Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η συλλογή "Μικρό μπρούντζινο χέρι", ένας κύκλος 24 σύντομων ποιημάτων συνοδευόμενων από 14 σχέδια με μπλέ μελάνι, αποτελεί μια γεωμετρία των στοιχείων της προσωπικής μυθολογίας του Σωκράτη Μαρτίνη, μέχρι πρότινος αποτυπωμένη τμηματικά στα κατά καιρούς εκδοθέντα ηχητικά έργα του (μεταλλασσόμενα ψευδώνυμα, τίτλοι, κείμενα, σύμβολα, εικόνες εξωφύλλων, ήχος) και στη μοναδική εικαστική δράση του (Γραμμές θέσεων εντός απογευματινής κίνησης, αναφορά στον πίνακα του Giacomo Balla Κορίτσι που τρέχει σε ένα μπαλκόνι), που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του διεθνούς φεστιβάλ Art Athina 200...

Και ήτανε νύχτα του κοκαλένιου φτερού όταν απότομα επέστρεψε από το ταξίδι... Δυο βήματα από την μοναδική καρέκλα σπίτι του ακούγονταν ακόμα με διπλό χτύπο το ΚΡΑΚ! "Αουρέλια" είπε σαν κάθισε στην καρέκλα, κι άρχισε να φαντάζεται ένα κορίτσι και μια πεταλούδα. Τη φαντασία του (δι)έκοψε κάποιος απρόσκλητος που χτυπούσε την πόρτα. "Όχι δεν ανοίγω, φοβάμαι μην και μαντεύσει τη ζωή μου, καλύτερα να δω στην τηλεόραση τον αγώνα ξιφασκίας, καλύτερα να δω την Λένη να βρίσκει τον θυμό της..." Μετά πήγε και ήρθε πάνω κάτω όλο το σπίτι τρεις φορές, διόρθωσε μέχρι το ξημ...

Η ΝΥΧΤΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ και δε θυµάµαι τίποτα αλλ’ αφού θες να περιµένω θα σου πω για τη νύχτα η νύχτα όλο διατάζει µόνο να διατάζει ξέρει αυτή κι η νύχτα η νύχτα έχει µεγάλο στόµα για να καταπίνει τα σώµατα κι εσύ να θες να περιµένω κι εγώ να κάνω την αναµονή ποτήρι για τη νύχτα που όλο πληθαίνει και προσθέτει και προστίθεται τρέχει προσµονή παίζουν κρυφτό αυτές η απουσία (τη βάφει κι η άλλη απλώνει τα µατωµένα ρούχα της) πάντα καθαρή δεν έµαθε να λερώ...

Η συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Ονουφρίου επιχειρεί να φωτίσει τις ακατέργαστες επιθυμίες που πηγάζουν κυρίως από τη σεξουαλικότητα των απλών και λαϊκών ανθρώπων της Κύπρου των πρώτων μεταποικιακών χρόνων. Επιθυμίες που συχνά οδηγούν σε συμπεριφορές που τρομάζουν και κλυδωνίζουν τη στερεότητα των παραδοσιακών ηθών. Με χιούμορ και παιδική αφηγηματική απλότητα, που ενσωματώνει οργανικά το κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα, ο συγγραφέας χτίζει αυτές τις παζολινικές ιστορίες, υπονομεύοντας τις στερεοτυπικές φόρμες που αντιλαμβανόμαστε ως πολιτισμική κληρονομιά ενός τόπου. Οι σύντο...

