους τη Χρυσή Πόλη, μια τεράστια συνωμοσία αρχίζει να ξεδιπλώνεται...

Κατηγορούμενος για ένα φόνο που δεν διέπραξε, κυνηγημένος από αστυνομικούς και επαγγελματίες δολοφόνους, προδομένος από τους συνεργάτες, ο Χάρισον Μπανκς, πρόεδρος της Χρυσής Πόλης, έχει σοβαρούς λόγους να φοβάται όχι μόνο τη σκιά αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί στο προσκήνιο τώρα εμφανίζεται κάποιος που του μοιάζει σαν δίδυμος αδελφός. Ποιος είναι άραγε αυτός ο μυστηριώδης σωσίας του που του έχει πάρει τη θέση και διοικεί πλέον την επιχειρηματική αυτοκρατορία της Χρυσής Πόλης; Ποιος είναι αυτός ο δεύτερος Χάρισον Μπανκς;

Φυλακισμένος εδώ και έξι μήνες σε ένα κάτεργο χαμένο στην απέραντη Ανταρκτική, ο Χάρισον Μπανκς είναι πλέον ένας αριθμός: ο 990320. Απελπισμένος και ολομόναχος ο Μπανκς δεν φαντάζεται ότι κάποιοι όχι μόνο δεν τον έχουν ξεχάσει αλλά προσπαθούν ακόμα να πετύχουν το σκοπό τους -να τον σκοτώσουν.