Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κείμενα τούτα μεταφέρουνε στο χαρτί περιστατικά μεγάλα, μικρά και παραμικρά με κοινό εφόδιο το λόγο των κοινών ανθρώπων -μια πράξη ζωντανή και τέλεια: ένα ποτήρι πες γεμίζει και πίνομε, το λεωφορείο σταματάει και μπαίνομε. Η κοινή αυτή απαρατήρητη τελειότητα της στιγμής έχει αυξημένη σημασία, ακριβώς επειδή είναι "κοινή", επισημαίνει κάποια πραγματικότητα κοινή. Εδώ η πραγματικότητα είναι πόλεμοι, πείνες, προσφυγιές, καταδρομές, το κάθε περιστατικό διαγράφει και μυριάδες άλλα, ζωές, περιοχές ολόκληρες. Η ανάγκη να ξεχνιούνται τα περασμένα δεν παραμέρισε ποτέ ολότελ...

"Πού συναντάει κανείς ανθρώπους; Πού γνωρίζονται οι άνθρωποι; Σε παμπ; Στο γυμναστήριο; Στο σουπερμάρκετ; Γάμησέ τα. Πού συναντάει κανείς ανθρώπους; Θα σας πω εγώ πού. Αν δεν έχεις βρει τον άνθρωπο σου πριν να πάρεις το πτυχίο σου, θα παντρευτείς κάποιο βούρλο απ' τη δουλειά σου. Είναι απλό. Ξέρετε πως αναπαράγονται τα ζώα σε συνθήκες αιχμαλωσίας; Τα βάζουν στο ίδιο κλουβί." Αυτή είναι η άποψη του Τομ, που δίνει το στίγμα του έργου από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η πεζή όψη του έρωτα, η καθημερινότητα των σχέσεων μέσα σ' ένα εργασιακό περιβάλλον που μοιάζει με φυλακή...

Το "Stallerhof" άγγιξε την ψυχή μου γιατί είναι ένα έργο που μιλάει για τον πόνο της ζωής των ανθρώπων που πορεύονται μέσα στην άγνοια και την εξαθλίωση, σε συνθήκες που δε διάλεξαν οι ίδιοι. Για την ανάγκη του κάθε ανθρώπου, ακόμα και του πιο στερημένου, για προσωπική ζωή και τρυφερότητα. Για τη μειονεξία και την αναπηρία. Για την οικογένεια, που σαν μικρογραφία της κοινωνίας κρατά τους αδύναμους στο περιθώριο, μπλοκάροντας κάθε προσπάθεια να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Για τη δυσκολία των ανθρώπων να επικοινωνήσουν. Για τη γλώσσα, τη θρησκεία και τους μηχανισμούς τ...

"Ο συγγραφέας" λέει την ιστορία ενός άλλου έργου: ενός έργου βίαιου, ωμού και προκλητικού, γραμμένου από έναν θεατρικό συγγραφέα ονόματι Τιμ Κράουτς. "Ο συγγραφέας" περιγράφει την επίδραση που είχε εκείνο το έργο στους δύο ηθοποιούς που έπαιξαν στην παράσταση, στον συγγραφέα που το έγραψε και σ' έναν από τους θεατές που το είδαν. Ταυτόχρονα αναλύει και τη σχέση με την κοινωνία μέσα στην οποία μπόρεσε να γραφτεί και να παρουσιαστεί ένα τέτοιο έργο, μια κοινωνία που είναι κορεσμένη από εικόνες βίας και που εξουσιάζεται από τη διαστροφική ανάγκη των μαζικών μέσων επικοινωνίας...

Η Έλεν και ο Ντάννυ ζουν προστατευμένοι στον ωραίο κόσμο που έχουν φτιάξει με τον κόπο τους. Όμως ο έξω κόσμος θα εισβάλει μια μέρα βίαια στη ζωή τους, όταν θα εμφανιστεί μπροστά τους ο αδελφός της Έλεν, ο Λίαμ. Βουτηγμένος στα αίματα. Κι αυτή είναι μόνο η αρχή. Ο Λίαμ τους λέει πως προσπάθησε να βοηθήσει έναν τραυματισμένο, καθώς προχωρά όμως η αφήγησή του, γίνεται φανερό πως είναι πολύ περισσότερο μπλεγμένος στην ιστορία. Τι στάση θα κρατήσει το ζευγάρι; Στην προσπάθεια να προστατέψουν τον "δικό τους άνθρωπο", την οικογένειά τους, η μια λάθος επιλογή ακολουθεί την άλλη, σ...