XIV Σαν παιδί δοκίμαζε τον ουρανό πετώντας τις προσευχές του έξω απ' τον κόσμο Τώρα πια χωρίς τετραγωνικές ρίζες για το κεφάλι του θέλει να ζήσει σε κάθε σώμα. Ο Θάνος Γώγος, με το δεύτερο βιβλίο του υπό τον τίτλο "Μεταιχμιακή χαρά" αποκρυσταλλώνει τη γραφή του εισάγοντάς μας ταυτόχρονα σΆ έναν κόσμο αγάπης και καταστροφής. Σ' έναν κόσμο γεμάτο ριψοκίνδυνες σχέσεις και εικόνες. Απ τη μια μεριά αποδίδει τις εντάσεις της ψυχικής του καθημερινότητας (κάποιες απ' αυτές ανήκουν σ' όλους, κάποιες αποκλειστικά στον ίδιο) και απ' την άλλη παρουσιάζει με λεπτότ...

Ο τόμος περιλαμβάνει δύο έργα του A. Jarry. Το πολυφωνικό αφήγημα "Η άλλη Άλκηστις" (1896) και την νουβέλα "Μεσσαλίνα" (1901), όπου και στα δύο έργα ο Jarry ξαναγράφει μια παραδεδομένη ιστορία με επίκεντρο μια γυναίκα. "Η άλλη Άλκηστις" αν και παραπέμπει στην ελληνική μυθολογία, ωστόσο στο κείμενο δεν υπάρχει καμία Άλκηστις, παρά η ηχητικά συγγενής Βαλκίς, βασίλισσα του Σαβά και σύζυγος του Σολομώντος. Η ελληνική μυθολογία ανακαλείται εμπλουτισμένη με άλλες πηγές και δοξασίες, κυρίως τη Βίβλο και το Κοράνι, αλλά και συνήθη θέματα του εσωτερισμού, αρκετά τρέχοντα στους κ...

Παίζοντας με την παρωδία της δαντικής κόλασης, ο Βουτυράς ανέλαβε τη γενικευμένη σάτιρα της εποχής του και των συγχρόνων του. Περιέλαβε εχθρούς και φίλους, ονομαστικά τους περισσότερους σύγχρονούς του συγγραφείς και λόγιους, πολιτικούς, στρατιωτικούς έλληνες και ξένους, κληρικούς, περιέλαβε όμως ακόμα και άσημους φίλους του, ενώ από τα σκάγια δεν γλυτώνουν ούτε οι συγγενείς του, ακόμα και η ίδια του η γυναίκα. Όλοι βρίσκονται μέσα στην Κόλαση, την οποία ο συγγραφέας περιδιαβαίνει, παρακολουθώντας τα μαρτύριά τους, με ξεναγό ένα διάβολο. Η σάτιρα μερικές φορές είναι εύκολη...

Αν η αγάπη ήταν φαγώσιμο, ίσως η γεύση της να έμοιαζε με αβοκάντο ή τόφου, σε κάθε περίπτωση μάλλον ένα υπόστρωμα το οποίο θα καθοριζόταν από τα συνοδευτικά συστατικά, τα μπαχάρια και τον τρόπο μαγειρέματος. Αλλά και από κάθε ουρανίσκο ξεχωριστά: ένα γλυκό του κουταλιού για κάποιον αποτελεί παραδείσιο βήμα, υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν αντέχουν τα σιροπιαστά. Θα μπορούσαμε, ίσως, να τη βγάλουμε από το τραπέζι; Να την ξεφορτωθούμε οριστικά; Ή να αναζητήσουμε νέους τρόπους για το σερβίρισμα; Για έναν κυβερνήτη αγάπη μπορεί να σημαίνει ολοκληρωτισμός, για άλλον ελευθερία. Γι...

