Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στον καιρό μας η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η υδροκέφαλη επέκταση των πόλεων έχει δώσει στην αλλοτρίωση του ανθρώπου από τη φύση της τις διαστάσεις της πλήρους ρήξης. Ο δυτικός άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του εγκλωβισμένο σ' ένα μεγάλο βαθμό συνθετικό περιβάλλον, απομαυρυσμένο και φυσικοβιολογικά ακόμη από τη γη, η δε σχέση τους προς τον φυσικό κόσμο μεσολαβείτε τελείως από τις μηχανές. Δεν διαθέτει την παραμικρή οικειότητα με το πως παράγονται τα περισσότερα απ' τα αγαθά και οι τροφές του σου φέρνουν στο νου αμυδρώς μόνο τα ζώα και τα φυτά απ' τα οποία προήλθαν (γι...

Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να κρύψει προς τα που πάνε οι συμπάθειές του. Ίσως λοιπόν να μην είναι άσκοπη η διευκρίνηση ότι εγγυάται, και μπορεί ν' αποδείξει, την αυθεντικότητα όλων των γεγονότων που αναφέρονται σ' αυτό το βιβλίο και, φυσικά, όλων των ντοκουμέντων. Μολονότι όμως όλα όσα γράφει είναι αληθινά, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αποδίδει τελείως ικανοποιητικά το ιστορικό σύνολο του κινήματος των καταλήψεων. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

"Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία και η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκά να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν' απαιτούν απ' αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από τη δικής τους εκπαίδευση και τη δική τους ηθική". Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν "Ευρετήριο της νομοθεσίας". Κι όμως, μολονότι αυτές οι...

Οι σελίδες που ακολουθούν, απευθύνονται στους επαναστάτες εργάτες και σε κανέναν άλλον. Στους εργάτες, γιατί εκτός απ' τους εργαζόμενους που συμμετέχουν άμεσα στο προτσέσσο παραγωγής, κανείς άλλος δεν έχει τη δύναμη να δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον εμπορευματικό ιμπεριαλισμό. Στους επαναστάτες εργάτες, γιατί αυτοί που παραμένουν ενταγμένοι στα κόμματα, τα συνδικάτα, τις μικροοργανώσεις, δεν κάνουν άλλο παρά να δουλεύουν, σαν ελεεινοί σκλάβοι, για το δυνάμωμα του κυρίαρχου συστήματος και της μιζέριας του. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

[...] Ο αγώνας ανάμεσα στις δυο αντιλήψεις της Κοινωνικής Επανάστασης και, ταυτόχρονα, ανάμεσα στη μπολσεβίκικη εξουσία και σ' ορισμένα κινήματα των εργαζόμενων μαζών, πήρε μια θέση πολύ σημαντική μέσα στα γεγονότα της περιόδου 1919-1921. Ωστόσο, για λόγους εύκολα κατανοητούς, όλοι οι συγγραφείς, χωρίς εξαίρεση, από την Άκρα Δεξιά ως την Άκρα Αριστερά -δε μιλούμε για την αντιεξουσιαστική φιλολογία- αποσιωπούν αυτό το γεγονός. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να το επισημάνουμε, να του αποδόσουμε όλες του τις λεπτομέρειες, και να στρέψουμε σ' αυτό την προσοχή του αναγνώστη. [....

Η πρώτη πράξη του νέου επαναστατικού δράματος έχει κιόλας αρχίσει σε "παγκόσμια κλίμακα". Καμμιά εξουσία δεν μπορεί πια να προφυλαχθεί πίσω από την καθυστέρηση των ειδικών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών της: είναι υποχρεωμένη να διαλέξει ανάμεσα στον κίνδυνο να σαρωθεί επειδή δεν βάζει τέλος σ' αυτή την καθυστέρηση και τον κίνδυνο να σαρωθεί επειδή της βάζει τέλος, οπότε τοποθετείται μέσα στις συνθήκες της σύγχρονης εξουσίας και υφίσταται εξαρχής τις συνέπειες της τωρινής της "αστάθειας".[...] (από το κείμενο του βιβλίου)

Η μπροσούρα "Πόλεμος κατά του πολέμου" περιέχει τις αποφάσεις του πρώτου πανελληνίου συνεδρίου της ομοσπονδίας παλαιών πολεμιστών και θυμάτων στρατού.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε πέντε εβδομάδες και φέρνει τα σημάδια της βιασύνης. Σκόπευα να εξετάσω ως ποιο σημείο ο εργατικός έλεγχος, όπως είχε εφαρμοσθεί στην Ισπανία το 1936, στην Αλγερία και στην Γιουγκοσλαβία, σήμερα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Σκόπευα επίσης να περιγράψω την άμεση δράση και τις μορφές οργάνωσης που αναπτύχθηκαν από τους Ρώσους εργάτες το 1905 και το 1917, από τους Γερμανούς εργάτες, το 1918, από τους Ιταλούς στα 1920 και τους Ούγγρους στα 1956. Προχωρώντας βρήκα μόνο τον καιρό να κοιτάξω τι έγινε σ...

Περάσανε παραπάνω από εικοσιπέντε χρόνια από τότε που ξέσπασε η εξέγερση της Κρονστάνδης και τόσο αίμα χύθηκε στον κόσμο, τόσο μεγάλα και σημαντικά γεγονότα απασχόλησαν τα πνεύματα, που φαίνεται παράξενο το ενδιαφέρον που δείχνουμε πάντα για το δράμα που παίχτηκε πάνω στους πάγους της Βαλτικής. Γιατί σήμερα, ύστερα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μπροστά σε μια Ρωσία που έχει γίνει μια ιμπεριαλιστική δύναμη απογυμνωμένη από κάθε σοσιαλιστικό περιεχόμενο, διάφορα στρώματα της κοινής γνώμης ενδιαφέρονται πάλι με πάθος για την Κρονστάνδη; Το ζήτημα είναι συνταρακτικό. Απ...