Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

..."0 Θεός πέθανε: αλλά κατά το ανθρώπινο είδος, θα υπάρξουν ακόμη χιλιετηρίδες πολλές, όπου σε υπόγειες στοές θα δείχνουμε τη σκιά του. Κι εμείς -εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε τον πόλεμο με τη σκιά τους". "0 τρελός -Δεν ακούσατε ποτέ να μιλάνε γι' αυτόν τον τρελό που ένα πρωί, άναψε μια δάδα και τρέχοντας στην αγορά φώναζε χωρίς σταματημό: "Ζητώ το Θεό! Ζητώ το Θεό!", έτσι ακριβώς, όπως πολλοί που δεν πιστεύουν στο Θεό, και καθώς μαζεύτηκαν γύρω του, ξέσπασαν στα γέλια. Χάθηκε λοιπόν; είπε ο ένας. Εξαφανίστηκε, όπως τα παιδιά; είπε ο άλλος. 'Η μήπως κρύβεται; Μας φοβάται...

Η μικρή τούτη πραγματεία είναι απόσπασμα από ένα ευρύτερο έργο που δοκίμασα να γράψω πριν από χρόνια, χωρίς να υπολογίσω τις δυνάμεις μου, και το παράτησα. Από τα διάφορα κομμάτια που μπόρεσα να ολοκληρώσω, τούτο δω είναι το πιο σημαντικό και μου φάνηκε το πιο κατάλληλο για να δοθεί στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν πλέον. Ζαν - Ζακ Ρουσώ

...Πριν πατήσει ακόμη τα τριάντα ο Ευγένιος Ο'Νήλ αναγνωρίστηκε στην Αμερική σαν μία από τις πλέον εξέχουσες φυσιογνωμίες. Ένα από τα καλύτερα θεατρικά έργα του είναι και το "Όλα τα παιδιά του Θεού έχουν φτερά" (1924). Όταν για πρώτη φορά ανέβηκε στη σκηνή τούτο το έργο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, γιατί αναφέρεται στο γάμο μιας λευκής κοπέλας μ' ένα νέγρο...

Το βιβλίο αυτό πρωτοβγήκε στο Παρίσι, το Νοέμβριο του 1939, απ' το φημισμένο οίκο "Οι εκδόσεις της Γαλλίας" και είχε, όπως ήταν φυσικό, μεγάλη κυκλοφοριακή επιτυχία. Αλλά ποιος ήταν ο συγγραφέας του; Γιατί δε θέλησε να βάλει τ' όνομά του στον προμετωπίδα του έργου του και προτίμησε το πέπλο της ανωνυμίας; Η διεύθυνση του εκδοτικού οίκου αρνήθηκε να απαντήσει σε τούτα τα ερωτήματα που της έκαναν, με εύλογη περιέργιεα, άνθρωποι των γραμμάτων και δημοσιογράφοι. Άφησε, όμως, να υπονοηθεί πως η αφήγηση αυτή γράφτηκε από έναν άνθρωπο του στενού περιβάλλοντος του Χίτλερ, που ήξερε...

Τα Χριστουγεννιάτικα Βιβλία εκδόθηκαν για πρώτη φορά, χωριστά το καθένα: Το "Χριστουγεννιάτικο τραγούδι" εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 1843, "Οι καμπάνες" το Δεκέμβριο του 1844, "Το τριζόνι στο τζάκι" το Δεκέμβριο του 1845, "Η μάχη της ζωής" το Δεκέμβριο του 1846 και "Ο στοιχειωμένος άνθρωπος" το Δεκέμβριο του 1848. Εκδόθηκαν για πρώτη φορά όλα μαζί, σε μια εκλαϊκευμένη έκδοση το 1852, στην αρχή σε 17 εβδομαδιαία τεύχη, κατόπιν σε τέσσερα μηνιαία μέρη, και τελικά σε έναν τόμο. Σ' αυτή την έκδοση ο Ντίκενς είχε απλοποιήσει πολλά από τα κάπως εξεζητημένα "ρητορικά" του σχήματα μ...

[...] "Ο θάνατος του εμποράκου" (1949) σημείωσε θριαμβευτική επιτυχία και πήρε τρία βραβεία: το βραβείο Πούλιτζερ, το Βραβείο Θεατρικών Κριτικών, και επιπλέον πήρε το βραβείο Αντοανέτ Πέρι. Να σημειωθεί ότι "Ο θάνατος του εμποράκου" παιζόταν στο θέατρο για 742 ολόκληρες μέρες.

... Μα γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση; Ποια είναι η αιτία; Γιατί τόση πίκρα, τόση απαισιοδοξία; Σήμερα έχουμε ευκολίες μεγάλες, ακόμα και οι φτωχοί απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις που παλαιότερα θα τις είχε κάποιος εύπορος. Είναι ο ίδιος λόγος, η αηδία για την κενή ζωή, και μονάχα η αυτοκτονία μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο. Η αντίδραση στην ιδέα τη δική μας για τη διανοητική, κοινωνική και πολιτική ζωή. Τα πιστεύω μας διαψεύδονται το χάος παραμονεύει, ανάμεσα σ' αυτό που αισθανόμαστε και σ' αυτό που πρέπει να κάνουμε. Ο κόσμος είναι μια ουσία και η κίνηση μι...

.... Η ζωή μας, ναι. Το μέλλον μας, ναι. θα ζούσα περιμένοντας σε, θα σ' αγαπούσα και θα σε περίμενα. Περίμενα το τέλος του πολέμου για να 'ρθει εκείνη η μέρα που θα σε παντρευόμουν μπροστά σ' όλο τον κόσμο. Και θα σε περίμενα τα βράδια. Τώρα δεν υπάρχει μέλλον, δεν περιμένω πια παρά το θάνατο μου και θα πεθάνω μόνη. Άφησε με λοιπόν... Δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Δεν έχω ανάγκη από παρηγοριές...