Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η καταιγίδα δεν άργησε να ξεσπάσει καταβρέχοντας τη νεαρή κοπέλα που είχε μόλις γονατίσει υποκλινόμενη σε όλες τις δυνάμεις της φύσης που λυσσομανούσαν πάνω στο δανεικό κορμί της. Κουρνιασμένη στα όρια της ξηράς και της θάλασσας, με το κύμα να πεθαίνει χτυπώντας πάνω στο σώμα της, στεκόταν καλύπτοντας μόνο με τα χέρια της το βρεγμένο της πρόσωπο, από το οποίο είχε πλέον ξεπλυθεί και το παραμικρό ίχνος από αίμα. Και ΑΥΤΟΣ δημιούργημα της φύσης ήταν. Αλλά καταραμένο. ... ο Αλεξάντερ άφησε το κορμό του δέντρου και παίρνοντας μια βαθειά ανάσα, η φωνή του ακούστηκε ως τα πέρα...

Το βιβλίο αποτελούν μικρά κείμενα-σκέψεις της συγγραφέως γύρω από τον κόσμο των αγαπημένων μας τετραπόδων. Σχολιάζουν την δική τους στάση ζωής συγκρίνοντάς την με αυτήν των ανθρώπων. ... Τα παιδιά της την καλούν από μακριά ... Εκείνη όμως δεν θα πάει. Αν ήξεραν, θα την ευχαριστούσαν βαθιά. Αν καταλάβαιναν πόσο σημαντικό είναι ν’ αγαπάς χωρίς να αιχμαλωτίζεσαι και να αιχμαλωτίζεις ...

Οι φίλοι της ομάδας "Κεραυνός", μαζί με το σκύλο τους Μπεν, ανεβαίνουν στο χιονισμένο βουνό, όπου στα ανεξερεύνητα μονοπάτια του, τους περιμένουν πρωτόγνωρες εμπειρίες. Όμως, κάποια απρόσμενη συνάντηση με δυο μυστήριους ορειβάτες, ένας παράξενος φύλακας μιας μοναχικής αγροικίας κι ένα δεντρόσπιτο που μοιάζει με παρατηρητήριο, τους βάζουν σε υποψίες. Έχουν άραγε κάποια σχέση όλα αυτά με τους ληστές της τράπεζας και τους παραχαράκτες; Ποιο μυστικό κρύβει το ασημένιο χαρτόνι, το τόξο και η σκοτεινή σπηλιά; Μια συναρπαστική περιπέτεια στις χιονισμένες πλαγιές του βο...

Κάποιοι κλέβουν τους πίνακες ενός ταλαντούχου ζωγράφου και η περίεργη αυτή κλοπή κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών, που αποτελούν την ομάδα "Κεραυνός". Ένα μπρελόκ που βρέθηκε στην αυλή του σπιτιού όπου έγινε η διάρρηξη, θα τους οδηγήσει με περιπετειώδη τρόπο, μετά από καταδίωξη στη βροχή και στιγμές αγωνίας στο τρενάκι του τρόμου, στα ίχνη των κλεφτών. Θα καταφέρουν άραγε να βγουν από την παλιά αποθήκη όπου βρέθηκαν κλειδωμένα και να προλάβουν τους κλέφτες, πριν εκείνοι φτάσουν στο σκοτεινό πύργο;

Παράξενο, μα ξαφνικά ήθελε να τον ρωτήσει για το ραντεβού του. Φοβόταν. Ήταν η πρώτη φορά. Κι αν τον απέρριπταν; Δεν θα το άντεχε. Την αγαπούσε με πάθος. Τις νύχτες πεταγόταν από το κρεβάτι, μπορεί να φώναζε και τ' όνομά της ακόμα. Κοντοστάθηκε κάνοντας πως κοιτάζει τη βιτρίνα με τα χειροποίητα ασημικά, ώσπου να τελειώσει το διάλογο ο παράξενος διαβάτης και να κλείσει την πόρτα. "Συγνώμη. Πηγαίνω καλά για το Κάστρο;" ρώτησε τάχα δεν ήξερε. "Δύσκολο δρόμο έχεις", είπε ο άγνωστος σηκώνοντας σε αρνητική έκφραση τα φρύδια, σαν να έβλεπε κάτι μπροστά του. "Κάποτε..." έκαν...

