Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δέξου το· γιατί κι' εγώ όσο και συ το έχω ανάγκη". Μια φράση από τον "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Σοφοκλή, ένας τίτλος-προτροπή ή παράκληση του υπογράφοντος προς τον εαυτό του και στον αναγνώστη, στον καθένα μας και στην καθεμιά, να μη λησμονούμε ή αποφεύγουμε να κάνουμε πράξη όσα απ' αυτά που περιέχονται στις ακόλουθες σελίδες γράφουμε, δείχνουμε και λέμε ότι πιστεύουμε. Μ.Π.

Η Εκκλησία έζησε και ζη με τους Πατέρες και Διδασκάλους, οι οποίοι δημιουργήθηκαν στους κόλπους της με τη βοήθεια του αγίου Πνεύματος. Η Πατρολογία σκοπό έχει να διευκολύνη με κάθε τρόπο την ερμηνεία και την κατανόηση κυρίως των Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, αλλά και των εκκλησιαστικών γενικά συγγραφέων, θεωρούμε αναγκαίο να εξετάσωμε πρώτα τι είναι Πατήρ και Διδάσκαλος στην Εκκλησία κι έπειτα να ορίσωμε ακριβέστερα την Πατρολογία, να μιλήσωμε για τα όριά της, το περιεχόμενό της, τη μέθοδό της, τα επιστημονικά μέσα που χρησιμοποιεί, την ονομασία της και τη θέση που...

Ο Νέος Ελληνισμός, περνώντας μέσα από το λαγούμι της Τουρκοκρατίας, βγήκε στο δραματικό φως του Εικοσιένα και, συγκροτημένος σε Κράτος πια, συνέχισε να υπακούει στην αποστολή του, δηλαδή να πλάθει Ιστορία. Στο άνοιγμα της Νεοελληνικής Ιστορίας μας τρεις κορυφαίες πολιτικές, αλλά και κάτι υψηλότερο; εθνικές φυσιογνωμίες αντικρύζουμε να έχουν ολοκληρώσει το έργο τους: τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τούτο δεν σημαίνει πως άλλες μορφές, ευγενείς και φωτεινές -όπως ό Αλέξανδρος Παπαναστασίου- δεν ελκύουν το σέβας και την εκτίμησή μας....

[...] Το χρονογράφημα είναι δύσκολο είδος. Στην πυκνότητα που επιβάλλει ο περιορισμένος χώρος, οφείλει να συμπυκνώνει τον σφιγμό της στιγμής. Προσπάθησα, με μοναδική έγνοια την σύνδεση του επικαιρικού με το αίτημα για νοηματοδότηση που επείγει, να μην κρυφτώ στις χρονογραφικές μου απόπειρες. Και το μόνον που διήπε τις απόπειρες αυτές, ήταν η προσπάθεια να συνδεθεί το τώρα με το πνευματικό παρελθόν των Ελλήνων. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...] Επιλέξαμε προς μετάφραση τρεις από τις ενότητες των πεζών κειμένων του, οι οποίες αποτελούν και το περιεχόμενο των σελίδων που ακολουθούν. Σ' αυτά τα πιο πρώιμα πεζά έργα του, ο συγγραφέας είχε δώσει τον τίτλο "Παράδοξα και Προβλήματα" και, ίσως, αυτές οι έννοιες να ιχνηλατούνται, εξ ίσου εμφαντικά, σε ορισμένα από τα ποίηματά του, όπως επίσης και να αποτελούν το υφάδι του δοκιμίου του που τιτλοφορείται "Βιαθάνατος". [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

[...]Τα κείμενα του τόμου αυτού συγκροτούν την ποιητική θεωρία του Χουρμούζιου. Όχι τόσο για τον θεωρητικό τους χαρακτήρα -δεν διατυπώνει ο ίδιος μια δική του προσωπική θεωρία για την ποίηση, όσο θεωρεί την ποίηση, κι από την θέση του θεωρού τη συνάπτει ως πνευματικό φαινόμενο με την εποχή μας και τη διερευνά κάτω από το δικό της, ανήσυχο φως των αναθεωρήσεων. [...] (από τον πρόλογο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου)

Το εγχειρίδιο αυτό είναι συνέχεια εκείνου που έγραψα πριν από μερικά χρόνια για τη μνημειακή ζωγραφική της παλαιοχριστιανικής εποχής. Και η συγγραφική αυτή προσπάθεια αποσκοπεί στο να διευκολυνθούν οι ενδιαφερόμενοι και κυρίως οι φοιτητές να προσεγγίσουν τη χριστιανική αρχαιολογία και τέχνη. Στο εγχείρημα αυτό οδηγήθηκα μετά τη μακρόχρονη διδακτική μου εμπειρία και τη διαπίστωση των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν οι φοιτητές στην κατανόηση της ύλης του μαθήματος βασιζόμενοι μόνο στην πλούσια πράγματι βιβλιογραφία και στις παραδόσεις, λαμβάνοντας πάντα υπόψη το πλήθος των φο...

Το παρόν βιβλίο είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης προσπάθειας για την συγγραφή όσον το δυνατόν με περισσότερη επάρκεια της ιστορίας της μνημειακής ζωγραφικής της παλαιοχριστιανικής περιόδου. Πρόκειται για την ιστορία της εικαστικής τέχνης μιας εποχής, η οποία βρίσκεται στο μεταίχμιο από την αρχαία τέχνη στην μεσαιωνική, και είναι οι απαρχές της μεγάλης χριστιανικής τέχνης, που διαμορφώνεται αυτή την μεταβατική περίοδο και θα κυριαρχήσει στο εξής. Επιδιώχθηκε η τέχνη αυτή να παρουσιασθεί όσον το δυνατόν σφαιρικότερα, δηλαδή να διερευνηθούν οι ιστορικοί και κοινωνικοί παράγοντες μ...

