Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Κάποιος πρέπει να έχει δίκιο. Κάποιος κρατάει τη λέξη που δικαιώνει το μέσα μας. Ας πούμε ότι υπήρχε πάντα και είναι αιώνιος, ας πούμε ότι δεν σιωπά ή αν σιωπά είναι για να ερμηνεύσουμε τη σιωπή του εμείς και να υψώσουμε τις δικές μας στιγμές. Αυτός κρατάει ένα καραβάκι και το ρίχνει στην κάλπη της θάλασσας, αυτός πιστεύει πως ο αφρός της θάλασσας είναι τα μαλλιά της που άσπρισαν από το χρόνο. Ίσως και να τον δω όταν βγω για περπάτημα σήμερα. Θα βρίσκεται μάλλον στο πιο μεγάλο μου βήμα και στο κρύο του Δεκέμβρη. Θα του μιλήσω με μια υπόσχεση: ότι θα τον βρίσκω πάντα όπου...

Πότε και γιατί πλήθη χεβιμεταλάδων έκλεισαν το κέντρο της Αθήνας; Ποιο ήταν το ροκ κάμπινγκ στην Ελλάδα που μάζευε θρυλικούς μουσικούς απ' όλο τον κόσμο και έκλεισε με την κατηγορία της ...επαιτείας; Πως συνδυάζεται η συλλογή δίσκων με την ευρωπαϊκή πορεία των ποδοσφαιρικών ομάδων; Τι σήμαινε συναγερμό και γενικό προσκλητήριο για τους "vinyl junkies" στο Μοναστηράκι; Πως μυούταν οι νέοι του 80 στο freak out; Ποιος κορυφαίος δίσκος της ελληνικής τζαζ γράφτηκε από τεχνικό λάθος; Αυτά και άλλα πολλά καταγράφονται και βρίσκουν απάντηση στο βιβλίο του Γιάννη Αλεξίου "Βινύλιο,...

"Ο Φαρφουλάς όρμησε στο δρόμο. Ένας αλαλαγμός τρομερός ακού-στηκε πάλι μόλις έκανε λίγα βήματα. - Χωρίς άλλο, κάτι σοβαρό είναι, είπε κι άρχισε να μισοτρέχει. Ένας μάγκας φάνηκε να έρχεται τρέχοντας. Ερχόταν απ’ το θόρυβο και έτρεχε σαν άγγελός του, χτυπώντας δυνατά με τα γυμνά του πόδια τις πλάκες. Θέλησε να τον ρωτήσει, αλλά πριν ανοίξει το στόμα του, αυτός είχε περάσει. Στο στρίψιμο του δρόμου, πέταξε το σκούφο του ψηλά φωνάζοντας: -Ζήτω!... Και χάθηκε. -Ζήτω! Τίνος ζήτω; είπε με απορία ο Φαρφουλάς, τρέχοντας με φόβο μη δεν προφτάσει. Και ο θόρυβος κάποτε...

Αν η αγάπη ήταν φαγώσιμο, ίσως η γεύση της να έμοιαζε με αβοκάντο ή τόφου, σε κάθε περίπτωση μάλλον ένα υπόστρωμα το οποίο θα καθοριζόταν από τα συνοδευτικά συστατικά, τα μπαχάρια και τον τρόπο μαγειρέματος. Αλλά και από κάθε ουρανίσκο ξεχωριστά: ένα γλυκό του κουταλιού για κάποιον αποτελεί παραδείσιο βήμα, υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν αντέχουν τα σιροπιαστά. Θα μπορούσαμε, ίσως, να τη βγάλουμε από το τραπέζι; Να την ξεφορτωθούμε οριστικά; Ή να αναζητήσουμε νέους τρόπους για το σερβίρισμα; Για έναν κυβερνήτη αγάπη μπορεί να σημαίνει ολοκληρωτισμός, για άλλον ελευθερία. Γι...

