Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ποιήματα της συλλογής αυτής έχουν ερωτικό αλλά και κοινωνικό περιεχόμενο, αντλώντας στοιχεία από βιώματα και εμπειρίες. Ο κυνισμός, η αλαζονεία, η μοναξιά, ο ναρκισσισμός, η βία -αλλά δεν λείπουν και εκλάμψεις τρυφερότητας, ανθρωπιάς- προβάλλουν με άμεσο, λιτό, κυριολεκτικό λόγο. Το ερωτικό πάθος στις ποικίλες του εκφάνσεις συνθέτει ένα πυρετικό υπόστρωμα που φτάνει στα πιο ακραία συναισθήματα. ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΓΝΩΣΕΙ Υμνώ τη χαρά, -την υμνώ στο ακέραιο και εν πλήρει γνώσει. Γιατί από τον ζόφο, το κάτεργο της δυστυχίας έχω περάσει. Τα πάνδεινα έπαθα. Προστρέχω, υμν...

Κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες παρατηρείται μια πρωτοφανής και συνεχώς επιταχυνόμενη ανάπτυξη των μουσείων στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, από πλευράς τόσο θεσμού όσο καικτιριακής υποδομής. Η ανάπτυξη αυτή είναι τόσο ποσοτική όσο και ποιοτική. Το φαινόμενο δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε δημιουργήθηκεο θεσμός του μουσείου, με τη σημερινή του έννοια, και κτίστηκαν τα πρώτα κτίρια μουσείων,μέχρι το τέλος του αιώνα, παρατηρήθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογη έκρηξη. Στις σημερινές, βιομηχανικά ανεπτυγμένες και εύπορες, κοινω...

Το μουσείο είναι για τις σημερινές κοινωνίες ένας κεντρικός θεσμός τόσο παραγωγής ιδεολογίας και κοινωνικής συνοχής όσο και παιδείας και αναψυχής. Είναι προνομιακός τόπος άσκησης δημιουργικότητας στη νοηματική σύλληψη των φαινομένων πολιτισμού και στη μέσω των αισθήσεων επικοινωνία τους με το κοινό. Μια μουσειακή έκθεση -και ένα μουσείο γενικότερα- είναι ένα συνολικό και συλλογικό προϊόν, του οποίου οι επιμέρους συνιστώσες ενδέχεται να είναι μεν λογικώς διακριτές, είναι όμως πρακτικώς αξεδιάλυτες, δηλαδή δύσκολα μπορούν να λειτουργήσουν χωριστά ή να παρατηρηθούν και να...

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα που εισήγαγε μουσειολογικές σπουδές, όταν το 1993 άρχισε να διδάσκεται το σχετικό μάθημα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής. Επίσης από το ίδιο Τμήμα είχε οργανωθεί το 1997 το διεθνές Συμπόσιο με τίτλο "Η μουσειολογία στον 21ο αιώνα", τα πρακτικά του οποίου πλέον διανέμονται ως διδακτικές σημειώσεις όχι μόνο στο Α.Π.Θ. αλλά και σε άλλα πανεπιστημιακά Τμήματα της χώρας. Από το 2001 λειτουργεί επίσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στο πανεπιστήμιό μας το Διατμηματικό τότε και Διαπανεπ...

Οι πόλεις δεν είναι απλά μια κουκίδα στο χάρτη. Είναι ζωντανοί παλλόμενοι οργανισμοί ή σιωπηλοί ερειπιώνες, με απόηχους αναμνήσεων επιθυμιών, φόβων και πόθων ενός πολυκύμαντου βίου, μιας προηγούμενης θρυλικής ζωής, ενός αιματοβαμμένου συχνά παρελθόντος, που αξίζει να μην ξεχαστεί. Οι πόλεις είναι οι άνθρωποί τους, είναι ανάσες, ίχνη βημάτων και συναρπαστικές βιογραφίες προσώπων μυθικών διαστάσεων, είναι οι πυρπολημένοι επαναστάτες τους, οι γενναίοι και προβεβλημένοι ηγέτες τους, οι πρωτοπόροι διανοούμενοι και καλλιτέχνες τους, οι χιλιάδες καθημερινοί και άσημοι ήρωές τους.....

Μέσα από κείμενά του δημοσιευμένα στη διάρκεια τριάντα χρόνων (1983-2013), τα οποία ο συγγραφέας έχει επιλέξει και τα οποία συνιστούν μέρος μιας διανοητικής και αισθητικής περιπέτειας, χαρτογραφείται μια κινηματογραφική γεωγραφία όπου, σε μια ενωτική χειρονομία, αξιολογούνται τόσο οι κλασικοί auteurs (Ντράγιερ, Μπρεσσόν, Αντονιόνι, Ταρκόφσκι, Όζου κ.ά.) όσο και οι νεότεροι, κυρίως Ευρωπαίοι, των τελευταίων δεκαετιών (Κισλόφσκι, Βέντερς, Σκολιμόφσκι, Καουρισμάκι, Μάικ Λη, Κεν Λόουτς, Μορέτι, Νταρντέν, Μπέλα Ταρ, Σοκούροφ, Χάνεκε, Λοζνίτσα κ.ά..) Σημειώνει στο εισαγωγικό τ...

