Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιοι ήταν οι Ινδοευρωπαίοι, πού και πότε εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο, ποια ήταν η γλώσσα τους και τα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά; Πώς μελετάται η προϊστορία τους και πώς αποκαθίσταται η γλώσσα τους; Πόσο ρεαλιστικές είναι οι αποκαταστάσεις των ιστορικών γλωσσολόγων; Αυτά είναι ορισμένα μόνο ερωτήματα στα οποία αναζητούνται απαντήσεις στις σελίδες του βιβλίου. Ανάμεσα στα θέματα που θίγονται είναι: η γλωσσική και η πολιτισμική αποκατάσταση, η γλωσσολογική παλαιοντολογία, η σχέση της γλωσσολογίας με άλλες επιστήμες, η ετυμολογική έρευνα, η ποιητική γλώσσα των Ινδοευρωπαίω...

Το φαινόμενο των σεκτών και των αιρέσεων δεν είναι καινούριο. Ανέκαθεν προέκυπτε από τις αντιδράσεις των ατόμων, της κοινωνίας, αλλά και των Κρατών. Στο βιβλίο αυτό ρίχνουμε ένα βλέμμα ιστορικό, κοινωνιολογικό και ανθρωπολογικό στις εσωτερικές λειτουργίες αυτών των ομάδων που προβάλλουν αξίες φαινομενικά θρησκευτικές, στον τύπο των πιθανών παρεκτροπών τους αλλά και στις διαφορετικές απαντήσεις που δίνει η πολιτική στις σέκτες/αιρέσεις. Αυτό επιτρέπει να αναλυθεί σε ποιο σημείο και με ποιο τρόπο τα όργανα αυτά έρχονται σε ρήξη με την κοινωνία.

Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού στην Εύα Κυνουρίας είναι το σημαντικότερο μνημείο των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων στον ελληνικό χώρο, όπως καταδεικνύουν η μεγάλη της έκταση και κυρίως ο εξαιρετικός πλούτος των αρχιτεκτονικών λειψάνων και των πολυσχιδών ευρημάτων της. Τα ψηφιδωτά της δάπεδα με τις διακοσμητικές και εικονιστικές παραστάσεις τους αποτελούν ήδη τη μεγαλύτερη σχετική πινακοθήκη σε όλη την Ελλάδα, ενώ η ποικιλία και ο πλούτος των γλυπτών ευρημάτων αποτελούν προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός μεγάλου Μουσείου. Παράλληλα, η ανασκαφή της Έπαυλης ηθογραφεί και τεκμηριών...

[...] Κατά την αρχαιότητα ο στωικισμός δεν άσκησε την επιρροή του μόνο χάρη στο κύρος όσων πάσχιζαν να κάνουν πράξη το υπόδειγμα της ζωής που πρότεινε, αλλά και χάρη στην αυστηρή ακρίβεια και την πολυμέρεια της θεωρητική διδασκαλίας του. Χωρίς τη γνώση αυτής της διδασκαλίας, ένα έργο όπως οι "Διατριβές" του Επίκτητου δεν αποκλείεται να το πάρει κανείς για κείμενο μάλλον ξηρό, σαν μια συλλογή ηθικών παραινέσεων που υστερεί σε πλούτο στοχασμού και δεν ικανοποιεί τη σύγχρονη απαίτηση για περίπλοκα θεωρητικά συστήματα. Εδώ ακριβώς έγκειται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες όψεις το...

Πριν από την άφιξη των Χετταίων, που ήταν ένας ινδοευρωπαϊκός λαός, στην κεντρική Ανατολία κατοικούσαν οι Χάττι. Αυτός ο λαός δεν ήταν ούτε ινδοευρωπαϊκός ούτε σημιτικός, αλλά ούτε συγγένευε με κάποια από τις γλωσσικές ομάδες. Όταν οι Χετταίοι κατέλαβαν την κεντρική Ανατολία, υπέταξαν τους Χάττι και συγκατοίκησαν μαζί τους για μεγάλο διάστημα. Από αυτούς δανείστηκαν αρκετούς θεούς, έθιμα, λέξεις και μύθους. [...] (απόσπασμα από το βιβλίο)