Τα "Γαϊδουράγκαθα του Μπάραγκαν" γράφτηκαν το 1928. Το βιβλίο διασώζει την μνήμη μιας αυθόρμητης, ανοργάνωτης και ηρωικής εξέγερσης τριών χωριών της Ρουμανίας ενάντια στην πείνα και τη σκληρή εκμετάλλευση που είχαν επιβάλει οι τσιφλικάδες της περιοχής. Το αποτέλεσμα ήταν να ισοπεδωθούν τα χωριά αυτά και να σφαγιασθούν οι κάτοικοί τους από τον ρουμανικό στρατό. Η περιγραφή γίνεται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού χωρίς οικογένεια, ενός περιπλανώμενου αλητάκου, και απηχεί τα βιώματα του συγγραφέα από την εποχή που ο ίδιος, ως παιδί, περιπλανιόταν ανέστιος στη ρουμάνικη ύπαιθρο...

Η καλή μυγοσκοτώστρα λυγερή υποκλίνεται στον αέρα κάθε που ο γέρος αστοχεί. *** Ένα πεσμένο μανταλάκι στον φωταγωγό σφιγμένο τόσο! *** Ξυλουργός χειροπράκτης κάνει μια περίεργη λαβή στο παχουλό κορίτσι κι είναι καλύτερα μόνο.

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ Αχ, γλυκιά μου νεκρανάσταση Σκηνοθέτης γεννημένος απ' τη μαστούρα της ψυχής Λεκέδες από νόστιμα παραμύθια πρωταγωνιστούν στα μάγουλά μου που δροσίζονται από άρωμα και όνειρο Τα χέρια μου ματώνουν τρίβοντας καραμέλες Νιώθω ζωή πραγματική σ' ένα κώμα απ' όνειρο Ρίζες ανόθευτης μαγείας χουχουλιάζουν στο δυσδιάστατο κορμί μου Φαντάζομαι άρα υπάρχω

"Απόρριψη" είναι ο τίτλος του τελευταίου διηγήματος της συλλογής. Όλα όμως τα διηγήματα έχουν να κάνουν με την απόρριψη. Οι πρωταγωνιστές τους γνώρισαν την απόρριψη από άλλους ανθρώπους, απ’ την κοινωνία, απ’ το σύμπαν. Άλλοι πάλι έθεσαν εαυτόν εκτός παιχνιδιού, εκτός της ζωής και της δημιουργικής, όπως λέμε, διαδικασίας. Κρύφτηκαν πίσω από γρίλιες, πίσω από χολή, πίσω από υπερωρίες, πίσω από αυταπάτες. Έγιναν θεατές, καλόβολοι ή κακόβουλοι, έγιναν θύματα, έγιναν άγιοι. Εδώ βρίσκονται κάποιες απ' τις ιστορίες τους.

Η συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Ονουφρίου επιχειρεί να φωτίσει τις ακατέργαστες επιθυμίες που πηγάζουν κυρίως από τη σεξουαλικότητα των απλών και λαϊκών ανθρώπων της Κύπρου των πρώτων μεταποικιακών χρόνων. Επιθυμίες που συχνά οδηγούν σε συμπεριφορές που τρομάζουν και κλυδωνίζουν τη στερεότητα των παραδοσιακών ηθών. Με χιούμορ και παιδική αφηγηματική απλότητα, που ενσωματώνει οργανικά το κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα, ο συγγραφέας χτίζει αυτές τις παζολινικές ιστορίες, υπονομεύοντας τις στερεοτυπικές φόρμες που αντιλαμβανόμαστε ως πολιτισμική κληρονομιά ενός τόπου. Οι σύντο...

Τι είναι οι "Ιστορίες με κακό τέλος" Εφτά παλιές υποθέσεις που καταχωνιάστηκαν βαθιά για να προστατευτούν από το κακό τους το τέλος. Εφτά καλοφυλαγμένα μυστικά που τόσα χρόνια έμειναν επτασφράγιστα, μακριά από τα μάτια του κόσμου. Εφτά ιστορίες που ως σήμερα ζούσαν λαθραία, με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα ξεχαστούν και θα νικήσουν το τέλος τους, δηλαδή το χρόνο. Εφτά πρωταγωνιστές που νόμιζαν, οι αφελείς, ότι θα ξόρκιζαν το κακό σώζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τις αγαπημένες τους ιστορίες και τους εαυτούς τους. Κι ένας συγγραφέας που κατάλαβε μετά από χρόνια πως ό,τι αγαπάμ...

