Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ενενήντα ελάχιστα ποιήματα της μιας στροφής άναρχα συντεταγμένα σε τρεις ενότητες και μία αφιέρωση, τέσσερα motti και δεκαπέντε ονοματεπώνυμα, ένα απολίθωμα και ένας υπότιτλος, ο Gabor Szaboκαι ο Antonio Porchia, ο Andre Breton και οTristan Tzara - με το βλέμμα πλανημένο κάπου στον ουρανό. THESCRIBE Χάζευε τη μύγα να περιστρέφεται Να βουίζει ν’ αγγίζει το δέρμα Αίφνης σχηματίστηκε καθώς Τ’ αυτί ενοχλημένο το χέρι έπαψε Την κίνηση και με κάτι Περισσότερο από αιχμηρό σκάλισε Αρθρώνοντας το γράμμα ζήτα.

...Σε μια στιγμή -σε όλους συμβαίνει- γύρισε και την κοίταξε και του φάνηκε σαν ένας ξένος άνθρωπος. Αυτό που συμβαίνει στον καθένα έπειτα από πολύχρονη σχέση με τον ίδιο άνθρωπο, που γυρνάς και κοιτάς τον άλλον και σκέφτεσαι για κλάσματα δευτερολέπτου: "Τι σκόπευα να κάνω εγώ στη ζωή μου; Το και το. Τι έκανα τελικά; Εκείνο, και το άλλο". Και που όλ' αυτά παρελαύνουν με ταχύτητα κινηματογραφικής ταινίας απ' το μυαλό σου κι αφαιρείσαι για μισό λεπτό και ξανασκέφτεσαι: "Τι θέλω εγώ μ' αυτήν τη γυναίκα;". Τότε εκείνη κατάλαβε: ο Λεωνίδας το είδε στο έντρομο βλέμμα της, στη...

Πολιτική ηθική Δεν ξέρω να χειρίζομαι πεπρωμένα και μ’ αρέσουν οι ανεμόσκαλες Η ποίηση Μοιρασμένη στα δυο ανάμεσα στο αγκυροβολημένο σώμα και στον πόθο που απέπλευσε Ποιήματα γραμμένα μέσα στην τελευταία 18ετία περιλαμβάνει η ποιητική συλλογή του Μιχάλη Παπαδόπουλου "Έλικας φανταστικού ελικοπτέρου". Ποιήματα παραδομένα στη στιγμή και την εκ-ποίηση του βάρους της, τοποθετημένα στον αχρονολόγητο χώρο της έκφρασης, που διαστέλλεται στην επίπτωση της κάθε λέξης, είτε αφορούν την ίδια την ποιητική δημιουργία, είτε ποιητές μιας επιλεγμένης "συναισθηματικής...

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΗΔΕΣ Όπως υπάρχουν οι σκουπιδιάρηδες του Δήµου που μαζεύουν µε τις φαγάνες ή τα μεγάλα κυλινδροειδή απορριμματοφόρα τα σκουπίδια από τους δρόµους έτσι υπάρχουν και οι σκουπιδιάρηδες της γλώσσας την καθαρίζουν από τη βροµιά της απολυμαίνουν τις λέξεις τις κάνουν να γυαλίζουν, να διαβάζονται όπως υπάρχουν επίσης κι οι σκουπιδιάρηδες της σάρκας παθιασμένοι από έρωτα, που γλείφουν παντού αγκαλιάζουν, γυμνώνονται χειρίζονται το σώµα σαν καταβόθρα ρουφούν ώς το µεδούλι τα βρόµικά του νερά ώσπου να βλαστήσει πάλι το σάπιο η µπόχα των µυστικών βόθρων της...

