Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Γύρω από μια ζωή. Αυτοβιογραφία ενός πρίγκιπος-επαναστάτου": Με αυτό τον τίτλο δημοσιεύτηκε στα ελληνικά, το 1930, η μετάφραση του πρώτου μέρους του ανά χείρας βιβλίου. Το βιβλίο αυτό του Πετρ Κροπότκιν (1842-1921) πρωτοεκδόθηκε στα αγγλικά το 1899. Τρία χρόνια μετά, μεταφράστηκε στα ρωσικά αλλά εκδόθηκε στο Λονδίνο, εξ αιτίας της τσαρικής λογοκρισίας. Στον πρόλογό του στη ρωσική έκδοση του 1902, ο συγγραφέας γράφει: "Άρχισα να γράφω το βιβλίο μου φυσικά στα ρωσικά. Το πρώτο μέρος, "Παιδικά χρόνια", είχε ήδη γραφεί όταν πήγα στην Αμερική το φθινόπωρο του 1897. Στην Αμερ...

Πόσες αναμνήσεις χωράνε σε 65 χρόνια; Ο Αλέκος Γρίμπας, ο νεότερος δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης πριν τη δικτατορία, έζησε από τα τρυφερά του χρόνια τη βία των κρατούντων, ξένων ή "φιλελλήνων", όταν η αυθαιρεσία είχε νόμιμο προσωπείο: Κατοχή, Εμφύλιος, Παλινόρθωση, Δικτατορία, Εξορία, Μεταπολίτευση. Κάθε εποχή ένα καρφί στη μνήμη, μια πληγή. Στο βιβλίο του ο Αλέκος Γρίμπας επιλέγει αναμνήσεις. Με χιούμορ και με πίκρα, χωρίς μίσος. Σαν ναΐφ ζωγράφος, δεν σμιλεύει τον λόγο του, τον αφήνει αδρό, ανεπιτήδευτο. Ο Αλέκος Γρίμπας έχει τιμήσει με τη φιλία του πολλούς από εμάς...

Φαντάζομαι έναν ειδήμονα της λογικής που έχει να εξετάσει το εξής πρόβλημα: δεδομένου, αφ' ενός, ότι οι αναρχικοί απορρίπτουν κάθε μορφή θρησκείας και, αφ' ετέρου, ότι οι χριστιανοί κηρύττουν την υπακοή στην πολιτική εξουσία, πώς μπορεί κάποιος να είναι συνάμα αναρχικός και χριστιανός; Αλλά σ' αυτό τον τομέα, όπως στο σύνολο του έργου του, ο Ζακ Ελλύλ δεν υποβάλλει καθαρές αφηρημένες, λογικές ή θεωρητικές ερωτήσεις. Δεν παρεμβαίνει εδώ ως ειδικός της πολιτικής φιλοσοφίας ή της ιστορίας των ιδεών, ούτε ως θεολόγος. Αυτό που τον απασχολεί είναι να δώσει νόημα στην προσωπική τ...

Πέντε μικρά πεζά: - Ανάσχεση - Επικτήτειο - Εξεγειρόμενοι - Διάλογος - Μικρό αφιέρωμα στον γνωστικό Μαρκίωνα.

Πιστός στον διανοητικό καταυγασμό των συμπυκνωμάτων του ασυνειδήτου (Unbewusstes), ο Διονύσιος Βάγιας ξεκινά την εργασία του ακολουθώντας κατά πόδας την εξάπλωση της φαντασίας από την πρώτη σπίθα / αναλαμπή (το όνειρο της γυναίκας), διά μέσου της ατιθάσευτης εξέλιξής της (τους μύθους, τα παραμύθια, τα νυχτερινά όνειρα και τα όνειρα ζωής), μέχρι την "καθίζησή" στο σωματικό (ασθένειες). Την αόρατη συρραφή (άλλως, το κοινό μυστικό) αναλαμβάνει το κεντρικό, ένα και μοναδικό φαινόμενο της μνήμης. Έτσι, στο δεύτερο ήμισυ της εργασίας, αφού παραθέσει δειγματοληπτικά τη γραμμική...