ΟΛΟΙ Μας περιμένουν όλοι εκεί που τους αφήσαμε· στο χιονισμένο κάδρο· στο χαραγμένο απ’ τη στέρηση τοπίο· οι καμπάνες της τηλεόρασης χτυπάνε για να βγουν όλοι έξω· να δουν πού φυτέψανε το σπόρο που ξυρίζει τις ειδήσεις· να υποδεχθούν όλοι μαζί τον υποψήφιο φόβο· το ψύχος που δαγκώνει· το χρόνο που νυχτώνει· το ριάλιτι που ματώνει· όλοι στην πλατεία· εκεί που τους αφήσαμε· να πνίξουμε τον αδίστακτο καιρό· Τα ποιήματα της παρούσης συλλογής (εξαιρούνται ένα του 2014 και ένα του 2015) γράφτηκαν τον Σεπτέμβριο του 2009, ένα μήνα μετά τις βιβλικές, δασικ...

"Γύρω στις 2 το πρωί, ξυπνώ ολότελα. Η σιωπή συρίζει με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που παρατηρεί κανείς όταν έχει αϋπνίες. Μια στιγμή περνά, κι έπειτα, πολύ καθαρά, ακούω ν’ ανοίγει η πόρτα μου, αν κι είναι κλειδωμένη (το πρωί θα το επιβεβαιώσω). Ακούω να γυρνούν οι μεντεσέδες, ακόμη και τον πολύ χαρακτηριστικό θόρυβο από το γλωσσίδι της κλειδαριάς που έχει σπάσει και πρέπει να σπρώξεις με το χέρι για να ξανακλείσει η πόρτα. Κι απαλά, αθόρυβα, η *** μπαίνει στο δωμάτιό μου. Είναι αυτή, δεν χωρά αμφιβολία. Αναγνωρίζω την όψη, το βάδισμα, την έκφραση του χαμόγελού της. Αναγ...

"...Κολλημένος στο μάτι της πόρτας, παρατηρούσε έναν ογκώδη, φωσφορίζοντα ζαφειρένιο κροκόδειλο στον κατασκότεινο διάδρομο. Κατόπιν, η μαυρίλα, το τίποτε. Έπειτα, ένας τεράστιος κρόκος αυγού να σπάζει, ν' απλώνεται, να διαλύεται σ' επιμέρους άμορφα τρεμάμενα γλυπτά που έφθιναν μέχρις ανυπαρξίας. Και τέλος, το κατάλευκο κρανίο του μαυροντυμένου Μπέρναρντ με τα μάτια κρυμμένα πίσω από μαύρα γυαλιά και το στόμα σφαλιστό ερμητικά, να υψώνει το επίχρυσο ραβδί του, στην άκρη του οποίου ήταν προσαρτημένο ένα κόκκινο πανί με αχινούς. Η παράτα των θεαμάτων συνεχιζόταν όλη νύχτα."...

Ενενήντα ελάχιστα ποιήματα της μιας στροφής άναρχα συντεταγμένα σε τρεις ενότητες και μία αφιέρωση, τέσσερα motti και δεκαπέντε ονοματεπώνυμα, ένα απολίθωμα και ένας υπότιτλος, ο Gabor Szaboκαι ο Antonio Porchia, ο Andre Breton και οTristan Tzara - με το βλέμμα πλανημένο κάπου στον ουρανό. THESCRIBE Χάζευε τη μύγα να περιστρέφεται Να βουίζει ν’ αγγίζει το δέρμα Αίφνης σχηματίστηκε καθώς Τ’ αυτί ενοχλημένο το χέρι έπαψε Την κίνηση και με κάτι Περισσότερο από αιχμηρό σκάλισε Αρθρώνοντας το γράμμα ζήτα.