Ανάδρομα πορεύεται το σώμα σου Εμπορεύεται αναπόδραστα Αν σου δώσω ένα μήλο θα μου δώσεις πίσω το φίδι; Σαράντα ποιήματα, μια αναδρομή στο παρελθόν, η αγωνία για το παρόν και το μέλλον. Λόγος ευρηματικός, λιτός και πυκνός. Συχνά μονολεκτικός, εύγλωττα λακωνικός, που ρέει και οδηγεί τον αναγνώστη σε επίπεδα, κύκλους, που ωστόσο ολοκληρώνονται με μια εσωτερική συμμετρία. Ποίηση ενδεδυμένη πάντα με το φιλοσοφικό μανδύα της αναζήτησης: Με έναν απόηχο θλίψης, πόνου και ειρωνείας για όσα αποκαλύφθηκαν στο καταστροφικό χτες, μέσα από την αγωνιώδη αναζήτηση της μοίρας τ...

Στην όγδοη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη που τιτλοφορείται "Δοκιμές συγκολλήσεως" δεσπόζει η μορφή του πατέρα. Στα ποιήματα της συλλογής, που μπορούν να αναγνωστούν και ως ένα ποίημα εν προόδω, ο ποιητής δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη βιωματική αφορμή τους (την κοίμηση του πατέρα του), αλλά επιδιώκει επίμονα και βασανιστικά να μορφοποιήσει τα θραύσματα της μνήμης, ενάντια στον φθοροποιό χρόνο και στη λήθη. Είναι έκδηλο ότι στη συλλογή "Δοκιμές συγκολλήσεως" συνυφαίνονται η υπαρξιακή αγωνία και η κριτική ματιά απέναντι στις όποιες "βεβαιότητες" γύρω από τα άλυτα...

Στον τόμο αυτό παρουσιάζεται μία πρωτότυπη θεατρική δουλειά του Κωνσταντίνου Μπούρα η διαδικασία συγγραφής της οποίας ξεκίνησε το 1994, με την αποφοίτησή του από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπληρώνει και διασκευάζει την "Περικειρομένη", την κωμωδία του Μένανδρου η οποία σώζεται αποσπασματικά. Η "ιδέα" και πρωτοτυπία έγκειται στο ότι η δράση εκτυλίσσεται στη σκηνή από τους ηθοποιούς, ενώ στο βάθος της σκηνής (ή στο πλάι) τοποθετείται ένας μπερντές Καραγκιοζοπαίχτη, όπου κάθε πρόσωπο του έργου έχει ένα είδωλο πίσω από τον φωτισμένο μπερντέ. Έτσι, κά...

...Φτερά είναι τα λόγια μου βγαλμένα απ' την καρδιά μου με παίρνουνε για να με παν πέρα απ' τη συννεφιά μου... Η νέα (τέταρτη) ποιητική συλλογή της Ασκληπιάδας Κυριάκου χαρακτηρίζεται από έμμετρο, ομοιοκατάληκτο στίχο με έντονο το στοιχείο της μουσικότητας και του λυρισμού. Στα ποιήματά της αφθονεί ο προβληματισμός για τα κοινωνικά και υπαρξιακά αδιέξοδα των -ανάστατων καιρών- που ζούμε. Ως διέξοδο και στον αντίποδα αυτών η γραφή της Ασκληπιάδας Κυριάκου προτρέπει τον αναγνώστη να σταθεί ανυπότακτος εμμένοντας στο όνειρο, στην ελευθερία και στην συλλογική αγωνιστικ...

Η συγγραφή είναι στη βάση της µια µοναχική διαδικασία. Πώς µπορεί, λοιπόν, να υπάρξει οµαδική συγγραφική δουλειά; Στη "Γοµολάστιχα" το προσπαθήσαµε. Ο πειραµατισµός µας ξεκίνησε το 2008. Αν και όλοι ήδη γράφαµε µικρά και µεγαλύτερα πεζά κείµενα, θέλαµε να κουβεντιάσουµε και να µοιραστούµε τη µικρή πείρα που είχαµε αποκτήσει γράφοντας. Αυτό θα µας βοηθούσε να αναβαθµίσουµε τα κείµενά µας. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να έχουµε έναν δάσκαλο γραφής, αν και πολλοί από εµάς είχαν ήδη παρακολουθήσει αξιόλογα µαθήµατα δηµιουργικής γραφής. Δοκιµάσαµε, λοιπόν, κάτι άλλο, χωρίς πρ...

ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΕΤΤΑΣ Χ. Της Ιουλιέττας Χ. δουλειά είναι κάθε µέρα να πουλά ανάµεσα σε άλλα προϊόντα και υλικό για να φεύγω. Πρόκειται περί των σελοφάν -µπιρµπιλακίων- σελοφάν, εκείνων µε τα οποία τυλίγουν οι ξενιτεµένοι (αίφνης) τα τοσοδούλικα µπαγκάζια τους. Μιλώ (για να το προεκτείνω λίγο) για πλείστα όσα (όπως µια βαλσαµωµένη κιόσσα), τα έβλεπαν µπουχτιστικά οµπρός τους έτος κατ' έτος, χρόνο µε το χρόνο, έτσι που 'ναι ν' απορείς γιατί ήρθαν τσούκου-τσούκου κάποτε στα λόγια, που παραθέτω ευθύς: "Θα τα πεθυµήσω στο µέλλον". ΑΝΙΜΕ Ανάµεσα στις ανεµώνες ανώνυµος άνεµος....

Η ζωή και το έργο του Jacques Vache (1895-1919) και ο αντίκτυπος της παρουσίας του σε μια μικρή ομάδα ποιητών που κινούνταν στο Παρίσι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σημαδεύουν την άμεση προϊστορία του υπερρεαλισμού και της ριζικής τομής που αυτός έμελλε να επιφέρει στην έκφραση και στην εμπειρία. Μια ζωή εξαιρετικά σύντομη, ένα έργο που δεν εντάσσεται σε καμία αποδεκτή μορφή λογοτεχνίας, καθώς περιορίζεται σε επιστολές κι ευκαιριακά σκίτσα. Το γεγονός ότι ο Υπερρεαλισμός υπήρξε γέννημα μιας γενιάς νέων που σημάδεψε η φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αποτυπώνεται σε τούτες...

Ο "Βίος και πολιτεία του Διονυσίου εκ Φουρνά" είναι ένα μυθιστόρημα έρευνας, που εξετάζει πώς έζησε και πώς σκεφτόταν ένας σημαδιακός καλλιτέχνης του τέλους του 17ου και των αρχών του 18ου αι. Το πώς περνούσε άνετα από τον ρεαλισμό στην παραίσθηση, χωρίς να μπερδεύεται από το παράλογο, χάρις σε ένα στέρεο αίσθημα αυτοσυντήρησης, που το διδάχτηκε στα παιδικά του χρόνια από σοφούς αγράμματους ενήλικες. Το πώς έμαθε να χειρίζεται τα σχήματα, τα χρώματα και τις ιδέες, μιαν εποχή που τα σχολεία ήταν σπάνια. Το πώς εφεύρε την έγχρωμη φωτογραφία, την εποχή που οι επιστήμες δεν είχ...

Πότε και γιατί πλήθη χεβιμεταλάδων έκλεισαν το κέντρο της Αθήνας; Ποιο ήταν το ροκ κάμπινγκ στην Ελλάδα που μάζευε θρυλικούς μουσικούς απ' όλο τον κόσμο και έκλεισε με την κατηγορία της ...επαιτείας; Πως συνδυάζεται η συλλογή δίσκων με την ευρωπαϊκή πορεία των ποδοσφαιρικών ομάδων; Τι σήμαινε συναγερμό και γενικό προσκλητήριο για τους "vinyl junkies" στο Μοναστηράκι; Πως μυούταν οι νέοι του 80 στο freak out; Ποιος κορυφαίος δίσκος της ελληνικής τζαζ γράφτηκε από τεχνικό λάθος; Αυτά και άλλα πολλά καταγράφονται και βρίσκουν απάντηση στο βιβλίο του Γιάννη Αλεξίου "Βινύλιο,...

"... Το παρελθόν εγγράφεται στο σώμα μας (και στην ενεργό του μνήμη, το ασυνείδητο), αλλά ποτέ τα ίχνη του δεν παραμένουν στο παρόν, ποτέ δεν παροντοποιούνται. Το ασυνείδητο δεν είναι ένα έδαφος με ίχνη, αλλά μια πόλη με φαντάσματα, μια πόλη γκρεμισμένων κτιρίων, ορυγμάτων, εγκαταλειμμένων δρόμων, που μόνο ως ερείπια διατηρούν πια μια κάποια σημασία (και η σημασία ακριβώς του ασυνείδητου είναι ότι αποτελεί έναν τόπο όπου ακόμα τα ερείπια έχουν σημασία, αν και όχι επικαιρότητα -δεν μπορούν λ.χ. να πωληθούν ή να ανακαινιστούν) ... "... Έχεις δει την ταινία Memento; Είναι...

