Χρωματίζω και παίζω
Ηλιοτρόπιο (2002)
Χρωματίζω και παίζω
Ηλιοτρόπιο (2002)
Χρωματίζω και παίζω
Ηλιοτρόπιο (2002)
Χρωματίζω και παίζω
Ηλιοτρόπιο (2002)
Χιονάτη
Ηλιοτρόπιο (2001)
Φτου, ξελευτερία...
Τσουνάκος Όθων
Ηλιοτρόπιο (2002)
Το βιβλίο αυτό είναι ένα αποθετήριο ασύνδετων αναμνήσεων, κάτι σαν συλλογή από αταξινόμητα ερεθίσματα μιας άλλης εποχής, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να μπουν σε τάξη και λογική αλληλουχία. Είναι οι σκόρπιες μνήμες ενός παιδιού του '50, δοσμένες χύμα, μέσα από τα ευτελή και αγαπημένα ενθυμήματα από την εποχή της αθωότητας: τσακισμένες φωτογραφίες, παιδικά περιοδικά του δίδραχμου, παιγνίδια, κοριτσίστικα λευκώματα, ζωγραφιές, μαθητικά τετράδια και μουτζουρωμένα αναγνωστικά... [...] Ας πούμε ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απόπειρα απόδρασης, ένα "φτου, ξελ...
Τραγουδώ ζωγραφίζοντας
Ηλιοτρόπιο (1999)
Το τραμ το τελευταίο...
Παπαϊωάννου Θανάσης
Ηλιοτρόπιο (2004)
Ξαναμπήκε, λοιπόν, το τραμ στη ζωή μας. Ίσως κάπως διαφορετικό από εκείνο που θυμούνται οι παλαιότεροι Αθηναίοι, ίσως πιο "μεγαλούτσικο", ίσως πιο αργό. Πάντως ήρθε. Κι είναι γεγονός ότι -παρά τις όποιες δικαιολογημένες ή μη ενστάσεις για την τρέχουσα λειτουργικότητά του- έγινε κομάτι της αθηναϊκής μας καθημερινότητας, στοιχείο της πόλης μας, κάτι με το οποίο θα ζήσουμε και κάποτε... θα συμφιλιωθούμε. Το πότε, βέβαια, θα συμφιλιωθούμε, είναι "αλλουνού παπά Βαγγέλιο"... Σ' αυτό το βιβλίο, πάντως, δεν θ' ασχοληθούμε με το τραμ των ημερών μας. Θα κάνουμε ένα ταξιδάκι στην Αθή...
Το πρώτο μου αριθμητήριο
Ηλιοτρόπιο (1999)
Το παιχνιδόσπιτο της Ισαβέλλας
Ηλιοτρόπιο (2000)
Το μαγικό πουλί
Λαμπρινίδης Αντώνης
Ηλιοτρόπιο (2002)
Η Ισμήνη, που ζει στην Αθήνα, κάνει τις καλοκαιρινές διακοπές της στο χωριό. Εκεί συνδέεται με μια παρέα παιδιών και χαίρεται μαζί τους την ανέμελη ζωή, κοντά στη φύση, με παιχνίδια, εξερευνήσεις, περιπέτειες και πολλά απρόοπτα. Γνωρίζεται με τον Αντρέα, ένα συμπαθητικό αγόρι. Μαζί του θα περάσει αξέχαστες στιγμές και μαζί του θα γνωρίσει το γαρδέλι, το πιο όμορφο πουλί του δάσους, που θα τη γοητεύσει. Οι διακοπές όμως τελειώνουν. Η Ισμήνη δε θέλει ν' αφήσει το χωριό. Αλλά τι θα μπορούσε να κάμει; ...Αχ, να γινόταν να είχε κοντά της ό,τι αγάπησε εκεί! Θα γέμιζε από ευτυχία....