Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Αυτά που θα διαβάσετε δεν είναι απλές ιστορίες μνήμης, είναι η αναβίωση των στιγμών που έζησε ο Γιάννης Παπαϊωάννου με τον Μπιθικώτση, τον Διονυσίου, την Αλεξίου, τη Μοσχολιού, τον Άκη Πάνου, τον Χατζιδάκι, τον Λοΐζο, τον Σπανό, τη Γαλάνη,... μορφές του ελληνικού τραγουδιού που χαράχτηκαν στο DNA μας". Τζίνα Δαβιλά Διεύθυνση-Αρχισυνταξία στο www.iporta.gr Ραδιοφωνική παραγωγός στο Ρ/Σ "Παλμός 99.5" "Είμαι αναγνώστης του Γιάννη Παπαϊωάννου, έχω μάθει πράγματα και από την κοινή μας ραδιοφωνική πορεία και παρέα και περιμένω συχνά την επόμενη ιστορία του, που θα με...

Ο Δημήτρης, ο τελευταίος γιος μιας επταμελούς φτωχής οικογένειας, που ζει στα σύνορα, σ' ένα χωριό δίπλα στον ποταμό Έβρο, γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του '50 έχει βάλει ένα στόχο στη ζωή του: Να ξεπεράσει τη μοίρα του και να γίνει πλούσιος. Η Αθήνα μπορεί να είναι η ευκαιρία, οπότε κατεβαίνει στην πρωτεύουσα για σπουδές και να βρει δουλειά. Προσπαθεί, ελπίζει, δεν παραιτείται, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει πως δεν είναι καθόλου εύκολο. Βάζει στην τρύπια βαλίτσα του στιγμές που έζησε, λίγες ρομαντικές και αρκετές απόρριψης και επιστρέφει στο χωριό του, για λίγο. Κι...

Τα ποιήματα της Τζούτζης Μαντζουράνη τα οποία συμπεριλαμβάνονται στη δεύτερη ποιητική συλλογή της 'Καφές και τσιγάρα' είναι εικόνες μεγάλης ευαισθησίας, στιγμές έρωτα, κραυγές χωρισμού, αποχωρισμού, ερωτικής εγκατάλειψης. Στιγμές που η ποιήτρια ξεχωρίζει και μας προτρέπει να τις παρατηρήσουμε σε διαφορετικές ανά περίπτωση διαστάσεις τους. Ώρες απολογισμού που φέρνει η εμπειρία. "Αγάπησα ανθρώπους που με πρόδωσαν και πρόδωσα τους ανθρώπους που με αγάπησαν. Αυτοί που με πρόδωσαν, ήταν τελικά, πιο πολλοί. Άρα, έχω αγαπήσει στη ζωή μου, περισσότερο από ό,τι...

Τα ποιήματα της Τζούτζης Μαντζουράνη τα οποία συμπεριλαμβάνονται στη δεύτερη ποιητική συλλογή της "Καφές και τσιγάρα" είναι εικόνες μεγάλης ευαισθησίας, στιγμές έρωτα, κραυγές χωρισμού, αποχωρισμού, ερωτικής εγκατάλειψης. Στιγμές που η ποιήτρια ξεχωρίζει και μας προτρέπει να τις παρατηρήσουμε σε διαφορετικές ανά περίπτωση διαστάσεις τους. Ώρες απολογισμού που φέρνει η εμπειρία. "Αγάπησα ανθρώπους που με πρόδωσαν και πρόδωσα τους ανθρώπους που με αγάπησαν. Αυτοί που με πρόδωσαν, ήταν τελικά, πιο πολλοί. Άρα, έχω αγαπήσει στη ζωή μου, περισσότερο από ό,τι...

Τέσσερα χοντρά τετράδια του δάσκαλου γεμάτα με την ιστορία του τόπου, τους καταραμένους πολέμους, την προσφυγιά αλλά και την ιστορία της οικογένειας, που κι αυτή μέσα από κατάρες διαμορφώθηκε και μ' αυτές πορεύτηκε. Άσχημα λόγια που ειπώθηκαν πάνω σε μεγάλο θυμό και πραγματοποιήθηκαν.

