Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Γράφω για να ξεφύγω από αυτό που κατανοώ", έλεγε μια φωνή προς το τέλος του "Ritmo vegetativo" (2008), του δεύτερου μυθιστορήματος του Ραμίρο Κιντάνα. Το γράψιμο, λοιπόν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, δίχως γνώσεις, με το να χάνεσαι, να αποτολμάς, να ξεφεύγεις από όσα γνωρίζεις (το παρελθόν, το ύφος κλπ): αυτό είναι η προϋπόθεση (η μοναδική;) πίσω από τα μικρά, όμορφα μυθιστορήματα του Ραμίρο Κιντάνα. Όχι τόσο αριστοκρατικός που να "μιλά ώστε να φαίνονται σαν ελληνικά" όπως ο Γκόνγκορα. Αλλά περισσότερο κύριος (η υπονόμευση της γλώσσας, η ειρωνεία, ο κωμικός καταστολισμός της κάθε...

ΒΡΑΔΥ ΜΟΝΑΞΙΑΣ Με τον καιρό το έχω αντιληφθεί: Η συνήθεια τού να σε ανακαλώ στη μνήμη, μπορεί να σταματήσει το βρασμό, στους κλιβάνους της πλήξης ... όμως εγώ δυσκολεύομαι πολύ να σε συνηθίσω! Στους ανυπόληπτους, λερούς τοίχους όπου το φιλμ προβάλλεται, οι μικρές λιβελούλες του φωτός χοροπηδώντας μέσα στα άπειρα, μικροσκοπικά μόρια της λευκής σκόνης σχηματίζουν τους λαιμούς δύο κύκνων Τελικά υπάρχει ψευδαίσθηση της χαράς; Ενώ εγώ μιλώ για το κουφάρι της πίστης εσύ μου δίνεις ένα πανέρι γεμάτο πορφυρά σταφύλια, άπιστε Ιωσήφ! Καταπληκτικό, λιγω...

Ο "Μ", ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου, ένας μυστηριώδης και αινιγματικός άνθρωπος, μόλις αποφυλακίστηκε για ένα αδίκημα, το οποίο είχε προκαλέσει αίσθηση στην κοινωνία όταν είχε τελεστεί. Στην προσπάθειά του ανεύρεσης χρημάτων, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, γνωρίζει έναν εμπορικά επιτυχημένο και ιδιαίτερα φιλόδοξο συγγραφέα. Σύντομα θα αρχίσουν να συνεργάζονται, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, στη συγγραφή μιας αυτοβιογραφίας του Μ με απρόσμενη όμως κατάληξη.

Στους "Αιώνες" ο Ρίτβο περιστοιχίζεται από πρόσωπα σε ένα σύμπαν μέδουσα. Το όνομά του βρίσκεται στο στομάχι μιας χήνας. Η γλώσσα είναι ένα φύλλο που σκίζεται, ένα βουλωμένο υδραγωγείο. Οι επιθυμίες δεν φωτίζουν στιγμιαία την οθόνη του μυαλού αλλά χρωματίζονται αργά καθώς περνούν μέσα από το σώμα. Το σώμα που είναι άλλοτε ουρανός, άλλοτε καβούκι, άλλοτε ύφασμα. Η βελόνα του πικάπ εισχωρεί στο κεφάλι. Στην καρδιά φυτρώνουν νύχια. Το δέρμα βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με τον φλοιό και τον οπό των δέντρων. Το μυαλό είναι ένα μαύρο γάντι. Ο βολβός της τρίχας κάτι που μασιέται μ...

ΦΩΝΗ Β΄ Κάθε βράδυ είναι εκεί και με κοιτάει. Σαν να γνωριζόμαστε από πάντα. Της προσφέρω το Tom Collins που πίνει και πλησιάζω μου χαμογελάει όλο φως. Τι ξέρει η αγάπη από το όμορφο; Τι ξέρει από το διαφορετικό; Γεμίσανε ταμπέλες τα ράφια, οι δρόμοι γράφω με το δάχτυλο τη σκόνη τους τις ξεκαρφώνω με τα νύχια τα χέρια μου σκίζονται γκρεμίζομαι στο σπάσιμο της κατανόησης. Έτσι το βίωσα, καιρό. Σαν παροξυσμό. Να επιθυμώ τώρα ό,τι μελλοντικά ήταν αβέβαιο. Το σκότωσα ένα βράδυ με τον τρόπο που ξέρω. Έμεινα σαν ξεφουσκωμένο παιχνίδι...

