Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

-Η υποκριτική τέχνη και οι βασικές της αντιθέσεις -Πως πλάθεται ένας ρόλος -Ο ηθοποιός και το σύνολο της καλλιτεχνικής δημιουργίας -Σχέσεις κινημτογράφου και θεάτρου -Ο ρεαλισμός απαραίτητος στην ερμηνεία του ρόλου

Στο έργο του "Τα έξι πρώτα μαθήματα υποκριτικής" ο Μπολεσλάφσκυ αναπτύσσει τις αρχές του - οι οποίες ανάγλυφα παρουσιάζονται ως αποτελέσματα εμπειρίας στη σκηνοθεσία και την υποκριτική και όχι ως ιδεολογικά κατασκευάσματα και άκριτα αξιώματα. Ξεκινά από την αντίληψη ότι ο ηθοποιός πρέπει να είναι εκ γενετής φορέας ικανοτήτων υποκριτικής - οι οποίες όμως, θα αναπτυχθούν και θα εκφρασθούν μέσω της διδασκαλίας της τεχνικής: Για να υποδυθεί, λοιπόν σωστά ένα ρόλο πρέπει, προηγουμένως, να ξέρει ακριβώς τι κάνει - ή, σύμφωνα, με τα δικά του λόγια, "να έχει ζεστή την καρδιά του κ...

... "Σε περιμένουμε εδώ, με τα νεύρα τεντωμένα, κι εσύ το μόνο που βρίσκεις να μας πει είναι: "Άργησα λίγο". Ήρθαμε εδώ γεμάτοι ενθουσιασμό, έτοιμοι ν' αρχίσουμε, και τώρα, εξαιτίας σου, κανένας πια δεν έχει όρεξη για δουλειά. Δεν είναι εύκολο να ξυπνάς τη λαχτάρα για δημιουργία, είν' όμως πολύ εύκολο να τη σκοτώσεις. Μπορεί η δική σου δουλειά να εξαρτάται μόνο από σένα, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να καθυστερείς τη δουλειά των συναδέλφων σου. Ο ηθοποιός, όπως ακριβώς ο στρατιώτης, χρειάζεται σιδερένια πειθαρχία"...

..."Και τι θαυμάσια εξωτερικά κόλπα, που σε αλλάζουν εντελώς όταν παίζεις ένα ρόλο, μπορεί να πετύχεις με τη φωνή, με την ομιλία και με την προφορά, ιδιαίτερα των συμφώνων! Βέβαια πρέπει να 'χεις γυμνάσει τη φωνή σου και να της έχεις κάνει καλή τοποθέτηση αν θες να την αλλάζεις, γιατί διαφορετικά δεν μπορείς, έστω και για λίγη ώρα, να μιλήσεις με τους πιο ψηλούς ή πιο χαμηλούς σου τόνους. 'Όσο για να αλλάξεις την προφορά σου, ιδιαίτερα στα σύμφωνα, αυτό γίνεται πολύ απλά: τραβάς τη γλώσσα σου προς τα πίσω, την κονταίνεις και προκύπτει ένας ειδικός τρόπος ομιλίας, που θυμίζ...

Ζούμε σε μια εποχή άγχους, που συνταράσσεται από πολέμους και φήμες για πολέμους και η οποία βομβαρδίζεται με άσχημα νέα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τα δελτία ειδήσεων των εφημερίδων, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου σταθερά μας υπενθυμίζουν ότι ακόμα κι αν το τέλος του πολιτισμού δεν βρίσκεται κοντά, δεν είναι δυνατόν να αναβληθεί για πολύ. Η κοινωνία μας είναι άρρωστη, καταπονημένη από ανυπόφορες πιέσεις και δηλητηριασμένη από φόβους. Δεν είναι ν' απορούμε λοιπόν γιατί τόσοι πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τις ψεύτικες υποσχέσεις της επιστήμης...

Αποκαλύψτε τις άγνωστες πτυχές του παρελθόντος και προσδιορίστε με ακρίβεια το μέλλον σας από ένα παιχνίδι ερωτήσεων και απαντήσεων.

...Αν ο Αντόν Τσέχωφ κατασκεύαζε τους ήρωές του για να επιβιώσουν κοινωνικά, για να προσαρμοστούν δηλαδή στις απαιτήσεις μιας κοινωνικής ανάγκης, τότε ο Νικολάι Αλιεξιέγεβιτς Ιβάνωφ θα μπορούσε να καταταχθεί σ' εκείνους τους θεατρικούς ήρωες που τους ονομάζουν θετικούς. Η πολιτογράφηση όμως αυτή ίσως θα ήταν μια αμφιλεγόμενη πράξη, αφού το υλικό που "αφηγείται" αυτή τη θεατρική ιστορία επιζεί εξαιτίας της ιστορικής του αυθεντικότητας. Μιας αυθεντικότητας που δεν υπερασπίζεται προσχεδιασμένες ανθρώπινες καταστάσεις, αλλά που "ιστορεί" θεατρικά μιαν αγωνιώδη πνευματική ανεπά...

...Στην έντονη πνευματική δραστηριότητα των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων της ζωής του, ο Αντόν Τσέχωφ φιλοτεχνούσε τα μονόπρακτά του παράλληλα με τα πολύπρακτα έργα του, σαν θεατρικές ασκήσεις που έφτασαν στο επίπεδο της τελειότητας. Δίπλα από τον Τριγκόριν, τον Αστρώφ, τη Μάσσα Προχόροβα, τον Λοπάχιν ή τον Πέτια γεννιόνταν ομογάλακτες οι ξεκαρδιστικές φιγούρες της Ελένα Πόποβα και του Γκριγκόρι Σμιρνώ, του Τοκαλτσώφ, του Φιοντόρ Ρεβούνωφ-Καραουλώφ ή του διευθυντή της "Αλληλοπιστωτικής Εταιρίας" Αντριέι Σπιούτσιν, για να κορυφωθούν τέλος με το τραγικό πρόσωπο του Νιούκιν στ...

Ο "Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία" είναι ένα από τα έργα τα οποία έγραψε ο Μπρεχτ στη διάρκεια των έξι χρόνων που έμεινε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έφτασε στην Αμερική τον Ιούλιο του 1941 με πλοίο από το Βλαντιβοστόκ, αφού ξεκίνησε από το Ελσίνκι δύο μήνες νωρίτερα. Αργότερα, τον Οκτώβριο του 1947, έφυγε ξανά με αεροπλάνο, για να επιστρέψει στην Ευρώπη και ύστερα από λίγο, στο Βερολίνο. Τον περισσότερο καιρό ανάμεσα σ' αυτό το διάστημα, τον πέρασε στο Λος Άντζελες. Πρόλαβε, ωστόσο, να κάνει και μερικές παρατεταμένες επισκέψεις στη Νέα Υόρκη. Όπως στο Μόναχο, σχεδόν ένα...