Ο νεαρός συγγραφέας Κατούριαν Κατούριαν ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς με μεθόδους σωματικής αλλά και ψυχολογικής βίας. Είναι ύποπτος για φόνους μικρών παιδιών, καθώς οι ιστορίες του περιγράφουν δολοφονίες που έγιναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ο αδερφός του Μίχαλ, άτομο με νοητικά προβλήματα, ανακρίνεται επίσης. Μέσα από την ανάκριση αλλά και από τις ιστορίες του Κατούριαν, αποκαλύπτεται ένας θανάσιμος κύκλος βίας που ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια και καθορίζει τη ζωή του και τη ζωή τού αδερφού του.

Άλογα Κούρσας Ανεξάρτητα σε ποια εταιρεία δουλεύεις, το 80% των αποτελεσμάτων προέρχεται από το 20% των υπαλλήλων. Αυτό το 20% βγάζει 4 φορές το εισόδημα των υπολοίπων 80%. Όταν είσαι στους τοπ 20% των τοπ 20%, είσαι στο τοπ 4%. Αυτό το τοπ 4% βγάζει 16 φορές το εισόδημα των υπολοίπων 80%. Όταν είσαι στο τοπ 20% των τοπ 20% των τοπ 20%, είσαι στο τοπ 0,08%. Αυτό το 0,08% βγάζει 32 φορές το εισόδημα των υπολοίπων. Το 0,08% δεν παράγει 32 φορές περισσότερο. Ούτε 16 φορές περισσότερο. Ούτε καν 4 φορές. Το άλογο που βγαίνει πρώτο στην κούρσα κερδίζει τα δ...

Μια από τις πιο δημοφιλείς σωζόμενες τραγωδίες ανέβηκε σε κλειστό χώρο, με οδηγό τη σκληρή διαχρονικότητά της. Τα δεινά του πολέμου και η συμφορά της προσφυγιάς δεν έχουν εγκαταλείψει την ανθρωπότητα από τον καιρό του τρωικού πολέμου μέχρι σήμερα και, δυστυχώς, δεν γνωρίζουν γεωγραφικά σύνορα. Κάθε εξουσία που ασκείται με αλαζονεία είχε, έχει και θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους λαούς. Ο Ευριπίδης, στα 415 π.Χ., επιλέγει να μιλήσει για όλα αυτά μέσα από τη ματιά των αιχμάλωτων γυναικών της Τροίας, που ετοιμάζονται, σκλάβες πια, να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να ακ...

Ίσως ένα από τα καλύτερα έργα του Μακιαβέλλι (1469-1527), ο "Μανδραγόρας" είναι μια κωμωδία που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε σε βάθος τον κόσμο του δημιουργού της. Το έργο εκτυλίσσεται μέσα σε ένα 24ωρο. Είναι η ιστορία του Καλλίμαχου, ενός τριαντάρη Φλωρεντινού, που όμως ζει στο Παρίσι τα τελευταία είκοσι χρόνια. Εκεί, στο Παρίσι, ακούει μια μέρα έναν συμπατριώτη του να εγκωμιάζει τη σπάνια ομορφιά κάποιας Λουκρητίας. Οι περιγραφές τον αναστατώνουν και τον κάνουν να επιστρέψει για χάρη της στη γενέτειρά του, όπου, βλέποντας με τα μάτια του την κοπέλα, αποφασίζει να την κάνε...

Αλβέρτος: Καλά, καλά! Θα σου πούμε: Άφησέ μας! Όταν φτάσαμε στην τάφρο για να πολεμήσουμε, κοίταξα απέναντι, τους αντιπάλους μας, και είδα αυτόν τον νεαρό. Εδμούνδος: Κι εγώ είδα αυτόν! Αλβέρτος: Τον κοίταξα στα μάτια και σκέφτηκα: αυτός ο νεαρός μου μοιάζει, είναι σαν κι εμένα. Εδμούνδος: Θα μπορούσαμε να είμαστε αδέλφια. Είναι κρίμα να πολεμήσουμε ο ένας τον άλλον. Αλβέρτος: Έτσι λοιπόν, συμφωνήσαμε να πάμε τη νύχτα και να σπάσουμε τα βέλη ο καθένας του δικού του στρατοπέδου. [...]

