Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βουλγάτα ή Βουλγκάτα είναι η λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής που έγινε στο τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ από τον Ιερώνυμο κατ' εντολή του Πάπα Δάμασου Α' και υιοθετήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία (η διεθνής συντομογραφία της είναι "Vg"). Με τον ίδιο στόχο, δηλαδή μια τρόπον τινά "εκλαΐκευση" της λακανικής σκέψης ώστε να γίνει περισσότερο προσεγγίσιμη και κατανοητή, ο συγγραφέας του παρόντος πονήματος προσφέρει στον αναγνώστη μια vulgata editio (έκδοση "κοινή" ή για το "μη ειδικό κοινό"). Παρόλα αυτά η "Vulgata" δεν είναι ένα περιληπτικό κείμενο-οδηγός για το γρήγορο...

Ο κύριος Brun τις νύχτες έπινε cry martini. Ακούγοντας το dry me a river. Κάπως έτσι κυλούσε ο καιρός μέχρι την επόμενη πανσέληνο στην Trolland.

Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου για να σου πω μια ιστορία. Περισσότερες από μία. Την ιστορία του Ποιησού, την ιστορία του Καισερά Σερά και της Γουιλμπί Γουιλμπί και διάφορες άλλες. Μην παρεξηγείς την προστακτική. Αν αν δεν θες να τον αναβάλεις, μην τον αναβάλεις. Μόνο η αναβολή του είναι στο χέρι μας όμως, όχι η αποτροπή του. Οπότε καλό είναι να τον αναβάλουμε για όσο περισσότερο μας παίρνει. Και αν αναβολή την αναβολή καταφέρνουμε και την παλεύουμε με λέξεις ή με αυτό που κρύβεται πίσω τους και αυτό που ξεφεύγει εμπρός τους, και αν αναβολή την αναβολή πασχίζουμε να βρούμε...

Η CARΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ είναι κάμποσοι στίχοι για έναν φίλο που σουλατσάρει στην άκρη της ρόδας. Ένα ποίημα που γυροφέρνει στις γωνίες των Εξαρχείων κι ένα ποίημα που ξεκινάει μέσα από ένα κωλόμπαρο της Θήβας. Η Caraytoktonia είναι σαν μια ταινία τρίτου τύπου που την έγραψε ένας φίλος μια χώρα μακριά για έναν φίλο σε μια πλατεία πιο κοντά, ένα σακί με κόκαλα που στάζει αίμα και κάμποσα λάστιχα που άρπαξαν φωτιά.

Στο τέλος του διαδρόμου, εκεί που ήταν η καφετέρια είδα τον Tom Waitw και τον Ιααγ Ρορ που έπιναν burbon και καφέ. Κάπνιζαν στριφτά τσιγάρα, στο τραπέζι έχασκε ανοιχτός ένας καπνός Drum κι ένας Zippo και γύρω τους κανείς. Ένα υπερβατικό και αέρινο βιβλίο σαν μια καταγραφή βελουδένιων διαφανών ονείρων τοποθετημένες σε ένα εντελώς παράλογο κόσμο όπου έχει εξαφανιστεί η λογική καθώς και έννοια της βαρύτητας και της ισορροπίας των πραγμάτων.

"Οι λέξεις μας εξάλλου ανέλαβαν να σηκώσουν την περιέργεια της πρώτης γνωριμίας με τους μαθητές μας. Προτού καλά καλά μάθω τα ονόματά τους, ήξερα πόσες φορές χρησιμοποιεί ο καθένας τους το ρήμα 'νιώθω' σε κάθε σελίδα". Χρήστος Αγγελάκος "Αυτά τα τρία χρόνια δεν τα αλλάζω, δεν θέλω να πετάξω τίποτα και όλα θέλω να τα κρατήσω πολύ γερά μέσα μου. Πάνω από όλα έμαθα να ακούω, να αφουγκράζομαι, να κατανοώ και να συμπάσχω. Τίποτα δεν είναι τόσο προφανές όσο ακούγεται". Διονύσης Μαρίνος