Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΠΩΣ ΑΠΟΤΟΜΑ Ποτέ δε χόρτασα παιχνίδια ποτέ δεν είδα πειρατών το παλιό σεντούκι χανόμουνα σε χάρτες σε σημεία Χ και Ψ σε φτυάρια και σε κόκαλα κι έβρισκα άνθρακες Ποτέ δεν έπαιξα στα αλήθεια Ινδιάνους και καουμπόηδες έμεινα με την απορία ποιο πιστολίδι έσφαζε στο τέλος ποιον Το άλλο παραμύθι με τον πρίγκιπα που σώζει πύργο από τη βασιλοπούλα και τον σκοτώνει ο δράκος του δεν κατάφερα να μάθω απέξω (όπως έρχεσαι, φέρε μου λίγη νύχτα γιατί έχω και αϋπνίες)

Το "Ποιητικό αίτιο" είναι μια κλειστοφοβική πραγματεία για την οντολογία της απώλειας. Κείμενα ειδολογικά, γλωσσικά, μορφικά, και σχεδόν κυριολεκτικά ερμαφρόδιτα, κείμενα που ασφυκτιούν μέσα στην αυτοαναφορικότητά τους, κείμενα σε έναν ακατάσχετο εσωτερικό διάλογο μεταξύ τους, ιχνηλατούν την εμπειρία της ενηλικίωσης ως άθροισμα απωλειών. Οι ακροβασίες της συλλογής μεταξύ ποίησης και πρόζας, ελληνικών και άλλων γλωσσών, χαρτογραφούν τη γεωγραφία του έρωτα, της μητρικής φιγούρας, του εαυτού, του θανάτου, της ίδια της ποίησης. Στον πυρήνα της μαίνεται ακέραιο το προαιώνιο δί...

Αν η "Αποσιωποιητική ηλικία", το πρώτο βιβλίο του Τέλλου Φίλη, ήταν μια ενδοσκόπηση στα χρόνια της κρίσης, για το τι κρατά , μέσα στον χρόνο, η μνήμη από το συναίσθημα, το "Ένας απλός υπάλληλος βιντεοκλάμπ" είναι η προσπάθεια να προσδιοριστεί ως τόπος το έξω από το αφηγούμενο πρόσωπο περιβάλλον και τι απέμεινε σ' αυτό μετά το τέλος των συναισθημάτων, ως ορισμός πατρίδας, έπειτα από τόσες απανωτές απώλειες αξιών που σκούριασαν, σαν βιντεοκασέτα πολλών απανωτών εγγραφών. Μικρό δείγμα γραφής: ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ Η αναμονή είναι το νέο πένθος ό,τι με προσοχή είχες...

Ο Θανάσης συνήθιζε να στοχάζεται ξαπλωμένος, με το βλέμμα κολλημένο σαν βεντούζα στο ταβάνι, υπολογίζοντας ποιο βράδυ οι φλούδες του σοβά, που κρέμονταν ξεφτίδια πάνω απ' το κεφάλι του, θα του πασπάλιζαν με ασβέστη τα όνειρα. Μερικές φορές που δεν είχε ύπνο, ξέστρωνε το σεντόνι και μελετούσε μ' ενδιαφέρον τ' αποτυπώματα των στεγνωμένων υγρών στην επιφάνεια του στρώματος. Προσπαθούσε να μαντέψει ποιες συνθήκες πίεσαν τα ξαπλωμένα σώματα να "ζωγραφίσουν" με τις εκκρίσεις τους πάθη και παθήματα - ιδρώτας από εφιάλτη; λυτρωτική εκσπερμάτιση; ακράτεια ούρων;... Άλλοτε πάλι, ότ...

Το μουσείο είναι για τις σημερινές κοινωνίες ένας κεντρικός θεσμός τόσο παραγωγής ιδεολογίας και κοινωνικής συνοχής όσο και παιδείας και αναψυχής. Είναι προνομιακός τόπος άσκησης δημιουργικότητας στη νοηματική σύλληψη των φαινομένων πολιτισμού και στη μέσω των αισθήσεων επικοινωνία τους με το κοινό. Μια μουσειακή έκθεση -και ένα μουσείο γενικότερα- είναι ένα συνολικό και συλλογικό προϊόν, του οποίου οι επιμέρους συνιστώσες ενδέχεται να είναι μεν λογικώς διακριτές, είναι όμως πρακτικώς αξεδιάλυτες, δηλαδή δύσκολα μπορούν να λειτουργήσουν χωριστά ή να παρατηρηθούν και να...

Κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες παρατηρείται μια πρωτοφανής και συνεχώς επιταχυνόμενη ανάπτυξη των μουσείων στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, από πλευράς τόσο θεσμού όσο καικτιριακής υποδομής. Η ανάπτυξη αυτή είναι τόσο ποσοτική όσο και ποιοτική. Το φαινόμενο δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε δημιουργήθηκεο θεσμός του μουσείου, με τη σημερινή του έννοια, και κτίστηκαν τα πρώτα κτίρια μουσείων,μέχρι το τέλος του αιώνα, παρατηρήθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογη έκρηξη. Στις σημερινές, βιομηχανικά ανεπτυγμένες και εύπορες, κοινω...

"Τα "Μηχανάκια του Μανόλη" είναι το συγκινητικό και μεγαλειώδες πορτρέτο ενός ηλικιωμένου Έλληνα που θα μπορούσε να ήταν ο γραφικός τύπος μιας τουριστικής διαφήμισης ή ενός γαλακτοκομικού προϊόντος, αν δεν του εμφυσούσε ζωή και δεν του έδινε φωνή ο συγγραφέας Γιαν Χένρικ Σβαν [...] Η πλοκή είναι απλή. Σίγουρα ενσυνείδητα [...] Αυτό που περιγράφεται μάλλον στερείται πλοκής. Η απουσία, οι μνήμες μιας ζωής, ζωής που είχε τις αναλαμπές της. Και τελικά, η προσμονή του θανάτου που τα ακυρώνει όλα. Και τι δεν βάζει ο συγγραφέας στο έργο για να γεμίσει αυτή την απουσία και την προσ...

Οι πόλεις δεν είναι απλά μια κουκίδα στο χάρτη. Είναι ζωντανοί παλλόμενοι οργανισμοί ή σιωπηλοί ερειπιώνες, με απόηχους αναμνήσεων επιθυμιών, φόβων και πόθων ενός πολυκύμαντου βίου, μιας προηγούμενης θρυλικής ζωής, ενός αιματοβαμμένου συχνά παρελθόντος, που αξίζει να μην ξεχαστεί. Οι πόλεις είναι οι άνθρωποί τους, είναι ανάσες, ίχνη βημάτων και συναρπαστικές βιογραφίες προσώπων μυθικών διαστάσεων, είναι οι πυρπολημένοι επαναστάτες τους, οι γενναίοι και προβεβλημένοι ηγέτες τους, οι πρωτοπόροι διανοούμενοι και καλλιτέχνες τους, οι χιλιάδες καθημερινοί και άσημοι ήρωές τους.....

Πρόκειται για το πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα για την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας του, που μέχρι τώρα είχε καλύψει τα χρόνια από την αρχαιότητα μέχρι το Βυζάντιο. Ο τόμος αυτός πραγματεύεται τα γεγονότα που αφορούν: τις πρώτες εμφανίσεις των Τούρκων στην περιοχή του κάμπου της Ημαθίας μέχρι τον Αξιό ποταμό κατά τον 13ο-14ο αιώνα και την οριστική κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1430· τις επιπτώσεις της κατάκτησης και τις αλλαγές που επέφερε στη ζωή των υπόδουλων χριστιανών· τη σταδιακή ανάπτυξη της αντίστασης των Ρωμιών· την ελπιδοφόρα περίοδο δράσης του επισκόπου Καμ...

"On" όπως ενηλικίωση. Όπως είμαι κι ονομάζομαι. Έτσι επιχειρείται μια συνέντευξη για τον ερχομό του πυροδότη. Τα ποιήματα αφαιρετικά. Φουτουριστικά. Σχεδιαστικά. Τεμαχισμένα. Κι ερωτικά. Σύννεφα και σύννεφα στα κάδρα. Οι προσδοκίες αρχικά. Το νέο ξεκίνημα. Το φωτεινό μέλλον. Ναι. Έχεις ξαναζήσει εδώ. Μα η ζωή επιλέγει να ζήσει. Η ζωή φωσφορίζει. Στα φύλλα τα ζωύφια. Οι χάρτες. Οι αριθμοί. Μέσα στο αεροπλάνο. Αέρας κι ακούραστο νερό. Ο χώρος της μάχης μετά. Το ψέμα. Το αίμα. Ο πόνος. Ο χώρος του έρωτα ανάμεσα. Το σώμα. Ο κήπος. Η μελαγχολία. Κι ο χώρος μιας ήττας. Μα έτσι έρ...

"Θα μπορούσα, εκ των υστέρων, να επινοήσω χίλια κι ένα γεγονότα για κείνο τον μήνα κι αν όχι χίλια τουλάχιστον ένα-δύο, έτσι, ν’ ανοίξουν λίγο τα κουφωμένα παντζούρια στο δυάρι που όλη μέρα κρατούσαν το φως απέξω. Μπήκα που μπήκα στον πειρασμό να θυμηθώ, κανείς δε θα παρεξηγούσε. Δε λένε πως η μνήμη εξωραΐζει;" Μια απόρρητη, βραδυφλεγής ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο άντρες, ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων και αντικατοπτρισμών γύρω από ένα μπουκάλι ούζο που μετράει τον χρόνο τους σαν κλεψύδρα, αδειάζοντας μελαγχολικά μέχρι να μουδιάσουν οι λέξεις και ν’ αναλάβουν τα χέρια μόνα...

