Μοναξιά είναι...
Μανέττα Σάσα
Όμβρος (2002)
Ποιος άνθρωπος αλήθεια στην εποχή μας δεν ζει τη μοναξιά; Δεν ζει στη μοναξιά; Πόσοι αλήθεια δεν χάθηκαν μαζί της, δεν κουράστηκαν στη συντροφιά της, δεν έσκυψαν το κεφάλι απ' το βάρος της. Αλλά και πόσοι δεν τη λάτρεψαν σαν παρέα ή σαν αιτία δημιουργίας; Αυτή όμως η μοναξιά των μεγάλων πώς τη μεταφράζουν, πώς τη ζωγραφίζουν, πώς τη σκέπτονται τα μικρά παιδιά; Τι λέει αλήθεια ένα μυαλουδάκι γι' αυτήν κάτω από μια κόκκινη κορδέλα;
Μετά παρρησίας
Πολύδωρας Βύρων Γ.
Όμβρος (1998)
Είδα τα όσα σχολίασα, ακουμπώντας την πλάτη μου στο βράχο της Ακρόπολης, καθισμένος σταυροπόδι δίπλα από το Ναό του Απόλλωνα σε μια κορυφή του Λυκαίου, αγναντεύοντας το γαλάζιο πέλαγος από ένα παραθύρι του βυζαντινού μοναστηριού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου ή ταμπουρωμένος πίσω από κάποιο Κολοκοτρωνέικο ταμπούρι. Τα είδα όλα αμυντικά. Όμως χωρίς φόβο. Αυτή ήταν-είναι η σκοπιά μου.