Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΓΛΥΚΑΝΙΣΟΣ Αχ, γλυκιά μου νεκρανάσταση Σκηνοθέτης γεννημένος απ' τη μαστούρα της ψυχής Λεκέδες από νόστιμα παραμύθια πρωταγωνιστούν στα μάγουλά μου που δροσίζονται από άρωμα και όνειρο Τα χέρια μου ματώνουν τρίβοντας καραμέλες Νιώθω ζωή πραγματική σ' ένα κώμα απ' όνειρο Ρίζες ανόθευτης μαγείας χουχουλιάζουν στο δυσδιάστατο κορμί μου Φαντάζομαι άρα υπάρχω

Αν η αγάπη ήταν φαγώσιμο, ίσως η γεύση της να έμοιαζε με αβοκάντο ή τόφου, σε κάθε περίπτωση μάλλον ένα υπόστρωμα το οποίο θα καθοριζόταν από τα συνοδευτικά συστατικά, τα μπαχάρια και τον τρόπο μαγειρέματος. Αλλά και από κάθε ουρανίσκο ξεχωριστά: ένα γλυκό του κουταλιού για κάποιον αποτελεί παραδείσιο βήμα, υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν αντέχουν τα σιροπιαστά. Θα μπορούσαμε, ίσως, να τη βγάλουμε από το τραπέζι; Να την ξεφορτωθούμε οριστικά; Ή να αναζητήσουμε νέους τρόπους για το σερβίρισμα; Για έναν κυβερνήτη αγάπη μπορεί να σημαίνει ολοκληρωτισμός, για άλλον ελευθερία. Γι...

Παίζοντας με την παρωδία της δαντικής κόλασης, ο Βουτυράς ανέλαβε τη γενικευμένη σάτιρα της εποχής του και των συγχρόνων του. Περιέλαβε εχθρούς και φίλους, ονομαστικά τους περισσότερους σύγχρονούς του συγγραφείς και λόγιους, πολιτικούς, στρατιωτικούς έλληνες και ξένους, κληρικούς, περιέλαβε όμως ακόμα και άσημους φίλους του, ενώ από τα σκάγια δεν γλυτώνουν ούτε οι συγγενείς του, ακόμα και η ίδια του η γυναίκα. Όλοι βρίσκονται μέσα στην Κόλαση, την οποία ο συγγραφέας περιδιαβαίνει, παρακολουθώντας τα μαρτύριά τους, με ξεναγό ένα διάβολο. Η σάτιρα μερικές φορές είναι εύκολη...

Ο τόμος περιλαμβάνει δύο έργα του A. Jarry. Το πολυφωνικό αφήγημα "Η άλλη Άλκηστις" (1896) και την νουβέλα "Μεσσαλίνα" (1901), όπου και στα δύο έργα ο Jarry ξαναγράφει μια παραδεδομένη ιστορία με επίκεντρο μια γυναίκα. "Η άλλη Άλκηστις" αν και παραπέμπει στην ελληνική μυθολογία, ωστόσο στο κείμενο δεν υπάρχει καμία Άλκηστις, παρά η ηχητικά συγγενής Βαλκίς, βασίλισσα του Σαβά και σύζυγος του Σολομώντος. Η ελληνική μυθολογία ανακαλείται εμπλουτισμένη με άλλες πηγές και δοξασίες, κυρίως τη Βίβλο και το Κοράνι, αλλά και συνήθη θέματα του εσωτερισμού, αρκετά τρέχοντα στους κ...

XIV Σαν παιδί δοκίμαζε τον ουρανό πετώντας τις προσευχές του έξω απ' τον κόσμο Τώρα πια χωρίς τετραγωνικές ρίζες για το κεφάλι του θέλει να ζήσει σε κάθε σώμα. Ο Θάνος Γώγος, με το δεύτερο βιβλίο του υπό τον τίτλο "Μεταιχμιακή χαρά" αποκρυσταλλώνει τη γραφή του εισάγοντάς μας ταυτόχρονα σΆ έναν κόσμο αγάπης και καταστροφής. Σ' έναν κόσμο γεμάτο ριψοκίνδυνες σχέσεις και εικόνες. Απ τη μια μεριά αποδίδει τις εντάσεις της ψυχικής του καθημερινότητας (κάποιες απ' αυτές ανήκουν σ' όλους, κάποιες αποκλειστικά στον ίδιο) και απ' την άλλη παρουσιάζει με λεπτότ...

