Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτά τα πρώιμα δοκίμια διατηρούν τρομακτικό ενδιαφέρον και μας παρουσιάζουν τον Walter Burkert στις καλύτερες στιγμές του. Στα δοκίμια αυτά, ασχολείται για πρώτη φορά με τα βαρυσήμαντα θέματα με τα οποία πάλευε καθ' όλη τη διάρκεια της διακεκριμένης σταδιοδρομίας του: αίμα, θυσία, ενοχή, και η απεγνωσμένη προσπάθεια να ελεγχθεί η βία μέσω της τελετουργίας. Η ευρυμάθεια του Burkert και η βαθειά γνώση των πηγών είναι εκπληκτικές, αλλά το πιο αξιοσημείωτο απ' όλα είναι η άποψή του περί του ιερού ως του σημείου από το οποίο οι θνητοί ατενίζουν προς την άβυσσο, η οποία τους προκ...

Το σύνολο των γνωρισμάτων της ελληνικής τέχνης, που κορυφώνεται τον 5ο αι. π.Χ. με την κλασική τεχνοτροπία, αναγνωρίζεται στην εξελικτική πορεία της αγγειογραφίας στην πρώιμη Ελλάδα, από τον 11ο ως τον 6ο αι. π.Χ. Η γεωμετρική τεχνοτροπία υποχώρησε, γύρω στα 700 π.Χ., μπροστά στην επίδραση της Εγγύς Ανατολής. Κατά την ανατολίζουσα περίοδο που ακολούθησε, οι Έλληνες έμαθαν πως να αφηγούνται ένα μυθικό ή ιστορικό επεισόδιο με εικόνες και με τη στροφή προς τον 6ο αι. πολυάριθμα τοπικά κεραμικά εργαστήρια ανταγωνίζονταν τους καταξιωμένους κεραμείς της Κορίνθου και της Αθήνας, μ...

Είναι γνωστό πως η αρχαία ελληνική γραμματεία οριοθετεί την αρχή της ευρωπαϊκής παιδείας. Αναπτύσσοντας τον δημόσιο διάλογο, οι Έλληνες μίλησαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την επιστήμη, την ενοχή, το νόμο και τις αρχές της ηθικής. Αναζήτησαν την αλήθεια, επεξεργάστηκαν πολιτικές θεωρίες και ηθικές αναλύσεις. Κύριο γνώρισμα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας είναι η προσπάθεια να κατανοήσει τον άνθρωπο, τη σχέση του με τους θεούς και τη θέση του στο σύμπαν. Η ιστορία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ενδιαφέρει ολόκληρο τον σύγχρονο κόσμο καθώς υπήρξε ο ακρογωνιαίος λί...

Ο Αίλιος Αριστείδης, ρήτορας του 2ου αι. μ.Χ. και ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Δεύτερης Σοφιστικής, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός σήμερα έξω από τον στενό κύκλο των ειδικών. Ωστόσο, η αξία του είχε ήδη αναγνωριστεί από τους συγχρόνους του, ενώ στους αιώνες που ακολούθησαν μελετητές του τον θεώρησαν εφάμιλλο του Δημοσθένη. Στον λόγο του "Προς Πλάτωνα υπέρ ρητορικής", που στην ουσία είναι μια εκτενής πραγματεία, επιχειρεί να ανασκευάσει τις κατηγορίες που ο Πλάτων είχε προσάψει στη ρητορική πέντε αιώνες νωρίτερα και οι οποίες εξακολουθούσαν να επιστρατεύονται και να χρησιμοπ...

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην τοπογραφία και την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής των μνημείων της προϊστορικής Κρήτης που χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή μέχρι και τους νεοανακτορικούς χρόνους δηλ. από το 7000-1400 π.Χ. περίπου. Εξετάζει τα οικοδομικά υλικά, τις τεχνικές οικοδόμησης, και τις βασικές αρχές που διέπουν την αρχιτεκτονική των κτηριακών καταλοίπων. Αναλύονται τόσο η οικιστική αρχιτεκτονική (οικισμοί, μεμονωμένα κτίσματα, ανάκτορα και επαύλεις) όσο και τα ιερά και οι νεκροπόλεις. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σημασία και λειτουργία των κτηρίων με βάση τα αρχαιολ...

