Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ορθογραφιών/ Ανορθογραφιών το ανάγνωσμα: Ι. Αλίμονο και όχι αλλοίμονο/ αλήμονο... ΙΙ. Αλλήθωρος και όχι αλλοίθωρος... ΙΙΙ. Από την ώρα στο αγώρι... IV. Η ώρα με τα ωραία της παιδιά κι εγγόνια V. Και ο αετός και ο αϊτός VI. Αλλιώς, αλλιώς αηδόνα μου VII. α. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Από τη δουλεία στη δουλειά VIII. β. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Από την έν-νοι-α στην έν-νοια / έγνοια IX. γ. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Και το δύο και το δυο X. δ. Συνίζησης ενδοχώρα και επίγονοι. Σύρε ταχιά στην ώρια τη σπηλιά XI. Ορθογραφίας καμώματα. Ανε...

Γλώσσα είμαι εγώ. Γλώσσα είσαι εσύ. Γλώσσα είναι ο κόσμος. Γλώσσα είναι ό,τι κάνει ο κόσμος. Γλώσσα είναι η αγάπη και ο πόνος. Γλώσσα είναι το ντύσιμο, η έκφραση του προσώπου, οι χειρονομίες, η ανταπόκριση. Γλώσσα είναι να φαντάζεσαι, να σχεδιάζεις, να δημιουργείς, να καταστρέφεις. Γλώσσα είναι ο έλεγχος και η πειθώ. Γλώσσα είναι η επικοινωνία. Γλώσσα είναι το μεγάλωμα. Γλώσσα είμαι εγώ. Μπέρτολτ Μπρεχτ Γλώσσα δεν είναι, καθώς φαντάζονται κάποιοι, αράδιασμα από λέξεις, τύπους και κανόνες, όπως αναγράφονται σε λεξικά και γραμματικές... παρά η έκφραση του εσωτ...

Ποιος είναι, κύριε Τσολάκη, ο δρόμος προς το Δίκαιο λόγο, όπως τον χαρακτηρίζετε, που θα δώσει τη λύση στα σημερινά προβλήματα; Ο δρόμος του ελληνικού λαού που οδηγεί στην ελευθερία, στην πρώτη ανθρώπινη ελευθερία, όπως τη δίδαξε ο πρώτος ελεύθερος ποιητής, ο Έλληνας Αισχύλος, στην προμηθεϊκή του τριλογία. Είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει την ανθρωπότητα από τα σημερινά της αδιέξοδα. Και αν δεν το πραγματώσει ο σημερινός ελληνισμός, θα επιδιώξει μόνη της η ανθρωπότητα, όταν θα έχει ξεπεράσει την ύβρη της μηχανής και της ύλης, που την έχουν παγιδέψει. Είναι ανάγκη η...

Δείγμα γραφής ΑΠΛΑ ΕΥΤΥΧΗΣ Απλά ευτυχής Σα σκύλος κάτω από τον ήλιο Σα στρείδι Στη λαμπρή χαίτη της θάλασσας Πίνοντας ήλιο Τρώγοντας λάμψη Πρόσωπο κι όνειρο ένα στο βάθος Περνά η πομπή των δελφινιών Η θάλασσα επάνω ανεβασμένη φεύγει Οι γλάροι, από σύννεφα ομορφότεροι ακολουθούνε το ποτάμι των ψαριών Οι αστερίες γνέθουν χρώματα καραβιών , Την άμμο των βυθών , Το λάδι των νερών, Και στην καρδιά γαλήνη. ..

Ας δεχτούμε ότι ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της φύσης, μάλιστα ένα συνειδητό της μέρος. Αν δεχτούμε πως η συνειδητότητα αυτή τον διαχωρίζει ταυτόχρονα από τη φύση δημιουργώντας του νέα πεπρωμένα, τότε το ερώτημα της καλλιτεχνικής έκφρασης τίθεται σοβαρά, ταυτίζεται δηλαδή με τα πρωταρχικά ερωτήματα του ανθρώπου. Η ταύτιση και η ταυτόχρονη απόστασή μας από τη φύση δημιουργούν μια ρωγμή, μια σχάση. Ίσως το πρώτο αίτιο της ανάγκης για έκφραση να ξεπηδά μέσα από αυτή τη ρωγμή, θέλοντας πρώτα να τη δηλώσει, μετά να τη γεφυρώσει.

[από το "Δεύτερο στάσιμο":] Ομοφωνία αναπνοής των υπνούντων, ανάσες που αγνοεί, που η διαδοχή των ημερών τις διαψεύδει, δηλητήριο που μολύνει τις μέρες. Η ματιά ακινητεί στη νοητή καμπύλη των κορυφών χωρίς να βλέπει τα κυπαρίσσια. Ένας αγέρας ανάμεσα στα κλαριά. Το όνειρα μόχθος της μέρας, κινήσεις άλλων, διαδρομές, τοπία και σπίτια. Δεν περιμένει απ' τις ημέρες που αποσύρονται δεν εμπιστεύεται τα ρολόγια. Ρείθρα αντίθετα απ' της καρδιάς τη λαχτάρα σπρώχνουν, απωθούν τα πράγματα. Δεν βρίσκει γιατρειά στα παρόντα. Ποιό το πρόσωπο που πέρα από τα όν...

Στις τρεις αυτές νουβέλες οι ηρωίδες έδειξαν όλες τους πως κράτησαν εκείνο το "άλλο ανάστημα" που είχαν όταν ήταν παιδιά.