[...] Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται τους ζωικούς οργανισμούς και προορίζεται βασικά να "λειτουργήσει" στα χέρια των φοιτητών του Γεωλογικού Τμήματος με σκοπό την κατανόηση των αντικειμένων που διερευνά η Παλαιοντολογία, τις λεπτομέρειες των οποίων θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στην πορεία των σπουδών τους καθώς και οι φοιτητές του Βιολογικού Τμήματος. Στη συστηματική κατάταξη των διαφόρων ταξινομικών κατηγοριών αντιμετωπίστηκαν δυσκολίες λόγω διαφορετικών απόψεων των διαφόρων συγγραφέων. Γενικά βασίστηκε στα κλασσικά συγγράματα των Α. Muller, J. Piveteau, A....

[...] Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται τους ζωικούς οργανισμούς και προορίζεται βασικά να "λειτουργήσει" στα χέρια των φοιτητών του Γεωλογικού Τμήματος με σκοπό την κατανόηση των αντικειμένων που διερευνά η Παλαιοντολογία, τις λεπτομέρειες των οποίων θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στην πορεία των σπουδών τους καθώς και οι φοιτητές του Βιολογικού Τμήματος. Στη συστηματική κατάταξη των διαφόρων ταξινομικών κατηγοριών αντιμετωπίστηκαν δυσκολίες λόγω διαφορετικών απόψεων των διαφόρων συγγραφέων. Γενικά βασίστηκε στα κλασσικά συγγράματα των Α. Muller, J. Piveteau, A....

[...] Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται τους ζωικούς οργανισμούς και προορίζεται βασικά να "λειτουργήσει" στα χέρια των φοιτητών του Γεωλογικού Τμήματος με σκοπό την κατανόηση των αντικειμένων που διερευνά η Παλαιοντολογία, τις λεπτομέρειες των οποίων θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στην πορεία των σπουδών τους καθώς και οι φοιτητές του Βιολογικού Τμήματος. Στη συστηματική κατάταξη των διαφόρων ταξινομικών κατηγοριών αντιμετωπίστηκαν δυσκολίες λόγω διαφορετικών απόψεων των διαφόρων συγγραφέων. Γενικά βασίστηκε στα κλασσικά συγγράματα των Α. Muller, J. Piveteau, A....

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς γράφτηκε αυτό το δοκίμιο. Από το ύφος του συμπεραίνω πως αυτό έγινε πριν από είκοσι χρόνια. Το βρήκε η κόρη μου που τακτοποιεί τα χαρτιά μου. Το ξαναδιάβασα και έκρινα πως αξίζει να δοθή στη δημοσιότητα, τουλάχιστον σαν μια διαμαρτυρία για τα όσα τα τελευταία χρόνια τεκταίνονται από τους ίδιους τους Έλληνες εις βάρος της γλώσσας και της παιδείας των. (από το προλογικό σημείωμα του συγγραφέα)

[...] Στη διεκδίκηση της ελευθερίας μας, αισθανόμαστε ένα κόσμο που αντιστέκεται (Σαρτρ) και μας κατακλύζει ένας περίεργος φόβος πως, αναζητώντας την, πάμε να παραβιάσουμε, να αρπάξουμε από τον Θεό το μεγάλο του μυστικό. Γιατί, ή δεν είμαστε ελεύθεροι και ο παντοδύναμος Θεός είναι υπεύθυνος του κακού (Καμύ), ή είμαστε ελεύθεροι και τότε ο Θεός δεν είναι παντοδύναμος. Αναμφισβήτητα, το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου είναι μ' έναν περίεργο, αδρό τρόπο, άρρηκτα συνδεδεμένο με το πρόβλημα περί Θεού. [...] Με τα κείμενα του τόμου αυτού αισθάνομαι να προτείνω ένα είδος παι...

Λέγεται ότι η ιστορία προχωρεί στην μεγέθυνση και την απλούστευση, στην ομοιομορφία και την εξίσωση. Φαίνεται όμως ότι αυτό είναι μία μη μετρίσιμη παρατήρηση. Ιδίως μη μετρήσιμη είναι η επίπτωση των πολιτικών συστημάτων -της ελεύθερης αφ' ενός και της κεντρικής οικονομίας αφ' ετέρου- στο θέμα αυτό. Το θέμα της παγκοσμιοποίησης ανήκει στον κύκλο αυτό και είναι και παλαιό και νέο. Ελπίζω οι ακολουθούσες σκέψεις να έχουν ενδιαφέρον και από την μία και από την άλλη άποψη. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Το τεύχος αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, ένα ακόμα στη σειρά του είδους του, πήρε για τίτλο μια φράση που σχετίζεται πάλι με την αλήθεια: "Ου ψεύδεϊ τέγξω λόγον". Η φράση είναι από τους "Επινίκους" του Πινδάρου, όπου στον Τέταρτο Ολυμπιακό επαινεί τον Ψαύμι τον Σικελό, που νίκησε στην 81η και 82η Ολυμπιάδες (456 και 452 π.Χ.) στο αγώνισμα της απήνης, της άμαξας δηλαδή που συρόταν από ημιόνους. "Δεν θα μολύνω με ψέμα τον λόγο" λοιπόν, υπόσχομαι και εγώ ταπεινά στα μικρά κείμενα που ακολουθούν, σεβόμενος πάντα την αλήθεια, την απαρασάλευτη, την ακλόνητη αυτή πραγματικότη...