Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν μελέτημα εξετάζει τις εξελίξεις της έρευνας στο χώρο της Θεατρολογίας μέσα από ένα αναστοχαστικό πρίσμα: παρουσιάζει βασικές έννοιες και τάσεις της Επιστήμης του Θεάτρου σε διεθνές και ελληνικό επίπεδο, επισκοπώντας τις σχετικές συζητήσεις και επιχειρώντας να διαπιστώσει τι από όσα επιδιώχθηκαν έχει πραγματοποιηθεί αλλά και τι μένει ακόμη να γίνει. Μεταξύ άλλων, πραγματεύεται αδρομερώς βασικά ζητήματα θεωρίας, παιδαγωγικής, κοινωνιολογίας, ανθρωπολογίας και ιστοριογραφίας του θεάτρου σε διεθνές και ελληνικό επίπεδο (εξαίρεση αποτελεί το Αρχαίο Θέατρο, το οποίο συζη...

Ο Ηλίας, ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα -δουλειά, οικογένεια-, στα πενήντα τρία του χρόνια φεύγει από την Αθήνα και επιστρέφει στο χωριό του, το Δελβινάκι ψηλά στο Πωγώνι, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όταν μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένη έξω από το χωριό, η εξιχνίαση του φόνου γίνεται για τον ήρωα έμμονη ιδέα, ένας σκοπός που γεμίζει το ψυχικό του κενό και τον άδειο χρόνο. Με φόντο το χειμωνιάτικο τοπίο της ορεινής Ηπείρου, που αφήνει το αποτύπωμά του στη λιτή, αδρά ποιητική γλώσσα, στο απέριττο ύφος της αφήγησης, αλλά και στο ήθος των χαρακτήρων, ξ...

ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ, 1870. Μέσα στη δίνη του Γαλλοπρωσικού Πολέμου, δέκα πολίτες της Ρουέν προσπαθούν να διαφύγουν από την κατεχόμενη πόλη, επιβαίνοντας σε μια άμαξα. Οι επιβάτες αποτελούν μικρογραφία της γαλλικής κοινωνίας: ευγενείς, αστοί και δύο μοναχές συνιστούν την ομάδα των "καθωσπρέπει" ατόμων, που εκπλήσσονται δυσάρεστα όταν ανακαλύπτουν ότι συνταξιδεύουν με μια νεαρή πόρνη, τη Χοντρομπαλού. Κατά τη διάρκεια του αναγκαστικού συγχρωτισμού τους τα εθνικά και κοινωνικά στερεότυπα ανατρέπονται: ενώ τα ευυπόληπτα πρόσωπα τηρούν στάση ιδιοτελούς ουδετερότητας απέναντι στον κατακτητ...

Το βιβλίο "Με δίχτυ τον άνεμο" είναι η δέκατη, κατά σειράν, ποιητική συλλογή του Δημήτρη Δασκαλόπουλου.

Το βιβλίο του Τίτου Πατρίκιου "Ο πειρασμός της νοσταλγίας. Σημειώσεις καθημερινότητας" αποτελείται από σημειώσεις που γράφτηκαν την περίοδο 1980-2014 και αφορούν διάφορες εκφάνσεις του βίου: την καθημερινή συμπεριφορά, τον έρωτα, την κοινωνική και την πολιτική ζωή, τη λογοτεχνία και την τέχνη. Η αφετηρία τους, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου, είναι συχνά βιωματική: πρόσωπα, καταστάσεις, ιδεολογικά και πολιτικά διλήμματα με τα οποία ήρθε αντιμέτωπος ο συγγραφέας στη ζωή του. Με την έννοια αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συγκροτούν μια έμμεση αυτοβιογραφία. Ωστόσο,...

Το βιβλίο, εμπειρικό καταστάλαγμα μιας πολύχρονης τριβής με το φαινόμενο της λογοτεχνίας σε όλες της τις μορφές, σχεδιάζει και εικονογραφεί μιαν αυστηρά προσωπική θεώρηση του λογοτεχνικού φαινομένου και των εμπλεκομένων, από τον πομπό στον δέκτη και τούμπαλιν. Αποφθεγματικές, λοιπόν, ρήσεις για τη συγγραφή και την ανάγνωση, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, την ποίηση και την πρόζα, την κριτική αξιολόγηση, τη μετάφραση και το πρωτότυπο, τη λογοτεχνία και την ιστορία της λογοτεχνίας ως απόλαυση και σοβαρό παίγνιο, γιατί, φυσικά, "αν η λογοτεχνία δεν είναι παιχνίδι, την έχ...

