Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τριάντα ποιήματα, δύο κείμενα για το "Σπίτι δίπλα στη θάλασσα" στην Κερύνεια και ένα αλληγορικό παραμύθι εμπεριέχονται στην έκδοση "Το σπίτι δίπλα στη θάλασσα". Η Βούλα Αντωνίου καταθέτει ένα πολύ προσωπικό ύφος γραφής με άριστη γλωσσική καλλιέργεια και πειθαρχία. Αντλεί ερεθίσματα από μια ισχυρή αυτοσυνειδησία καθώς και από την οδύνη τής θύμησης, τις διαδρομές στη ρηχή εποχή μας, την αγάπη, τα αναπάντητα γιατί και πολλά από αυτά τα σημάδια του χρόνου που αφορούν στο μυθικό νησί τής Κύπρου. Αισθάνεται ζεστό ακόμη το αίμα τής παλιάς πληγής να τρέχει. Διατηρεί αυθεντι...

Από το πρώτο - δεύτερο κείμενο της Χρύσας Στεφάτου που έφτασε σε εμένα ένιωσα πως αυτό που έχει να πει είναι πυκνό, καθαρό ταυτόχρονα και ολόκληρο. Στον λόγο της Χρύσας βρήκα αιτίες και κίνητρα, βρήκα αφορμές για να πάω τις σημασίες πιο κάτω. Η περιεκτικότητα κάθε μιας από τις μεστές φράσεις που συνθέτουν έναν μικρούτσικο αλλά ολόκληρο ποιητικό κόσμο μέσα σε κάθε της ποίημα με αφορά πιο πολύ από το ειδικό βάρος. Ο λόγος της έχει την συνέπεια εκείνου του ανθρώπου που όσο αιρετικά κι αν έχει ζήσει, σεβάστηκε τη ζωή του, αγάπησε και αγαπήθηκε, στάθηκε ψηλά στα δύσκολα κι ό...

Πέρασαν αρκετά χρόνια από την έκδοση της ποιητικής μου συλλογής "Δεξίλεω". Όμως δεν σταμάτησα ποτέ την ποιητική μου δραστηριότητα. Έγραφα από την αδήριτη ανάγκη να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Συχνά, επέλεγα γραφή με λυρισμό, ακολουθώντας τη φαντασία μου με σκοπό να δραπετεύσω από τον κόσμο των αισθήσεων και υποκινούμενος και από την ιδιότητα του Μαθηματικού ν' ακολουθήσω με λογισμό την πραγματικότητα. Ταξίδευα τη σκέψη μου στα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου και στα προσωπικά μου βιώματα. Το εγχείρημα αυτό το κατάφερα σμιλεύοντας στίχους. Άλλοτε τους κρατούσα στα...

Ο τίτλος, θραύσμα από τους καταληκτικούς στίχους "Μα εγώ ήδη γαλάζιο ενστερνίστηκα / Στις σκιές το χαρίζω τις νύχτες" του πρώτου ποιήματος της συλλογής, συμπυκνώνει την πεμπτουσία του συνόλου των ποιημάτων: ποίημα, και κατάδυση στα κατάβαθα της ψυχής, που ανηλεώς ψηλαφίζονται· ποίημα, και ανάβρυσμα αφομοιωμένης στα κατάβαθα οδύνης, που αποκρυπτογραφείται· ποίημα, και μια αγωνιώδης άμα και πείσμων πορεία από τον πυθμένα πάνω στο φως· ποίημα, και καταστάλαγμα σε μια συνειδητοποίηση, που ευφρόσυνη ή μη, ωθεί σε αυτό-εξέλιξη. Αυτό-ψυχαναλυτικά, η γράφουσα χαϊδεύει τις πληγές τη...

Όλοι μας έχουμε ή είχαμε ή, έστω, γνωρίσαμε μια Greca Mama Mafiosa. Κάποιες μπορεί να γίναμε κιόλας ή, ίσως, στο μέλλον. Αυτά δεν τα ελέγχεις πάντα, αφού είναι εγγεγραμμένα στο DNA. Βρεθήκαμε σε σχέση καθοριστική μαζί της, αγάπης-μίσους, τραγέλαφου, σπανίως αδιάφορη, σχεδόν πάντα στα όρια του παραλόγου, κατά συνέπεια του Ψυχολόγου και ενίοτε του Ψυχίατρου. Μέσα από 16 ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή εκθέτουμε εκτιθέμενοι τα κακώς κείμενα. Εν ολίγοις, γελάμε για να μην κλάψουμε. Συμμετέχουν με κείμενά τους: Λουκάς Ανανίκας Ειρήνη Κανακάκη Σύσση Καπλάνη Βλάσης Κο...

