Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δακτυλογραφημένο το 1951, μέσα σε τρεις εβδομάδες, σε ένα τεράστιο ρολό χαρτί τηλετύπου, το μυθιστόρημα "Στο δρόμο" εκδόθηκε το 1957 και η μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το έκανε γρήγορα βιβλίο cult, ευαγγέλιο ενός νέου τρόπου ζωής και σκέψης. Από αυτό το μυθιστόρημα και από τη ζωή του Κέρουακ η Beat Generation άντλησε τα πιο χτυπητά χαρακτηριστικά της, τις εξάρσεις, τις ελπίδες, τις απελπισίες της. Το βιβλίο αποτελεί την πρώτη ηχηρή πρόκληση απέναντι στο μεταπολεμικό αμερικανικό όνειρο και έτσι καταλήγει να ενσαρκώνει συμβολικά κάθε μορφή άρνησης, αντίστασης και αποστασιοποίη...

Τα ονομάζουμε μικρούς παραδείσους, τους δίνουμε τον χαρακτηρισμό της όασης, τα φορτώνουμε με κοσμητικά επίθετα και ανακαλύπτουμε στην αγκαλιά τους τη "μουσική" της ηρεμίας και την ανθρώπινη επαφή με συνοδοιπόρους σαν κι εμάς στο ταξίδι της "άγονης γραμμής". Αυτά για εκείνους που τα αγαπούν πολύ και τα θεωρούν παρθένους θησαυρούς στην ελληνική θάλασσα. Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη που μιλά με σκληρή γλώσσα για το πολύωρο ταξίδι, την απουσία παροχών και υπηρεσιών, τον εγκλωβισμό σε "σχήματα" διακοπών που ανήκουν στο παρελθόν και τόσα άλλα. Η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται...

Καλώς ήλθατε σε έναν διαφορετικό "κόσμο". Θα χρειαστεί να αναγνωρίσετε τον δικό του κώδικα συμπεριφοράς, αλλά και εκείνον τον μοναδικό κώδικα τιμής. Είναι ένας κόσμος αντρικός, αλλά γεμάτος ευαισθησίες, γεμάτος καμπύλες, που τιμά τη γυναίκα με τον δικό του τρόπο. Δίνει το όνομά της στο σκαρί, τη σκαλίζει σαν γοργόνα στην πλώρη, την προσκυνά σαν Παναγιά και βάζει την εικόνα της δίπλα σε εκείνη του Αϊ-Νικόλα. Είναι ο κόσμος αυτός που χρησιμοποιεί ακόμα τα χέρια του σαν εργαλείο αναντικατάστατο. Μοιάζει να αδιαφορεί γι' αυτά. Τα κακομεταχειρίζεται, τα πληγώνει, μα δεν σταματά...

Οι "Μυθοπλασίες" ("Ficciones") συγκαταλέγονται στα θεμελιώδη έργα της μεταμοντέρνας λογοτεχνίας και του μαγικού ρεαλισμού, που κορυφώθηκε με τα μυθιστορήματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, της Ιζαμπέλ Αλιέντε και άλλων λατινοαμερικανών και μη συγγραφέων. Στα 17 κείμενα που συνθέτουν τούτο το βιβλίο συμπιέζονται πολλοί αιώνες γνώσης, φιλοσοφίας και ποίησης. Η ευρυμάθεια του Μπόρχες προσφέρει στον αναγνώστη διασκεδαστικές πνευματικές ασκήσεις: η άγνωστη χώρα που ανακαλύπτεται μέσα από μια κλεψίτυπη εγκυκλοπαίδεια, ο φανταστικός πλανήτης, ο "Δον Κιχώτης" που ξαναγράφεται από κ...

Παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας που έχει προσφέρει κουζίνες με υπερσύγχρονο εξοπλισμό, σχεδόν κανείς δε θα είχε αντίρρηση -αν υπήρχε η δυνατότητα- να κατασκευάσει στο σπίτι του ένα τζάκι. Πολλοί χρησιμοποιούν φουρνάκια με κάρβουνα ή ψηστιέρες. Άλλοι αρκούνται σε απλές εστίες με ξύλα, εφοδιασμένες προαιρετικά με μια λεία πέτρα που λειτουργεί ως επιφάνεια ψησίματος. Πάντως, όλοι επιζητούν την παραδοσιακή γεύση, καθώς και έναν ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο ψησίματος. Το ψήσιμο στη σχάρα είναι πάντα γιορτή, μια ευκαιρία να βρεθείτε σε υπαίθριο χώρο και να ξεφύγετε από τα σ...