"Όταν τα παιδιά γίνονται πρωταγωνιστές των θεατρικών κειμένων, τότε η μαγική τέχνη του θεάτρου αποκτά πολλαπλές ιδιότητες και ξυπνά συνειδήσεις. Δοσμένο με έξυπνο και ευρηματικό χιούμορ, στην απόπειρά τους οι δύο συγγραφείς, μας ταξιδεύουν σ' ένα γοητευτικό ταξίδι." Θεόφιλος Λάλος, σκηνοθέτης και ηθοποιός

Ο άνεμος φυσούσε πια μανιασμένα, εκδικητικά. Μαστίγωνε τα πρόσωπά μας, έπαιρνε τα μαλλιά μας, τις φωνές μας και τις ταξίδευε μακριά. Τα νερά είχαν πάρει το σκούρο χρώμα της νύχτας κι αναταράζονταν, λες κι ο Ποσειδώνας τα χτυπούσε αδιάκοπα με την τρίαινά του. Τα κύματα, άγρια, δίπλωναν στα δύο. Θάλασσα κι ουρανός έμοιαζαν ένα. Γαλάζιες αστραπές έσχιζαν τα ουράνια φωτίζοντας για λίγο τη θάλασσα, δημιουργώντας ένα θέαμα φαντασμαγορικό, μοναδικό, που δεν είχα ξαναδεί. Στην αγωνία μας, οι στιγμές έμοιαζαν μέρες και τα λεπτά ολόκληρα χρόνια. Η βάρκα των "φίλων μας", μέσα σ' αυτήν...

Τ' απογεύματα μαζεύω τις πλάνες σου για να γεμίσω το κενό, δεν αντέχω τα δυσμικά χρώματα, τραβάω τις κουρτίνες, κι όταν ο ήλιος, -μην ξέροντας- αφήνει τα τριαντάφυλλά του στον αντικρινό τοίχο, βγαίνω στους δρόμους, στο κρυφό άλγος των ανθρώπων. Κρύβεται μέσα στα τυχαία συναπαντήματα, στ' αχνά ψιθυρίσματα που σκορπίζοντας γύρω. Περπατάω στα ίχνη των δρόμων π' αγαπήσαμε...

[...] "Κι όσο αυτό που έβλεπε στον καθρέπτη την ενοχλούσε, άλλο τόσο κοιταζότανε μήπως το είδωλό της λιγάκι της χαμογελάσει. Απελπισμένη από τη θλιβερή εικόνα της, μείωσε ακόμη περισσότερο τις λιγοστές ποσότητες του φαγητού της... Ενώ εκείνη χωρίς να το ξέρει αδυνάτιζε, ο μοναδικό της φίλος, ο καθρέφτης της, κι άλλο να την τιμωρήσει ήθελε. Σ' εκείνο το παγωμένο κι άχρωμο δωμάτιο που εκείνη οδήγησε τον εαυτό της, αναρωτιότανε χωρίς απάντηση να παίρνει, τι άραγε έψαχνε στην εικόνα της που τόσο μίσησε. Και τότε πίστεψε βαθιά μέσα της, πως ήθελε κάτι στην άδεια της ζωή ν' αλλά...

H σοβαρή σήψη, η τρίτη πιο συχνή θανατηφόρα νόσος στις Hνωμένες Πολιτείες σήμερα, είναι μία από τις λιγότερο κατανοητές νόσους. O Kevin J Tracey, νευροχειρουργός, ανοσολόγος και διακεκριμένος κλινικός ερευνητής, αφηγείται εδώ μια ιατρική ιστορία που καθηλώνει. Eξιστορεί εδώ με τη μάχη που έδωσε με την σοβαρή σήψη σε ένα παιδί-ασθενή του και με απλή και κατανοητή γλώσσα, επισημαίνει την ανάγκη νέων ερευνών και ιατρικών ανακαλύψεων που θα μας ενισχύσουν με νέα όπλα ενάντια στη σοβαρή σήψη. H "Mοιραία αλληλουχία" αποτελεί μια επείγουσα κλήση που απευθύνεται τόσο προς το σύστημ...

... - Όλοι φανταστικοί είμαστε! Για πόσους υπάρχουμε; Οι φανταστικοί των μύθων και των μυθιστορημάτων, άσημοι και διάσημοι στα βιβλία και στις παραδόσεις ζουν περισσότερο. Μπορεί και χιλιάδες χρόνια. Ενώ οι ζωντανοί, μπορεί και ποτέ να μην έζησαν... Όταν γύρισε στο σπίτι, χωρίς καμμιά ιδιαίτερη σκέψη, άνοιξε τα χειρόγραφά του ν' ανταμώσει τον Ανέστη και τον Αντώνη. Άσημοι φίλοι της νύχτας και της μοναξιάς συγνώμην, που σας έβγαλα στη δημοσιότητα. Δεν τη θέλετε. Αν τη θέλατε, θ' ανταμώνατε μέρα-μεσημέρι και θα τα λέγατε φωναχτά. Δεν πολυκαταλαβαίνω, γιατί τα λέτε νύχτα. Κ...