Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, είναι το τρίτο -και τελευταίο ελπίζω- του είδους που προηγήθηκε με τα "Ατάκτως ερριμμένα" και τα "Απλά εστί της αληθείας έπη". Και στα τρία αυτά βιβλία, οι σκέψεις που εκτίθενται είναι "σκέψεις έξω από συναισθηματισμούς, απλωμένες σκόρπια στις σελίδες, συστάσεις κυρίως προς τον εαυτόν μου, θέματα "ατάκτως ερριμμένα", με μόνο συνδετικό κρίκο την πατρότητά τους" καθώς έγραφα στην αρχή του πρώτου βιβλίου. Ο τίτλος δεν είναι πρωτότυπος. Θα μπορούσε να έχει συναντηθεί και ως συμπληρωματική φράση σε οποιοδήποτε γραπτό, σε όποια σκέψη, στ...

Στον χρόνο που μας έρχεται συμπληρώνονται κιόλας 30 χρόνια από τότε που ο Άγγελος Σικελιανός σφάλισε τα μεγάλα του μάτια κι έφυγε ανηφορίζοντας στα ουράνια, απ' όπου στα 1884 είχε κατέβει στη γη. Για τέτοιους αντρειωμένους του πνεύματος η μνήμη της θανής δεν φέρνει δάκρυα αλλά θάμβος στην ψυχή και στο νου έξαρση και φωτισμό. Με τέτοια αισθήματα και καθώς ο κηλιδωμένος αυτός αιώνας γέρνει προς τη δύση του, στεκόμαστε σ' ένα καταράχι κι αντικρύζουμε πάλι τον Σικελιανό, φορτισμένοι με την πείρα πικρών ημερών και την θανάσιμη αγωνία μιας εποχής που σύντριψε πολλές βεβαιότητε...

[...] Στον παρόντα τόμο Γ' έχουν περιληφθεί κατά σειρά οι εξής κριτικές μου μελέτες: Ι. "Η γυναίκα της Ζακύνθου" του Διονύσιου Σολωμού, ΙΙ."Η ποίηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου", ΙΙΙ. "Η συμβολιστική και η πρώτη μοντέρνα περίοδος της ποίησης του Κώστα Στεργιόπουλου", ΙV. "Τα τραγικά ποιήματα από τις "Δώδεκα παραλλαγές στο γιοφύρι της Άρτας" της Έφης Αιλιανού" και V. "Το "Χρώμα από σμαράγδι" του Πάνου Καραβία". [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...] Στο μυθιστόρημα ο Ουναμούνο έφτασε σε μεγάλη πρωτοτυπία και βάθος. Καθώς του λείπει η εμπιστοσύνη στο λογική, η διπλή απαίτησή του για λογοτεχνική δημιουργία και γνώση του ανθρώπου, βρήκε περισσότερη ικανοποίηση στο μυθιστόρημα, όπως και στη νουβέλα. Αντίκρυ στο ρεαλιστικό ή το νατουραλιστικό μυθιστόρημα που κυριαρχούσε στην εποχή του, ο Ουναμούνο γράφει μυθιστόρημα που θα μπορούσαμε να πούμε υποκειμενικό, βασισμένο στη φαντασία και που αποτελεί μίαν επιχείρηση πρόκλησης στη ζωή και στον άνθρωπο, συνάμα όμως και προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας του θανάτου κα...

"Ο στοχασμός και ο λόγος" έρχεται, κατά κάποιον τρόπο, να συνεχίσει τις "Ομιλίες της γυμνής ψυχής", τη σειρά τα δοκίμια τα τυπωμένα στα 1946. Τα εφτά χρόνια που πέρασαν από τότε σημαδεύτηκαν, ανάμεσα στ' άλλα, και σε κάποια γραψίματα, που αμεσότερα εκφράζουν το περπάτημα μέσα στον εσωτερικό χώρο. Όσα βρίσκονται πιο σιμά, χρονολογικά θέλω να πω, προς τις "Ομιλίες της γυμνής ψυχής", δένονται μαζί τους στενότερα κατά το ήθος. Όσα πάλι πλησιάζουν την παρούσα στιγμή επισημαίνουν τη μεταλλαγή. Ο αναγνώστης, που θα θελήσει να σκύψει στα κείμενα τούτα με προσοχή, θα το νιώσει.

