Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δέκα έως δεκαοχτώ χρόνια χωρίζουν τα δύο μέρη της ανθολογίας. Η ποιητική παραγωγή του δεύτερου μέρους είναι κυρίως των δύο τελευταίων ετών. Η εκλογή των ποιημάτων δεν έγινε μόνο με κριτήριο τη χρονική συμμετρία μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου μέρους. Η ανθολόγηση του πρώτου μέρους έγινε το 1977 με τη βοήθεια του Tommy Olofsson καταβάλλοντας προσπάθεια να πάρει τον χαρακτήρα ντοκουμέντου, να παρουσιάσει δηλαδή σύγχρονους ποιητές διαφόρων τάσεων και επιπέδων χωρίς να δοθεί μεγάλη σημασία στη μικρή χρονική απόσταση μεταξύ των συλλογών από τις οποίες τα ποιήματα διαλέχτηκαν....

Μελέτες και άρθρα για το γλωσσικό, το εκπαιδευτικό και το εκκλησιαστικό, ζητήματα εις τας οποίας η παρούσα εθνική μας κρίση φανερώνει κατ' εξοχήν το δραματικό της μέγεθος. Τα κείμενα αυτού του τόμου γράφτηκαν κατά την περίοδο 1986-1987. Εκτός από το "Λόγος και χρόνος" και την "Έξοδο", που είναι ανέκδοτα, τα υπόλοιπα έχουν δει ήδη το φως της δημοσιότητος. Τα καταθέτω ως μαρτυρία, κι αυτά, προσωπική, στο κριτήριο της προσφάτου εθνικής μας ιστορίας. (Στέλιος Ράμφος, Πεντέλη, Μάρτιος 1988)

Τον αντικρύσαμε να έρχεται από μακρνά και από ψηλά, με τα φτερά απλωμένα μεγάλα, να κρατεί στο ράμφος του χλωρό βλαστάρι από τους απόρρητους λειμώνες του ανθρώπινου μυστηρίου: ήταν ο Ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας. Από εκεί που ήλθε, προς τα εκεί κάποια νύχτα βιαστικός μας έφυγε, κληροδοτώντας μας ένα έργο μεγάλο, όπου η γλώσσα μας χαριτώθηκε με τόσην ισχύ ώστε να γίνει πραγματική γλώσσα χρησμοδότη, προφήτη και ιεροφάντη μαζί. Η ευγένεια και ο ασίγαστος οίστρος της ψυχής του Παπαδίτσα αποτυπώθηκαν με τρόπο ουσιώδη και μαζί υπερούσιο μέσα στο σπουδαίο και ακήρατο αυτό έργο....

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ Αύρα ανάλαφρη χέρι βελούδινο υγρή ευκρασία δακρύζει το δέντρο ως το κόκκαλο και οι πανσέδες. Στ' ακροπέταλα των λουλουδιών μελωδία. Μόνος εν μέσω του κήπου εγκυμονούσα γαστέρα καθώς παλεύουν οι τέσσερις άνεμοι της οικουμένης κελαηδώ και σωπαίνω. (από την ενότητα: "Χαράγματα σε μαύρο κι άσπρο")

Το εγχειρίδιο "Κλινική ψυχολογία" περιλαμβάνει περιλήψεις των διδακτικών ενοτήτων που πραγματεύομαι στις παραδόσεις μου προς τους φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών σε θέματα κλινικής ψυχολογίας. Ο κλάδος αυτός της ψυχολογικής θεωρίας και πράξης ασχολείται με τη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπεία της παθολογικής συμπεριφοράς και αποτελεί έναν από τους δυναμικότερους κλάδους της εφαρμοσμένης ψυχολογίας. Στο εγχειρίδιο αυτό περιγράφονται τα κριτήρια καθορισμού της παθολογικής συμπεριφοράς, οι διάφορες μορφές της, τα αίτια που την προκαλούν και τα διάφορα θεωρητικά π...