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ Αχ, γλυκιά μου νεκρανάσταση Σκηνοθέτης γεννημένος απ' τη μαστούρα της ψυχής Λεκέδες από νόστιμα παραμύθια πρωταγωνιστούν στα μάγουλά μου που δροσίζονται από άρωμα και όνειρο Τα χέρια μου ματώνουν τρίβοντας καραμέλες Νιώθω ζωή πραγματική σ' ένα κώμα απ' όνειρο Ρίζες ανόθευτης μαγείας χουχουλιάζουν στο δυσδιάστατο κορμί μου Φαντάζομαι άρα υπάρχω

ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ Κλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνά τον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα τη μέρα που λικνίζεται σαν να 'τανε θεά τη νύχτα που στολίζεται μόνο για τους καθρέφτες τις στιγμές που πέφτουν χορεύοντας στο πηγάδι της μνήμης (λες και θα γύριζαν ποτέ στο φως ξανά με το σφρίγος της νιότης) την ένοχη σιωπή που βυθίζεται στο τέλμα των ονείρων μας το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγει τη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει. Στην ένατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες", γύρω από το κεντρικό θέμα του σ...

"Κάποιος πρέπει να έχει δίκιο. Κάποιος κρατάει τη λέξη που δικαιώνει το μέσα μας. Ας πούμε ότι υπήρχε πάντα και είναι αιώνιος, ας πούμε ότι δεν σιωπά ή αν σιωπά είναι για να ερμηνεύσουμε τη σιωπή του εμείς και να υψώσουμε τις δικές μας στιγμές. Αυτός κρατάει ένα καραβάκι και το ρίχνει στην κάλπη της θάλασσας, αυτός πιστεύει πως ο αφρός της θάλασσας είναι τα μαλλιά της που άσπρισαν από το χρόνο. Ίσως και να τον δω όταν βγω για περπάτημα σήμερα. Θα βρίσκεται μάλλον στο πιο μεγάλο μου βήμα και στο κρύο του Δεκέμβρη. Θα του μιλήσω με μια υπόσχεση: ότι θα τον βρίσκω πάντα όπου...

"...Απ’ τ’ αγαθά σου, ανθρωπότητα, που τόσο είχα ποθήσει, δε ζητώ πια τίποτα. Δεν έχω ανάγκη πια από τίποτα δικό σου! Σαν έν’ αγρίμι θα ζήσω, όσο μου μένει... Και σα δε βάλεις μυαλό, και σα δεν αλλάξεις επιτέλους και ριχτείς κάποια μέρα στον τελευταίο σου πόλεμο, με τις βόμβες σου του υδρογόνου και του διαβολογόνου, ε, θα ’χει σημάνει πια το τέλος σου! Και στη Δευτέρα Παρουσία που θ’ ακολουθήσει, να το ξέρεις, ω ανθρωπότητα αμετανόητη, πως όχι οι άνθρωποι πια, παρά τ’ άγρια ζώα του δάσους θα ’ναι οι εκλεχτοί που θα βάλει το σύμπαν να βασιλέψουν από κει και πέρα πάνω...

... Οι πιο παράξενες φήμες κυκλοφορούσανε γι’ αυτόν τον ποιητή, που ζούσε ιδιόρρυθμη ζωή, βγαίνοντας μόνο τις νύχτες και γυρίζοντας στο σπίτι του προτού ξημερώσει. Τον έλεγαν ωραιοπαθή, "Ντόριαν Γκρέι", "κυνηγό εξωτικών ηδονών", που πήγαινε ως και στους τεκέδες της Τρούμπας, για να φουμάρει με τους 'ντερβίσηδες". Τον περιέβαλλε ένας θρύλος εωσφόρου, που, πράγμα περίεργο, δεν τον λέκιαζε καθόλου - θαρρείς και φορούσε κάποιον αόρατο μαγικό μανδύα, που τον βοηθούσε να περνάει μέσα απ’ όλες τις φλόγες χωρίς να κάψει τα φτερά του, μέσα απ’ όλες τις λάσπες δίχως να λερωθεί....