Έβλεπε συχνά στην πολυκατοικία τους το λιγνό αγόρι - πέδιλα μεγαλύτερο νούμερο απ' ό.τι του αναλογούν και πλαστικά γυαλιά ηλίου πιο μεγάλα απ' το μπόι του- αγορασμένα στο πανηγύρι. Κι αυτηνής όλο μεγαλύτερα νούμερα της τα 'παιρναν -μουσαμαδιές, φουστάνια, παπούτσια- για να κρατήσουν και την επόμενη χρονιά. Το -αλογάκι της Παναγίας·, έτσι το βάφτισε μέσα της το λιγνό παιδί - το καπέλο φορεμένο στραβά, το γείσο πίσω, να κρατάει το χέρι του πάτερα, μαυριδερού και κουρασμένου, ή να χτυπιέται σαν το ψάρι, σπαράζοντας στο κλάμα σε κάθε αποχωρισμό τους. Κι η ίδια λεπτή σαν ακρίδα...

"Μια αλλόκοτη τρέλα διακατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών στα οποία βασιλεύει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Η τρέλα αυτή είναι ο έρωτας για τη δουλειά, το θανατηφόρο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του. Για να δοθεί δουλειά σε όλους τους ακαμάτηδες της τωρινής κοινωνίας, για να μπορέσει να αναπτυχθεί απεριόριστα ο βιομηχανικός εξοπλισμός, θα πρέπει η εργατική τάξη να αναπτύξει απεριόριστα τις καταναλωτικές της ικανότητες. Αν η εργατική τάξη, ξεριζώνοντας από την καρδιά της το διεστραμμένο πάθος π...

Η μικρή θαλαμηγός Ειμαρμένη, με τριμελές πλήρωμα, τον καπετάνιο και δύο γυναίκες, και έξι επιβάτες, τυχερούς ενός τηλεφωνικού διαγωνισμού, ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη για μια μαγευτική κρουαζιέρα στη Σκιάθο. Ο καιρός προμηνύεται θαυμάσιος. Αλλά λίγο μετά τον απόπλου, αρχίζουν να συμβαίνουν αλλόκοτα περιστατικά. Ακολουθούν μία σειρά φόνοι... Ποιο φρικτό μυστικό κρύβουν οι εννέα επιβάτες της θαλαμηγού Ειμαρμένη; Πού τους οδηγεί η Ειμαρμένη, που τους έχει τυλίξει στο ατσαλένιο δίχτυ της;

Γιατί ο τόπος αυτός δεν δημιουργεί, γιατί δεν αφήνεται να δημιουργήσει; Γιατί η κρίση αυτή αγγίζει τα όρια της υπαρξιακής παραίτησης; Ποιος ήταν ο ανθρωπολογικός τύπος Νεοέλληνα που κυριάρχησε στη μεταπολίτευση; Ποιος ήταν ο νέος ρόλος της οικογένειας, της μητέρας, και πώς προκλήθηκε το έλλειμμα αυτονομίας; Πώς μεγιστοποιήθηκε η εθνική μας μειονεξία και πώς παγιδευτήκαμε σε μια αδιόρατη συλλογική ανεπάρκεια; Ποιο είναι το πραγματικό συλλογικό τραύμα μας; Γιατί εισάγουμε στο συλλογικό μας σώμα το τραύμα και τη θεραπεία των άλλων; Υπάρχουν κάποια θεμελιώδη ασυμβίβαστα μεταξύ...

Aπό το 1870 μέχρι το 1944, η θεατρική παιδεία και η θεατρική κίνηση στη Θεσσαλονίκη συμβαδίζει με τη γενική ιστορική πορεία της πόλης. Tην ιστορία αυτών των εβδομήντα πέντε χρόνων αφηγείται το βιβλίο αυτό. Kαταγράφει λεπτομερειακά τους θιάσους που πέρασαν από την πόλη, τους ηθοποιούς που τους απάρτιζαν, τα έργα που παρουσίασαν, καθώς και τις θεατρικές αίθουσες της πόλης, σε συνδυασμό με τα γενικότερα ιστορικά γεγονότα της περιόδου.

Το βιβλίο αυτό έχει γραφεί σαν μυθιστόρημα. Η αναφορά του στο παρελθόν και στην επίμονη παρουσία του παρελθόντος στο εκρηκτικό παρόν, απευθύνεται στον αναγνώστη που έχει την επιθυμία να διαβάσει, να σκεφτεί και ν' αποφασίσει. Στον ποταμό Ιερεμίακα, με το αραβικό όνομα Γιαρμούκ, έγινε το 636 μ.Χ. μια ιστορική μάχη που άλλαξε την πορεία της Ιστορίας και την αλλάζει έως και αυτήν τη στιγμή. Η σημερινή Δύση, ειδωλολατρική, Αναγεννησιακή, αλλά και μετα-μοντέρνα, δοκιμάζεται στα έσχατα όριά της στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή για την επιβίωσή της. Έχοντας ανασυστήσει...

Το "Λυκόφως των ειδώλων", ο "Αντίχριστος" και το "Ecce Homo" ("Ίδε ο άνθρωπος") είναι τα τρία τελευταία έργα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε. Χάρη στο μη συμβατικό και αφοριστικό ύφος τους αποτελούν μια συναρπαστική επιτομή της σκέψης του και έχουν διπλό σκοπό: πρώτον, την κριτική του "παρακμάζοντος" ευρωπαϊκού πολιτισμού (από τα ιδεολογικά θεμέλιά του τον πλατωνισμό και τον χριστιανισμό, ως το σύγχρονο πρόσωπο του -φιλοσοφικό, καλλιτεχνικό, ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό)· και, δεύτερον, την προώθηση της ιδέας της δημιουργίας ενός καινούριου πολιτισμού, που...