Η ηρωική ποίηση, υμνώντας το κατορθώματα των δικών μας ηρώων, υιοθετεί κατά κανόνα τη δική μας προοπτική ως αυτονόητη και δίκαιη. Γενικότερα, οε ποια χώρα η φιλοπατρία και η ανδρεία δεν θεωρούνιαι ύψιστες αρετές: Ο Όμηρος, παρ' όλον που σέβεται αυτή την πραγματικότητα, βλέπει και τα αποτελέσματά της. Απομυθοποιεί τη δική μας πλευρά τοποθετούμενος και στη θέση των αντίπαλων: και αυτοί είναι ανδρείοι, είναι άνθρωποι ίδιοι με εμάς. Στην προομηρική παράδοση ο Αχιλλέας ήταν για την παλληκαριά του, των "Αχαιών ο πρώτος": σκότωνε τους πιο πολλούς Τρώες. Αλλά περισσότερη δόξα το...

Ρόζα Λούξεμπουργκ (1871-1919), Βάλτερ Μπένγιαμιν (1892-1940), Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) "Οι ζοφεροί καιροί δεν είναι κάτι καινούριο, δεν αποτελούν κάτι σπάνιο στην ιστορία. Πεποίθησή μου, το υπόβαθρο που πάνω του ζωγραφίζω τις προσωπογραφίες αυτές, είναι ότι ως και στους πιο ζοφερούς καιρούς έχουμε το δικαίωμα να περιμένουμε μιαν έκλαμψη και ότι μια τέτοια έκλαμψη ενδέχεται κάλλιστα να έρθει από το αβέβαιο, τρεμουλιάρικο και συχνά ασθενικό φως, που ορισμένοι άνθρωποι θ' ανάψουν με τη ζωή και το έργο τους και θα το σκορπίζουν όσο ζουν". Αυτό επιχειρεί να κάνει στο βιβλ...

Τι μπορώ να κάνω όταν τρελαίνομαι; Πού βρίσκω αξιόπιστη βοήθεια για έναν συγγενή ή μια φίλη που βρίσκεται σε ανάγκη; Πώς προστατεύω τον εαυτό μου από μια ακούσια νοσηλεία; Πού μπορώ να ανταλλάξω απόψεις με ανθρώπους που σκέφτονται σαν εμένα πάνω στην προσωπική μου ψυχιατρική και βιογραφική ιστορία; Πώς μπορώ να δράσω ενεργά ως συγγενής ή φίλος κάποιου που διάγει αυτή την κατάσταση; Τι να κάνω, όταν δεν αντέχω πια να συνεχίσω να δουλεύω στο ψυχιατρείο; Ποιες εναλλακτικές υπάρχουν προς το ψυχιατρείο; Πώς μπορώ να συμμετέχω στη δημιουργία τους; Αν υποτεθεί ότι πρέπει να...

Μικρά πεζά κείμενα μιας πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως. Σκόρπιες σκέψεις, πανίσχυρα συναισθήματα σε λιτά κείμενα που δεν έχουν πρόθεση να αστειευτούν με τον αναγνώστη τους. Αλλά να του υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν κάποιες στιγμές που δεν ξεφεύγεις από την ανάκριση στην οποία σε υποβάλλει ο εαυτός σου: "Μία στιγμή μοναδική για τον καθένα μας, θεότρελη, σ' αυτό ακατάβλητη και παιχνιδιάρα, να παίζει καρουζέλ με τις υπόλοιπες, μέρος ενός σπασμένου τηλεφώνου". 'Εφη Φαλιδά, ΤΑ ΝΕΑ, για τις "Μετατοπίσεις" της Δέσποινας Λέφα

"Ο 20ός αιώνας φτάνει στο τέλος του, και μπαίνουμε όλοι στον πειρασμό να αναρωτηθούμε: ποιά θέση θα καταλάβει στην ιστορία; Πώς θα τον θυμόμαστε αύριο; Όπως όλοι, δεν γνωρίζω τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα· αλλά είμαι βέβαιος ότι μία επινόηση του 20ού αιώνα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας: τα στρατόπεδα του ολοκληρωτισμού. Έχουμε ανακαλύψει το ακραίο πολιτικό καθεστώς, τον ολοκληρωτισμό, και το ακραίο του ολοκληρωτισμού, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ο μακάβριος αυτός θεσμός προσφέρεται σε όλων των ειδών τα ιστορικά, πολιτικά και ψυχολογικά σχόλια. Τα όσα γράφ...