"Ο Γιάννης Παπαθεοδώρου έρχεται να μας "κληροδοτήσει" την ποιητική του παρακαταθήκη, να μας παραδώσει με εμπιστοσύνη την πολύτιμη γι' αυτόν "ιδιαιτερότητά" του, συστήνοντάς μας ουσιαστικά την ταυτότητά του στον κόσμο μέσα απ' την ανθολογημένη συγκομιδή σαραντατριών εκλεκτών ολιγόστιχων μα περιεκτικών ποιημάτων. Αυτό είναι το "Καταπίστευμά" του, η συλλογή αποσταγμένων σπαραγμάτων μιας ζωής φουρτουνιασμένης, δοσμένων με ακέραια ποιητική ευαισθησία και αισθαντικότητα... Καλοδουλεμένος ποιητικός λόγος, ζυμωμένος με τα βιώματα μιας "δύσκολης" διαδρομής, υποσχετικός για τους καρπ...

Οι άσωτοι εραστές των κούφιων χρόνων πνιγμένοι στο κρασί και την αμαρτία κρυμμένοι στα μάτια των τυφλών τη μάταιη εξέγερση περιμένουν. Ηττημένοι και περήφανοι ψάχνουν για να ξεράσουν συμβιβασμούς και συμβόλαια. ... Αυτός ο άνθρωπος που περπατάει σκυφτός στην άλλη άκρη του δρόμου, φαίνεται πως κρυώνει. Κι όμως δεν κοιτάζει ψηλά. Ξέρει. Κανείς δεν θα τραβήξει την κουρτίνα του να τον σκεπάσει.

Από το πρώτο - δεύτερο κείμενο της Χρύσας Στεφάτου που έφτασε σε εμένα ένιωσα πως αυτό που έχει να πει είναι πυκνό, καθαρό ταυτόχρονα και ολόκληρο. Στον λόγο της Χρύσας βρήκα αιτίες και κίνητρα, βρήκα αφορμές για να πάω τις σημασίες πιο κάτω. Η περιεκτικότητα κάθε μιας από τις μεστές φράσεις που συνθέτουν έναν μικρούτσικο αλλά ολόκληρο ποιητικό κόσμο μέσα σε κάθε της ποίημα με αφορά πιο πολύ από το ειδικό βάρος. Ο λόγος της έχει την συνέπεια εκείνου του ανθρώπου που όσο αιρετικά κι αν έχει ζήσει, σεβάστηκε τη ζωή του, αγάπησε και αγαπήθηκε, στάθηκε ψηλά στα δύσκολα κι ό...

Στο Θεατρικό Ημερολόγιο 2018 θα βρείτε: Πότε γεννήθηκαν και πότε πέθαναν περισσότεροι από 1500 Έλληνες ηθοποιοί. Θεατρικά σημαντικά γεγονότα που αξίζει να θυμόμαστε. Αφιερώματα: Οι πρώτοι ηθοποιοί, τα Μπουλούκια, οι πρώτες ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, οι πρώτοι κινηματογράφοι, οι πρώτες Επιθεωρήσεις, τα πρώτα θέατρα, το θέατρο του βουνού, οι πρώτες παραστάσεις στην Επίδαυρο, οι ηθοποιοί στην Αντίσταση, οι πρώτες τηλεοπτικές σειρές, το θέατρο στο Ραδιόφωνο. Ξεχωριστές σελίδες για θρυλικές θεατρικές παραστάσεις: "Μαρία Στούαρτ" και...

Ηχολόγια είναι όλα όσα φτάνουν στ' αυτιά μας με όχημα τη νόηση, την καρδιά κι όχι το στόμα. Είναι οι μέσα μας φωνές που κυοφορούν τον λόγο. Αν θα ειπωθούν, αν θα γραφτούν, τελικά, κανείς δεν το γνωρίζει ακόμα. Μένει να το μάθουμε στη συνάντησή μας με ένα φίλο ή ένα φύλλο χαρτί που περιμένει τη γραφή να έρθει και να δώσει μορφή στο άκουσμά τους. Έντεκα μικρές ιστορίες και μία λίγο μεγαλύτερη, ασύνδετες μεταξύ τους, μακρινά ξαδέλφια που βρέθηκαν όλα μαζί σε αυτό το βιβλίο. Οι ήρωές τους κοιτούν από ένα ξεχασμένο παράθυρο τον έξω κόσμο και αναζητούν έναν τόπο, ένα αγαπημ...