Το βιβλίο, αποτελείται από σημειώσεις περί ποιήσεως και ποιητικής, αποστάγματα από την πολυετή θητεία του Μάρκου Μέσκου στην ποίηση. Είτε συνιστούν έναν νοερό διάλογο με ομοτέχνους είτε απευθύνονται σε νέους ποιητές, οι στοχασμοί του Μ. Μέσκου ανοίγουν το άδυτο του ποιητικού εργαστηρίου στον αναγνώστη της ποίησης, αποκαλύπτοντας διλήμματα, φόβους και αγωνίες του δημιουργού αλλά και μυστικά της τέχνης του.

Τα δώδεκα κείμενα του βιβλίου γράφτηκαν τη δεκαετία 2002-2012 και αποτελούν προϊόν μακρόχρονης και συστηματικής ενασχόλησης με το έργο του Γ. Σεφέρη. Η συνεισφορά του ανά χείρας βιβλίου συνίσταται πρωτίστως στην επισήμανση της βαθιάς και πολύπλευρης επιρροής της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στη διαμόρφωση της ποίησης του Σεφέρη· καταδεικνύεται ότι εικόνες, έννοιες αλλά και ρητορικά σχήματα και δομικά στοιχεία έχουν σφραγίσει τον ιδεολογικό κόσμο και τη μορφή πολλών σεφερικών ποιημάτων. Επίσης, ο εντοπισμός ευδιάκριτων ιχνών από το ευρύ φάσμα της αρχαιογνωστικής παιδείας του...

Στις ιστορίες του Ηλία Παπαμόσχου δεσπόζουν τα θέματα της μνήμης, του χρόνου, της απώλειας, του πόνου ως θεμελιώδους στοιχείου του ανθρώπινου βίου, της σχέσης μας με τα ζώα και τη φύση, από την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω τους έως την ενοχή. Τα πεζά του ανά χείρας βιβλίου δεν στηρίζονται στην καθαρόαιμη μυθοπλασία· αξιοποιούν τρόπους και τεχνικές της νεωτερικής πεζογραφίας, της ποίησης αλλά και του νεωτερικού αυτοβιογραφικού λόγου. Κάποια διηγήματα αρθρώνονται γύρω από ένα δίχτυ υπαινιγμών, δεξιοτεχνικά απλωμένο, ενώ άλλα οργανώνονται γύρω από πυκνούς συνειρμούς της μνήμ...

Το βιβλίο αυτό μου αρέσει να το σκέφτομαι σαν έναν κήπο. Τα διηγήματά του, ενώ τα φύτεψα χώρια, όσο ο μίσχος τους ψηλώνει τόσο μπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας την εντύπωση πως τελικά πρόκειται για ένα μονάχα δέντρο. Το δέντρο αυτό θα μπορούσε ίσως να ήταν ένα μυθιστόρημα. Στις ρίζες του θα ήταν θαμμένος ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ. Σπαρμένα στο χώμα βρίσκονται κι άλλα λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος. Οι ήρωές τους σηκώνονται, ίδια φαντάσματα, και καθρεφτίζονται στις σελίδες του βιβλίου μας σαν να μη θέλουν να χωνέψουν πως είναι μόνο λίπασμα γι' αυτόν τον κήπο. Ε....

Ο Γουίσταν Χιου Ώντεν (1907-1973) υπήρξε ο ύπατος ποιητής της γενιάς του, που ονομάστηκε "Γενιά του Ώντεν" (αλλιώς "Γενιά του '30"). Τον χαρακτήρισαν ποιητή της πόλης και της Ιστορίας· θεωρήθηκε επίσης ως ο ποιητής που κατεξοχήν αποτύπωσε στο έργο του το πνεύμα του 20ού αιώνα: βίωσε σημαντικά πολιτικά γεγονότα, ταξίδεψε από ήπειρο σε ήπειρο, μελέτησε σε βάθος μερικά από τα πιο σημαντικά φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα της εποχής του. Ποιητής πηγαίος και γνήσιος, σε συνεχή εγρήγορση, μίλησε όσο λίγοι για την "Εποχή της αγωνίας". Μαθήτευσε στην ποίηση του Μπρεχτ και του Καβάφ...

