Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποίηση του Άιγκνερ δεν ήταν μία προσθετική επέκταση στην παραλυσία του, μα η κίνησή της. Ο Λάρι Άιγκνερ ήταν ποιητής της εμπειρίας του ανέκκλητου, ποιητής ενός κοσμικού παρασκηνίου - ανέπλασε την ύπαρξή του σ' έναν χωρο-χρονικό πειραματισμό, στο νεοδημιούργητο πεδίο που σχηματίστηκε μεταξύ του εξωτερικού παρατηρητή και του εσωτερικού αντικειμένου. Η αφαίρεση είχε νόημα εφόσον κατέρριπτε την όποια διφυΐα.

"Χρειαζόμαστε τα βιβλία που επενεργούν επάνω μας σαν δυστυχία που μας πονάει πολύ, όπως ο θάνατος κάποιου που αγαπήσαμε πιο πολύ απ' τον εαυτό μας, σαν να ήμασταν διωγμένοι σε δάση, μακριά απ' όλους τους ανθρώπους, σαν αυτοκτονία, ένα βιβλίο πρέπει να είναι το τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας. Αυτό πιστεύω εγώ". (Επιστολή του Φραντς Κάφκα στον 'Οσκαρ Πόλλακ, 27 Ιανουαρίου 1904) Το βιβλίο "Σήμερα πάλι ωραία ημέρα" αποτελεί μία ανθολόγηση 366 αποσπασμάτων από τις σημειώσεις, τα ημερολόγια και τις επιστολές του Φραντς Κάφκα (1883-1924). Το παλαιότερο αυτών των α...

Η εκδήλωση της ποίησης είναι μια εκδήλωση μέθης, μιας τρελής μέθης της γλώσσας. Και το ποίημα το μόνο ορατό ίχνος αυτής της μέθης. Δεν είναι αποκάλυψη το ποίημα, είναι η φανέρωση της απόκρυψης, η θεωρία του μη ορατού, του μη διαθέσιμου νοήματος. Σ' αυτή τη σιωπή του νου, τη πιο βαθιά πλέον σιωπή, όπου ο λόγος αναπληρώνει τη ζωή και αναστέλλει το νόημα, η γλωσσική παράβαση του ποιήματος είναι στην πραγματικότητα μια παράβαση καθολική, μια παράβαση όλων των ανθρωπολογικών δυνατοτήτων. Ίσως το ποίημα να είναι έτσι για τον άνθρωπο αυτό το ενδεχόμενο, το μοναδικό ενδεχόμενο,...

Ένας ατζαμής και μύωπας λαθροκυνηγός σκότωσε μια νύχτα, που είχε πανσέληνο μόνο στο Instagram, τη μαμά του Μπάμπι με μια Bennelli – Raffaello, περνώντας την ελαφίνα για φραγκόκοτα. Της άνοιξε μια τεράστια τρύπα στο κεφάλι, ίσα με μια -ανοιχτή- ομπρέλα θαλάσσης. Ο Μπάμπι είπε "δεν πειράζει, θα ζήσω με τον μπαμπά μου". Ο μπαμπάς του όμως είχε άλλα σχέδια -αφού δεν του ‘δινε χάπια ο ΕΟΠΥΥ για να γλιτώσει την κατάθλιψη- και στα σαράντα της γυναίκας του έφτιαξε μια ωραία θηλιά σταυρόκομπο και κρεμάστηκε πάρα πολύ απελπισμένος και πικραμένος από μια ροδακινιά. Ο Μπάμπι είπε "...

Οι συνεντεύξεις που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο και καλύπτουν μία περίοδο τεσσάρων δεκαετιών καταγράφουν το παράδοξο κάποιου που σταθερά αρνείται να είναι ο οποιοσδήποτε. Ωστόσο, ο Μπάροουζ αποκαλύπτει πολλά περισσότερα από όσα θα ανέμενε ο ίδιος. Σε αυτές τις αυθόρμητες συνομιλίες εμφανίζεται πνευματώδης, ιδιοσυγκρασιακός στις προτιμήσεις του και απροκάλυπτα συναισθηματικός, ιδίως ως προς τις γάτες του... Συζητά ανοιχτά τους εφιάλτες του και την κατάσταση του διαρκούς φόβου, μιλώντας με μεγάλη ενάργεια και ειλικρίνεια για το θάνατο, το γήρας και, βέβαια, όλα όσα συνε...