Η πρόθεση γι' αυτό το βιβλίο υπήρξε στοιχειώδης: τα τέσσερα στοιχεία που το έπλασαν ήταν "παιδικότητα", "έρωτας", "τυχαιότητα" και "απενοχοποίηση" (ΠΕΤΑ). Η αρχή που επέβλεψε το σμίξιμό τους απαιτούσε η ποίηση να είναι υπόθεση "Ζωντανών" και όχι "γραμματολογικές φιλοδοξίες τεθνεώτων". Από πίσω έφεγγε μόνιμα ένα παράθυρο που ονομαζόταν "Γέλιο" κι έφερνε μέσα φρέσκο αέρα και ήλιο. Η διαδικασία σύμπηξης κράτησε μερικά χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα διαφορετικό από το προσδοκώμενο. Και πάντα καλύτερο. Οπότε κάποια στιγμή τα δοχεία, οι σωλήνες, οι άμβικες, οι φωτιές και τα άλλ...

Στην αυγή του 7ου αι. π.Χ. µέσα στους κόλπους της νεοσύστατης πόλης-κράτους εµφανίζεται µαζί µε τις πρωτόγνωρες έννοιες του "πολίτη" και του "πολιτικού" η δηµόσια χλεύη και η πολιτική λοιδορία που η µετεξέλιξή τους στην Αττική Κωµωδία θα αποτελέσει ένα βασικότατο συντελεστή της λειτουργίας του Δηµοκρατικού Πολιτεύματος. Ο Αρχίλοχος, θεµελιωτής της σάτιρας, συγκέντρωσε την µήνιν του αριστοκρατικού κόσµου για τις ανατρεπτικές καινοτοµίες που εισήγαγε µε το έργο του. Γελοιογράφησε τις ηρωικές µορφές του Έπους. Έβαλε κατά των αξιών και των συµβόλων της αριστοκρατικής ιδεολογί...

Ο τόμος περιλαμβάνει τα παρακάτω διηγήματα: - Ο άνθρωπος με την πορφύρα - Μια στάση στο λιμάνι του Νεμούρ - Η γρίλια - Ανοιξιάτικη νύχτα - Το μεγάλο βιβλίο - Μια ανάβαση στο Βένουσμπεργκ Ο "Άνθρωπος με την πορφύρα" τοποθετείται στην Αρχαία Ελλάδα, τα χρόνια που αρχίζει την κυριαρχία του ο Φίλιππος της Μακεδονίας. Σε μια εποχή που ξεκινάει η παρακμή της αρχαίας πόλης-κράτους, παρακολουθούμε την εμμονική προσπάθεια ενός κορυφαίου ζωγράφου, του Παρράσιου, να φτάσει στην καλλιτεχνική τελειότητα, βάζοντας στο τέλος με το έργο του τον λαό των Αθηνών μπροστά σε ένα τερά...

[...] Δεν χωράει επομένως αμφιβολία, πως το πιο σημαντικό στοιχείο σε αυτή την εργασία, είναι η ίδια η ποίηση. Η ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου, σε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του. Ας απολαύσουμε λοιπόν, πριν ή μετά από ένα παιχνίδι σκραμπλ, το υπέροχο "παιχνίδι" του ποιητή, με την αιωνιότητα! Χαρά και ποιητική ενατένιση, λοιπόν, της ζωής και του χρόνου που χάνεται, για να ξανακερδηθεί με τις λέξεις (... αυτές ερευνούμε, τις προεκτείνουμε, μας προεκτείνουν...). Έχοντας πάντοτε απέναντί μας, συμπαίκτη (και όχι αντίπαλο), τον ίδιο τον εαυτό μας! Την φωτει...