Η συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Ονουφρίου επιχειρεί να φωτίσει τις ακατέργαστες επιθυμίες που πηγάζουν κυρίως από τη σεξουαλικότητα των απλών και λαϊκών ανθρώπων της Κύπρου των πρώτων μεταποικιακών χρόνων. Επιθυμίες που συχνά οδηγούν σε συμπεριφορές που τρομάζουν και κλυδωνίζουν τη στερεότητα των παραδοσιακών ηθών. Με χιούμορ και παιδική αφηγηματική απλότητα, που ενσωματώνει οργανικά το κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα, ο συγγραφέας χτίζει αυτές τις παζολινικές ιστορίες, υπονομεύοντας τις στερεοτυπικές φόρμες που αντιλαμβανόμαστε ως πολιτισμική κληρονομιά ενός τόπου. Οι σύντο...

Η ΝΥΧΤΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ και δε θυµάµαι τίποτα αλλ’ αφού θες να περιµένω θα σου πω για τη νύχτα η νύχτα όλο διατάζει µόνο να διατάζει ξέρει αυτή κι η νύχτα η νύχτα έχει µεγάλο στόµα για να καταπίνει τα σώµατα κι εσύ να θες να περιµένω κι εγώ να κάνω την αναµονή ποτήρι για τη νύχτα που όλο πληθαίνει και προσθέτει και προστίθεται τρέχει προσµονή παίζουν κρυφτό αυτές η απουσία (τη βάφει κι η άλλη απλώνει τα µατωµένα ρούχα της) πάντα καθαρή δεν έµαθε να λερώ...

Και ήτανε νύχτα του κοκαλένιου φτερού όταν απότομα επέστρεψε από το ταξίδι... Δυο βήματα από την μοναδική καρέκλα σπίτι του ακούγονταν ακόμα με διπλό χτύπο το ΚΡΑΚ! "Αουρέλια" είπε σαν κάθισε στην καρέκλα, κι άρχισε να φαντάζεται ένα κορίτσι και μια πεταλούδα. Τη φαντασία του (δι)έκοψε κάποιος απρόσκλητος που χτυπούσε την πόρτα. "Όχι δεν ανοίγω, φοβάμαι μην και μαντεύσει τη ζωή μου, καλύτερα να δω στην τηλεόραση τον αγώνα ξιφασκίας, καλύτερα να δω την Λένη να βρίσκει τον θυμό της..." Μετά πήγε και ήρθε πάνω κάτω όλο το σπίτι τρεις φορές, διόρθωσε μέχρι το ξημ...

Η συλλογή "Μικρό μπρούντζινο χέρι", ένας κύκλος 24 σύντομων ποιημάτων συνοδευόμενων από 14 σχέδια με μπλέ μελάνι, αποτελεί μια γεωμετρία των στοιχείων της προσωπικής μυθολογίας του Σωκράτη Μαρτίνη, μέχρι πρότινος αποτυπωμένη τμηματικά στα κατά καιρούς εκδοθέντα ηχητικά έργα του (μεταλλασσόμενα ψευδώνυμα, τίτλοι, κείμενα, σύμβολα, εικόνες εξωφύλλων, ήχος) και στη μοναδική εικαστική δράση του (Γραμμές θέσεων εντός απογευματινής κίνησης, αναφορά στον πίνακα του Giacomo Balla Κορίτσι που τρέχει σε ένα μπαλκόνι), που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του διεθνούς φεστιβάλ Art Athina 200...

Το κυνήγι της "βασίλισσας" είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο και συναρπαστικό κυνήγι που απαιτεί τη γνώση των συνθηκών διαβίωσης του θηράματος, εμπειρία, αφοσίωση, κατάλληλο εξοπλισµό και ικανά µπεκατσόσκυλα. Πάνω απ' όλα προϋποθέτει το σεβασμό και την κατανόηση του μεγαλείου της φύσης από τον κυνηγό. "Η φύση δεν είναι για ξόδεμα", προειδοποιεί ο συγγραφέας, "αν θέλουμε να συνεχίζει να μας χαρίζει τα πολύτιμα δώρα της". Το βιβλίο αναφέρεται στο κυνήγι της µπεκάτσας µέσα στις ιδιόμορφες συνθήκες της ελληνικής γης. Βασίζεται στη μακροχρόνια εμπειρία του συγγραφέα, καθώς και στη δι...