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου γιορτάζει φέτος τα 10 χρόνια του. Η φετινή χρονιά και η δεύτερη δεκαετία μας αρχίζουν μ' έναν συμβολικό τρόπο: η παράσταση "Ένας στους δέκα", που επιλέξαμε να είναι η εναρκτήρια της σεζόν, είναι βασισμένη σε εμπειρίες μεταναστών: ο Λαέρτης Βασιλείου που σκηνοθετεί και οι ηθοποιοί Κρις Ραντάνοφ, Ένκελεντ Φεζολλάρι και Δαβίδ Μαλτέζε είναι μετανάστες δεύτερης γενιάς στην Ελλάδα, άνθρωποι που ήρθαν εδώ με τους γονείς τους, ή μόνοι τους, αρκετά χρόνια μετά την πρώτη μαζική κάθοδο μεταναστών στις αρχές την δεκαετίας του '90, σπούδασαν θέατρο εδώ ή στην...

Έγραψα το "Motortown" σε τέσσερις μέρες. Η πρώτη ήταν η 6η Ιουλίου 2005. Ήταν η μέρα που το Λονδίνο πήρε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Θυμάμαι την ελπίδα στην πόλη. Κανείς στο Λονδίνο δεν πίστευε νωρίτερα ότι η υποψηφιότητά μας θα κερδίσει. Ήταν λες και μας ένωνε μια πηγαία αίσθηση ευφορίας. Νομίζω πως εκείνη η διάθεση ενεργοποίησε τη γραφή μου. Η δεύτερη μέρα ήταν η 7η Ιουλίου. Ζω στο Μάιλ Εντ. Το σπίτι μου βρίσκεται ανάμεσα στο Στράτφορντ, όπου πρόκειται να χτιστεί το Ολυμπιακό Στάδιο, και το Άλγκεϊτ Ηστ, όπου εξερράγη μία από τις τέσσερις βόμβες που...

Η "Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ" είναι ένα παραμύθι για ένα κορίτσι που έπληττε. Ένα παραμύθι βλάσφημο και προκλητικό για ένα κορίτσι που αναζητώντας την ευτυχία γίνεται θύμα ενός ισχυρού πάθους που την μετατρέπει σε θύτη και ξανά σε θύμα, μέχρις ότου την οδηγεί στην ταπείνωση και τον αφανισμό, ένα παραμύθι για την πορεία μιας γυναίκας από το πάθος στην εμμονή και από εκεί στο έγκλημα και την τιμωρία. Ζώντας σε μια νωθρή πόλη, βυθισμένη στην παραίτηση και τη συμβατικότητα, σε μια κοινωνία που την παρακολουθεί, την κρίνει και την καταπιέζει, η Κατερίνα Ισμαΐλοβα αποφασίζει να...

Υπάρχει ένα βιβλίο που λέει μόνο την αλήθεια. Για πάνω από διακόσια χρόνια, ελάχιστοι είχαν την τύχη να το κρατήσουν στα χέρια τους, κι ακόμα λιγότεροι να το διαβάσουν. Κανένας όμως δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεφύγει από την τεράστια δύναμή του... Το θεατρικό "Μόνο την αλήθεια, Μέρος Ι" είναι επηρεασμένο από το βιβλίο "Κράμπατ" του Ότφριντ Πρόισλερ, μτφρ. Πίτσα Μπουρνόζου, εκδ. Κέδρος, 1994.

