Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ποιες συνθήκες επιτρέπουν τη μαζική προσέλευση επενδυτών στο Χρηματιστήριο; Ποιες προϋποθέσεις απαιτούνται για να εκδηλωθεί αυτή η συλλογική, τύπου αγέλης, συμπεριφορά; Σε τι βαθμό υφίσταται ή όχι επιρροή από πηγές που, κατά τεκμήριο, διαθέτουν προνομιακή πληροφόρηση; Στα ερωτήματα αυτά απαντά η έρευνα που περιλαμβάνεται στο παρόν βιβλίο και η οποία πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο 2005-2006, στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού της Αθηνάς Καλαϊτζόγλου στην Οικονομική και Οργανωτική Ψυχολογία. Το έναυσμα για την έρευνα ήταν η "φούσκα" της Σοφοκλέους, το 1999. Όπως επιση...

"Η Θεσσαλονίκη ίσως είναι η μοναδική μεγαλούπολη, στα χρονικά του παγκόσμιου κινηματογράφου, της οποίας δεν έχει φιλμαριστεί μέχρι σήμερα καμιά γειτονιά, παρά μονάχα φάσεις του ευπαρουσίαστου και φρόνιμου κέντρου της. [...]" Σημείωμα για τη σύνταξη της Φιλμογραφίας: Η κατάταξη των ταινιών σε επινοημένες θεματικές κατηγορίες βασίζεται σε κριτήρια του συγγραφέα του παρόντος και όχι σε κάποια καθιερωμένη κινηματογραφική τυπολογία. Αντί γι' αυτήν την κατάταξη, θα μπορούσε να έχει προτιμηθεί η παράθεση των ταινιών με τη χρονολογική τους σειρά. Δεν προτιμήθηκε. Η κατηγορία...

Η συλλογή "Υπέρηχοι" είναι το πρώτο βιβλίο ποίησης της Ειρήνης Γκόλτσιου καιπεριλαμβάνει τριάντα ποιήματα, επιλεγμένα από ένα πολύ ευρύτερο υλικό και αδημοσίευτα έως τώρα στο σύνολό τους. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η δρεπανηφόρα εποχή με τις ποικίλες οδυνηρές απαγορεύσεις της κι ένας πικρός, πολύπτυχος στοχασμός για τη σύγχρονη πόλη είναι τα θέματά της. Ο τρόπος που έχει διαλέξει για να μας πει όσα έχει στο μυαλό της η ποιήτρια είναι απλός: σκηνές από την καθημερινή ζωή, οικογενειακά τραπέζια, μετρό, άνεργοι αλλά και δυστοπικές εικόνες με υπερσύγχρονα εργαστήρια και απεγ...

Πρόκειται για το πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα για την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας του, που μέχρι τώρα είχε καλύψει τα χρόνια από την αρχαιότητα μέχρι το Βυζάντιο. Ο τόμος αυτός πραγματεύεται τα γεγονότα που αφορούν: τις πρώτες εμφανίσεις των Τούρκων στην περιοχή του κάμπου της Ημαθίας μέχρι τον Αξιό ποταμό κατά τον 13ο-14ο αιώνα και την οριστική κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1430· τις επιπτώσεις της κατάκτησης και τις αλλαγές που επέφερε στη ζωή των υπόδουλων χριστιανών· τη σταδιακή ανάπτυξη της αντίστασης των Ρωμιών· την ελπιδοφόρα περίοδο δράσης του επισκόπου Καμ...

Η τρίτη και σημαντικότερη περίοδος του ρεμπέτικου διαμορφώνεται κυρίως στη Θεσσαλονίκη επί γερμανικής κατοχής. Ο Τσιτσάνης κατά την περίοδο της κατοχής δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή, τη σχολή της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος γράφει: Η κατοχή είναι η πιο συγκλονιστική περίοδος του λαϊκού τραγουδιού, και αυτή σημάδεψε και την καριέρα μου και την ιστορία της λαϊκής μουσικής. Η κατοχή υπήρξε η εποχή που έδωσα ό,τι καλύτερο είχα στην ψυχή μου, που έδωσα ό,τι πιο αληθινό βγήκε μέσα από τις τραγικές εκείνες συνθήκες. Η κατοχή, με δυό λόγια, είναι η καρδιά του λαϊκού τραγουδιού.