Μέσα από κείμενα ανέκδοτα, λησμονημένα, παραγκωνισμένα, ο κορυφαίος γάλλος ιστορικός αναλύει τους μηχανισμούς, που οδήγησαν την σοβιετική κοινωνία από την διεκδίκηση της δημοκρατίας στο ολοκληρωτικό γραφειοκρατικό καθεστώς.

Στο "ακτινοβόλο μέλλον" της σταλινικής προπαγάνδας που συνοικεί με τον "γνόφο της υποϊστορίας", η νέα ιστορία βρίσκεται σχεδόν σχιζοφρενικά "εκείθεν" και ταυτόχρονα "εντεύθεν" της παραδοσιακής: η ανθρώπινη υπόσταση διπλασιάζεται με τη μετοχή στη "μεταϊστορία των λουλουδιών του Rilke", αντιμετωπίζοντας, ωστόσο, την παράλογη αντίφαση των "φρικτότερων εγκλημάτων και των πιο παράδοξων συνωμοσιών" στην επίσημη ιστοριογραφία της "κομμουνιστικής" καθημερινότητας. Πάγια τακτική της κάθε μορφής ολοκληρωτισμού, χωρίς να εξαιρείται ο νεοφιλελευθερισμός του 21ου αι., είναι ο στολισμός...

Η λέξη "επανάσταση" ήταν σ όλα τα στόματα όταν γράφηκε το βιβλίο αυτό (το 1972). Οι άνθρωποι πίστευαν ότι η κατάληψη της κρατικής εξουσίας θ άλλαζε τον κόσμο και τη ζωή. Ο Ζακ Ελλύλ, εξετάζει συγκεκριμένα την επανάσταση και αναρωτιέται: - Ποιο είναι σήμερα, αν υπάρχει, το επαναστατικό υποκείμενο; - Υπάρχει προλεταριάτο; - Ποιο είναι σήμερα; - Οι λαοί του Τρίτου Κόσμου; - Οι μισθωτοί συλλήβδην; - Η νεολαία; - Ποιες είναι οι μέθοδοι των κοινωνικών αγώνων; - Είναι ο ανταρτοπόλεμος (ιδίως στη λατινική Αμερική); - Είναι η αντικουλτούρα και τα κινήματα των Μαύρων στις Η....

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: (α)μία ανάγνωση των λεγόμενων κοινωνιολογικών έργων του Φρόυντ και (β) μία ανάλυση των μορφών της εξουσίας στις νεοτερικές κοινωνίες. Κοινωνιολόγοι και ψυχαναλυτές θεωρούν ότι τα έργα του Φρόυντ που μελετούν την κοινωνική ζωή ("Τοτέμ και ταμπού", "Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ", "Το τέλος μιάς αυταπάτης", "Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό", "Ο άνδρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία") δεν ανήκουν στο κυρίως έργο του. Ο Ενρίκεζ διαφωνεί και προχωρεί σε λεπτομερή και μεθοδική εξέταση των παραπάνω κειμένων, που καθιστά...

Αναζήτηση μέσω της ετήσιας ανακύκλωσης του φαινομένου "γέννας - θανάτου - ανάστασης". Αναζήτηση Σταυρού, Σωμάτων, Θησαυρού, Αλήθειας, Γλώσσας, Γραφής. Με το υλικό προκύπτει νέος κόσμος; Προσπάθεια συνάντησης αφετηρίας και τέλους, όπου υπόκεινται στη διαδικασία του "Επέστρεφε".