Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μάζεψα λίγα κείμενα που έχω διαβάσει στις συναυλίες των Αέρα Πατέρα, είτε σαν προλόγους ή στα ενδιάμεσα, μετά από μουσικά κομμάτια, γιατί οι Αέρα Πατέρα είναι γκρουπ λόγου και μουσικής. Τα κείμενα αυτά είναι της περιόδου 1988-2015. Αυτά μου έχουν διασωθεί, γιατί τα περισσότερα μετά τις συναυλίες τα πέταγα, ή τα έχανα. Τα παλιότερα χρόνια, ο κόσμος άκουγε περισσότερο, άλλες εποχές, τώρα οι νέοι δεν ακούνε, προτιμάνε να χορεύουνε ή να αδιαφορούν, αλλά δεν μπορείς να τα βάλεις με τις εποχές. Καλή ανάγνωση.

Ο Guillaume Apollinaire (1880-1918) υπήρξε εµβληµατική μορφή του γαλλικού μοντερνισµού κι ένας από τους µεγαλύτερους ποιητές του 20ού αι. Στο Παρίσι όπου ζει κατά το µεγαλύτερο µέρος των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αι. συναναστρέφεται και επιδρά σε έναν εκπληκτικό αριθµό ανθρώπων που θα αποκτήσουν εµβληµατική σηµασία στη νεωτερική έκφραση: Alfred Jarry, Picasso, Henri Rousseau, Gertrude Stein, Pierre Reverdy, Marcel Duchamp, Eric Satie, αλλά και τους νεαρούς εκείνους που θα αποτελέσουν τον πυρήνα της παρισινής ντανταϊστικής οµάδας και μετέπειτα της πρώτης υπερρεαλιστική...

Το καλό ποίηµα είναι τοξικό. Έχουν σφάξει µέσα του το γουρούνι της αγάπης. / Στο αίµα µου κυλάει ο φόβος της Παλαιάς Διαθήκης... * Το ψυχικό σθένος έχει τρία παρεκκλήσια, όλα εγκαταλειµµένα. * Στην ψυχή υπάρχει µια κοιλότητα, απ' την οποία αισθάνεται κανείς µοναχά το σούρσιµο της κάπας του βασιλιά που βηµατίζει. Ποίηµα είναι η φωνή του βασιλιά. Όνειρο είναι το σώµα του. * Αν ένας άνθρωπος σε σώσει, θα σε σώσει µε το κοφτερό του δόντι - όχι µε την ανθρώπινη πλευρά του.

Ο Ταριχευτής-ψυχίατρος (που έχει και συνεργούς) είναι ο κακός. Ο Γλάρος-Μαέστρος (που ηττάται συνεχώς αλλά δεν εγκαταλείπει) είναι ο καλός. Ο Λεμόνι και η Νιβέα (που αν καταφέρουν να θυμηθούν μπορεί να είναι και σύζυγοι), ο Μιλό και ο Ζάιον (που αν καταφέρουν και τα θυμηθούν μπορεί να είναι τα παιδιά τους) είναι τα υποψήφια θύματα ενός εγκληματικού σχεδίου παράδοξων ταριχεύσεων με την κωδική ονομασία "θάνατος". Όλοι αυτοί και κάποιοι άλλοι μπλέκονται σε μια απίστευτη περιπέτεια ζωής και θανάτου, σαν αυτές που προβάλλονται καθημερινά στην τηλεόραση ή παίζονται στον κινημ...

"Ο Φαρφουλάς όρμησε στο δρόμο. Ένας αλαλαγμός τρομερός ακού-στηκε πάλι μόλις έκανε λίγα βήματα. - Χωρίς άλλο, κάτι σοβαρό είναι, είπε κι άρχισε να μισοτρέχει. Ένας μάγκας φάνηκε να έρχεται τρέχοντας. Ερχόταν απ’ το θόρυβο και έτρεχε σαν άγγελός του, χτυπώντας δυνατά με τα γυμνά του πόδια τις πλάκες. Θέλησε να τον ρωτήσει, αλλά πριν ανοίξει το στόμα του, αυτός είχε περάσει. Στο στρίψιμο του δρόμου, πέταξε το σκούφο του ψηλά φωνάζοντας: -Ζήτω!... Και χάθηκε. -Ζήτω! Τίνος ζήτω; είπε με απορία ο Φαρφουλάς, τρέχοντας με φόβο μη δεν προφτάσει. Και ο θόρυβος κάποτε...

