Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια μέρα του Σεπτεμβρίου, το 1981, συνομιλώντας με τον Πρόεδρο Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον ερώτησα αν θα δεχόταν να μου δώσει μία συνέντευξη χωρίς να του έχω υποβάλει από πριν τα ερωτήματά μου γραπτώς, μια συνέντευξη - αυθόρμητη και απροσχεδίαστη μάλλον συνομιλία, σαν τόσες και τόσες που τα τελευταία εκείνα χρόνια είχαμε πραγματοποιήσει. Στην προϋπόθεση της απροσχεδίαστης συνομιλίας μας πρόσθεσα και μιαν άλλη, συμπληρωματική: πως η συνέντευξη αυτή δεν θα δημοσιευόταν παρά πολύ μετά από την εκδημία του από τον κόσμο αυτό. Δέχτηκε πρόθυμα και καλόβολα. Για μέρες κατόπι, συλλογιζ...

Συγκροτώντας με τα "Τετράδιά" της η "Ευθύνη" την πινακοθήκη των εξαιρετικών μορφών του Νέου Ελληνισμού, θεώρησε καθήκον της να σταθεί και να γιορτάσει πνευματικά τα εβδομηντάχρονα του Παντελή Πρεβελάκη. Γιατί το έργο του υψώνεται σοβαρό και στέρεο, με ιερή προαίρεση αθανασίας, δίδαγμα και μάθημα των Ελλήνων. Στο έργο αυτό έχει εκφραστεί με αξιοζήλευτη γλώσσα η δραματική συνείδηση του Ελληνισμού και η τραγικότητα των καιρών μας, κι αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάθεση του Έθνους, τιμή του λαού και καύχηση. Το "Τετράδιο" έπρεπε κανονικά να συγκροτήσουν μελετήματα γραμμένα για...

Στο βιβλίο "Η ορθογραφία των καταλήξεων" παρουσιάζονται οι τεχνικές διδασκαλίας της ορθογραφίας των καταλήξεων, που αποτελούν ένα μέρος του γλωσσολογικού Προγράμματος που ακολουθούμε κατά τη διάρκεια των συνεδριών αντιμετώπισης της Δυσλεξίας και της Δυσορθογραφίας. Παρουσιάζουμε, τα πιο συνηθισμένα Παραγωγικά Μορφήματα (από αυτά που έχουν «δύσκολη» ορθογραφία) με έναν τρόπο βασισμένο μεν στη σύγχρονη Γλωσσολογία, αλλά και εμπλουτισμένο με πολλές μνημονικές τεχνικές για την απομνημόνευση της ορθογραφίας τους. Οι τεχνικές μας αφορούν σε μια ειδική κατηγοριοποίηση των Μορφημά...

Πολύ μεγάλες ζυμώσεις, που θα τις λέγαμε χτες ακόμα απίστευτες, πραγματώνονται, τα τελευταία χρόνια, στους κόλπους των χριστιανικών εκκλησιών. Παντού γίνονται εκδηλώσεις, συναντήσεις και συσκέψεις με σκοπό να προετοιμαστούν πλατύτερες ενότητες αναμεταξύ τους. Ο οικουμενισμός, από την περιοχή της θεωρίας, αρχίζει να περνά στην πράξη. Προαιώνιες δυσπιστίες, προκαταλήψεις και εχθρότητες, βαθιά ριζωμένες στην ψυχή των λαών, υποχωρούν για πρώτη φορά και αφήνουν να εξωτερικευθούν διαθέσεις για την προσέγγιση, την κατανόηση, τη συμφιλίωση των χωρισμένων Χριστιανών.

Τα τρία πρώτα κείμενα αποτελούν το corpus μιας ομιλίας μου που έγινε στα εντευκτήρια της "Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών" (Ιπποκράτους 63, 3ος όροφος) στις 18 Νοεμβρίου 2006. Τα επόμενα είναι άρθρα που έγραψα στην εφημερίδα "Η Απόφαση". Το τελευταίο είναι μελέτημα που δημοσιεύθηκε στο "Ημερολόγιο 2006" της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος.

Η Παρθενομήτωρ δεν είναι μία από τις πολλές ή συνήθεις προσωπικότητες. Αφού, Αυτή υπήρξε η μοναδική εκπρόσωπος του ανθρωπίνου γένους, η Οποία κατέστησε τον εαυτό Της άξιο της ειδικής ενέργειας του Αγίου Πνεύματος! Και απέβη έτσι το εκλεκτό Σκεύος του Τριαδικού Θεού. Αναδείχθηκε "η τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα των Σεραφίμ"! "Η υψηλοτέρα των ουρανών και καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών"! Η Παρθενομήτωρ αξιώθηκε να βαστάσει "Τον βαστάζοντα πάντα", να γαλουχήσει "Τον εκτρέφοντα την οικουμένην άπασαν"· να λικνίσει "Τον επιβλέποντα επί την γην και ποιούντα αυτήν τρέμειν"!...

Ο συγγραφές, αφού ύφανε σ' όλη του τη ζωή, με πικρή και δακρυσμένη κάποτε αγρύπνια, μέσα σε μόνωση αυστηρή το έργο του, φεύγοντας από τον κόσμο αυτό τ' αφήνει, όπως ο προφήτης το χιτώνα του, σ' εκείνους που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Εκείνος έφυγε, το έργο απόμεινε. Το έργο είναι πια η μυστηριώδης παρουσία του προσώπου, το πρόσωπο το ίδιο αποκαθαρμένο, στη μύχια ουσία κι αλήθεια του. Έτσι, ανεπαίσθητα και κατά το μέτρο που οι άνθρωποι, εκείνοι που γνώρισαν το φυσικό πρόσωπο, την ένσαρκη ύπαρξη, φεύγουν κι αυτοί απ' τον κόσμο, ο άνθρωπος-συγγραφέας χωνεύει μέσα στο έργο...