Δεκαοχτώ μικρές ιστορίες για την ξενιτιά, τη φτώχεια, τον έρωτα, τη διάψευση, την αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη αδυναμία, την υπέρβαση, την αποδοχή· με δυο λόγια, για πράγματα ανθρώπινα. Ένα υπαρξιακό νήμα μοιάζει να διαπερνά τις περισσότερες ιστορίες, καθώς το υποκείμενο της αφήγησης διακατέχεται από τον αγώνα και την αγωνία να εξηγήσει την ύπαρξή του, να αποτιμήσει το παρελθόν του, να αναλογιστεί και να διερευνήσει εύθραυστες σχέσεις, να διαχειριστεί λάθη και αδυναμίες, προκειμένου να συμφιλιωθεί τελικά με τον εαυτό του και με ό,τι υπήρξε η ζωή του μέχρι τώρα - μία διαρκής α...

Μία ανήλικη πρόσφυγας που πέφτει στα δίχτυα μαστροπών εν αγνοία της. Μία νεαρή επιβάτης αμαξοστοιχίας που συνταξιδεύει με τον πιο μυστηριώδη, αλλά και συνάμα γοητευτικό, άνδρα που θα μπορούσε να της λάχει. Ένα παιδί που θέλει να γίνει κυνηγός. Αυτά τα πρόσωπα συνθέτουν τον πίνακα των τριών, διαφορετικών σε έκταση και σε ύφος, ιστοριών που μας αφηγείται σε αυτήν την... τρισδιάστατη σύνθεση ο Τάκης Γκόντης. Τρία τετ α τετ. Θα μπορούσαν να είναι ό,τι βλέπουμε στον καθρέφτη -αν μπορούσε ο καθρέφτης να δείξει όχι την εικόνα μας αλλά εκείνη που να αντανακλά και να αποτυπ...

"Τα "Μηχανάκια του Μανόλη" είναι το συγκινητικό και μεγαλειώδες πορτρέτο ενός ηλικιωμένου Έλληνα που θα μπορούσε να ήταν ο γραφικός τύπος μιας τουριστικής διαφήμισης ή ενός γαλακτοκομικού προϊόντος, αν δεν του εμφυσούσε ζωή και δεν του έδινε φωνή ο συγγραφέας Γιαν Χένρικ Σβαν [...] Η πλοκή είναι απλή. Σίγουρα ενσυνείδητα [...] Αυτό που περιγράφεται μάλλον στερείται πλοκής. Η απουσία, οι μνήμες μιας ζωής, ζωής που είχε τις αναλαμπές της. Και τελικά, η προσμονή του θανάτου που τα ακυρώνει όλα. Και τι δεν βάζει ο συγγραφέας στο έργο για να γεμίσει αυτή την απουσία και την προσ...

Τη θαυμάζει και την ποθεί από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό της βάρδιας. Γιορτάζει τις εργάσιμες, θλίβεται τις αργίες και, τον καιρό των αδειών, μακριά της, υποφέρει. Στις ρανίδες του ιδρώτα της βλέπει γιορτινά λαμπιόνια· στων μαλλιών της το τίναγμα, στιγμές του οργασμού της. Η ώρα του θανάτου του εύχεται να τον βρει μέσα στην αγκαλιά της και πλήρη ηδονών. Άλλοτε τη φαντάζεται ως πόρνη, άλλοτε ως θεά, και τότε ιερουργεί στα μύρα του κορμιού της ενώ, την ίδια στιγμή, η φρόνηση, η ζήλεια και η προσδοκία παίζουν μαζί του επικίνδυνα παιχνίδια. Τι στ’ αλήθεια συμβαίνει σε τ...

[... ]Ο ξαφνικός θάνατος του Χε Γουέι, στα τέλη Μαΐου του 1996, στη Θεσσαλονίκη, όπου εξακολουθούσε να ζει και να σπουδάζει, στέρησε από όλους όσοι τον είχαν γνωρίσει τη φυσική παρουσία, τη ματιά και το έργο ενός ποιητή-φιλόσοφου, που κουβαλούσε την παιδεία και την εκλέπτυνση δύο αιωνόβιων πολιτισμών, του κινεζικού και του ελληνικού. Άφησε πίσω του καλά ποιήματα, μερικές σύντομες μεταφράσεις και χαρακτηριστικές κινεζικές ιστορίες, καθώς και μία μεταπτυχιακή εργασία στη φιλοσοφία, όπου προσεγγίζει συγκριτικά την πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Μάο Τζέντουνγκ.