Θρησκεία εναντίον ορθολογισμού. Αναμνήσεις ενός εναντίον των αναμνήσεων του άλλου. Έρωτας εναντίον καθημερινής ύπαρξης. Θυσία του ενός για τη σωτηρία των μαζών. Τα "Μαύρα σκυλιά" είναι το πιο σύνθετο και πιο φιλόδοξο μυθιστόρημα που έχει γράψει ως τώρα ο Ίαν Μακ Γιούαν. Καταπιάνεται με διάφορα πολύ σοβαρά θέματα που ταλάνισαν την Ευρώπη τον 20ο αιώνα. Στο βάθος πρόκειται για έναν διαλογισμό πάνω στη φύση του Καλού και του Κακού στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη μετά το ναζιστικό καθεστώς εποχή και ως την κατεδάφιση τους Τείχους του Βερολίνου. Η ιστορία που αφηγ...

Η Ελλάδα είναι ένα από τα λίγα μέρη του κόσμου που το ταξίδι στον χρόνο, ιδιαίτερα στο παρελθόν, όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται! Παίρνεις μια βαθιά εισπνοή, κλείνεις τα μάτια και πραγματοποιείς αυτό το μετέωρο βήμα περνώντας την "πύλη" ενός -οποιουδήποτε- αρχαιολογικού χώρου. Το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως ανοίγοντας και πάλι τα μάτια είναι μαγικό. Μετράς τις χιλιετίες πολιτισμού και αρχίζεις την περιήγηση, το ατέλειωτο ταξίδι. Ακόμα και οι πέτρες έχουν μιλιά και θα πρέπει να προσέχεις πού πατάς. Δίνεις την ευκαιρία στην ψυχή σου να πάρει κι εκείνη μια ανάσα και...

Τουλάχιστον τα μισά και... κάντε κάτι να χωρέσουν! Αυτή ήταν η εντολή και ταυτόχρονα η υπόσχεση που δώσαμε ο ένας στον άλλο. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας στα Δωδεκάνησα, το νοτιοανατολικό νησιωτικό σύμπλεγμα της Ελλάδας, που ακουμπάει στα παράλια της Μικράς Ασίας, προσφέρει σπάνιες εικόνες, αξέχαστες εμπειρίες και μπορεί να αγκαλιάσει όλες τις "συνομοταξίες" των ταξιδευτών. Από τα ανεξερεύνητα μικρονήσια όπως οι Αρκιοί μέχρι τη χλιδή της Ρόδου, ο καθένας μπορεί να βρει το ιδανικό πεδίο έκφρασης στις διακοπές του. Οι επιλογές είναι τόσες πολλές ώστε ο αριθμός "Δώδεκα" μοιάζε...

Δρόμοι του νερού, δρόμοι πολιτισμού, ροή ασταμάτητη κι ένας ακόμη διάλογος του ανθρώπου με τη φύση. "Από πού 'σαι ποταμάκι; Από κείνο το βουνό"...Το παιδικό ποίημα για ακόμα μια φορά στα χείλη κουβαλώντας μαζί του μνήμες και εικόνες που έχουν χαραχτεί ανεξίλητα μέσα μας. Θυμηθείτε την πρώτη φορά που βάλατε το χέρι σας μέσα σε ένα ποτάμι... δεν φανταζόσασταν ποτέ πόση δύναμη έχει η ροή του! Ο ποταμός είναι ένας μονίμως κινούμενος υγρός όγκος που στο πέρασμά του δημιουργεί εικόνες, ήχους σαν μουσική και προσφέρει ζωή αν τον σεβαστείς κι εσύ. Κάποιες φορές μάλιστα ορμάει στο κ...

Μια βόλτα στα νησιά, μια προσεκτική ματιά σε σπίτια με θερινή... αύρα που βρίσκονται κοντά στην Αθήνα, μια αποκάλυψη παλιών εργασιακών χώρων που σήμερα έχουν βάλει τα καλά τους και λειτουργούν ως κατοικίες. Όλα βρίσκονται στο λεύκωμα "Ελληνικά καλοκαιρινά σπίτια", τα οποία προτείνει το περιοδικό "Ταχυδρόμος". Με το χάδι του ζεστού, καλοκαιριάτικου ήλιου.

