Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η Μαρία Πολυδούρη έπαιξε με το θάνατο. Τον συναντούσε σχεδόν σε κάθε στίχο, σε κάθε στροφή... Πάντα κατόρθωνε να τον ξεπερνά. Της άρεσε να λυπάται... Της άρεσε, όμως, και να αγαπά. Γράφει στο ημερολόγιό της: "Τι ειρωνεία! Να μιλούν για την αγάπη, άνθρωποι που δεν τη γνωρίζουν και να σιωπούν εντελώς 'κείνοι που νιώθουν την ψυχή τους να πνίγεται σε κάθε πόντο της...". Και λίγες μέρες αργότερα: "Μου εδόθη η ευκαιρία σήμερα να εκφράσω έτσι, με ζωντανά λόγια, τη μυστική αγάπη που φωλιάζει μέσα μου...". [...] (Από τον πρόλογο του Γιάννη Μ. Τζιμούρτα)

"Εγώ ήμουν εκεί για την Τζένη, για κανέναν άλλο. Για την Τζένη μου, που κανείς τους δεν την ξέρει και κανείς δε θα τη μάθει. Γιατί τηνΤζένη τη σκότωσαν· αυτοί οι πέντε. Κι εγώ δε θα τους αφήσω έτσι". Ο πιο απολιτικός νέος από καταβολής κόσμου, βρίσκεται μέσα στο Πολυτεχνείο και πρωτοστατεί στο κάψιμο της ελληνικής σημαίας, εκτελώντας με ανατριχιαστική προσήλωση ένα εξωφρενικό σχέδιο εκδίκησης. Αυτή είναι η ιστορία μιας συνηθισμένης παρέας που αθέλητα αλλάζει συνεχώς ρότες συμπεριφοράς. Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, την εξάρτηση του έρωτα, το μέγεθος και τις αντοχέ...