Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανάγκες αναπροσαρμογής και συμπλήρωσης της διδακτέας ύλης, που περιέχεται στο βιβλίο μου θεματική της Παιδαγωγικής επιστήμης, επέβαλαν, σήμερα, επτά χρόνια από την Γ΄ έκδοση (1985) και δέκα επτά χρόνια από την πρώτη έκδοση του (1975), την Δ΄ έκδοση του βιβλίου μου. Στη νέα αυτή έκδοση, το κείμενο παρουσιάζεται με γλωσσική αναπροσαρμογή, αναδιατάσσεται η ύλη, συμπληρώνονται ορισμένες απόψεις και περιλαμβάνονται και νέα κεφάλαια, όπως είναι οι βασικές κατευθύνσεις της Παιδαγωγικής επιστήμης, η μεθοδολογία έρευνας της Παιδαγωγικής, η συμβουλευτική στο σχολείο, το πλατωνικό...

Μέσα στον αχανή χώρο της κάθε διερευνητικής του εξόρμησης, το πνεύμα ενός συνθέτη ζητά με τη μουσική του ιδιοσυστασία να επιλέξει τους κατάλληλους ήχους και ρυθμούς, για να δώσει μορφή και πνοή στο έργο που ετοιμάζει. Στην αναζήτησή του αυτή, είναι φυσικό η ανησυχία του -χωρίς την οποία δεν νοείται ούτε καν έφεση προς δημιουργία- να αγγίζει και κάθε άλλο τομέα, πνευματικό, καλλιτεχνικό, αισθητικό, ιστορικό κ.ά. Φαινομενικά, ο τομέας αυτός μπορεί να μη θεωρείται σχετικός με την ειδικότητα του συνθέτη, στην πραγματικότητα όμως ανήκει σε ένα από τους πολλούς εκείνους τομείς,...

Δεν ξέρω αν το βασικό συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ο πόνος. Αν δεν είναι αυτό, τουλάχιστον, με μια ηπιότερη έκφραση, θα έλεγα πως ο πόνος δεσπόζει στη ζωή μας από τη γέννηση ως το θάνατο. Η συμπυκνωμένη ουσία μας, που μορφοποιείται πλαστικά στην τραγωδία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας συμπυκνωμένος πόνος και όπως κάθαρση και λύτρωση ακολουθεί την τραγωδία, κάθαρση και λύτρωση στον άνθρωπο αναδύονται μέσα από τον πόνο του. Ο ύψιστος πόνος είναι τέκνο της ύψιστης αγάπης. Αν δεν αγαπούμε πολύ, να πονέσουμε δεν μπορούμε. [...] (από το εισαγωγικό κείμενο του βιβλ...

Μέσα στη μακρά, πολυστέναχτη, ζοφερή περίοδο της δουλείας των Ελλήνων στους Τούρκους και στους Βενετούς ή τους Άγγλους, τώρα που στρέφουμε το βλέμμα του πνεύματός μας στο παρελθόν, για να λάβουμε από αυτό του βίου διδαχές, ένα και μόνο γιγάντιο ανάστημα υψώνεται, - ανάστημα που εβάστασε, διερμήνευσε δημιουργικά για όλους τους λαούς της οικουμένης και κράτησε ψηλά την τιμή της Ελλάδας: ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο Γκρέκο. Μοχλός μοναδικός που με το ιδιότυπο, συγκλονιστικά προσωπικό έργο του, άλλαζε αποφασιστικά τον προσανατολισμό της ζωγραφικής Τέχνης στην Ευρώπη, έφερε τ...

Από τα ονόματα/σύμβολα μέσα στην ιστορία τον Νεοελληνικού Πολιτισμού, η "θεία Κούλα" δεν υπήρξε μονάχα, με τον γενναιόκαρδο, ελληνοτραφή, τίμιο, ευθύ, γεμάτον οραματισμούς υψηλούς και δημιουργική θετική βούληση χαρακτήρα της η "θεία", η συγγένισσα και φίλη όλων μας. Υπήρξε και "θεία" με μια μυστηριώδη, "θεολογική" υποδήλωση: μια μορφή καθαρή και έξω από τα συνηθισμένα του πνευματικού μας καθόλου βίου, μορφή που έφερε μέσα της ως μεγάλη δωρεά ένα αυτοτελές, αυτογενές και αυστηρά προσωπικό θεϊκό θραύσμα, μια χαρισματική δύναμη δημιουργίας, φως εκ φωτός, παρακαταθήκη αείζωη το...

Από δημοσιεύματα του γαλλικού τύπου βλέπω ότι πολλοί εκεί συγκινήθηκαν επειδή πρόκειται να πουληθεί σε δημοπρασία το σπίτι όπου πέθανε ο Ιβάν Τουργκένιεφ στο Μπουζιβάλ. Η τύχη του γίνεται, έτσι αβέβαιη: Αν το γκρεμίσουν; Και ναι μεν ο Τουργκένιεφ, Ρώσος ως τα μύχια της ψυχής του, μόνον φιλοξενήθηκε -όπως τονίζεται- από τη Γαλλία, αυτό όμως δεν είναι λόγος για ν' αδιαφορήσουν οι Γάλλοι. Γίνεται λοιπόν τώρα έκκληση στη σοβιετική πρεσβεία του Παρισιού, ν' αγοράσει το σπίτι, να το διασώσει ως προσκύνημα, που είναι και σήμερα. Στους συμπατριώτες του Τουργκένιεφ -τονίζεται- περιέ...

