Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από όλα τα έργα του Νίτσε το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" είναι το πιο σημαντικό και ασφαλώς το πιο διάσημο. Αποτελεί μία από τις μείζονες κριτικές που έχουν γίνει στο δυτικό πολιτισμό (στην πολιτική, την ηθική, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, την επιστήμη του) και είναι μια ενθουσιώδης πρόταση για τη δημιουργία ενός άλλου πολιτισμού, που θα στηρίζεται σε μια μεταστοιχείωση όλων των αξιών και θα εκπροσωπείται από μια νέα μορφή ανθρώπου, τον υπεράνθρωπο. Το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα αλλά και ποικιλοτρόπως ερμηνευμένα βιβλία (αφού το επικαλέστ...

Ο συγγραφέας μελετά την μετάβαση από το ζώο στον άνθρωπο. Εξετάζει, κατόπιν, τον άνθρωπο των αρχαϊκών χρόνων, που εξελίσσεται στον άνθρωπο των "αξονικών" θρησκειών και φιλοσοφιών (χριστιανισμός, βουδισμός, ισλαμισμός...). Ακολουθεί ο άνθρωπός του Παλιού Κόσμου, που μεταμορφώνεται στον άνθρωπο του Νέου Κόσμου. Σ' αυτόν μπροστά, ανοίγονται δυο δρόμοι: ο ένας δρόμος οδηγεί στον μετα-ιστορικό άνθρωπο, στο καλορυθμισμένο και προγραμματισμένο τέρας που στοιχειώνει τους εφιάλτες μας· ο άλλος οδηγεί στον "ολοκληρωμένο" άνθρωπο, που αποτελεί την σύνθεση όλων των προηγούμενων ανθρώπ...

[...] Η συλλογή διηγημάτων "Ιστορίες από την παλιά Πράγα" εκδόθηκε το 1878. Είναι οι αναμνήσεις του συγγραφέα από τη ζωή του στην συνοικία Μάλα Στράνα: παιδικά χρόνια, πρώτες φιλίες και δοκιμασίες, πρώτες αγάπες, μα και πρώτες προσπάθειες να εισέλθει στον κόσμο της λογοτεχνίας και της δημοσιογραφίας. [...] Τα διηγήματά του μας δείχνουν ότι η ειδυλλιακή φαινομενικά γειτονιά του δεν είναι στην πραγματικότητα ειδυλλιακή, ότι το φαινομενικά σιωπηλό σπίτι δεν είναι στην πραγματικότητα σιωπηλό, ότι η γειτονιά είναι, άμα χρειαστεί, αμείλικτη. [...] (από το επίμετρο της Μίλαντα Χο...

Ρόζα Λούξεμπουργκ (1871-1919), Βάλτερ Μπένγιαμιν (1892-1940), Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) "Οι ζοφεροί καιροί δεν είναι κάτι καινούριο, δεν αποτελούν κάτι σπάνιο στην ιστορία. Πεποίθησή μου, το υπόβαθρο που πάνω του ζωγραφίζω τις προσωπογραφίες αυτές, είναι ότι ως και στους πιο ζοφερούς καιρούς έχουμε το δικαίωμα να περιμένουμε μιαν έκλαμψη και ότι μια τέτοια έκλαμψη ενδέχεται κάλλιστα να έρθει από το αβέβαιο, τρεμουλιάρικο και συχνά ασθενικό φως, που ορισμένοι άνθρωποι θ' ανάψουν με τη ζωή και το έργο τους και θα το σκορπίζουν όσο ζουν". Αυτό επιχειρεί να κάνει στο βιβλ...

[από το "Δεύτερο στάσιμο":] Ομοφωνία αναπνοής των υπνούντων, ανάσες που αγνοεί, που η διαδοχή των ημερών τις διαψεύδει, δηλητήριο που μολύνει τις μέρες. Η ματιά ακινητεί στη νοητή καμπύλη των κορυφών χωρίς να βλέπει τα κυπαρίσσια. Ένας αγέρας ανάμεσα στα κλαριά. Το όνειρα μόχθος της μέρας, κινήσεις άλλων, διαδρομές, τοπία και σπίτια. Δεν περιμένει απ' τις ημέρες που αποσύρονται δεν εμπιστεύεται τα ρολόγια. Ρείθρα αντίθετα απ' της καρδιάς τη λαχτάρα σπρώχνουν, απωθούν τα πράγματα. Δεν βρίσκει γιατρειά στα παρόντα. Ποιό το πρόσωπο που πέρα από τα όν...

Βιέννη, πρώτα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέσσερις φίλοι ανταμώνουν καθημερινά σ' ένα λαϊκό εστιατόριο και τρώνε πάντοτε το φτηνότερο φαγητό. Αυτούς, τους Φτηνοφαγάδες, συναντά ο ανάπηρος Κόλερ, ο πέμπτος της συντροφιάς, και αισθάνεται υποχρεωμένος να τους αφιερώσει το κεντρικό κεφάλαιο του βιβλίου που γράφει, με θέμα τη φυσιογνωμική.

Ο αμερικανός στοχαστής Λιούς Μάμφορντ (1895-1987) θεωρείται το τελευταίο οικουμενικό πνεύμα του αίωνα μας. Κινείται με ευχέρεια στο χώρο της επιστήμης, στον χώρο της τέχνης, στον χώρο της θρησκείας, στον χώρο της ψυχανάλυσης, στον χώρο της ιστορίας. Στο βιβλίο αυτό περιέχεται η ουσία της φιλοσοφίας του.

Η ζωή των Σαλονικιών, οι χαρές και οι λύπες τους, οι αγώνες και οι αγωνίες τους περιγράφονται χωρίς φιοριτούρες και ψευτοπατριωτικές εξάρσεις -που είναι πάντα ύποπτες- κι από τον τρόπο της περιγραφής αποκαλύπτεται ο μικρός ή μεγάλος ρόλος που έπαιξαν τόσο οι επώνυμοι όσο και ο απλός κόσμος σε γεγονότα που σημάδεψαν την τύχη της πόλης, της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας.

Δίγλωσση έκδοση, σε ελληνικά και ισπανοεβραϊκά, που απευθύνει ο συγγραφέας στο φίλο του ζωγράφο Αντόνιο Σάουρα. Είναι ένα γράμμα ποταμός, που περιγράφει την ιστορία, τα δεινά και τους διωγμούς των Εβραίων στην Ισπανία, τη ζωή τους στην Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη.

Δημοτικά σχολεία, γυμνάσια, δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, ελληνικά και ξένα, τα πρώτα φροντιστήρια. Ιστορικά στοιχεία και αναμνήσεις του συγγραφέα, δίνουν μια εικόνα της παιδείας στην πόλη μας μέχρι το 1944.