"...Η μαθήτρια ολιγώρησε σκουπίζοντας τα παπούτσια της στο τρίχινο χαλί υποδοχής, ωσάν να επεδίωκε την αναβολή της συνάντησης. Το διαμέρισμα ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου βυθισμένο στο σκοτάδι. Μόνον ένα δωμάτιο, κατά το βάθος δεξιά, φαινόταν να είναι φωτισμένο, μολονότι η ημίκλειστη θύρα δεν άφηνε παρά μόνο μια κατακόρυφη χαραμάδα φωτός να φαιδρύνει τη μηδαμινή ορατότητα. Ωστόσο, καθώς το σκότος τής καθίστατο σταδιακά οικείο, διέκρινε -όχι χωρίς να αισθανθεί ένα έντονο ρίγος- δυο μικροσκοπικές λευκές ελλείψεις, που θα έλεγε κανείς ότι ακολουθούσαν την πορεία του βλέμματός της.....

Σταυρόλεξο Το σταυρόλεξο της ζωής επιδέχεται πάνω από μια λύσεις. Άρχεται απ' τον ομφάλιο λώρο, ορίζεται καθέτως απ' τον Έρωτα κι οριζοντίως απ' το Θάνατο, τέμνεται από τη Μοίρα, μα επιλέγεται από Εμάς.

Είναι και κάποιοι µ' άλλη λογική, που επενδύουν στην απάτη των ονείρων. Σε τούτο το µικρό βιβλίο δεν θα βρείτε αφορισµούς και επιγράµµατα, µονάχα σκέψεις και στίχους. Σκέψεις που δεν κατόρθωσε να επεξεργασθεί η λογική και στίχους που δεν κατάφεραν να κυήσουν το ποίηµα. Πρόκειται, δηλαδή, για όλα όσα δεν τόλµησα ποτέ να γράψω µε µαύρο σπρέι στους τοίχους. Ζ. Σ.

"Καλύτερα να είµαι στάχτη παρά σκόνη! Καλύτερα η σπίθα µου να γίνει φλογερή φωτιά παρά να τήνε πνίξει το σαράκι. Καλύτερα να είµαι ένας θεσπέσιος διάττων, το κάθε άτοµό µου να λάµπει θαυµαστά, παρά ένας κοιµισµένος, αιώνιος πλανήτης. Σκοπός του ανθρώπου είναι να ζει, όχι να υπάρχει. Δεν θα χάσω τις µέρες µου πασχίζοντας για να τις παρατείνω. Το χρόνο µου εγώ θα τον αναλώσω". Jack London (1876-1916) Η συλλογή διηγημάτων "Όταν ο Θεός γελά" εκδόθηκε το 1911 και αποτελείται από 11 σκληρές και ενίοτε ακραίες ιστορίες, γραμμένες την περίοδο της συγγραφικής ωριμό...

Ύστερα από εκδοτική σιωπή που κράτησε δεκαετίες, ο Γιώργος Φράγκος επανεμφανίζεται με μια ποιητική συλλογή ομοιοκατάληχτων στίχων, αξιοποιώντας παραδοσιακές στιχουργικές φόρμες και μιλώντας με τρυφερότητα, παραστατικότητα, απλότητα, αλλά και βαθειά συγκίνηση για πράγματα, καταστάσεις, ανθρώπινα συναισθήματα αλλά και πανανθρώπινες αξίες, που στην εποχή μας είτε εξέλειπαν παντελώς, είτε τείνουν να εκλείψουν. Η ποιητική συλλογή Παλαιοπωλείο ασμάτων πραγματεύεται τη νοσταλγία με ένα τρόπο καθολικό, ευπρόσωπο και συνάμα ανεπιτήδευτο. Τα τραγούδια της συλλογής είναι γεμάτα παραδο...

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΥΣ Ο αέρας απόψε είναι ατµός. Πώς να βάλεις το νέο σου φούτερ µπλουζάκι όταν ακόµα δεν έχουν βγει τα λάχανα; Μη στέλνεις άλλα γράµµατα, δεν θ' απαντήσω. Η επανάσταση έχει αρχίσει. Να την απολαύσεις. Μπες πιο βαθιά ?χρειάζεται αρκετό βάθος? και µη βγεις πριν να τελειώσει. Θέλει πειθαρχία. Όµως ξέρω καλά πως θα βγεις νικητής ακόµα κι αν έχεις ηττηθεί. Ανταπόδοση εκ των έσω.