Κείμενα δημοσιευμένα στο "Βήμα της Κυριακής", μεταξύ 1990-1997. "Κατά τον τίτλο, πρόκειται για λόγο καθ' οδόν, που σημαίνει: λόγο αυτόματο, μάλλον πρόχειρο, μίζερο ίσως αλλά και ανακουφιστικό. Όπως εκείνα τα ταξίδια που μας προγραμματίζουν αντί να τα προγραμματίζουμε, διαστέλλοντας ξαφνικά τον χρόνο μας -τον χρόνο της ζωής μας που αλληθωρίζει κοιτάζοντας προς τα πίσω, επειδή λιγόστεψε πια το άνοιγμά του προς τα μπρος. Τελικώς πρόκειται για λόγο χαριστικό και χαρισμένο". Δεκέμβριος 1998, Θεσσαλονίκη Δ. Ν. Μ.

Η Κατερίνα Παναγιωτοπούλου αναπαριστά και στεγάζει τα οράματα μιας ολόκληρης γενιάς λογοτεχνών οι οποίοι αναζητούν την υπέρβαση της εμπορευματικής νοηματοδότησης της λογοτεχνίας. Απονευρώνει κατεστημένες πεποιθήσεις και προσδοκίες, αντιμάχεται την "τραπεζική" αντίληψη της συγγραφικής τέχνης και τον εργαλειακό λόγο της λογοτεχνικής μανιέρας, και ψηλαφεί, με χιούμορ, λοξό και δηκτικό αλλά διασκεδαστικό και, σε κάθε περίπτωση, συναισθηματικό, τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων της. Μια συλλογή διηγημάτων που υπερβαίνει κοινωνιολογικές τοποθετήσεις και ερμηνείες, και αναπτύσσει τ...

Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς γιατί το βιβλίο αυτό είναι τόσο ευχάριστο. Η αποτυχημένη ζωή ενός παλιατζή, βουτηγμένου στη βρωμιά και στο αλκοόλ στα περίχωρα της Κοπεγχάγης, δεν προσφέρεται για τέρψη. Κι όμως. Χάρη στο χιούμορ του Σβαν, που είναι πηγαίο και άμεσο, χωρίς ποτέ να θίγει τον ήρωα, δημιουργείται μια οικεία ατμόσφαιρα, γεμάτη κωμικοτραγικά συμβάντα. Η τέρψη ωστόσο οφείλεται κυρίως στη γλώσσα, μια γλώσσα κυματιστή και ρυθμική, που μεταφέρει τα ιδιότυπα μηνύματά της χωρίς την παραμικρή δυσκολία. Γέραν Ζάχρισον (εφημ. Αφτονμπλάντετ, 23.10.1987)

Ο Θανάσης συνήθιζε να στοχάζεται ξαπλωμένος, με το βλέμμα κολλημένο σαν βεντούζα στο ταβάνι, υπολογίζοντας ποιο βράδυ οι φλούδες του σοβά, που κρέμονταν ξεφτίδια πάνω απ' το κεφάλι του, θα του πασπάλιζαν με ασβέστη τα όνειρα. Μερικές φορές που δεν είχε ύπνο, ξέστρωνε το σεντόνι και μελετούσε μ' ενδιαφέρον τ' αποτυπώματα των στεγνωμένων υγρών στην επιφάνεια του στρώματος. Προσπαθούσε να μαντέψει ποιες συνθήκες πίεσαν τα ξαπλωμένα σώματα να "ζωγραφίσουν" με τις εκκρίσεις τους πάθη και παθήματα - ιδρώτας από εφιάλτη; λυτρωτική εκσπερμάτιση; ακράτεια ούρων;... Άλλοτε πάλι, ότ...

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΠΩΣ ΑΠΟΤΟΜΑ Ποτέ δε χόρτασα παιχνίδια ποτέ δεν είδα πειρατών το παλιό σεντούκι χανόμουνα σε χάρτες σε σημεία Χ και Ψ σε φτυάρια και σε κόκαλα κι έβρισκα άνθρακες Ποτέ δεν έπαιξα στα αλήθεια Ινδιάνους και καουμπόηδες έμεινα με την απορία ποιο πιστολίδι έσφαζε στο τέλος ποιον Το άλλο παραμύθι με τον πρίγκιπα που σώζει πύργο από τη βασιλοπούλα και τον σκοτώνει ο δράκος του δεν κατάφερα να μάθω απέξω (όπως έρχεσαι, φέρε μου λίγη νύχτα γιατί έχω και αϋπνίες)