Η έκδοση ενός βιβλίου για την προϊστορία της Μεσογείου γεννήθηκε από την ανάγκη μιας γενικής και σφαιρικής γνώσης για τον περίγυρο μας. Ο ελληνοκεντρισμός της προϊστορίας μας δεν είχε επιτρέψει μέχρι τώρα το άνοιγμά της προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι σημαντικές ανακαλύψεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στο χώρο της Ανατολίας, της Συροπαλαιστίνης και της Κύπρου άνοιξαν μια νέα προοπτική για την προϊστορία, και το Αιγαίο δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχο. Οι νέες ανακαλύψεις στο Αιγαίο μετακίνησαν την προϊστορία του μερικές χιλιάδες χρόνια προς τα πίσω και επέβαλαν την αναθεώρ...

Η δημοκρατία, που εφευρέθηκε από τους Έλληνες κατά την αρχαιότητα, εδραιώθηκε γρήγορα στους Αθηναίους, που πάντα κατέχονταν από το πάθος της συζήτησης και των πολιτικών διαμαχών, στις οποίες ερχόταν σε αντιπαράθεση η ομορφιά της με τις δυσκολίες της. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταγράψει την ιστορία αυτών των αντιδράσεων, διαλέγοντας γι' αυτόν τον σκοπό κάποια προβλήματα στα οποία επανέρχονται αδιάκοπα οι συγγραφείς. Είτε πρόκειται για τύφλωση του λαού, είτε για δημοκρατική αναρχία, είτε για κομματικές διενέξεις που μεταβάλλουν μια κυβέρνηση όλου του λαού σε δικτατορία το...

Η συλλογή των παρατηρήσεων που ο αναγνώστης έχει στα χέρια του κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1977 στα γερμανικά, με τίτλο "Vermischte Bemerkungen" ("Ανάμικτες παρατηρήσεις"), από τους συνεργαζόμενους σε θέματα έκδοσης κειμένων του Wittgenstein εκδοτικούς οίκους Blackwell-Oxford και Suhrkamp-Frankfurt am Main. Μέσα σ' ένα χρόνο (το 1978) έγινε δεύτερη επηυξημένη έκδοση με το ίδιο τίτλο και με την προσθήκη μερικών ακόμη παρατηρήσεων που πάρθηκαν από σημειωματάρια του 1944 και του 1948. Το 1980 κυκλοφόρησε σε δίγλωσση έκδοση από τον εκδοτικό οίκο Blackwell το επηυξημένο πρωτότ...

Η Πολιτισμική ιστορία αποτελεί συνέχεια της παράδοσης του Ηρόδοτου, του «πατέρα της ιστορίας» και, κατ' επέκταση, προπάτορα των κοινωνικών επιστημών. Ως εκ τούτου διατηρεί προνομιακές σχέσεις με δύο άλλες συναφείς επιστήμες, την ανθρωπολογία και την κοινωνιολογία. Για τον συγγραφέα, το ζητούμενο είναι να φωτιστεί η λειτουργία αυτού που αποκαλεί πολιτισμική κοινωνία, κοινωνία του πολιτισμού και της παιδείας. Γενικά, ο νεότερος κλάδος των πολιτισμικών σπουδών προσφέρουν μια περιορισμένη, και προφανώς καθορισμένη από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, εκδοχή της πολιτισμοκεντρικ...

- Πώς έχουν εξελιχθεί από καταβολής τους τα διάφορα συστήματα υγείας; - Πώς εξηγούνται η θέση και οι προστασίες του ιατρικού επαγγέλματος; - Σε ποιο βαθμό η εξατομίκευση και η υπευθυνοποίηση των ατόμων αποτελούν ένα από τα μείζονα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των σύγχρονων πολιτικών υγείας; Αντικείμενο πολλαπλών και ετερογενών ερευνών, η πολιτική κοινωνιολογία της υγείας διασχίζεται από πολυάριθμα ρεύματα και βρίσκεται στον πυρήνα θυελλωδών αντιπαραθέσεων. Από την κοινωνική κατασκευή των ασθενειών έως την πολιτική διοίκησης των συστημάτων υγείας, περνώντας από την ιατρι...

Είναι κοινός τόπος στην έρευνα της δημόσιας εικονογραφίας της κλασικής Αθήνας του 5ου αι. π.Χ. η πολιτική εκμετάλλευση των θρησκευτικών μύθων για την προβολή των ιδεωδών της πόλης, τόσο στην εσωτερική συγκρότησή της, όσο και στη δυναμική εξωτερική πολιτική της. Η διαπίστωση αυτή στηρίζεται στον βασικό χαρακτήρα της αρχαίας ελληνικής θρησκείας ως δημόσιας εμπειρίας, ως πολιτικής θρησκείας, όπου το αναπαραστατικό και το συμμετοχικό στοιχείο στις δημόσιες θρησκευτικές εκδηλώσεις διαμορφώνουν τη συλλογική συνείδηση του κοινωνικού σώματος και του προσδίδουν την πολιτική ταυτότητ...