Ο Β. Γκ. Μαξ Ζέμπαλντ συνεργάστηκε με δύο εικαστικούς, τη Βρετανή Tess Jaray και τον Γερμανό Jan Peter Tripp. Η συνεργασία τους, όπως ήδη γνωρίζουμε, ήταν στενή και συνεπής, και συγχρόνως ελεύθερη από κάποια αυστηρά προδιαγεγραμμένη συμφωνία. Ο Ζέμπαλντ έστελνε κατά διαστήματα τα μικρά του ποιήματα στον Tripp [...] και στη Jaray, και αυτοί είχαν την ευχέρεια να διαλέξουν ποια από αυτά και με ποιο τρόπο θα τα χρησιμοποιήσουν. Σ' ένα γράμμα του προς τη Jaray ο Ζέμπαλντ γράφει πως τα ποιήματά του με το "ελάχιστο μέγεθός τους και την πλάγια φύση τους θα ταίριαζαν πολύ με τις α...

ΤΙΓΡΕΙΣ ΣΕ ΕΝΥΔΡΕΙΟ Δύο τίγρεις σε ενυδρείο παγώνουν κάτω απ' το νερό δεν μπορούν να κοιμηθούν έχουν χρώματα στα μάτια φυσαλίδες στο μυαλό τους κάνει κρύο από γαλάζια φύκια ραμμένες τα ρούχα φτιαγμένες σε αιώρηση αντιλόπη εάν περάσει απ' τον βυθό θα κυματίζουν κιόλας η αρπακτική ουρά τους τρέχουν τα δόντια τους όμως τα κύματα τα λόγια τους τα χέρια γυάλινα και στρογγυλά να, επειδή η γυάλα δύο τίγρεις που χωρούν μέσα σε γυαλί που ονειρεύτηκαν τον ίδιο φόβο ότι την άνοιξη θα ανθίσουν κιόλας ότι ένα παιδί τις έκοψε τους έβγαλε τα μάτια τις πήρε ένα...

"Εδώ είναι που μαζεύω λέξεις για να σε πείσω να αγοράσεις τις σελίδες που έγραψα. Μα, στην πραγματικότητα, δεν μ' ενδιαφέρει ιδιαίτερα να σε πείσω. Μου αρκεί να πάρει εκείνη το βιβλίο. Τόσα τυπώθηκαν, ένα θα βρεθεί στα χέρια της, που θα μου πάει. Ωστόσο, αν θες κι εσύ μια ματιά απ' την δική μου κλειδαρότρυπα, δικαίωμά σου, σου το δίνω, εγώ όμως, να ξες, έγραψα για να το διαβάσει μόνο εκείνη. Και το βιβλίο της, τ' ονόμασα "~"." 1. Στ' αρχίδια μου οι φόβοι σου. Θα τους κρεμάσω έναν έναν στον τοίχο απέναντι. Να τους χαμογελάσεις και να κοιμάσαι ήσυχη. Στο κρε...

ΚΟΥΑΡΚ ΚΟΥΑΡΚ Η κάθε ματαιοδοξία μέσα στην τραγικότητά της Είναι πολύ αισιόδοξη Και νιώθεις πως το μόνο Που έχει συνέχεια Είναι η φράουλα από το κοντόλαιμο κοτσάνι Η σαύρα από την ουρά της Ο κομήτης από το δευτερόλεπτο Η εικόνα από τον τοίχο Το βαμβάκι από τα σύννεφα Η κατσαρίδα από την μεταμόρφωση Η φυγή από την πραγματικότητα Η μαϊμού από το έλλογο Το άλογο από το χαλινάρι Η κενότητα από το φως Η πατούσα από το Βάρος Το χαρτί από το Δέντρο Το μελάνι από την Μοναξιά Το πιρούνι από την Δημιουργία Η χαρά από το Τραγικό Μόνο Και Αδιάσειστο Είμαστε όλοι...

Κάποτε ο μύθος εισβάλλει στην πραγματικότητα και πλάθεται μαζί της, άλλοτε δραπετεύει ή αποστραγγίζεται ως ενδότερη αλήθεια από αυτήν. Στις αφηγήσεις αυτές, με μία εξαίρεση, το φως επικρατεί και καταυγάζει, αλλά μόνον αφού το σκοτάδι διεκδικήσει πλήρως τα δικαιώματά του. Κι όπως ένα λεπτό νήμα ενοποιεί τα διαφορετικά μέρη κάθε οργανικού συνόλου, έτσι κι εδώ μία κρυφή διάθεση, ένα λανθάνον συνολικό αίτημα ή ερώτημα ίσως διαπερνά τα ετερόκλιτα πρόσωπα, τα σκηνικά και τις πλοκές.

Υπάρχουν δυο τρόποι ανάγνωσης αυτού του λυρικού "μετά μοντέρνου" κειμένου όπως υπάρχουν στον κάθε άνθρωπο δυο πλευρές συναισθημάτων που προκαλούνται ανάλογα με το αν ο συγγραφέας επικαλείται ή κινητοποιεί την αρσενική πλευρά ή τη θηλυκή. Ο τίτλος ανταποκρίνεται καλά στο κείμενο, η μοναξιά της γυναίκας που αγαπά σ' ένα περιβάλλον που με την ομορφιά του, το γαλάζιο, τον ήλιο, παροτρύνει στον έρωτα. Το πάθος όμως δε διαρκεί και πίσω του αφήνει μόνο τα χάδια του ονείρου. Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ' έναν Γάλλο ποιητή και μια Ελληνίδα ποιήτρια, μια ιστορία όπως θα μπορούσ...

