Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τελικά είναι πολύ εύκολο να ανακατέψεις τη ζωή των ανθρώπων. Είναι πολύ εύκολο να ανακατέψεις τη ζωή όλων των ανθρώπων της Γης. Ίσως είναι η Απάτη του αιώνα. Έγιναν πολλές απάτες στο πέρασμα των αιώνων, άλλες στο όνομα των θεών, άλλες όχι. Απάτες που στοίχισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Λίγο η υπερβατική πίστη, λίγο η μισαλλοδοξία, το χώμα δε στερήθηκε ποτέ το ανθρώπινο αίμα. Μπορεί να στερήθηκε το νερό, αλλά το ανθρώπινο αίμα όχι... [...] Η Άννα βλέπει CNN και κάθε τόσο έρχεται στο μπάνιο και μου μιλάει. Δεν ακούω τι λέει. Ίσως έγιναν κι άλλα εγκλήματα. Ίσως το CNN ανα...

Στο νεαρό Πασκαλέ αρέσει η περιπέτεια, όμως αυτό που τον μαγνητίζει πιο πολύ απ' όλα, στον τόπο που ζει, την Προβηγκία, είναι το ποτάμι. Μια μέρα, λοιπόν, φεύγει από το σπίτι και όπως είναι φυσικό τα βήματά του τον οδηγούν προς αυτό το μυστηριώδες και γοητευτικό ποτάμι, στο οποίο ο Μπαργκαμπό ψάρευε λαθραία τόσο νόστιμα ψάρια. Η περιέργεια και η δίψα του για περιπέτεια θα ικανοποιηθούν, γιατί δεν είναι μόνο τα τοπία που θα γνωρίσει, οι μυρωδιές τις οποίες θα νιώσει και τα ζώα που θα συναντήσει, αλλά κι ένα εκπληκτικό παιδί, ο Γκατζό, που τον έκλεψαν οι Τσιγγάνοι, και ο μικρ...

Η Σαραντόκαρδη είναι μια μοναδική περίπτωση σαρανταποδαρούσας, η οποία στην αρχή δε διέφερε σε τίποτε από τις όμοιες της φάρας της: Λημέριαζε στ' ανήλιαγα και τα σκοτεινά, κάτω από πέτρες και σχισμάδες, όπου το χώμα είναι νοτισμένο, και πολύ την ευχαριστιόταν τη χαμοζωή της. Ένιωθε, σαν να λέμε, ευτυχισμένη. Και περήφανη, επιπλέον, για τα τόσα πόδια της. Τα καμάρωνε με τις ώρες και τα φρόντιζε με επιμονή. Έτσι κυλούσε ήρεμα και σαρανταποδαράτα η ζωή της, ώσπου άρχισε να σκέφτεται σαραντοκαρδάτα, μ' άλλα λόγια φιλεύσπλαχνα. Ν' ανακαλύπτει δηλαδή ότι πολλοί και διάφοροι χρειά...

Μια νυσταγμένη αρκούδα προσπαθεί να κοιμηθεί στο σπιτάκι της, μέσα στο δάσος. Κάθε φορά όμως που ακουμπάει το κεφάλι της στο μαξιλάρι και κάνει να κλείσει τα μάτια, έξω από την πόρτα της, είκοσι τέσσερις περαστικοί, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτας, κάνουν φασαρία και δεν την αφήνουν να ησυχάσει. Ένα πρωτότυπο εκπαιδευτικό παραμύθι, για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, που έχει στόχο την εισαγωγή των μικρών μαθητών στον κόσμο των γραμμάτων και της γραφής, με απλό και ευχάριστο τρόπο.

Οι δεκαετίες του 1960, του 1970 και οι κατοπινές τους, και ταυτόχρονα ο μικρόκοσμος της ελληνικής κοινωνίας, όπως περνάνε ζωντανά μες στη μνήμη και τη γραφή της Λένας και του Σίμου Οφλίδη. Συμβάντα ιδιαίτερα της χαμοζωής πλάι σε καταστάσεις που σημάδεψαν τη χώρα συνολικά, ήρωες-τύποι συνηθισμένοι, μα πάντα αυθεντικοί, έρχονται και φεύγουν λάμποντας μες στις σελίδες των εφτά διηγημάτων, που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο, με ταπεινότητα και υπαινικτική πληρότητα· η Πίστη κάποιου υπογείου πρώτα κι έπειτα κυρία ενός μικροσκοπικού διαμερίσματος, η Ασημίνα ή Μίνα, μεγαλοκοπέλα κάπου...