Τιττυβίζω τέρψη συσσώρευση Οι πόρτες ανοίγουν φτερά σε έκσταση Γεύση διαμπερής τ’ ανήφορου μιας διδασκαλίας Τιττυβίζω τέρψη συσσώρευση "Νερό στο κύμα". Το νερό της γης και το κύμα της θάλασσας. Η στεριά στη θάλασσα ή πάνω στη κυματιστή θάλασσα, υγρή στεριά... ή... πάντως με τρεις κινήσεις, θα μπορούσε και περισσότερες, η κίνηση περιέχει την κίνηση και οδηγεί στην κίνηση -την επόμενη κίνηση. Πρώτη κίνηση: ο ποιητής και οι άλλοι που τακτοποιούν, μένουν ανεξιχνίαστοι, κρυφοί, κάθονται σε μια πολυθρόνα κι ανοιγοκλείνουν το στόμα. Δεύτερη κίνηση: Ο ποιητής και...

Ο Νίκος Βέλμος (1890-1930) ήταν μία από τις πιο ιδιότυπες και κοινωνικά στιγματισμένες μορφές των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Με πρώιμες εμπειρίες περιπλανώμενου αλήτη και παραβάτη του ποινικού νόμου, έζησε ως το τέλος της ζωής του ως αληθινός μποέμ. Ομοφυλόφιλος, ναρκομανής και αλκοολικός, αλλά χαρισματικός και πολυτάλαντος, υπήρξε ακάματος δημιουργός. Χωρίς, λόγω της αλητείας του, να έχει τελειώσει το δημοτικό σχολείο, κατόρθωσε με συνεχή αυτομόρφωση να γίνει ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σατιρογράφος και ο πρώτος μεταγλωττιστής κειμένων της καθαρεύου...

Ο Νότης Περγιάλης γεννήθηκε το 1920 στα Ανώγεια Σπάρτης. Νέος πολέμησε από τις γραμμές του ΕΛΑΣ ενάντια στη Γερμανική Κατοχή. Κατόπιν σπούδασε στο Θεατρικό Σπουδαστήρι του Βασίλη Ρώτα και από το 1949 εργάστηκε ως ηθοποιός και συγγραφέας στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Στο πλατύ κοινό έγινε γνωστός από τις συμμετοχές του σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες ("Ηλέκτρα", "Ταξίδι", "Τα κόκκινα φανάρια"), ενώ χαρακτηριστική έμεινε η ερμηνεία του στον ρόλο του Μαρίνου Αντύπα στην ταινία "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο". Στην τηλεόραση διασκεύασε σε σήριαλ το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντ...

Ποιος ήταν ο Arthur Cravan; Καθώς το έθετε ο ίδιος, "Είμαι όλα τα πράγματα, όλοι οι άνθρωποι κι όλα τα ζώα!" Ακόμη και τα όρια της ζωής του είναι αβέβαια (1887-1918;). Ανιψιός του Oscar Wilde, (ο ίδιος αδιαφορώντας για την τιμή της μητέρας του υποστήριζε ότι ήταν γιος του!!!) διάσημος μποξέρ, άμεσος πρόδρομος του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού, βασική αναφορά των καταστασιακών, των μπητ, του πανκ, εξαφανίστηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες στο Μεξικό (αυτοκτονία; ατύχημα; εσκεμμένη εξαφάνιση;) και κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε. Στα 31½ χρόνια της γνωστής ζωής του,...