ΚΒΑΝΤΑ Εγκαταλείπεις άραγε έναν έρωτα στην υποψία ενός ακόμη; Έστω φαινομενικά μεγαλύτερου. Έρωτας σε συσκευασία δώρου. Αγορά και πώληση. Όχι μαζικά σε κομμάτια κβάντα ομορφιάς.

Η διαφορά ανάμεσα στα θεία και τα ανθρώπινα έγκειται στο λάθος. Αν για τον άνθρωπο αυτό είναι το σύνηθες, για τον θεό είναι αιώνια καταδίκη. Αυτή η παράξενη αδράνεια με οδηγεί αναπόφευκτα προς την αναζήτηση του τελειότερου λάθους.

Οι περισσότεροι χαρακτήρες και οι χώροι αναπτύσσονται μόνοι τους, οι πιο έγκυροι για καλλιτεχνικούς σκοπούς. Αν διάβαζα και δεν έγραφα, κυριολεκτικά θα έβγαινα εκτός σώματος και θα πήγαινα στα μέρη και τους χαρακτήρες μου, σαν το ζωγράφο που υποκλίθηκε τρεις φορές και εξαφανίστηκε μέσα στον πίνακά του.

Οι θεατράνθρωποι ανίχνευσαν μια δυνατότητα στην ποιητική γραφή της Γλυκερίας Μπασδέκη, ικανή να αφοιμοιώσει και να αναμυθεύσει. Δεν πρόκειται για θεατρικά, αλλά για ποιήματα στην διάθεση της παράστασης. Η Μπασδέκη περιδιαβάζει γλωσσικά ιδιόλεκτα με μιαν ικανότητα που το αποτελεσμά της σε αφήνει φορές άφωνο. Προφανώς έχουμε την ανάδυση ενός λόγου πρώτου μεγέθους, σε κλειδί απλό για τον απλό και σύνθετο για τον απαιτητικό. Γι αυτό και το κείμενο διαβάζεται σαν μια απερίγραπτη απόλαυση.

Ο Μπασό προσφέρεται για κατά μέτωπον μεταφράσεις. Να συγκατανεύσει το λεκτικό ακριαία και να γίνει λόγος θερμός στα μάτια του αναγνώστη, όχι στον ενδιάμεσο χώρο γλώσσας πηγής και γλώσσας άφιξης. Στον αναγνώστη στοχεύει αυτή η μετάφραση με μεσεύουσα γλώσσα τα ισπανικά αντί της αγγλικής που συνηθίζεται ως μεσογειακής γλώσσας με επιλογές πιο κοντινές στη δική μας ευαισθησία.

Ο Αντωνάκος και ο Γεώργας διαθέτουν δυο μεταφραστικές μηχανές. Διαφορετικές αλλά και παράλληλες ως προς την μεταξίωση του καθημερινού περιστατικού σε περιωπή γραφής. Περισσότερο στραμμένος σε ένα ποιητικό σχολιασμό του εξω ο Αντωνάκος, περισσότερο στραμμένος σε ένα ποιητικό σχολιασμό των αντηχήσεων του έξω ο Γεώργας. Ένα είδος νεοεμπρεσιονισμού της γραφής που εμπιστεύεται τη γρήγορη εκτέλεση και που γνωρίζει πως την επομένη κιόλας ημέρα της δημοσιεύσης του το κείμενο είναι πάλι ανοιχτό στην πολυσημία του. Γραφές που ταυτόχρονα συγκατοικούν εκδοτικά και διαβάζονται ανεξάρτ...