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Χουσάκου είναι αφιερωμένη σε ό,τι αγαπάει: τους φίλους της, τους μαθητές της, τα αδέσποτα, την καινούργια γειτονιά της, τον ήλιο στο μπαλκόνι της. Μέσα από τα ποιήματά της διαδηλώνει την αγάπη της στις λέξεις, Τις αγάπησα τις λέξεις από νωρίς Τις συλλάβιζα για να ξεφεύγω από διπλανούς εφιάλτες Τις διάβαζα για να ταξιδεύομαι Τις έγραφα για να συντροφεύομαι Τις δίδασκα για να αγαπιούνται Τις έπαιζα στις αρχές των ερώτων μου. Με αποπλάνησαν οι λέξεις από νωρίς και γι' αυτό τώρα χώνομαι στην αγκαλιά τους. ξορκίζει το παρελθόν,...

Στην ποιητική συλλογή της Ελευθερίας Γανωτίδου "ηθμοί", που μάλιστα είναι και η πρώτη της, ο περιεκτικός ποιητικός λόγος, οι κατασταλαγμένες απόψεις, οι σκέψεις που το φίλτρο (ηθμός) του χρόνου διαμόρφωσε, οι εικόνες που με περισσή ευαισθησία αποτυπώνονται παρασύρουν τον αναγνώστη σε μια ενδιαφέρουσα περιδίνηση από την οποία αρνείται να διαφύγει. Αποτυπώνουμε ανάσες, αναστεναγμούς και όνειρα για εκείνα που ο ήχος στάθηκε λειψός να τα εκφράσει. Παλεύουμε στον άσπρο τον καμβά, χαράζουμε σημάδια, σημαίνοντα για σημαινόμενα ψάχνοντας το νόημα που χάθηκε στη σιωπή. Ζητάμ...

Όπως ακριβώς στα λέω: Στέκετ' αντίκρυ στα τραίνα με τα σκέλια ανοιχτά ("Έλα", λέει) κι ύστερα σαν πέρασαν απέναντι χορεύει μπλουζ και γελάει. Ο έρωτας είν' ένα βεγγαλικό λέει κι ανάβει τσιγάρο. Φτύνω. Προχωράω σύρριζα στα θέατρα και τα πορνεία τραγουδώντας. Ο έρωτας ειν' η ζωή μας λέω. "Η μέρα των φωταγωγών" κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του '80 από τις εκδόσεις "Ελεύθερος τύπος" σε μια εποχή εντόνου προβληματισμού, πολιτικών και ιδεολογικών ζυμώσεων αλλά και έμπρακτης αμφισβήτησης. Ποιήματα που γράφηκαν αυθόρμητα στον απόηχο διαδηλώσεων...

Το βιβλίο περιγράφει την προετοιμασία για αντιμετώπιση μιας σταδιακής ή και ξαφνικής κατάρρευσης των συνθηκών διαβίωσης στον πλανήτη, αλλά και της αναμενόμενης ομαδικής συμπεριφοράς των επιγόνων μας, όπως την εκτιμά ο συγγραφέας του παρόντος, όταν αυτή θα είναι γεγονός. Τα "συμβάντα" που αναφέρονται είναι ίσως φανταστικά. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι πολλά από αυτά που περιγράφονται πως θα συμβούν, ΘΑ ΣΥΜΒΟΥΝ, πιθανόν σε παραπλήσια μορφή, στο απώτερο μέλλον, με μαθηματική βεβαιότητα. Το βιβλίο έρχεται να συμπληρώσει ένα κενό που σήμερα υπάρχει στις πανεπιστημιακές σχολές...

