Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

To βιβλίο αυτό εξετάζει τις πολλές αντιφατικές εικόνες που παρήγαγε η κλασική εποχή για τις Αθηναίες. Με αφετηρία τις γυναίκες στα γλυπτά του Παρθενώνα, εξετάζει τα δύο επίπεδα της γυναικείας εμπειρίας: το ανθρώπινο και το θείο. Οι μεγάλες θεές, οι οποίες απεικονίζονται στη ζωφόρο, μελετώνται σε συνάρτηση με τις σχέσεις που είχαν με τις θνητές λάτρεις τους και, σε συμβολικό επίπεδο, με τις γυναίκες του μύθου, όπως είναι οι Αμαζόνες, οι οποίες εμφανίζονται στις μετόπες. Τέλος, το βιβλίο εξετάζει μια τρίτη πλευρά, τις γυναίκες, που δεν εμφανίζονται στα γλυπτά του Παρθενώνα:...

Από τις προσωπικότητες που συνδέονται με τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ελληνικού κλασικού πολιτισμού πολλές κατάγονταν από την Αθήνα, ενώ άλλες έφθασαν εδώ απ' όλη την περιοχή της Μεσογείου για να συμβάλουν στην εξαιρετική πνευματική και καλλιτεχνική άνθηση αυτής της περιόδου. Πολιτικοί και ιστορικοί, θεατρικοί συγγραφείς και καλλιτέχνες, φιλόσοφοι και ρήτορες, όπως ο Θουκυδίδης, ο Αισχύλος, ο Σωκράτης, ο Φειδίας, ο Ευριπίδης, ο Δημοσθένης, ο Αριστοτέλης, ο Πραξιτέλης, ήκμασαν εδώ κατά τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα, την εποχή που η Αθήνα ήταν η πιο ισχυρή πόλη - κράτος της Ελλάδ...

Για την ελληνική σκέψη, αν η κοινωνία των ανθρώπων οφείλει να υποτάσσεται στον "αριθμό" και το "μέτρο", η φύση αντιπροσωπεύει μάλλον την επικράτεια του "περίπου", όπου δεν μπορεί να εφαρμοσθεί κανένας σχεδόν ακριβής υπολογισμός, κανένας αυστηρός λογισμός. Ο ελληνικός λόγος δεν διαμορφώθηκε τόσο μέσα από την ανθρώπινη επαφή με τα πράγματα, όσο μέσα από τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Αναπτύχθηκε λιγότερο δια μέσου των τεχνικών που δρουν στον κόσμο και περισσότερο μέσω εκείνων που κατακτούν τους άλλους και που έχουν κοινό εργαλείο τη γλώσσα: με την τέχνη του πολιτικού,...

Ο μύθος είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο: εκεί που η λογική απαιτεί χρόνο, προσοχή, παιδεία, δηλαδή μια μέθοδο, ο μύθος δε χρειάζεται τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Απευθύνεται στη φαντασία, παίζει με την ευαισθησία, μεταδίδει με απλότητα και αποτελεσματικά. Είναι το ιδανικό όχημα για τη διάδοση αυτού που κρίνουμε ως παγκόσμιο. Έτσι λοιπόν δομεί ο μύθος, παρουσιάζοντας με δύο όψεις τον πολιτισμό μας. Από το Σίσυφο ως τη Ζαν ντ’ Αρκ, περνώντας από την Αέναη Επιστροφή ή ακόμα και από την Τζοκόντα, τον Μπάτμαν ή τον Άι-Βασίλη, αναλύονται 100 μύθοι του χθες και του σήμερα, του σήμερα,...

Η "Οδύσσεια", που δημιουργήθηκε πριν από σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια στην ελληνική Μ. Ασία, είναι μαζί με την "Ιλιάδα" του Ομήρου το παλαιότερο ποίημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που παραδόθηκε ακέραιο. Έργο που και στον σημερινό αναγνώστη εξακολουθεί να είναι άμεσα κατανοητό και όμως, ως έργο τέχνης, θέτει πάντα προβλήματα. Ο Uvo Holscher στο βιβλίο του θεωρεί το έπος του Οδυσσέα ως προϊόν της μετάβασης από την προλογοτεχνική μορφή του παραμυθιού στην έντεχνη μορφή της λογοτεχνίας και κάνει προσιτές στον αναγνώστη τις ιδιαιτερότητες αυτού του αριστουργήματος της αρχαίας π...

Ο οδηγός αυτός προσφέρει μιαν ευρύτατη κλίμακα απεικόνισης των συνθηκών που επικρατούσαν στις παραστάσεις και του υπόβαθρου στο οποίο στηρίχθηκε το θέατρο στον κλασσικό κόσμο, από τον Όμηρο μέχρι το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τα δοκίμια των διακεκριμένων ιστορικών και ειδικών που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν εξετάζουν το ευρύ κοινωνικο-πολιτιστικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε το κλασσικό θέατρο και οι διάφορες μορφές ψυχαγωγίας. Στον Οδηγό περιλαμβάνεται επίσης ένα χρήσιμο γλωσσάριο των θεατρολογικών όρων και ένας κατάλογος συγγραφέων και έργων. Οι συντε...

Κάθε επιστημονική μελέτη με επίκεντρο την Αρχαία Σπάρτη, έρχεται αντιμέτωπη με μια σημαντική "πρόκληση": να προβεί σε μια ιστορική "ανάγνωση" της πόλης, όπως αυτή αποκρυσταλλώνεται μέσα από τις προσλήψεις των άλλων και ως επί το πλείστον μέσα από την οπτική της αθηναϊκής γραμματείας του 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα. Σε μια, εκ θεμελίων, "ανάγνωση" και συνεπώς νέα προσέγγιση του σπαρτιατικού κοινωνικοπολιτικού συστήματος προβαίνει η παρούσα μελέτη, προκειμένου να απαντήσει στο κεντρικό ερώτημα της έρευνας, στο οποίο εδράζεται το "ιστορικό παράδοξο" της Σπάρτης: Γιατί από το τέλος...

Στην παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε, κατ' αρχάς, να αποκαταστήσουμε τη μορφή και τη λειτουργία του αρχιτεκτονικού συμπλέγματος του νεολιθικού Διμηνιού, το οποίο θεωρούμε ότι, όπως παραδόθηκε και εγκαταστάθηκε στην αρχαιολογική φιλολογία, δεν ανταποκρίνεται σε καμιά ιστορική ή αντικειμενική πραγματικότητα. Η αποκατάσταση της μορφής, με την οποία θα ασχοληθούμε στο πρώτο μέρος, μας υποχρεώνει να επανασκάψουμε τη θέση με σκοπό την επαναστρωματογράφηση των διαφόρων αποκαλυμμένων αρχιτεκτονικών δομών (περίβολοι, οικίες κλπ.), αφού η τακτοποίησή τους στο χώρο και οι σχέσεις με...