Η συλλογή διηγημάτων "Άδεια φωλιά" είναι μικρές, καθημερινές ιστορίες που εστιάζουν στο συναίσθημα και στην ψυχολογία των ανθρώπων. Τα θεματικά μοτίβα των ιστοριών είναι η αγάπη που λειτουργεί σαν καταλύτης σε κάθε δυσκολία, η ελπίδα που αποτελεί το μοναδικό εφαλτήριο για ένα καλύτερο αύριο, η νοσταλγία, η αλληλεγγύη και το μεγαλείο της προσφοράς στους συνανθρώπους μας, αλλά κι η μοναξιά, ο φόβος, η φτώχεια, το άχθος της ύπαρξης, ο τρόμος του πολέμου, η προσφυγιά, η βαριά σκιά του χρόνου που παρήλθε, η φθορά στις σχέσεις μας, η αδυσώπητη μνήμη, η οικονομική και ηθική κρίση...

Είκοσι δύο σπουδαίοι συνθέτες, καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας αλλά και μερικοί από τους εκλεκτούς Έλληνες συναδέλφους τους, που έγραψαν ή ακόμα γράφουν μουσική για τον κινηματογράφο, σε αποκλειστικές συνεντεύξεις. Trevor Jones, Alan Menken, James Newton Howard, Γιάννος Αιόλου, Hans Zimmer, Michael Kamen, Νίκος Κυπουργός, Nicola Piovani, Alexandre Desplat, Μίκης Θεοδωράκης, Elliot Goldenthal, Νίκος Μαμαγκάκης, Philip Glass, Goran Bregovic, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Yann Tiersen, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Gabriel Yared, David Arnold, Mychael Danna, Wim Mertens, Ευανθία Ρε...

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια, μετά την Ελληνική Επανάστασητου 1821, η πανούκλα, όπως και πολλές άλλες μεταδοτικές ασθένειες, εκδηλώθηκαν σποραδικά, με τη μορφή επιδημίας, κυρίως σε λιμάνια κοντά στις πόλεις, και στα νησιά της Ελλάδας που είχαν συμμετάσχει στον πόλεμο, εξ αιτίας της συρροής πολυάριθμων ελληνικών και συμμαχικών πλοίων. Πρωταρχικός ήταν ο ρόλος των καταστημάτων, των λοιμοκαθαρτηρίων, που ιδρύθηκαν και προορίζονταν για την πρακτική της καραντίνας των πλοίων, των ταξιδιωτών και των πληρωμάτων, όπως και για την κάθαρση των εμπορευμάτων. Ήταν ήδη γνωστά στην Ευρώ...

Συλλογή κειμένων μικρής φόρμας (Μπονζάι) νέων Ελλήνων λογοτεχνών, που διδάχθηκαν την τεχνική στο Μικρό Πολυτεχνείο. "Το αφήγημα Μπονζάι αποτελεί ένα εξαιρετικά δημιουργικό πεδίο πειραματισμού, όπου μέσα από τους κλασικούς δρόμους της Δημιουργικής Γραφής, μπορεί κάποιος να ασκηθεί σε πάμπολλες εκφάνσεις του γραπτού λόγου. Οι Κώδικες Μυθοπλασίας που εφαρμόζονται στο αφήγημα Μπονζάι έχουν πολύ ενδιαφέρον για κάθε νέο συγγραφέα. Παράλληλα, οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να εμβαθύνουν σε Μικρές Φόρμες της ελεύθερης αφήγησης αλλά και της ποιητικής γραφής σε έμμετρο ή...

Κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της Γεωργίας Μπίρμπα, στην οποία περιλαμβάνονται 40 ποιήματα σε τέσσερις ενότητες: Έρωτας, Παρίσι, Κόσμος, Λέξεις. Στον Πρόλογο της έκδοσης ο Θράσος Καμινάκης, σκηνοθέτης και ιδρυτής του Μικρού Πολυτεχνείου αναφέρει: "Η Γεωργία Μπίρμπα είναι μια αιώνια έφηβη του 21ου αιώνα που την ποτίζει ο λυρισμός και τη θρέφει το συναίσθημα. Τη γνώρισα στους κύκλους του Μικρού Πολυτεχνείου και μου ζήτησε να επιμεληθώ την πρώτη της ποιητική συλλογή. Από τα κείμενα της αναδυόταν μια σπαρακτική εφηβική ονειροπόληση που έμοιαζε με "Όαση" μέσα σε αυτ...

Στην ποιητική συλλογή της Ελευθερίας Γανωτίδου "ηθμοί", που μάλιστα είναι και η πρώτη της, ο περιεκτικός ποιητικός λόγος, οι κατασταλαγμένες απόψεις, οι σκέψεις που το φίλτρο (ηθμός) του χρόνου διαμόρφωσε, οι εικόνες που με περισσή ευαισθησία αποτυπώνονται παρασύρουν τον αναγνώστη σε μια ενδιαφέρουσα περιδίνηση από την οποία αρνείται να διαφύγει. Αποτυπώνουμε ανάσες, αναστεναγμούς και όνειρα για εκείνα που ο ήχος στάθηκε λειψός να τα εκφράσει. Παλεύουμε στον άσπρο τον καμβά, χαράζουμε σημάδια, σημαίνοντα για σημαινόμενα ψάχνοντας το νόημα που χάθηκε στη σιωπή. Ζητάμ...

Τα ασπρόρουχα της μνήμης σ' ένα τετράδιο να στοιβάζω άρ χισα νωπά τινάγματα του ν ου, απλώματα σκέψης. Δυνατό άνεμο έστειλα να στεγνώσουν. Άκουγα τις άκρες τους να κτυπούν μετέωρα φτερουγίσματα μικρών πε λαργών. Μ' ευλάβεια τα εναπόθεσα στα συρτάρια της μνημοσύνης. Αλήθειες και ψέματα, άνισες μάχες, μ' έστησαν όρθια. Το πέλαγος αγνάντεψα, λίγα κύματα πρόφθασα... "Την ποίηση της Αργυρώς Αγγελίνα Ζωγράφου στην πρώτη ποιητική συλλογή της "Ανισόπεδες σκέψεις" σηματοδοτούν και φωτίζουν διαβάσεις που αποσκοπούν να μας οδηγήσουν στο ξέφωτο μιας πραγματικότητας...

Το ποιητικό έργο του Paul Geraldy "Toi et moi" κυκλοφόρησε το 1912 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ο ποιητικός λόγος τού Paul Geraldy είναι απλός, γλαφυρός, τρυφερός, στοχαστικός και, παρόλο που σήμερα φαίνεται να είναι ξεπερασμένος, στην εποχή του υπήρξε εντυπωσιακός και ιδιαίτερα ελκυστικός, κυρίως στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Ο γνωστός Γάλλος Δραματουργός Sacha Guitry έχει εκφράσει την ακόλουθη σκέψη για τον Paul Geraldy, μια πραγματικά υπέροχη σκέψη που ανταποκρίνεται πλήρως στην αλήθεια: "... Μιλάει για την αγάπη συνειδητά, ακριβώς επειδή αγάπησε και αγαπήθηκε...

"…Με γοητεύει το παιχνίδι της μνήμης, αγαπώ τις λέξεις" Η παραπάνω φράση από το διήγημα της Ζωής Δικταίου "Μάτια μου ψιχαλιστά" περιγράφει με τον πιο λιτό τρόπο την πρόταση της δημιουργού. Εφτά αφηγήματα, εφτά διαφορετικές ιστορίες με κοινούς άξονες τη μνήμη των παιδικών χρόνων, τις αναμνήσεις από τη ζωή στο χωριό της Κρήτης, τα θαύματα της φύσης και της φαντασίας σε μία διαρκή μετατόπιση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Οι έντονες στιγμές της παιδικής ζωής τροφοδοτούν την ώριμη ηλικία, καθοδηγούν την μετέπειτα συμπεριφορά των ηρώων και την αιτιολογούν, χωρίς να ξεπέφτ...