...Υπάρχει με απλά λόγια, γνήσιο κύλισμα του λόγου. Μύθος που σε κερδίζει χωρίς κόπο, τόσο ώστε να μπορείς, όχι σπάνια να λες: αυτό μπορεί να συμβεί και σε σένα. Ξέρει να ψυχολογεί ο συγγραφέας και τις πιο απλές εκδηλώσεις της ζωής και να τις φέρνει στο παρασκήνιο, σε ώρα που αυτό επιδέχεται επεμβάσεις ή παρμβάσεις, με βάση ότι ρόλο παίζει όχι μόνο αυτό που αυτοεκφράζει ο όποιος ήρωας, αλλά και μ' εκείνο που κινείται δίπλα του με την όποια μορφή. Μ' αυτό τον τρόπο η διήγησή του διατηρεί τη ζωντάνια της κι ο χρόνος ή ο τόπος δένονται μαζί της φυσιολογικά. Και αυτό έχει σημασ...

Η ποίηση στις μεγάλες της στιγμές φωτίζει αποκαλυπτικά την ύπαρξή μας σ' ότι αυτή πρωταρχικό κρύβει μέσα της. Το πρωταρχικό αυτό, που με τη σφραγίδα του οντογενιτικά και φυλογενετικά, μας γεννά και μας πλάθει, μένει χωρίς την ποίηση επικαλυμμένο και απρόσιτο. Όντας εγκοιτασμένο μέσα στους μύθους, τα οράματα και τις άφωνες εμπειρίες και πράξεις των λαών εγγράφεται,όπως και τα αρχέγονα βιώματα και συμβαίνοντα της προσωπικής μας ζωής, ιδιαίτερα της παιδικής, μέσα στον χώρο, που τον σκεπάζει σε μεγάλο βαθμό η λήθη, το σκοτάδι του ασυνειδήτου ή του υποσυνείδητου. [...]

Το τομίδιο αυτό αποτελεί μια περιορισμένη ανθολόγηση κειμένων ενός από τους κορυφαίους ποιητές του αιώνα μας και μία προσπάθεια να γίνουν κάπως γνωστά στους Έλληνες αναγνώστες ο τρόπος του στοχασμού του και οι γωνίες αντιμετώπισης και μελέτης νευραλγικών θεμάτων του πνευματικού μας πολιτισμού.

Καθώς ο γνήσιος ποιητής παλεύει να φανερώσει την αρετή της γλώσσας του, υψώνει με τις λέξεις του ένα φως να γνωριστεί ο άνθρωπος και ο κόσμος - το μυστήριο μέσα στο μυστήριο. Και όσο ψηλότερα ανεβαίνει ο ποιητής, τόσο μεγαλώνει μέσα στους θύλακες του έργου του αυτό το παρήγορο, εξανθρωπιστικό φως. Φως τέτοιας έντασης, τελετουργικής ποιότητας της ελληνικής μας γλώσσας, φως μέγα αντικρύζουμε να υψώνεται στην αγιασμένη πόλη της Θεσσαλονίκης, καθώς θεωρούμε την σεμνότατη μορφή της κορυφαίας μας ποιήτριας Ζωής Καρέλλη να ανέρχεται προς την περιωπή της αθανασίας. Την αθανασ...

[...] Πεποίθηση του γράφοντος -ο οποίος πιστεύει στις συνειδησιακές δυνάμεις του ατόμου, και κυρίως του Έλληνα- είναι ότι η ελληνική κοινωνία, απεξαρτημένη από κάθε είδους στρατεύσεις, έφτασε σ' ένα κομβικό σημείο. Τώρα επιζητεί με κάθε τρόπο τη διέξοδο από την υπνώδη αταραξία που της έχουν επιβάλει. Επιδιώκει την αναρρίχηση του ατόμου στη θέση της ελεύθερης προσωπικότητας και της πνευματικής αυτονομίας, στην ποιότητα δηλαδή της δημοκρατίας.[...] Προσωπικά πιστεύω, όπως και στον επίλογο συμπερασματικά αναφέρω, ότι οι Έλληνες, όταν βγούμε από τη νάρκη στην οποία μας έχουν...

[...] Η "Χαρά" μας προσκαλεί σε ένα ακοίμητο και τραγικό συμπόσιο αγρύπνιας, συνεχών εκπλήξεων και θάμβους. Οι σελίδες της πλέκονται με τις πιο ζοφερές στιγμές του ανθρώπινου άδη, για να ανοίγουν ταυτόχρονα λυτρωτικές ρωγμές και πρωτοφανούς κόσμους στην προσωπική μας συνείδηση. Αποτελεί τραγωδία η οποία παραστέκει με αγάπη στο φρικτό τελεστήρι των ψυχών για να φανερώνει συνεχώς τα "άδηλα και τα κρύφια" του ακοίμητου κόσμου της αγιότητας, της ανακτισμένης παιδικότητας, του τραγικού μεγαλείου. Ευρύνει και φωτίζει τους ορίζοντες μας, αποτελεί αριστουργήμα. Μυθιστόρημα με υψηλ...