Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γιατί έχει γίνει η οικογενειακή ζωή τόσο οδυνηρή, ο γάμος τόσο εύθραυστος, οι σχέσεις γονέων και παιδιών τόσο δύσκολες; Σ' αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει ο συγγραφέας ανασκοπώντας τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν για την οικογένεια, την εξέλιξη και την δυναμική της. "Έξοχο βιβλίο... το καλύτερο που διαθέτουμε για την ιστορία της σημερινής οικογένειας". (The New Republic)

"Ξέρω ότι δεν ξεχνάς. Η λησμονιά σκοτώνει, αλλά εσύ είσαι εδώ, μακριά ή κοντά δεν έχει σημασία, είσαι ζωντανή και πώς να ξεχάσεις, είσαι αέρινη, αερικό, μια απρόσιτη νεράιδα, η ιέρεια του παραμυθιού· μια ύπαρξη που ταλαντεύεται ανάμεσα στο γενόμενο και τη φαντασία, γέννημα ονείρου που γρατζουνά με παιδική αφέλεια τα γαλάζια μου πρωινά. [...]" (από το αφήγημα "Λιμπεϊμπεράλες") Περιέχει τα σύντομα πεζά: "Λιμπεϊμπεράλες", "Ο κόσμος σου να είμαι εγώ" (συμμετοχή στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών Ευρώπης και Μεσογείου, Αθήνα 2003), "Γκούφυ, ο αμείλικτος τιμωρός", "Λούνα Παρκ",...

"Λόγια από χώμα" σημαίνει να μιλάς με αφορμή ένα ανασκαφικό εύρημα. Να διηγείσαι την ιστορία του. Να το ερμηνεύεις και να μιλάς για τους τρόπους αξιοποίησης αυτής της ερμηνείας. Σημαίνει ακόμα να μιλάς για την αρχαιολογική πράξη, όπως αυτή ολοκληρώνεται στο πεδίο και στο εργαστήριο, στο μουσείο ή στη δημοσίευση. Αυτό προσπάθησα να κάνω. Να μιλήσω και να γράψω χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη το "χώμα". Να θίξω, με άλλα λόγια, μερικά θέματα, που είτε έχουν μια πάγια σχέση με την αρχαιολογία είτε στηρίζονται στην επικαιρότητα. Μέσα σε τούτες τις σελίδες, όσοι έχουν την υπ...

Κείμενα του Πιοτρ Κροπότκιν: Στους νέους, νόμος και εξουσία, το εξεγερσιακό πνεύμα, η αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, η επαναστατική κυβέρνηση κ.ά.

Το εκτόπισμα της λογοτεχνικής και, γενικότερα, πνευματικής παρουσίας του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο μεταπολεμικό πολιτισμικό πεδίο είναι μεγάλο: ο Χριστιανόπουλος υπήρξε από τους πρωτεργάτες του ποιητικού ρεαλισμού, προσέχτηκε ως πεζογράφος, ως κριτικός και ως φιλόλογος, οι εικαστικές τέχνες και η μουσική δεν εξοβελίστηκαν από την άλω της δραστηριότητάς του και, επιπρόσθετα, η Διαγώνιος -το περιοδικό που εξέδιδε και διηύθυνε από το 1958 έως το 1983- διαμόρφωνε αλλά και καθρέφτιζε σημαντικές καλλιτεχνικές προτάσεις και εξελίξεις, ενώ υπήρξε χώρος έκφρασης και φυτώριο άνθιση...

Το σύμπαν! Ο Ουρανός, ο Ήλιος, η Μέρα και η Νύχτα, η Αυγή και το Ηλιοβασίλεμα, το Φεγγάρι και τ΄ άστρα, αυτός ο Κόσμος ο Μικρός, ο Μέγας. Όλοι μας τον θαυμάζουμε, τον παρατηρούμε, στοχαζόμαστε για την ύπαρξη και τη δημιουργία του. Οι αστρονόμοι τον περιγράφουν και τον εξηγούν μέσα από τα αστεροσκοπεία τους, τους δορυφόρους και τα διαστημόπλοια. Μας ξεναγούν στο σύμπαν. Μια ξενάγηση όμως με οδηγό τον Όμηρο και άλλους ογδόντα έλληνες ποιητές, έχει τη δική της γοητεία. Το φεγγάρι - η Σελάνα της Σαπφούς - δεν είναι μόνο ένα ουράνιο σώμα. "Ε, σεις, Κύριοι της Τεχνοκρατίας, λίγ...