Ποίηση είναι ό, τι θα κραυγάζαμε όταν θα φτάναμε σ' ένα σκοτεινό δάσος στο μέσο του ταξιδιού της ζωής μας. Τα ποιήματα είναι φλεγόμενα τόξα, τα ποιήματα είναι τόξα επιθυμίας, η ποίηση δίνει φωνή στην καρδιά. Ποίηση είναι η αλήθεια που αποκαλύπτει όλα τα ψέματα, το πρόσωπο χωρίς μακιγιάζ. Τι είναι ποίηση; Άνεμος λικνίζει τα χορτάρια, ουρλιάζει στις στενοποριές. Φωνή χαμένη και ονειρική, πόρτα που αρμενίζει στον ορίζοντα. Ω μεθυσμένε αυλέ, Ω χρυσό στόμα, φιληθείτε σε πέτρινα μπουντουάρ. [...]

"Το αλφαβητάρι του διαβόλου" το πιο λαμπρό έργο σάτιρας που γράφτηκε στην Αμερική και ένα από τα σπουδαιότερα στην παγκόσμια βιβλιογραφία, άρχισε να δημοσιεύεται το 1881, στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Σφήκα του Σαν Φρανσίσκο" και εκδόθηκε το 1906 με τον τίτλο "Το Λεξικό ενός Κυνικού", καθώς ο εκδότης αρνήθηκε να αναγράψει τη λέξη "διάβολος" στο εξώφυλλο. Το 1911 εκδόθηκε με τον τίτλο που εξαρχής προτιμούσε ο συγγραφέας του και άρχισε την θρυλική πορεία του, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Τι είναι πιο επικίνδυνο, να εγκλωβιστείς σ' ένα ασανσέρ ή στους κόλπους της Αγίας Νεοελληνικής Οικογένειας; Πρωτοδιάβασα τον πυρήνα αυτής της ιστορίας πριν από χρόνια, στο Περί ηρώων και τάφων του αμίμητου Ερνέστο Σάμπατο. Εκεί, αν θυμάμαι καλά, αναφέρεται ως πραγματική και υποτίθεται ότι συνέβη όντως στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες, ενώ εγκλωβισμένοι στο ασανσέρ, όπως ακριβώς και στη δική μου εκδοχή, ήταν μια υπηρέτρια με τον εραστή της. Μόνο που κατέληγε σε κανιβαλισμό και δεν υπήρχε κανένα καλοκαίρι, δηλαδή ευτυχές τέλος ή, επί το νεοελληνικότερον, χάπι εντ. Εδώ και π...

Το "Βιβλίο των ερωτήσεων" είναι ένα βιβλίο παιδί που ρωτάει αλλά επίμονα για τα πράγματα του κόσμου με την επιθυμία να τακτοποιήσει παρατηρήσεις και λεκτικό. Μέσα από αυτό το τέχνασμα, ο αναγνώστης ξαναγίνεται παιδί και συμπληρώνει από τη σημερινή θέση του ενηλίκου όσα του έμειναν αναπάντητα ή δεν έφτασαν να γίνουν ερώτηση. Το τέχνασμα είναι άκρως απολαυστικό. Το βιβλίο ανήκει στην όψιμη παραγωγή του Νερούδα και φαίνεται να γράφτηκε μεταξύ 1971 (Γαλλία) και1973 (Χιλή). Δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του ποιητή το 1974. Ο ποιητής έχει δοκιμάσει τη μορφή των ερωτήσεων στο ποί...

Κοιτάζω τον ουρανό και τα σύννεφα και τα φώτα των ανθρώπων πέρα εκεί, τόσο απρόσιτοι πάντοτε σε μένα. Και δεν ξέρω ποιον θέλω να αγαπήσω τώρα πια, αν όχι το πόνο μου Ειλικρινής, αλλά διεστραμμένος, έξυπνος και πρωτόγονος, ερωτευμένος με τον εαυτό του και τον κόσμο, ο Sandro Penna (1906-1977) γεννήθηκε στην Περούτζια αλλά έζησε στη Ρώμη. Διπλωματούχος λογιστής και μεγάλος τεμπέλης ο Πένα αποτελεί το ιδανικό του "απόλυτου" ποιητή, που πάσχει από νευρώσεις, είναι υποχόνδριος και καταφέρνει να επιβιώσει με την πολύτιμη υποστήριξη καλλιτεχνών και φίλων του. Όλη η πρωτοτυ...