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα που εισήγαγε μουσειολογικές σπουδές, όταν το 1993 άρχισε να διδάσκεται το σχετικό μάθημα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής. Επίσης από το ίδιο Τμήμα είχε οργανωθεί το 1997 το διεθνές Συμπόσιο με τίτλο "Η μουσειολογία στον 21ο αιώνα", τα πρακτικά του οποίου πλέον διανέμονται ως διδακτικές σημειώσεις όχι μόνο στο Α.Π.Θ. αλλά και σε άλλα πανεπιστημιακά Τμήματα της χώρας. Από το 2001 λειτουργεί επίσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στο πανεπιστήμιό μας το Διατμηματικό τότε και Διαπανεπ...

Μετά από μια σειρά λευκώματα που παρουσιάζουν το εικαστικό του έργο, ο γνωστός ζωγράφος Απόστολος Κιλεσσόπουλος δημοσιεύει ένα ιδιότυπο βιβλίο, που συνδυάζει τον δοκιμιακό λόγο με αυτοβιογραφικά στοιχεία, και αναφέρεται στην τέχνη στο σύνολο της αλλά και σε κάθε τέχνη χωριστά. Με όχημα τη μουσική και την παρουσία της στη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια πρώτα στην Κατερίνη και μετά στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν στην περίοδο που σπούδαζε αρχιτεκτονική στη Γερμανία αλλά και στα χρόνια της παραγωγικής καλλιτεχνικής του ζωής μέχρι τώρα, ο Κιλεσσόπουλος επιχειρεί ένα τολμηρό άνοιγμ...

[... ]Ο ξαφνικός θάνατος του Χε Γουέι, στα τέλη Μαΐου του 1996, στη Θεσσαλονίκη, όπου εξακολουθούσε να ζει και να σπουδάζει, στέρησε από όλους όσοι τον είχαν γνωρίσει τη φυσική παρουσία, τη ματιά και το έργο ενός ποιητή-φιλόσοφου, που κουβαλούσε την παιδεία και την εκλέπτυνση δύο αιωνόβιων πολιτισμών, του κινεζικού και του ελληνικού. Άφησε πίσω του καλά ποιήματα, μερικές σύντομες μεταφράσεις και χαρακτηριστικές κινεζικές ιστορίες, καθώς και μία μεταπτυχιακή εργασία στη φιλοσοφία, όπου προσεγγίζει συγκριτικά την πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Μάο Τζέντουνγκ.

Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς γιατί το βιβλίο αυτό είναι τόσο ευχάριστο. Η αποτυχημένη ζωή ενός παλιατζή, βουτηγμένου στη βρωμιά και στο αλκοόλ στα περίχωρα της Κοπεγχάγης, δεν προσφέρεται για τέρψη. Κι όμως. Χάρη στο χιούμορ του Σβαν, που είναι πηγαίο και άμεσο, χωρίς ποτέ να θίγει τον ήρωα, δημιουργείται μια οικεία ατμόσφαιρα, γεμάτη κωμικοτραγικά συμβάντα. Η τέρψη ωστόσο οφείλεται κυρίως στη γλώσσα, μια γλώσσα κυματιστή και ρυθμική, που μεταφέρει τα ιδιότυπα μηνύματά της χωρίς την παραμικρή δυσκολία. Γέραν Ζάχρισον (εφημ. Αφτονμπλάντετ, 23.10.1987)

Οι μεταφράσεις των 11 από τα 18 ποιήματα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση, πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Εντευκτήριο", τχ. 53, Ιανουάριος - Μάρτιος 2001. ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Στο εισαγωγικό μου σημείωμα επισήμανα ήδη ότι στον Ernst Jandl η ίδια η ιδέα του ποιήματος συχνά γεννιέται από το άκουσμα μιας λέξης ή φράσης με ιδιάζον νοηματικό ή ηχητικό δυναμικό, και γι' αυτό μεγάλο μέρος των ποιημάτων του είναι "απολύτως" μη μεταφράσιμο. Θα μου αντιταχθεί: ποια ποιήματα είναι μεταφράσιμα; Ας διατυπώσω την απάντηση προσεκτικά: αυτά που νομίζει κανείς ότι μπορε...

Χρειάστηκαν 33 χρόνια έρευνας πρωτογενούς υλικού για να συγκροτηθεί αυτό το βιβλίο. Οι ποιητές του βιβλίου χωρίς θεαματικές επιδόσεις, δημιούργησαν μια νέα ποιητική πραγματικότητα κυρίως στη Θεσσαλονίκη που μετά το 1930 άρχισε να αποδίδει ουσιαστικότερους καρπούς.