"Ταξίδι στο κέντρο της Γης", ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματά του που μας ταξιδεύει από την κορυφή των ηφαιστείων, στις υπόγειες σπηλιές και στα βάθη των θαλασσών. Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα του Βερν που συνδυάζει τον οίστρο της μεγάλης περιπέτειας με τα μεγάλα λογοτεχνικά χαρίσματα και το χιούμορ.

Πιο κοντά στην αποσπασματική ιδιωτικότητα του ημερολογίου και στην προφορική αφήγηση παρ' όσο στις ελεγχόμενες δομές του μυθιστορήματος, καρπός μιας τρομερής προσωπικής εμπειρίας, του θανάτου της κόρης της, η Πάουλα είναι ίσως το πιο πονεμένο και άμεσο βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλλιέντε. Εδώ η συγγραφέας δεν επινοεί τίποτε. Στο χρονικό της αρρώστιας, του κώματος και του θανάτου της κόρης της -μιας ευτυχισμένης εικοσιοχτάχρονης κοπέλας ερωτευμένης με τον σύζυγό της και τη δουλειά της- η Αλλιέντε ενσωματώνει τον "οικογενειακό θρύλο" τον οποίο εξιστορούσε σε "συνέχειες" στην Πάουλα κ...

Λένε πως ο χρόνος στα ορεινά κυλάει πιο αργά. Η θέα είναι καλύτερη και η αίσθηση ελευθερίας ανυπέρβλητη. Ακόμη μιλάνε για καθαρό αέρα, για μεγαλύτερη και στενότερη επαφή με το θείο, για κάθε είδος ορεινά "καταφύγια" αλλά και για κατακτήσεις κορυφών ως διακρίσεις. Σημείο αναφοράς για όλα τα παραπάνω είναι ο άνθρωπος, αυτός που διαλέγει να ζητήσει ή απλά να εκδράμει σε μεγάλο υψόμετρο. Καθώς απομακρύνεται από τα πεδινά, αρχίζει να αισθάνεται τον ίδιο περίεργο φόβο και σεβασμό με εκείνον που θα ένιωθε στη μέση του πελάγους... Δεν είναι απίστευτο πως εμείς οι Έλληνες ζούμε σε μ...

Ο Ντέμιαν είναι το περισσότερο αυτοβιογραφικό έργου του Χέρμαν Έσσε. Γραμμένο το φθινόπωρο του 1917, περίοδο κατά την οποία ο συγγραφέας συνέχιζε τη ψυχαναλυτική του θεραπεία από τον δόκτορα Γ. Μπ. Λανγκ, βοηθό του Καρλ Γκούσταφ Γιούγκ, το μυθιστόρημα αφηγείται την επίμονη και σταδιακή υπαρξιακή μετάβαση ενός ατόμου από τον ασφαλή αλλά καταπιεστικό κόσμο της παιδικής ηλικίας στον επισφαλή αλλά με δυνατότητες πνευματικής και ψυχικής αυτοδιαχείρισης κόσμο των ενηλίκων. Ήρωας και αφηγητής, είναι ο Έμιλ Σίνκλερ, όνομα με το οποίο ο Έσσε υπέγραψε αρχικά και το βιβλίο του. Έμιλ Σ...

"Η οθωμανική μαγειρική" γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια περίοδο αναγέννησης, με παλιές συνταγές να κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους στα γαστρονομικά μενού. Μια ολόκληρη μαγειρική παράδοση που κινδύνεψε να παραμείνει ξεχασμένη σε γραπτά αρχεία, ξαναβρίσκει τη θέση της στο τραπέζι, χάρη στη συμβολή των ερευνητών. Με αφετηρία την απλή ερώτηση "τι έτρωγαν στα οθωμανικά παλάτια;" η Μαριάννα Γερασίμου ξεκινάει την αναζήτηση γύρω από την παλατιανή γαστρονομική κουλτούρα με σκοπό να φωτίσει μια ανθρώπινη και συναρπαστική πλευρά της οθωμανικής ιστορίας, αλλά και κυρί...