Η Τζέιν μισούσε τ' όνομά της. Δεν την ενοχλούσε απλώς -άλλωστε ήξερε πως οι περισσότεροι άνθρωποι το ίδιο νιώθουν για το όνομά τους. Η περίπτωσή της ήταν ιδιαίτερη, γιατί αυτή το μισούσε πραγματικά μ' όλη τη δύναμη της ψυχής της. Σαν να λέμε το σιχαινόταν, αηδίαζε μ' αυτό, το απεχθανόταν. Έτσι, όταν εμφανίστηκε στην τάξη της μια νέα μαθήτρια μ' ένα εξαιρετικά περίεργο όνομα, το αποφάσισε. Θα το άλλαζε ό,τι και να γινόταν. Ξαφνικά όμως βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Όλες οι συμμαθήτριές της είχαν αλλάξει τα ονόματά τους -όλες είχαν γίνει Τζέιν- για να πάρουν τον πρωτ...

Κάποτε κι ενώ όλα ήταν όμορφα, ήσυχα και ειρηνικά, ένας σπόρος, ένα μικρούτσικο κουκούτσι που έπεσε από τον ουρανό και στάθηκε πάνω ακριβώς στη γραμμή των συνόρων της χώρας των σκαραβαίων με τη χώρα των σκαθαριών, έγινε η αιτία ν' αρχίσουν μεγάλες διαμάχες. Καθένας από τους δύο λαούς διεκδικούσε το κουκούτσι για λογαριασμό του. Οι εξοπλισμοί και οι πολεμικές ετοιμασίες έδιναν κι έπαιρναν. Όμως την κρίσιμη στιγμή οι δύο αντίπαλοι λαοί διαπίστωσαν πως τη λύση στη διαφορά τους την είχε δώσε ήδη το ίδιο το κουκούτσι... ο σπόρος της ειρήνης. Ένα υπέροχο αντιπολεμικό βιβλίο, π...

Γιατί η καρδιά μου δεν είναι μαζί μου, αλλά με σένα, κι όταν δεν είναι μαζί σου δε βρίσκεται πουθενά στον κόσμο... Η ιστορία του Αβελάρδου και της Ελοΐζας, ενός πάθους που έγινε μύθος, φωτίζει τους αιώνες με τη μοναδικότητα του μεγαλύτερου από τους μεγάλους έρωτες, αποτελώντας πρότυπο αισθηματικό για όλους τους ανθρώπους· για τους ερωτευμένους άντρες ο Αβελάρδος, για τις γυναίκες η Ελοΐζα. Υπήρξαν οι δυό τους πολύ πριν από τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, οι οποίοι άλλωστε είναι μόνο πλάσματα της φαντασίας του Σαίξπηρ. Αγάπησαν κι αγαπήθηκαν περισσότερο από κείνους κι έζησαν έ...

Ποιος υπήρξε ο άνθρωπος, που άλλαξε τόσο καίρια τη φιλοσοφία ώστε να ονομάζεται ύστερα από κείνον προσωκρατική και σωκρατική ή μετασωκρατική; Ήταν μονάχα ο άκρως δίκαιος πολίτης, όπως μας παρωθεί να πιστέψουμε ο Ξενοφών; ο κατά καινοτόμο τρόπο ηθικός φιλόσοφος, που ζωγραφίζει στους διαλόγους του ο Πλάτων, αυτός που κατέβασε τη φιλοσοφία από τον ουρανό και την έμπασε στα σπίτια και τις πόλεις των ανθρώπων, καταπώς μας λέει ο Κικέρων; Ή μήπως υπήρξε ο ενάρετος και προ Χριστού χριστιανός, που θανατώθηκε με την επενέργεια πονηρών δαιμόνων, σύμφωνα με τον φιλόσοφο και μάρτυρα Ιο...