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 15 αφηγήσεις παράδοξων, αινιγματικών, προφητικών(;) και ενίοτε ξεκαρδιστικών ονείρων οι οποίες απευθύνονται σε κάποιον απρόσωπο ψυχοθεραπευτή. Και, όπως έλεγε ο Φρόυντ: "Στο όνειρο δεν υπάρχει τίποτα το περιττό". Ο Γκουφές, ο Έφορος, ο Αμίν Που Κουνάει Τα Δέντρα, το Τέρας του Ζιγκουράτ, οι Veon & Νion βγαίνουν ανεξέλεγκτοι από το "Μέσα Δωμάτιο" της παιδικής ηλικίας. Η όμορφη Celia, η Αρχαϊκή Μαντόνα και τα Σαλιγκάρια της Εκδίκησης συντροφεύουν τις Νύχτες στο Άσυλο κατά την εποχή της "ξέγνοιαστης νιότης". Κι όταν τα σύννεφα του πολέμου κάνουν...

αντανακλάσεις μπορεί και να μην είμαστε εμείς να ’ναι μονάχα μια μουσική που ακούγεται τη νύχτα μπορεί και να μην είμαστε εμείς να ’ναι μονάχα το πιο ένοχο άστρο που μάχεται να λάμψει μπορεί και να μην είμαστε εμείς δυο άγγελοι που συναντήθηκαν κι αν πεπτωκότες δεν είναι λίγο μπορεί και να μην είμαστε εμείς όμως σε είδα και με είδες σε κόλαση και σε παράδεισο κι είναι αρκετό

Πριν ανοίξει τη πόρτα να μπει στο σπίτι ο κεραμοποιός, γυρίζει και κοιτάζει τον εμφαντικό, μπροστά στο σπίτι, κήπο. Δίπλα του κεραμοποιού, από μία οι αθωότητες. Από μία, οι αθώες, οι ανάερες. Οι εποχές μέσα στο σπίτι αλλάζουν. Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο. Κάθε βηματισμός και μία εποχή. Ακούγεται μια φωνή. Η φωνή έρχεται από μακριά και άλλοτε από κοντά. Από την ίδια φωνή βγαίνει μια άλλη φωνή. Μετά λίγο ακούγεται και μια τρίτη φωνή της φωνής. Η φωνή μιλάει για κάποιον ωκεανό από πούπουλο. Ελαφρύ σαν πούπουλο. Η φωνή κάνει τον κεραμοποιό να δακρύσει. Το δάκρυ που π...

Με ψυχογεωγραφικό πλαίσιο κυρίως την παλιά πόλη της Λευκωσίας, ο Κώστας Ρεούσης, μετέρχεται σωματικά τις έννοιες του υπό και του υπέρ ως πρώτα συνθετικά λέξεων που ελαύνουν της πραγματικότητας, εκβιάζοντας μία πρωτόγνωρη αναπνοή γραφής. Ο ποιητής Μιχάλης Παπαδόπουλος έχει αναφέρει σχετικά: "Το βάναυσο ξύσιμο όλων των σοβάδων της γλωσσικής ευπρέπειας -η αγριότητα μιας ευγένειας που δεν έχει όνομα ή τόπο σ' αυτό τον κόσμο", ενώ ο φιλόλογος Γιώργος Μύαρης τον προσδιορίζει ως: "Αβόλευτη παρουσία σε πληθυσμούς βολεμένους στη λησμοσύνη". Στο βιβλίο "Ο κρατήρας του γέλιου μου", εν...

Οι ήρωες -αντιήρωες για την ακρίβεια- των διηγημάτων του Θ. Νταλούση είναι νέα παιδιά σε οριακές καταστάσεις, κοινωνικές ή ψυχικές, μόνιμες ή πρωτόγνωρες για τους ίδιους, στραπατσαρισμένοι απ’ τα πάντα κι απ’ το τίποτα, ταλαιπωρημένοι το "καλό" κι απ’ το "κακό". Αφηγήσεις χωρίς πολλά-πολλά και να ’χαμε να λέγαμε... Ιστορίες με πολύ μαύρο χιούμορ και ανατρεπτική τσαχπινιά, κάτι ανάμεσα σε κόμικ, σπλάτερ και γκραν γκινιόλ, μέσα από μια σφαιροβόλα γραφή. Επιτέλους ένα βιβλίο λογοτεχνίας από νέο συγγραφέα που δεν έχει ως κεντρικούς ήρωες μεταπτυχιακούς φοιτητές και πανεπιστη...