Μια οικογένεια, μερικοί φίλοι, ένα παραθαλάσσιο σπίτι στις Εβρίδες και ένας φάρος συνθέτουν το πιο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Γουλφ, "Μέχρι το φάρο". Ο κύριος και η κυρία Ράμσεϊ και τα οκτώ παιδιά τους είναι η οικογένεια της Γουλφ. Το σπίτι, που από τα παράθυρά του βλέπει κανείς το φάρο, είναι το εξοχικό σπίτι των παιδικών της χρόνων, μόνο που εκείνο βρισκόταν στην Κορνουάλη και όχι στη Σκωτία. Απελευθερωμένη από την κλασική δομή του μυθιστορήματος, όπως ο Μαρσέλ Προυστ ή ο Τζέιμς Τζόις, η Γουλφ δεν δίνει βάρος στην πλοκή. Η ιστορία της εκδρομής στον φάρο είναι η αφορμ...

Όλες οι κουκκίδες στον χάρτη του ελληνικού αρχιπελάγους έχουν όνομα. Ακόμα και οι πιο μικρές. Τις βλέπεις από ψηλά και σε πιάνει μια λαχτάρα να βρεθείς εκεί. Σε χαμηλή πτήση πάνω από τα νησιά του Αιγαίου συνήθως το μάτι κολλάει σε μικρά πάλλευκα σύνολα που εκτυφλωτικά επιστρέφουν στον ουρανό το φως του ήλιου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για "χώρες", αυτόνομες κοινωνίες, μικρές πολιτείες ανθρώπων σε χρώμα που δεν επιλέχθηκε τυχαία. Θα περίμενε κανείς πως με παρόμοια ονομασία και ένα κυρίαρχο χρώμα, θα έμοιαζαν μεταξύ τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Πολύ ξε...

Τα "Σταφύλια της οργής", το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Τζων Στάινμπεκ, είναι η ιστορία των ταπεινών και καταφρονεμένων της Αμερικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Με τις σοδειές τους κατεστραμμένες από παρατεταμένη ξηρασία και από θυελλώδεις ανέμους που κουβαλούσαν πυκνά σύννεφα από χώμα, ξεριζωμένοι από τα χωράφια τους λόγω της εισβολής των νέων καλλιεργητικών μεθόδων, χιλιάδες εξαθλιωμένοι αγρότες του αμερικανικού Νότου εγκαταλείπουν τις εστίες τους κατευθυνόμενοι προς τη Γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια. Με τα λιγοστά...

Οι παραλίες ανήκουν στους ανεκτίμητους θησαυρούς της Ελλάδας. Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί; Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού μας πλούτου αλλά πολιτισμό δεν "παράγουν". Ποιος είπε όμως ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο; Κοιτάξτε τις μικρές κοινωνίες των ανθρώπων που σχηματίζονται σε καθεμία θαλασσινή αγκαλιά. Από το Super Paradise όπου η μουσική ακούγεται πιο δυνατά από τα κύματα και τις ομιλίες των ανθρώπων μέχρι τον Κήπο της Σαμοθράκης όπου το μπάνιο είναι τελετουργία κάθαρσης, οι λουόμενοι εναποθέτουν έστω και για μερικές ώρες τον δικό τους "πολιτισμό" στην ακρογιαλιά...

Φάρος. Μια λέξη σύμβολο και μια γνήσια πηγή έμπνευσης. Θα μας πείτε ρομαντικούς και ίσως δεν θα έχετε άδικο. Σκεφτείτε όμως αυτή τη δέσμη φωτός που εκπέμπεται σταθερά, περιοδικά στο δυσδιάκριτο τη νύχτα όριο ανάμεσα στη γη και τη θάλασσα. Δώστε σημασία σε αυτή τη φωτεινή ακτίνα που μετριέται σε ναυτικά μίλια, αλλά έχει αξία μη μετρήσιμη. Ξεχάστε τα ηλεκτρικά βοηθήματα ναυσιπλοΐας που περισσεύουν στον 21ο αιώνα και κάνουν ασφαλή τα θαλασσινά ταξίδια και ελάτε μαζί μας σε μια μοναχική περιήγηση γεμάτη ευαισθησία. Οι πέτρινοι πύργοι των φάρων θα παρελαύνουν στις σελίδες που ακ...