Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Κι αν σου τα λέω όλα αυτά δεν είναι για το σκοινί που κρέμεται, γυμνό, από το ταβάνι, για τη λήθη είναι, φίδι νηστικό, απλώνεται, κουλουριάζεται κάτω από τις γραμμές που γράφω. Μίλα μου πάλι γι' αγάπη." Περιέχονται τα πεζά: "Τα αδέλφια", "Οι λάκκοι", "Ο κύκλος της Αννελόρε", "Επί τη νήσω", "Τα βαποράκια", "Το Σίμκα", "Το γκαζόν", "Το γήπεδο", "Έλληνες τουρίστες", "Μίλα μου πάλι γι' αγάπη", "Ηρώ και Λέανδρος".

Δεν είναι πολλοί αυτοί που παρακολουθούν στην Ελλάδα τα ζητήματα της Πολιτιστικής Πολιτικής με θεωρητικό εξοπλισμό και σφαιρικό ενδιαφέρον, χωρίς να εστιάζουν την προσοχή τους μόνο σε μία τέχνη ή έναν τομέα. Η Ματούλα Σκαλτσά έχει βεβαίως στραμμένη την προσοχή της στο επιστημονικό της αντικείμενο, την ιστορία της τέχνης και τη μουσειολογία, επιχειρεί όμως πάντοτε την αναγωγή των παρατηρήσεών της στο επίπεδο της γενικής πολιτιστικής πολιτικής. Το κόκκινο νήμα που διαπερνά τα κείμενά της είναι το ενδιαφέρον της για τη θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγν...

Η τρίτη και σημαντικότερη περίοδος του ρεμπέτικου διαμορφώνεται κυρίως στη Θεσσαλονίκη επί γερμανικής κατοχής. Ο Τσιτσάνης κατά την περίοδο της κατοχής δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή, τη σχολή της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος γράφει: Η κατοχή είναι η πιο συγκλονιστική περίοδος του λαϊκού τραγουδιού, και αυτή σημάδεψε και την καριέρα μου και την ιστορία της λαϊκής μουσικής. Η κατοχή υπήρξε η εποχή που έδωσα ό,τι καλύτερο είχα στην ψυχή μου, που έδωσα ό,τι πιο αληθινό βγήκε μέσα από τις τραγικές εκείνες συνθήκες. Η κατοχή, με δυό λόγια, είναι η καρδιά του λαϊκού τραγουδιού.

Κείμενα δημοσιευμένα στο "Βήμα της Κυριακής", μεταξύ 1990-1997. "Κατά τον τίτλο, πρόκειται για λόγο καθ' οδόν, που σημαίνει: λόγο αυτόματο, μάλλον πρόχειρο, μίζερο ίσως αλλά και ανακουφιστικό. Όπως εκείνα τα ταξίδια που μας προγραμματίζουν αντί να τα προγραμματίζουμε, διαστέλλοντας ξαφνικά τον χρόνο μας -τον χρόνο της ζωής μας που αλληθωρίζει κοιτάζοντας προς τα πίσω, επειδή λιγόστεψε πια το άνοιγμά του προς τα μπρος. Τελικώς πρόκειται για λόγο χαριστικό και χαρισμένο". Δεκέμβριος 1998, Θεσσαλονίκη Δ. Ν. Μ.

Α' Σου γράφω από την πολιτειούλα δίπλα στη θάλασσα που' φτασα. Η επιστροφή, σκέφτομαι, είναι ένας θάνατος που τον διαλέγεις. Χθες βράδυ άνοιξα πάλι την Οδύσσεια· ας είναι ευλογημένο το όνομά του, μου έδειχνε πάντα να κρύβομαι... ή να φεύγω.

"Η Θεσσαλονίκη ίσως είναι η μοναδική μεγαλούπολη, στα χρονικά του παγκόσμιου κινηματογράφου, της οποίας δεν έχει φιλμαριστεί μέχρι σήμερα καμιά γειτονιά, παρά μονάχα φάσεις του ευπαρουσίαστου και φρόνιμου κέντρου της. [...]" Σημείωμα για τη σύνταξη της Φιλμογραφίας: Η κατάταξη των ταινιών σε επινοημένες θεματικές κατηγορίες βασίζεται σε κριτήρια του συγγραφέα του παρόντος και όχι σε κάποια καθιερωμένη κινηματογραφική τυπολογία. Αντί γι' αυτήν την κατάταξη, θα μπορούσε να έχει προτιμηθεί η παράθεση των ταινιών με τη χρονολογική τους σειρά. Δεν προτιμήθηκε. Η κατηγορία...