[...] Το "Βιβλίο της ανησυχίας" είναι ένα βιβλίο εξομολογητικό, σπονδυλωτό αλλά σε δραματικό ήθος εκπληκτικά ενιαίο, πυκνό στην ειλικρίνειά του και συχνά σπαραχτικό στην εξομολογητική του αμεσότητα. Δεν υπήρχε καλύτερος, νομίζω, τρόπος να τιμηθούν τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Πεσσόα από το να πραγματοποιηθεί μια δειγματοληπτική έκδοσή του στα ελληνικά. Η επιλογή έγινε από την ισπανική μετάφραση του Άνχελ Κρέσπο ("Libro del desasosiego" Seix Barral/ Biblioteca Breve, Barcelona 1982) και μόνο από τα πρώτα, αριθμημένα από τον διαπρεπή μεταφραστή και ποιητή, εκατόν πενήντα...

[...] Τα "Σουπιοκόκαλα" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Μοντάλε που πρωτοεκδόθηκε σε μια αρχική μορφή το 1925 και εμπλουτισμένη μεταγενέστερα, γνώρισε αλλεπάλληλες εκδόσεις. Εντούτοις θεωρείται από τα βασικά και πιο σπουδαία έργα του, γιατί με αυτή εκφράζεται καθολικά η ποιητική του και αποτελεί την πυξίδα που μας προσανατολίζει τόσο στη γνωριμία του έργου του, όσο και στην πορεία που ακολούθησε η νεότερη ιταλική ποίηση γενικότερα. (από την εισαγωγή του Παν. Χρ. Χατζηγάκη)

Το γενεαλογικό μας δέντρο πλουτίζεται: Φαίνεται πως υπάρχουν νεώτερα για την καταγωγή μας. Στο συνέδριο πενήντα παλαιοντολόγων, το οργανωμένο από την Ουνέσκο, ο Δρ. Λούις Λήκυ από τη Ναϊρόμπι. εξέθεσε -διαβάζουμε- τη θεωρία του για την προέλευση του ανθρώπου. Η θεωρία αυτή προβάλλει δύο θέματα: τη σημασία ενός προγόνου μας αγνώστου πριν από το 1963: του "χόμο χαμπίλις" (homo habilis), που τον ανακάλυψε εκείνη τη χρονιά η οικογένεια Λήκυ -πατέρας, μητέρα, δύο γιοί, όλοι τους παλαιοντολόγοι- και το γνώρισμα που ξεχωρίζει, κατά τον δόκτορα Λήκυ, τον άνθρωπο μέσα στο ζωικό βασί...

Από την στιγμή που εμφανίστηκε στα Γράμματά μας ο Στράτης Μυριβήλης, τοποθετήθηκε από τους τίμιους και καλόπιστους μελετητές και κριτές της Λογοτεχνίας μας σε θέση εξέχουσα και περίοπτη. Και στην θέση αυτή στέκεται ατάραχος και στέρεος τόσα χρόνια, μετά την ένσαρκη αποχώρησή του από την ζωή. Όσο εκείνος "κρύβεται" μέσα στον χρόνο, τόσο το έργο του υψώνεται και λάμπει, κρουστό στην αλήθεια του, εράσμιο στην ειδή και ανθρώπινα δραματικό στην ουσία του. Γιατί το έργο αυτό είναι μετουσιωμένο μέσα στην αλήθεια μιας γλώσσας ζωντανής και τελεσφόρας που αποτελεί υπόδειγμα προσωπ...

Δείγμα γραφής: ΑΝΑΤΟΛΗ Θα σ' ανταμείψει πράο βλέμμα καρτερικό κι ανάνθιστο λουλούδι, πάνω στο κοιμητήρι ο μίσχος κλείνει τα βλέφαρα λιγνό χορτάρι αφέθηκε να ξαγρυπνάει τους νεκρούς. Απ' τη γη κρίσιμος ήχος λυτρώνει τη νεφέλη. Άλλη ζωή σαλεύει ν' αναστηθεί σ' άχραντη μνήμη, σπινθηρισμένη οπλή ανεμισμένη χαίτη.

[...] Δύσκολο πράγμα η Ποίηση, όχι μόνο να την πραγματοποιήσεις, αλλά και να την αιστανθείς. Γιατί η ποίηση δεν έχει βέβαια αντικειμενική αξία, όπως τα εμπορεύματα στο χρηματιστήριο. Έχει υποκειμενική. Προσκτάται και οικειοποιείται την αξία της αίσθησης του ίδιου του ευαίσθητου δέκτη της. Εκείνου που ξέρει την ποιότητα στο νήμα του υφάσματος και την ύφανσή του. Άλλο πράγμα τώρα και μάλιστα στις μέρες μας, η επενέργεια της ρεκλάμας, που ψαρεύει το πολύ το πλήθος στην αγέλη. Εκεί παρασύρονται οι ανυποψιάστοι σαν τον στραβό στον Άδη. Ο Καβάφης άραγε είχε διαφορετική αξία στην...