ΟΙ ΣΚΙΣΜΕΝΕΣ ΛΟΥΡΙΔΕΣ Της ψυχής οι σκισμένες λουρίδες, φίδια και πόνος αστραπών πεσμένες στο χώμα, με τον μεγάλο άνεμο ακόμα παλεύουν. Της κραυγής τα κουρέλια σε χίλια κομμάτια σκιστήκαν και σφαδάζουν στις εξόδους της γης και κρατιώνται ακόμα με πάθος απ' το μεγάλο σώμα, από τ' άνθος της μέθης που άνοιγε κι έκλεινε τη ζωή. Στις φρικιάσεις δίπλα της θάλασσας, ακόμα τραντάζεται απ' το λυγμο ακόμα προχωρεί στις βαθύσκιωτες της καρδιάς του στοές, ο άνθρωπος, πυρπολημένος και νικητής, που απ' της αιωνιότητας το βέλος πόθησε ολόκληρος να καεί. (από τη συλλο...

Το "Βιβλίο ασκήσεων" είναι, όπως δηλώνει και ο πλήρης τίτλος του, μέρος (είναι ο Τόμος Γ΄) του συγγράμματος "Στατιστική εφαρμοσμένη στις επιστήμες της συμπεριφοράς". Έχει σχεδιαστεί να περιλάβει, για κάθε θεματική ενότητα που εξετάζεται στους τόμους Α΄ και Β΄ του συγγράμματος, σειρά από ασκήσεις-προβλήματα, με πλήρη τη λύση-απάντησή τους. Οι ασκήσεις αυτές -και οι λύσεις τους- δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να εφαρμόσει ο ίδιος -και να ελέγξει την ορθότητα των απαντήσεών του ευθέως- τις διάφορες αρχές και μεθόδους της στατιστικής σε ποικίλες ερευνητικές καταστάσεις και...

Έσβησα και ξανάσβησα την αρχή, πριν αποφασίσω να μπω οριστικά στα χειρόγραφα τούτα -άσπρο σωρό χαρτιού μπροστά μου, που μπορεί, με τον καιρό, να καταντήσει ξανάσασμα ή εφιάλτης. Η πρώτη μου σκέψη στάθηκε στο τύπο του "ημερολογίου". Μα θυμήθηκα τα κατάστιχα της χαμοζωής και τα λευκώματα των ρομαντικών κοριτσιών. Η "επιστολογραφία" θα δυνόταν πιο πολλά στην περίσταση. Γράμματα στο εαυτό μου, γράμματα σ' ένα φανταστικό πρόσωπο, γράμματα στο άπειρο -καλούπια φθαρμένα και συντριμμένα, φοβερή παράταξη από άδεια σχήματα. Αυτοβιογραφία; Τέτοιες γράφουν όσοι πέτυχαν στη ζωή ή όσοι κ...

Είναι κείμενα που αναφέρονται στην Ελλάδα και στην εποχή μας: στην Ελλάδα μέσα στην ανησυχία της εποχής μας. Συγκρίνοντας το επικαιρικό με το διαχρονικά έγκυρο, συγκροτούν μια πολύμορφη εθνική διδαχή πνεύματος, φρονήματος και ήθους με κεντρικό, αμετακίνητο πυρήνα την φιλότητα προς την Πατρίδα και προς την Ελευθερία, βιώσεις με τον τρόπο τον μοναδικό που έμαθαν και φανέρωσαν να ζουν οι Έλληνες πάντοτε: ανοιχτά, αντισωβινιστικά, με θερμότητα ψυχής οικουμενικής και με μια ματιά που από τον καιρό του Ομήρου ξέρει ν' αγκαλιάζει τον κόσμο σύμπαντα, τα επίγεια και τα επουράνια.

Λίγα λόγια πριν... Μετρώ τα χρόνια που πέρασαν, γυρνώντας προς τα πίσω. Η απόσταση μού μικραίνει πρόσωπα και πράγματα, όπως άλλωστε είναι φυσικό. Τα μικραίνει, αλλά και τα κάνει πιο καθαρά, πιο ευδιάκριτα. Είναι άραγε η νεαρή τους τότε όψη που συμβάλλει σ' αυτό; Είναι το νεττάρισμα που γίνεται με τη διορθωτική κίνηση του φακού της μνήμης; Ποιος ξέρει... Ένα είναι γεγονός, πως ο δρόμος που ενώνει το τότε με το τώρα, ή και αντίστροφα, είναι φωτεινός. Μπορεί η μνήμη να κινηθεί άνετα απάνω του, χωρίς να σκοντάψει πουθενά. Μπορεί ακόμα σε κάθε σημείο του να ξαναφέρει γεγονό...

[...] Σε κείνη την στιγμή που κορυφώνεται ο χρόνος και ο λόγος με την εκφορά της μιας ή της άλλης μικρής λέξης, εισερχόμαστε και στον χώρο των απόλυτων καταστάσεων όπου τα πάντα είναι, η Ελευθερία ή Έκπτωση. Αλλ' όταν λυθεί αυτό το δίλημμα, τότε ο φόβος υπερβαίνεται καθώς και η ιδέα του θανάτου. Όλη άλλωστε η εμβίωση του χρόνου είναι μια προπαρασκευή στη συνάντηση με τον θάνατο. Έτσι συναντάται ο χρόνος με την αιωνιότητα. Η συνάντηση αυτή στον στέρεο άνθρωπο αποτελεί την συμπύκνωση της αναμονής (προσδοκίας), υπομονής (επιμονής) προοπτικής (διάρκειας) και γαλήνης (ανοχής, νη...