Δυο αδέρφια, η Κόρα και ο Μίκυ, ζουν σ’ ένα χωριό της Ιρλανδίας, απ’ όπου ονειρεύονται να δραπετεύσουν: Έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον αδιαφορίας και εγκατάλειψης, με μοναδική αχτίδα στοργής τη θολή ανάμνηση της πρόωρα χαμένης μητέρας τους. Κανείς από τους μεγάλους δεν εμποδίζει το συστηματικό βιασμό της μικρής Κόρας από καθωσπρέπει μέλος της τοπικής κοινωνίας. Κανείς δεν είναι δίπλα τους. Οι δυο νέοι σχεδιάζουν την εκδίκηση και τη φυγή τους, ξέροντας ότι μπορούν να βασιστούν μόνο ο ένας στον άλλον. Όταν όμως φτάνουν στη μεγάλη πόλη, διαπιστώνουν ότι κι αυτή απέχει πολύ...

Πέρασαν ακριβώς δέκα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση της Νέας Σκηνής Τέχνης (που δύο χρόνια αργότερα απέκτησε τη δική της στέγη, το Θέατρο του Νέου Κόσμου) με τη "Φιλονικία" στον Τεχνοχώρο υπό σκιάν. Το σημείωμα αυτό δεν έχει επετειακό χαρακτήρα, αλλά θέλει να μιλήσει για μια θεατρική σύμπτωση, μια γοητευτική συνάντηση ανάμεσα στα δύο έργα, τη "Φιλονικία" του Μαριβώ και τις "Σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας" του Λούκας Μπαίρφους. Στη "Φιλονικία" παρακολουθούμε ένα πείραμα: δυο αγόρια και δυο κορίτσια μεγαλώνουν χωριστά το ένα απ' το άλλο, σε πλήρη απομόνωση, κι όταν έρ...

"Σε μια πόλη σαν τη δική μας... ...σε μια συνοικία σαν τη δική μας... ...σ' ένα διαμέρισμα σαν το δικό μας... ...ζούσε μια οικογένεια σαν τη δική μας. Μόνο που στο ξύλινο πάτωμα αυτού του διαμερίσματος υπήρχε σκαλισμένη μια ολόκληρη κατσαριδούπολη. Στην πόλη αυτή επικρατούσαν τρεις βασικοί νόμοι: 1ον... Απαγορεύεται η κυκλοφορία στους χώρους του διαμερίσματος κατά τη διάρκεια της ημέρας. 2ον... Απαγορεύεται να σκαρφαλώνετε σε ψηλότερα σημεία του διαμερίσματος, όπως πατάρι, ταβάνι, τοίχοι κλπ. 3ον... Απαγορεύεται να αφήνεις πίσω σου οποιοδήποτε σημάδι π...

Ο "Οθέλλος", από τα πιο δημοφιλή έργα του Σαίξπηρ, θεωρείται η κατεξοχήν τραγωδία της ερωτικής ζήλιας. Ωστόσο το έργο δεν περιορίζεται στην περιγραφή του ερωτικού αυτού πάθους· εξετάζει ακόμα τη θέση του Άλλου, του διαφορετικού, μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία και αποκαλύπτει την τρομακτική δύναμη του Κακού, που συμπαρασύρει στο διάβα του και καταστρέφει κάθε γνήσιο αίσθημα, κάθε αξία αυτής της ζωής. Ο Iάγος είναι μηδενιστής: μέσα από τη διεστραμμένη του οπτική θέλει να αποδείξει, και το πετυχαίνει, ότι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι. Η "λογική", ο φθόνος και η φιλοδοξία του κιν...

Η αληθινή ιστορία του βετεράνου του σουηδικού και πρωσικού στρατού Γιόχαν Κρίστιαν Βόυτσεκ (1780-1824), που εκτελέστηκε σε δημόσια εκτέλεση στη Λειψία, στις 27 Αυγούστου 1824, για το φόνο της 46χρονης Γιοχάννα Κρίστιαν Βόοστ, μετά από γνωμοδότηση του Δρα Γιόχαν Κρίστιαν Κράους ότι είχε σώας τας φρένας κατά τη διάπραξη του εγκλήματος. "Στα δύο προηγούμενα έργα του Μπύχνερ, στο "Θάνατο του Δαντών" και το "Λεόντιος και Λένα", τα λαϊκά πρόσωπα εμφανίζονται σε δεύτερο πλάνο. Στην κωμωδία "Λεόντιος και Λένα" είναι σχεδόν βουβά, περιορισμένα στο ρόλο του πλήθους που τους έχουν...