Ο Μάρκος από τον προσφυγικό συνοικισμό της Καλλιθέας φεύγει για σπουδές στο Παρίσι όπου ξεμένει εκεί για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Φύση ανατολίτης, είναι πνεύμα ανήσυχο αλλά και προσαρμοστικό, με έφεση στην περιπέτεια και τα ταξίδια. Έχοντας ως επίκεντρο την πρωτεύουσα του Φωτός, ξαμολιέται με κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται στις διάφορες γωνιές της γριάς ηπείρου. Συναντά και κάνει καλή παρέα με κάθε λογής ανθρώπους, από σημαντικές μορφές του πνεύματος, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ιερείς, μέχρι περίεργους ταβερνιάρηδες και ανθρώπους του υποκόσμου. Ο ίδιος καταπιάνε...

Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο: 1. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΥΟΣΜΟΥ ΝΗΣΟΥ: Η Εύοσμος νήσος είναι όλως ευαίσθητη, και οχυρωμένη με μαδρεπόρες, που απεσύρθησαν, στον ερχομό μας, εντός των κοραλλένιων τους κλωβών... Ο βασιλεύς της νήσου ήταν γυμνός μες σε μια βάρκα, με το κυανόλευκο διάδημά του ζωσμένο στους γοφούς... Αποστολή του είναι να διατηρεί για το λαό του τις εικόνες των θεών του. Μιαν από αυτές, την στερέωσε με τρία καρφιά στο κατάρτι του πλοίου, και ήταν σαν τριγωνικό ιστίο, ή σαν ισόπλευρος χρυσός ενός λιαστού ιχθύος εκ βορείων. Και, πάνω από το ενδιαίτημα των γυναικών του, έχε...

ΟΛΟΙ Μας περιμένουν όλοι εκεί που τους αφήσαμε· στο χιονισμένο κάδρο· στο χαραγμένο απ’ τη στέρηση τοπίο· οι καμπάνες της τηλεόρασης χτυπάνε για να βγουν όλοι έξω· να δουν πού φυτέψανε το σπόρο που ξυρίζει τις ειδήσεις· να υποδεχθούν όλοι μαζί τον υποψήφιο φόβο· το ψύχος που δαγκώνει· το χρόνο που νυχτώνει· το ριάλιτι που ματώνει· όλοι στην πλατεία· εκεί που τους αφήσαμε· να πνίξουμε τον αδίστακτο καιρό· Τα ποιήματα της παρούσης συλλογής (εξαιρούνται ένα του 2014 και ένα του 2015) γράφτηκαν τον Σεπτέμβριο του 2009, ένα μήνα μετά τις βιβλικές, δασικ...

To οδοιπορικό με τους δύο παράκαιρους συνταξιδιώτες θα μπορούσε, άραγε, να είναι ένα απωθημένο του συγγραφέα; Ή προέκυψε από μια ελλοχεύουσα ζήλια προς τον Anatol de Meibohm που είχε την τύχη να προηγηθεί κατά μισό αιώνα στο νησί, αφήνοντας τον συγγραφέα να ψάχνει μόνος στα σκοτάδια της παρουσίας του; Ίσως! Όμως γράφονται βιβλία με μοναδικό κίνητρο τη ζήλια; Κι όμως γράφονται ακόμα κι από κλασικούς... Μπορεί από τη μία να είναι η πλήρωση ενός χρονικού κενού, που δημιουργείται από την αμηχανία μπροστά στην γοητεία των εικόνων και των ενθυμήσεων απ’ την ατελή εμπειρία του...

Τα δύο διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά συνοδεύουν το τεύχος - αφιέρωμα του περιοδικού "Φαρφουλάς" στον συγγραφέα για να υπενθυμίσουν τη φετινή χρονιά 2008, πενήντα χρόνια από τον θάνατο του. Τα δύο διηγήματα είναι διαλεγμένα το ένα από την εποχή των αρχικών του προσπαθειών στη διηγηματογαφία και το άλλο από την τελευταία φάση του έργου του. Κανένα από τα δύο δεν έχει περιληφθεί στους μέχρι τώρα τόμους των "Απάντων". [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)