"Κι αν σου τα λέω όλα αυτά δεν είναι για το σκοινί που κρέμεται, γυμνό, από το ταβάνι, για τη λήθη είναι, φίδι νηστικό, απλώνεται, κουλουριάζεται κάτω από τις γραμμές που γράφω. Μίλα μου πάλι γι' αγάπη." Περιέχονται τα πεζά: "Τα αδέλφια", "Οι λάκκοι", "Ο κύκλος της Αννελόρε", "Επί τη νήσω", "Τα βαποράκια", "Το Σίμκα", "Το γκαζόν", "Το γήπεδο", "Έλληνες τουρίστες", "Μίλα μου πάλι γι' αγάπη", "Ηρώ και Λέανδρος".

Το "Ποιητικό αίτιο" είναι μια κλειστοφοβική πραγματεία για την οντολογία της απώλειας. Κείμενα ειδολογικά, γλωσσικά, μορφικά, και σχεδόν κυριολεκτικά ερμαφρόδιτα, κείμενα που ασφυκτιούν μέσα στην αυτοαναφορικότητά τους, κείμενα σε έναν ακατάσχετο εσωτερικό διάλογο μεταξύ τους, ιχνηλατούν την εμπειρία της ενηλικίωσης ως άθροισμα απωλειών. Οι ακροβασίες της συλλογής μεταξύ ποίησης και πρόζας, ελληνικών και άλλων γλωσσών, χαρτογραφούν τη γεωγραφία του έρωτα, της μητρικής φιγούρας, του εαυτού, του θανάτου, της ίδια της ποίησης. Στον πυρήνα της μαίνεται ακέραιο το προαιώνιο δί...

Οι μεταφράσεις των 11 από τα 18 ποιήματα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση, πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Εντευκτήριο", τχ. 53, Ιανουάριος - Μάρτιος 2001. ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Στο εισαγωγικό μου σημείωμα επισήμανα ήδη ότι στον Ernst Jandl η ίδια η ιδέα του ποιήματος συχνά γεννιέται από το άκουσμα μιας λέξης ή φράσης με ιδιάζον νοηματικό ή ηχητικό δυναμικό, και γι' αυτό μεγάλο μέρος των ποιημάτων του είναι "απολύτως" μη μεταφράσιμο. Θα μου αντιταχθεί: ποια ποιήματα είναι μεταφράσιμα; Ας διατυπώσω την απάντηση προσεκτικά: αυτά που νομίζει κανείς ότι μπορε...

ήρθα αστερούσιος και ανέστιος, έκανα διαδρομές που οδηγούσαν στη μνήμη, στις ρίζες· θαλάσσιες διαδρομές με αποχρώσες ενδείξεις μια θαλασσογεωγραφία, μια υλοτομία αισθήσεων σ' έναν ερωτικό χορό βορείων κοριτσιών μια ημερήσια εκδρομή ίαμα και πάω στο καλό μνήμη σκόνη γύρω απ' αρμυρίκια, εν μέσω θέρους, ήρθαν φίλοι παλιοί, μα δεν τελειώνει κι αυτό το καλοκαίρι στη μαύρη πατρίδα μου μεγάλο όνειρο, να είμαι ενάρετος, σε έναν έρωτα όχημα λατρείας και όμηρος σε έναν τόπο ποιητικό, που με οδηγεί στην παραλληλη μνήμη

"Θα μπορούσα, εκ των υστέρων, να επινοήσω χίλια κι ένα γεγονότα για κείνο τον μήνα κι αν όχι χίλια τουλάχιστον ένα-δύο, έτσι, ν’ ανοίξουν λίγο τα κουφωμένα παντζούρια στο δυάρι που όλη μέρα κρατούσαν το φως απέξω. Μπήκα που μπήκα στον πειρασμό να θυμηθώ, κανείς δε θα παρεξηγούσε. Δε λένε πως η μνήμη εξωραΐζει;" Μια απόρρητη, βραδυφλεγής ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο άντρες, ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων και αντικατοπτρισμών γύρω από ένα μπουκάλι ούζο που μετράει τον χρόνο τους σαν κλεψύδρα, αδειάζοντας μελαγχολικά μέχρι να μουδιάσουν οι λέξεις και ν’ αναλάβουν τα χέρια μόνα...

Τα διηγήματα της Καίτης Σεφανάκη είναι μικροί επίλογοι στην ερωτική ανάμνηση, ιστορίες για δυσδιάκριτα τραύματα και μεγάλες απώλειες αγαπημένων και προδομένων. Οι ήρωές της διαμορφώνουν τα βασικά τους χαρακτηριστικά από μια σχεδόν σωματική μνήμη - από τα κομμάτια των ανθρώπινων σχέσεων που μπορούν να αντέξουν και να εξευμενιστούν από τον χρόνο.