34 ποιήματα από τη φωνή του άλλου μας εαυτού, του αισθανόμενου ανθρώπου, που υπάρχει μέσα μας, αυτού που βλέπει όλα τα αισθανόμενα όντα στην πραγματική τους διάσταση, ως ζωές μοναδικές, ανεκτίμητες έξω για πάντα από την τραγική δίνη και μόνιμα εντός του σεβασμού μας.

O "ωραιοποιός" Γιάννης Τσεκλένης, η γιατρός σωμάτων και ψυχών Elisabeth-Kubler Ross, η Αριάννα Στασινοπούλου Huffinghton, o σχεδιαστής Jean Paul Gautier, o Steve Jobs, ο Einstein αλλά και δικοί μας άνθρωποι, η Νίκη, η Ντέμη, ο Νίκος, η Μάγια, ο Τάκης και πολλοί άλλοι συγκατοικούν και μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες θριάμβου ή ήττας στις σελίδες του βιβλίου της Αγγελικής Πλουμά "Ζωές που ξεχωρίζουν, Ιστορίες που μεταμορφώνουν με τον 'τρόπο της Πεταλούδας'". Μας αποκαλύπτουν, μέσα από τη ζωή που έζησαν, κλειδιά αλλά και μυστικά που έκαναν τους ίδιους "ξεχωριστούς"...

... Ο Φοίβος καταλάβαινε ότι για να ειρηνεύσει ο κόσμος θα έπρεπε να φτιαχτεί το πρώτο βασικό κύτταρο. Αυτό το ειρηνικό χωριό θα είναι το γενεσιουργό κύτταρο ενός ολόκληρου οργανισμού. Σιγά σιγά θα ξεφυτρώνουν οι ειρηνικές κοινότητες η μία μετά την άλλη μέχρι που ολόκληρες χώρες θα μετατρέπονται σε ειρηνικές. Αυτό είναι το μέλλον. Η αποσύνδεση από το μακάβριο, τρέχον σύστημα και η ενσωμάτωση στο όραμα της ειρηνικής καλλιέργειας και διατροφής και της περιεκτικής δικαιοσύνης για όλα τα πλάσματα. Έτσι, δημιούργησε μια vegan οικο-κοινότητα με το όνομα Ευτοπία. "Η "Ευτοπία"...

Το "Ευδόκιμο μέλι" σηματοδοτεί την επενέργεια της γεύσης του μελιού, γλυκιάς, συνάμα καρποφόρας. Η συλλογή συνθέτει μιαν ιστορία ερωτικού πάθους με παράφορη κορύφωση και αγκαθερά παρακλάδια. Στο ζενίθ προμηνύεται ο μαρασμός ή προλειαίνεται μια νέα ευδοκίμηση. Ένα ολόγυμνο αυτο-αναλυτικό 'εγώ' στρέφει ολόκορμο προς το ιδανικό ερωτικό 'εσύ', διατρέχοντας το δάκρυ, το φιλί, τη φωτιά, το παραλήρημα των κορμιών, έως την ερωτική παραίσθηση. Η διαλεκτική της σάρκας μεταρσιώνεται σε μυσταγωγία. Ψηλαφίζονται μύχια οι δύο υπάρξεις και συνυφαίνονται. Η πληρότητα αποπνέει μια...

Σ' αυτές τις συναντήσεις πέφταμε όλοι με καρδιά σ' αυτή τη μάχη για δημιουργική έκφραση. Δινόταν κάθε φορά ένα θέμα κι άλλος σε πεζό λόγο άλλος σε έμμετρο, συνέθετε το κείμενό του. Το διαβάζαμε όλοι μπροστά σε όλους, για να δοθεί το μπράβο, ή το ξανά, ή κάποιες επί μέρους παρατηρήσεις, που θα ωφελούσαν. Τα διαβάζω τώρα ξανά και θυμάμαι με λεπτομέρειες την κάθε συνάντηση και τα πρόσωπα των συμμετεχόντων ένα ένα. Η χρονική απόσταση της δεύτερης ματιάς πάνω στα γραπτά είναι πάντα για καλό. Και για τους διδάσκοντες και για τους διδασκόμενους. Μερικά γραπτά είναι όπως την...