"Αν εξέταζες την παιδεία, που επέβαλε ο Αλέξανδρος, θα έβλεπες ότι έμαθε στους Υρκανούς να παντρεύονται και στους Αραχώσιους να καλλιεργούν τη γη, πως έπεισε τους Σογδιανούς να τρέφουν τους γονείς τους και να μην τους σκοτώνουν, του Πέρσες να σέβονται τις μητέρες τους, αλλά και να μην τις παντρεύονται. Ω η θαυμαστή εκείνη φιλοσοφία του, μέσω της οποίας οι Ινδοί προσκυνούν τους ελληνικούς θεούς, κι οι Σκύθες θάβουν τους νεκρούς και δεν τους τρώνε... Πιο ευτυχισμένοι, λοιπόν, είναι αυτοί που υποτάχθηκαν στον Αλέξανδρο από εκείνους που ξέφυγαν από την εξουσία του, γιατί αυτών...

Δεν ήταν παιχνίδι. Έθιμο της Καθαράς Δευτέρας ήταν. Το έφεραν οι παλιοί απ' την πατρίδα. Κρεμούσαν σκυλιά για το καλό, όπως πίστευαν. Ναι. Πραγματικά σκυλιά! Τα γύριζαν στον αέρα σαν παιχνιδάκια. Κι όλα αυτά για να τρανέψει το σουσάμι. Ο Λάμπρος θα συγκλονιστεί απ' το θέαμα και θα τα βάλει με τα παλιά μυαλά. Θα είναι μόνος; Θα βρει συμπαραστάτες για να πολεμήσει το έθιμο; Μια ιστορία που διαδραματίζεται σ' ένα χωριό της Θράκης με ήρωες αυθεντικούς, πρόσωπα καθημερινά, που στο αίμα τους κυλά η έγνοια της επιβίωσης.

Σολεδάδ. Μια κοπέλα, που μοιάζει αλλά δεν είναι συνηθισμένη, ακολουθεί τη διαδρομή από την πληγωμένη εφηβεία στην απόλυτη ευτυχία, δοκιμάζει την πικρή γεύση της προδοσίας και το μεθυστικό άρωμα της δόξας και καταλήγει ατάραχη στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Σολεδάδ. Μια συγκλονιστική τραγουδίστρια, που κατακτά το Μπουένος Άιρες και παραδίδεται στη φλόγα του ταγκό και του έρωτα με το ίδιο ασίγαστο πάθος. Σολεδάδ. Μια γυναίκα αινιγματική, που κρύβει το βασανισμένο παρελθόν της στο θλιμμένο και υπερήφανο βλέμμα της και αρνείται να παραδεχτεί πως η πραγματικότητα μπορεί να είν...

Αν δεν ήταν τόσο καλός ποιητής και τόσο εμποτισμένος από την ποίηση και αφοσιωμένος σ' αυτήν, ο Ανέστης Ευαγγέλου θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε αξιόλογο πεζογράφο, ίσως μάλιστα να είχαμε μια άλλη περίπτωση Γιώργου Ιωάννου... Οι επιδόσεις του Ανέστη Ευαγγέλου στον πεζό λόγο, αν και λίγες και (απ' όσο ξέρω) εντοπισμένες σε μια σχετικά μικρή χρονική περίοδο -από το 1958 μέχρι το 1972, κι αυτό κατά δύο σύντομα χρονικά διαστήματα- δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, θα έλεγα μάλιστα ότι εντάσσουν σαφώς τα πεζά του στο πεζογραφικό κλίμα της Θεσσαλονίκης...

Γιατί η μητέρα του Καμό τον εγκατέλειψε ξαφνικά; Γιατί ο Καμό, που δε φοβάται τίποτα και κανέναν, ξάφνου φοβήθηκε ένα αθώο ποδηλατάκι; Άλλωστε, ποιος είναι στ' αλήθεια ο Καμό; Από πού πήρε το περίεργο αυτό όνομα;