Με συγκίνησε πάραυτα το βάθος και οι απροσδόκητες ροές της μνήμης στο τελευταίο αυτό βιβλίο της Εύας Ρούνεφελτ, ο τρόπος με τον οποίο η λυρική γραφή ανοίγει κλουβιά και απελευθερώνει τα πουλιά του βιωμένου χρόνου και της συσσωρευμένης συνείδησης, που αναιρεί τα όρια ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ήδη ο σουηδικός τίτλος φέρει αυτή την απελευθερωτική ρευστότητα. Μπορεί να αποδοθεί είτε ως "Κλουβί της μνήμης" (ή Το κλουβί με τις μνήμες ή Κλουβί με μνήμες) είτε ως "Στα χέρια της μνήμης" (και πιο πιστά: αυτή ή αυτός ή αυτό που φέρεται, που κομίζεται από τη μνήμη). Ρώτησα...

Η Νέρινγκα Αμπρουτίτε είναι προϊόν της απελευθέρωσης της λιθουανικής κοινωνίας, κυρίως της έκδοσης επιλεγμένης λογοτεχνίας, όταν ο εκδότης γίνεται προωθητής νέων ονομάτων στη λογοτεχνία. Η Νέρινγκα μετά από δύο ποιητικές συλλογές, καθώς και δημοσιεύσεις στον Τύπο (και τριών χρόνων λάμψης στον μποέμ κόσμο της λογοτεχνίας) είναι η γυναίκα-κοριτσάκι, η έφηβη με το ύψος ενός μανεκέν και με τον ευαίσθητο σκελετό. Η κοπελίτσα από τη θάλασσα, από τη χερσόνησο που έχει το όνομά της, με λευκό δέρμα που ο ήλιος δεν το καίει. Η Νέρινγκα "κερδίζει" την ανοικτή ταύτιση με την ακόμα κορ...

Μία νεκρή επισκέπτεται έναν ετοιμοθάνατο. Η Νόρμα Ντέσμοντ τον Εριχ φον Στροχάιμ. Η εκ των πραγμάτων ετοιμότητα τού Εριχ για τον θάνατό του, είναι ένας από τούς λόγους τής επίσκεψης τής Νόρμα, οι άλλοι θα αποκαλυφθούν κατά την διάρκεια τού διαλόγου τους, ενός νεκρικού διαλόγου που διαδραματίζεται συγχρόνως επί γής και επί σκηνής. Η διπλή διάσταση τού χώρου, συναιρείται με την διπλή διάσταση τού χρόνου και τού άχρονου, καθώς και με την διμερή διάσταση τής συναλλαγής ανάμεσα στην επισκέπτρια και στον επισκεπτόμενο. Αυτός ο τριπλός διπλασιασμός γίνεται τριπλασιασμός με μία...

Ο Στέφανος Λεοντής γεννιέται στο τέλος του εμφύλιου. Ο διάκοσμος της παιδικής του ηλικίας νοσηρός· ανησυχαστικά τα πρώτα βήματα. Η ποίηση έρχεται όπως πάντα απροειδοποίητα. Καταλύει στα πιο κρυφά δώματα του ταραγμένου του μυαλού και πλάθει τα ακοίμητα θηρία της. Η τέχνη του ακροβατεί ανάμεσα στη φρίκη και την ομορφιά όπως και η αινιγματική ζωή του. Το σκοτεινό ψυχικό του τοπίο απρόσφορο για ανώδυνες αναζητήσεις χαρτογραφείται από πλήθος αφηγήσεων. Θλιβερός μισάνθρωπος ή θεοτικός φυγάς, βασανιστής της χούντας ή παρεξηγημένη ποιητική ιδιοφυία, ο Λεοντής ίσως παραμείνει και με...

Όσο θα είστε αναγνώστης της long poetry του "Σημείο Μηδέν" και μέσα σε αυτή διαδραστικά ως κοινωνός, είναι πιθανό να βιώσετε την εμπειρία ενός παρατεταμένου "one-nightstand", που στη διάρκειά του θα νιώσετε διαφορετικά από ό,τι είχατε συνηθίσει. Είναι εμφανής ο κίνδυνος μετά από την "επαφή" σας με την ποίηση του Βασίλη Βασιλειάδη να αποφασίσετε να μην επιστρέψετε πια πίσω "στη ζωή του σπιτιού σας" ή να διακόψετε "τη μακρόχρονη σχέση σας" με μερικές από τις νόρμες του μυαλού σας, ακόμη και να "χαλάσετε το γάμο σας" ζητώντας διαζύγιο από τους μηχανισμούς προσέγγισης και καταν...