Τον Νοέμβριο του 1918, ο Γεώργιος Μαυροκορδάτος, κληρονομικός οσποδάρος της Κουμάντζα, ρουμανικής κωμόπολης στη Μαύρη Θάλασσα, και οι φίλοι του στη Λέσχη των Σκυθών (ετερόκλητη παρέα από τυχοδιώκτες, λόγιους, αυτόχθονες ημι-βάρβαρους και λαθρέμπορους) αποφασίζουν να διώξουν με τα όπλα τη μικρή γερμανική φρουρά που έχει καταλάβει την πόλη μετά την άτακτη ρουμανική υποχώρηση του 1916. Το κίνημά τους, έχοντας την επιδοκιμασία ενός ανάμικτου πληθυσμού, εγκαθιστά μια μίνι Δημοκρατία των Συμβουλίων, που το Σύνταγμά της είναι ένα ανθολόγιο από τσιτάτα του Νίτσε και η οικονομική τη...

Μία επιστροφή επιχειρεί, ο Κώστας Ρεούσης, με το ανά χείρας βιβλίο, Καρίνα (ποιήματα 1993-1997). Μία έκθεση ολιγόστιχων ποιημάτων, ζυμωμένων μες στην τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, που εμφανίζουν τα πρώτα συμπτώματα μίας λοξοδρομημένης ποιητικής ενός σαλεμένου δημιουργού. Άτσαλα χαραγμένα γράμματα οδηγούνται σε άξεστες λέξεις, σε ανοίκειους στίχους, σε άμορφα ποιήματα-σχήματα. Τρεις επάλληλοι κύκλοι τερματίζουν ταυτόχρονα... την αφετηρία. Η μετάβαση από το ένα ποίημα στο άλλο αγγίζει το πεδίο του επιγραμματικού αφορισμού. Ανάπηρος ο λόγος τραυλίζει την ύπαρξη του...

Τι είναι οι "Ιστορίες με κακό τέλος" Εφτά παλιές υποθέσεις που καταχωνιάστηκαν βαθιά για να προστατευτούν από το κακό τους το τέλος. Εφτά καλοφυλαγμένα μυστικά που τόσα χρόνια έμειναν επτασφράγιστα, μακριά από τα μάτια του κόσμου. Εφτά ιστορίες που ως σήμερα ζούσαν λαθραία, με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα ξεχαστούν και θα νικήσουν το τέλος τους, δηλαδή το χρόνο. Εφτά πρωταγωνιστές που νόμιζαν, οι αφελείς, ότι θα ξόρκιζαν το κακό σώζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τις αγαπημένες τους ιστορίες και τους εαυτούς τους. Κι ένας συγγραφέας που κατάλαβε μετά από χρόνια πως ό,τι αγαπάμ...

Η καλή μυγοσκοτώστρα λυγερή υποκλίνεται στον αέρα κάθε που ο γέρος αστοχεί. *** Ένα πεσμένο μανταλάκι στον φωταγωγό σφιγμένο τόσο! *** Ξυλουργός χειροπράκτης κάνει μια περίεργη λαβή στο παχουλό κορίτσι κι είναι καλύτερα μόνο.

Είμαστε πάντα ένα βήμα πίσω απ' τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι πάντα ένα βήμα πίσω μας! * Ο άλλος μου εαυτός πήρε μια νύχτα τη θύμηση και χάθηκε στο πηγάδι των ευχών!

Ο Μελέτης Αποστολίδης, στην πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο "Θέμα αρτιμέλειας", καταγράφει τα θραύσματα μισού αιώνα βαθιά χαραγμένων προσωπικών βιωμάτων, ενώ συγχρόνως ανιχνεύει το συλλογικό υποσυνείδητο της νεώτερης κυπριακής ιστορίας, παραμερίζοντας τη "μεγάλη" αφήγηση και εστιάζοντας στον βίο των απλών ανθρώπων από το 1964 μέχρι σήμερα. Τα τριάντα ποιήματα της συλλογής, γραμμένα τον Ιούνιο-Ιούλιο του 2011 καθώς οι "επετειακές" μέρες από την τουρκική εισβολή του 1974 πλησίαζαν ακόμη μία φορά, αποτελούν έκφραση μιας έντονης εσωτερικής παρόρμησης που σπάζει -και ε...