Ποια ήταν και ποιο ρόλο έπαιζε η πρόγονος της Νύμφης Μέλισσας, μιας εκ των δύο τροφών του Διός; Ήταν θεότητα η Μέλισσα πριν την επιβολή του δωδεκάθεου; Γιατί ονομάζεται Μέλισσα η μύστης της Δήμητρας, που κατασπαράσσεται επειδή δεν αποκαλύπτει τα ιερά μυστικά; Γιατί οι ιέρειες θηλυκών θεοτήτων ονομάζονται Μέλισσες ; Γιατί οι μέλισσες αποτελούν έμβλημα πόλεων και απεικονίζονται σε τόσα νομίσματα; Γιατί το μέλι γίνεται τροφή θεών και προστατευομένων τους και αποκτά περίοπτη θέση στα λατρευτικά έθιμα; Η δημοσιογράφος Μάγδα Χρυσοστομίδου απαντά στα ερωτήματα αυτά, αποκαλύπτοντας...

Δεν υπάρχει πια αστός. Αυτό είναι πασίγνωστο. Και κανένας σήμερα δεν θα δεχόταν να τον χαρακτηρίσουν αστό. Πως γίνεται, τότε, και ο αστός είναι μονίμως στόχος αμφισβήτησης και χλευασμού σε μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και κινηματογραφικές ταινίες; Γνωρίζαμε άραγε, ποτέ τι ήταν ο αστός; Ήδη από τον 19ο αιώνα οι άνθρωποι παρουσίαζαν τα πιο διαφορετικά και αντιφατικά πορτραίτα του: υπήρξε αντικείμενο φθόνου, μίσους, θαυμασμού, χλεύης. Μπορούμε, πάντως να δεχθούμε ότι υπήρξε η αστική τάξη. Αλλά πως αναγνωρίζεται; Επειδή αποτελείται από αστούς; Μα πως αναγνωρίζουμε τον αστό;...

Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται σ' όλους εκείνους τους γνωστικούς που δυστυχώς μας άφησαν νωρίς και σ' όλους εκείνους τους τρελούς που ευτυχώς είναι ακόμη εδώ.

Ο εικοστός αιώνας κύλησε νερό, άπιαστος σαν πνοή ανέμου, μιά ανάσα, γοργό το τραίνο της Ιστορίας τον άφησε πίσω μαζί με τους άλλους. Μόνο που αυτή η ανάσα είχε επώδυνες αιωνιότητες μέσα της, αιματηρές και νοσογόνες, γεμάτες πίκρα και δάκρυα, κι ακόμα αναζητούνται φάρμακο για τον ανθρώπινο πόνο, χνάρια που οδηγούν στην αγάπη. Οι μηχανιστικές ερμηνείες καλώς κρατούν. Το σύμπαν απέχει έτη φωτός, ό,τι κι αν προσπαθούμε, μες στη νοησιαρχία και την εξειδίκευση συντονίζουμε βραχνές ρευστές συμπεριφορές. Το πρωί πήγαμε στην Ανάσταση, απόψε τηλεόραση, αεροπλάνο ανεβαίνει στους ουραν...

"Νυχτερινό (στη μουσική): σύντομο κομμάτι για πιάνο, ρομαντικού χαρακτήρα". Μια μικρή ερωτική ιστορία στη Θεσσαλονίκη του σήμερα...

Μέσα στην τερατώδη σύγχυση της σύγχρονης ζωής, που ελάχιστα την συγκαλύπτει η εύρυθμη λειτουργία του οικονομικού και κρατικού μηχανισμού, το άτομο προσκολλάται απελπισμένο στην συλλογικότητα. Νομίζει ότι μόνον οι μεγάλες συλλογικότητες μπορούν να το βοηθήσουν, και είναι υπερπρόθυμο να αποποιηθεί την προσωπική του ευθύνη: θέλει μόνο να υπακούει. Έτσι, χάνεται το πολυτιμότερο αγαθό από όλα: η συμβίωση των ανθρώπων· ο άνθρωπος ως πρόσωπο παύει να είναι το ζωντανό μέλος της κοινωνίας και γίνεται μια βίδα στην "συλλογική" μηχανή.

ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ Ως λιονταροκεφαλή υπολόγιζες μια θέση στον τοίχο. Σε πέτυχε και σένα της εξουσίας το δίκαννο.

Η Σχολή Μπάουχαους ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Βαϊμάρη της αναστατωμένης Γερμανίας. Με διευθυντές, διαδοχικά, τον Βάλτερ Γκρόπιους, τον Γιοχάνες Μάγυερ και τον Μης βαν ντερ Ρόε, έζησε, μετακομίζοντας στο Ντεσάου και στο Βερολίνο, μέχρι την ανάρρηση του Χίτλερ στην εξουσία το 1933. Φιλοδόξησε να προχωρήσει την τέχνη και να την φέρει πιο κοντά στον απλό άνθρωπο (δίνοντας το βάρος στον σχεδιασμό αντικειμένων καθημερινής χρήσης), αλλά συντρίφτηκε από τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής. Η τεχνοκρίτης και ιστορικός τέχνης Εύα...