"Η μηχανή που ταξιδεύει μέσ’ το χρόνο" είναι το μυθιστόρημα που καθιέρωσε τον Herbert George Wells (1866-1946) ως τον κατ’ εξοχήν συγγραφέα-θεμελιωτή της σύγχρονης επιστημονικής φαντασίας. Εκτός από τον γοητευτικό, πρωτότυπο και περιπετειώδη χαρακτήρα της γραφής του, το έργο αυτό προσεγγίζει φιλοσοφικά και ενορατικά το γρίφο της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, αναδεικνύοντας τον καταστρεπτικό κίνδυνο που μπορεί να έχει η αλόγιστη εξέλιξη της τεχνολογίας, σε συνδυασμό με την αδυναμία του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με τον φυσικό κόσμο. Το βιβλίο αποτελεί επανέκδοση μιας...

Ο "Βίος και πολιτεία του Διονυσίου εκ Φουρνά" είναι ένα μυθιστόρημα έρευνας, που εξετάζει πώς έζησε και πώς σκεφτόταν ένας σημαδιακός καλλιτέχνης του τέλους του 17ου και των αρχών του 18ου αι. Το πώς περνούσε άνετα από τον ρεαλισμό στην παραίσθηση, χωρίς να μπερδεύεται από το παράλογο, χάρις σε ένα στέρεο αίσθημα αυτοσυντήρησης, που το διδάχτηκε στα παιδικά του χρόνια από σοφούς αγράμματους ενήλικες. Το πώς έμαθε να χειρίζεται τα σχήματα, τα χρώματα και τις ιδέες, μιαν εποχή που τα σχολεία ήταν σπάνια. Το πώς εφεύρε την έγχρωμη φωτογραφία, την εποχή που οι επιστήμες δεν είχ...

ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ Κλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνά τον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα τη μέρα που λικνίζεται σαν να 'τανε θεά τη νύχτα που στολίζεται μόνο για τους καθρέφτες τις στιγμές που πέφτουν χορεύοντας στο πηγάδι της μνήμης (λες και θα γύριζαν ποτέ στο φως ξανά με το σφρίγος της νιότης) την ένοχη σιωπή που βυθίζεται στο τέλμα των ονείρων μας το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγει τη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει. Στην ένατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες", γύρω από το κεντρικό θέμα του σ...

Μέσα μου βράζει ένα ποίημα που σερβίρεται κρύο. - Μίλα μου για σένα. Ας πούμε, μ ’ αγαπάς; - Η ομορφότερη καταστολή που εφευρέθηκε ποτέ είναι το κρυμμένο νόημα. - Τι πά’ να πει αγάπη; Κυρτώνω τ’ όνειρό μου πριν σε χτυπήσει. - Μου μιλούσε σα να μου διάβαζε τον κατάλογο των νεκρών, κοιτώντας με ευγενική αγωνία έπειτα από κάθε όνομα, αν ήξερα κανέναν. Έρημος είσαι αν δεν είχες κοινούς θανάτους.

Το φεγγάρι είναι φτιαγμένο από ροκφόρ. Μια γάτα που τη λένε Ουρανία πηγαίνει στον παράδεισο. Η γυναίκα που τη ζηλεύουν τα πουλιά βουτάει μέσα σε πισίνες με γάλα αμυγδάλου. Το κεχριμπάρι στις ακτές της Βαλτικής συναντάει άγρια άλογα, ο ιππέας τρυπάει νιτσεράδες με το αγαπημένο του τιρμπουσόν. Βρέχει, χιονίζει και ο ήλιος βγαίνει. Γέλα! αν θέλεις ο κόσμος να γυρίσει, να συνεχίσει να γυρίζει, έστω να αλλάξει φορά. Κοτσάραμε τίτλους στα 24 φληναφήματα τούτου του πονήματος σχεδόν τυχαία ή τουλάχιστον έτσι συμφωνήθηκε ότι θα λέμε. Απέναντι στις υπόλοιπες ανεπίσημες εκδοχές...