Δείγμα γραφής: Το βλέμμα της Μέδουσας Σε κεραυνοβόλησε, αγάπη μου. Σε βλέπω απ' την άλλη όχθη Σιγά, σιγά να βουλιάζεις Ανήμπορη να σου απλώσω το χέρι Κουράστηκες όλο να πλέεις ενάντια Κι αφέθηκες, τέλος, να σε πάρει το κύμα. Τι μάταιο πράγμα Που 'ναι η αγάπη, αγάπη μου!...

Τα δύο σχολιαστικά δοκίμια που ακολουθούν γράφτηκαν το καλοκαίρι του 1971, ως λόγος -και συχνότερα αντίλογος- του πανελλήνιου εορτασμού για τα εκατόν πενήντα χρόνια της εθνεγερσίας του Εικοσιένα. Τα θεωρώ ως μία συνειδησιακή μετοχή, όχι στον εορτασμό αλλά στην ιερή επέτειο. Για τον σχολιασμό του "Θούριου" του Ρήγα -το πρώτο δοκίμιο- χρησιμοποίησα τον τόμο "Ρήγα Βελεστινλή, Θεσσαλού: Κείμενα", έκδοση "Στοχαστής", Αθήνα 1969, και οι αριθμοί σε παρένθεση αναφέρονται στις σελίδες αυτής της έκδοσης που περιλαμβάνει κι άλλα έργα του Ρήγα. Για τον σχολιασμό της "Ελληνικής νομαρχ...

[...]Η μελέτη αυτή δεν είναι αξιολόγηση του έργου της Βότση. Έχουν γραφεί κατά καιρούς πολλά κριτικά σημειώματα στο καθημερινό και περιοδικό τύπο, άρθρα σε βιβλία κριτικά, σε εγκυκλοπαίδειες, από τους αξιότερους κριτικούς μας, τους λογοτέχνες μας, τους κορυφαίους των γραμμάτων μας. Όλα εύστοχα και βαθυστόχαστα, υμνητικά του έργου της Βότση. Την κατατάσσουν στην εντελώς πρώτη σειρά των ποιητών μας. Όμως μια γενική θεώρηση του έργου αυτού δεν έχει ακόμα παρουσιασθεί. Και θα ήταν δύσκολο να κλείσει κανείς σε μια μελέτη ένα τόσο θαυμαστά ενιαίο έργο, που όμως απλώνεται σε όλα...

Ερμηνεύοντας με το εξαιρετικό λογοτεχνικό του έργο και την πολιτεία του, ο Γιώργος Θεοτοκάς τους καιρούς του, υπήρξε από καταγωγή, από την ιερή του ρίζα ελληνοκεντρικός κατ' εξοχήν συγγραφέας και στοχαστής και αναδείχτηκε στην στερνή περίοδο του επίγειου βίου του αληθινά και γνήσια θεοκεντρικός. Μέσα, στην αιθάλη των καιρών μας που σκεπάζει ολόκληρη τη νεοελληνική κοινωνία, και την υψηλή περιοχή των Γραμμάτων μας, ο Θεοτοκάς στέκεται φωτεινός εκφραστής των ιδανικών, των θέσεων και των προσδοκιών της μεγάλης Γενιάς του Τριάντα αλλά συγχρόνως και μάρτυρας της ευγένειας του...

[...] Τα κείμενα αυτά, όλα τους γραμμένα μετά την εξουθενωτική ηθική και ιδεολογική δοκιμασία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι μόνο χρονικά θεατρικής γραφής και θεατρικής πράξης, δεν φανερώνουν μόνο τα θεατρικά ενδιαφέροντα των Ελλήνων τα τελευταία σαράντα χρόνια αλλά υπαινίσσονται και τις αγωνίες της συνείδησης του Χουρμούζιου που εστάθηκε μόνο εμπρός σ' αυτούς τους συγγραφείς, -εκτός από τους αρχαίους τραγικούς και τον Σαίξπηρ, -και θέλησε να διερμηνεύσει αυτά μόνο τα έργα. (από το επιλογικό σημείωμα του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, 1986)