Σε τούτο τον τόμο συγκέντρωσα μερικά μελετήματά μου από εκείνα που έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά και κυρίως στο περιοδικό "Ευθύνη". Είναι μελετήματα κοινωνικού προβληματισμού που γράφτηκαν με αφορμή είτε ερεθισμούς που προήλθαν από γεγονότα της καθημερινής ζωής, εδώ στο στενό ελλαδικό χώρο ή ακόμη και σε διεθνή κλίμακα όπως είναι π.χ. η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, είτε ερεθισμούς που μου προκάλεσε η κατά τα τελευταία έτη φοίτησή μου στη Θεολογική Σχολή τον Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία πήρα και εξακολουθώ να παίρνω πλούσια γνώση με την οποία...

Δείγμα γραφής: 1. Μα από τη ζεστασιά μου τα μέταλλα της ψυχής σου θα βγάλουν χρυσές ανταύγειες Ο μαγνήτης μου θα σαρώσει τα ρινίσματα των δισταγμών σου Τι κι αν η αράχνη υφαίνει στους πόρους των αυτιών Το πηγάδι το ακούς ριγεί Ραγίζει ο θάνατος όταν οι άνθρωποι αγκαλιαστούν Μα τους φευγάτους πως ν' αγκαλιάσεις μόνο να ψιθυρίζεις μπορείς Γι' αυτό παραμιλώ Ή γράφω ποιήματα όπως αλλιώς λένε

[...] Παρουσιάζει ενδιαφέρον η στάση του Saint - Beuve απέναντι στο ρομαντισμό. Ξεκίνησε ως ρομαντικός με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα "Globe". Η φιλία με τον Victor Hugo είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ. Ο συγγραφέας θ' αναθεωρήσει τις απόψεις του και θα περάσει στο αντίθετο στρατόπεδο των κλασικών, όπου θα κινηθεί με περισσότερη άνεση. Στα δοκίμια που ακολουθούν ασκεί μιαν έντονη κριτική κατά του ρομαντισμού κι αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα μ' έναν, ίσως υπερβολικό, θαυμασμό. Βλέπει την κλασική Αθήνα ως μια ειδυλλιακή πολιτεία, όπου βασιλεύει η αγνότ...

[...] Όμως δεν έπαψα ούτε και τότε να γράφω, μόνο τώρα έγραφα για τον εαυτό μου σκέψεις, στοχασμούς, απορίες, προβλήματα τεχνικής, συγκρίσεις, παρομοιώσεις, θεωρίες περί τέχνης, εκθέσεις, μουσεία, βιβλία, ταξίδια. Σ' αυτή την προσπάθεια διανοητικής αμεροληψίας κυριαρχούσαν οι παραβολές ανάμεσα σε διαφόρους πολιτισμούς δυτικού-ανατολικού, βορρά-νότου, αρχαϊκού-παρακμής. Σ' αυτόν τον κυκεώνα των νέων γνώσεων με οδηγούσε ένας μίτος της Αριάδνης: πορευόμουν απάνω στα ίχνη της ελληνικότητας. Αυτός ήταν ο σκοπός και το τέρμα και ο στόχος για τα βέλη της φαρέτρας μου. Ακόμη μια...

Περιέχει τις ενότητες δοκιμίων: "Μυστικοί χώροι", "Πορεία αγωνίας", "Πνευματικοί δημιουργοί και δημιουργήματα" και "Η Ελλάδα στην Ευρώπη".

Ήταν ένας ποιητής του φωτός· πλασμένος από το φως το ελληνικό, έπλαθε ποιήματα του φωτός με λέξεις που έλαμπαν, ψυχής που έλαμπε. Και ήταν ένας άνθρωπος του φωτός, ένα άνθισμα περίλαμπρο πηγαίας καλοσύνης που ανηφόριζε προς τους ουρανούς τον πνεύματος με την αυθόρμητη χαρά ενός παιδιού θαμπωμένου από τα δώρα του Θεού που του δόθηκαν. Ήταν και είναι μια ευγενέστατη, μακρόπνοη αστραψιά πάνω στο στερέωμα των Νεοελληνικών Γραμμάτων, ένα ανάστημα ποιητικής φωταύγειας ανεξάντλητης και γλώσσας συνειδητά ψυχωμένης από τις ουσίες της ελληνικής παράδοσης, του χώματος, της θάλασ...