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Χουσάκου είναι αφιερωμένη σε ό,τι αγαπάει: τους φίλους της, τους μαθητές της, τα αδέσποτα, την καινούργια γειτονιά της, τον ήλιο στο μπαλκόνι της. Μέσα από τα ποιήματά της διαδηλώνει την αγάπη της στις λέξεις, Τις αγάπησα τις λέξεις από νωρίς Τις συλλάβιζα για να ξεφεύγω από διπλανούς εφιάλτες Τις διάβαζα για να ταξιδεύομαι Τις έγραφα για να συντροφεύομαι Τις δίδασκα για να αγαπιούνται Τις έπαιζα στις αρχές των ερώτων μου. Με αποπλάνησαν οι λέξεις από νωρίς και γι' αυτό τώρα χώνομαι στην αγκαλιά τους. ξορκίζει το παρελθόν,...

Εκείνο το ήσυχο βράδυ του Σεπτέμβρη περπατούσες σαν τον Χριστό στον αφρό της θάλασσας. Ήταν η βιάση σου μεγάλη, ο προορισμός σου ασαφής. Προς στιγμήν νόμισα πως ήθελες να φτάσεις ως εκείνη τη βάρκα που λικνίζονταν χωρίς κουπιά. Μου 'χες πει: "Θα 'χει άγκυρα. Δεν μπορεί να στέκει εκεί τόσες ώρες". Σου 'χα πει: "Καμιά φορά, οι άγκυρες δεν ωφελούν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αγκυροβολούν, πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι να φεύγουν, ακόμη κι αν οι καιροί λυσσομανούν". Η ποιητική συλλογή της δημοσιογράφου Ρίτσας Μασούρα "Οι άγκυρες δεν ωφελούν" διατρέχει το...

Ένα πορτρέτο υπήρξε η αφορμή για αυτά τα 23 "ερωτικά" ποιήματά μου. Ένα πορτρέτο κρεμασμένο στον τοίχο απέναντι από το γραφείο μου, που απεικονίζει έναν γυμνό νέο άνδρα. Έβαλα απέναντι από το πορτρέτο μια "ώριμη" γυναίκα, που έχει ζήσει πια αρκετά, για να μπορεί να πει ότι έχει κάνει τον κύκλο της ζωής της, και την άφησα να ζήσει και να στοχαστεί για τον έρωτα με το ωραίο, με το νέο, το νεότερο, το στιγμιαίο, το άπιαστο, το εφήμερο, και τελικά, ίσως, το πιο αληθινό και το περισσότερο "ασυμβίβαστο" της ζωής της. Το αιώνιο "μικρό αγόρι" που κάθε γυναίκα κρατάει στην αγκαλ...

Πρόκειται για μια, γκρίζα κωμωδία στην οποία προβάλλονται κάποιες από τις εμμονικές φοβίες του σύγχρονου ανθρώπου. Τρεις Τύποι, δύο Έλληνες κι ένας Ινδός, άγνωστοι μεταξύ τους, συναντιούνται μια μέρα στο πάρκο και μέσα από την κουβέντα τους εκθέτουν τους φόβους τους, δοκιμάζουν ο ένας τα όρια του άλλου, για να καταλήξουν, μέσα από αυτή τη διαδικασία, να νιώσουν έστω για λίγο ελεύθεροι.

Ο νυχτοπαρωρίτης Πέτρος Πρωτομάστορας είναι ένας εναπομείναντας φαντάρος του Έπους του '40. Ζει στις ακτές της βόρειας ηπειρωτικής ενδοχώρας, στα πέτρινα χρόνια, άστεγος, βολεύεται σ' ένα παγκάκι, με μόνη περιουσία του μια ξεθωριασμένη χλαίνη. Αυτός και είναι και δεν είναι ο ευφάνταστος 'Δον Κιχώτης' του Θερβάντες, ο περιπλανώμενος της 'Πείνας' του Χάμσουν, ο εύθυμος 'Ζορμπάς' του Καζαντζάκη, ο πονεμένος 'τρελός' του Ντοστογιέφσκι, ο βαλκάνιος στο 'Γεφύρι του Δρίνου' του Ίβο Άντριτς. Αν και νηστικός, του φτάνει μια ψαρόσουπα, δεν τον ανησυχεί η πρόκληση της πείνας,...