Αρχαίοι θεοί που κοιτάνε πάνω από τις μαρμίτες των θνητών, άγιοι που λιγουρεύονται πίτες και λουκουμάδες, ρεμπέτες και ασίκηδες που τραγουδούν τα πάθη του έρωτα ενώ ταυτόχρονα ορέγονται μεζεδάκια, ζητιάνοι και σουλτάνοι, βασιλιάδες και επαναστάτες, αλλά και οδηγοί μαγειρικής, παροιμίες και τελετουργίες, λαϊκά ποιήματα και λογίων μυθιστορήματα ξεπετάγονται από κατσαρόλες, τηγάνια και ταψιά και διηγούνται γοητευτικές ιστορίες παρασύροντάς μας σε μια πολύχρωμη γιορτή των αισθήσεων. Ένα ταψί, λόγου χάρη, περηφανεύεται πως κάποτε έψησε "δίνδιο παραγεμιστό", δηλαδή γεμιστή γαλοπο...

Λένε ότι οι μύθοι ξεκίνησαν την εννοιολογική τους περιπέτεια ως "λόγος, ομιλία" και ότι στα χέρια των ποιητών έγιναν "υποθέσεις δράματος". Με τα χρόνια όμως αυτονομήθηκαν και απλώθηκαν ολόγυρα. Με ρίζες απείθαρχες, βαθιά ριζωμένες στους χυμούς του αγνώστου, σήκωσαν κορμί ψηλά, στο μέγεθος αμφίβουλων ανθρώπων. Για να μπορούν να μιλούν κατάματα στα πρόσωπα της ζωής. Στα πάνω και στα κάτω. Στα πριν και στα μετά. Στο φως και στο σκοτάδι. Στον ένα και στον άλλο. Οι "Διώροφοι μύθοι" είναι απ' αυτήν τη φτιαξιά. Περιπαικτικά απείθαρχοι στη σοβαροφάνεια του προφανούς και ποιητικά...

Το βιβλίο της Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν με τον τίτλο "Μίλενα από την Πράγα" (1963), εξέχον δείγμα της στρατοπεδικής γραμματείας, έχει ασυνήθιστη δομή, καθώς εμπεριέχει και την πρώτη βιογραφία της Μίλενα Γιέσενσκα. Η αφήγηση της Μπούμπερ-Νόυμαν, εστιάζοντας στο χρονικό της φιλίας της με τη Μίλενα, που καλλιεργήθηκε μέσα στη σκληρή καθημερινότητα του ναζιστικού στρατοπέδου του Ράβενσμπρουκ όπου βρέθηκαν έγκλειστες, επιτυγχάνει τελικά διπλό στόχο: Ως στρατοπεδική μαρτυρία, παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τη ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων, με αποκορύ...

Σημαντικός ποιητής και νευρώδης πεζογράφος, ευαίσθητος κριτικός και χαλκέντερος μεταφραστής, ο Γιώργος Κοτζιούλας υπήρξε ένας ασυμβίβαστος ιδεολόγος της ζωής και της τέχνης. Η έντονη δραστηριοποίησή του, ως ποιητή και θεατράνθρωπου, στα βουνά της Αντίστασης μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, ο επιθετικά εκφρασμένος αντιμοντερνισμός του, η ένθερμη υπεράσπιση των έμμετρων μορφών και της ηθογραφίας συντέλεσαν ώστε να μην τύχει ευρύτερης αναγνώρισης. Ο Κοτζιούλας αποδεικνύεται ωστόσο ιδιαίτερα επίκαιρος στις μέρες μας. Η κριτική που άσκησε στην επικράτηση μιας ισοπεδω...

Στο κέντρο του "Παιχνιδότοπου" του Γιώργου Αλισάνογλου, μιας ποιητικής σύνθεσης που αποτελείται από τέσσερις ενότητες και 58 ποιήματα, βρίσκεται η κυοφορία. Μια γυναίκα μετανάστρια ενώ κυοφορεί τον γιο της -που είναι και ο αφηγητής του βιβλίου- περιδιαβαίνει τα ερείπια της Ευρώπης και του κόσμου καταγράφοντας εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, την αποτυχία των ουτοπιών και των επαναστάσεων, συνομιλώντας συγχρόνως με τη Μνήμη, δηλαδή την ιστορία και την τέχνη. Ο αφηγητής γεννιέται στα Όρια της Άνοιξης, στο μεσοδιάστημα ζωής και θανάτου. Προσπαθεί να μιλήσει, να καταγράψει...