Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι σκέψεις που συμπυκνώνονται στις σελίδες που ακολουθούν, επιζητούν να φωτίσουν τις θεατές και αθέατες όψεις του προβλήματος της εθνικής μας ασφάλειας. Ο γράφων επιμένει αυτά τα χρόνια -συχνά ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω- να δείχνει τον κλιμακούμενο στρατιωτικό εκβιασμό της Τουρκίας και το αδικαιολόγητο, ελλαδικό φοβικό σύνδρομο. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο στρατιωτικός εκβιασμός είναι αντικειμενικό γεγονός. Και μετρήσιμο. Η φοβία είναι ψυχολογικόν γεγονός. Παράγεται και συντηρείται από δειλές ελιτικές μονάδες και ομάδες και στελέχη της εξουσίας. [...] (από τα...

Ο Κώστας Λούστας "ζωγραφίζει" τη ζωή του με το δικό του ιδιότυπο τρόπο. Η τεχνική είναι ίδια και τα χρώματα πολλά. Θύμησες, βιώματα, περιπέτειες, τα παιδικά χρόνια στη Λυγκηστίδα, η Λυγκηστίδα των παιδικών χρόνων, το πέρασμα στις Ινδίες η Αθήνα της νεότητας, η Νέα Υόρκη και η Θεσσαλονίκη, ο Μόραλης, ο Καντάφι, η βιολονίστρια μητέρα του και ο αυταρχικός πατέρας του, η Σχολή Καλών Τεχνών αλλά και η σημερινή κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική πραγματικότητα, με τη ζωγραφική πάντα κυρίαρχη αποτελούν ψηφίδες του ψηφιδωτού της ζωής του μεγάλου δημιουργού, όπως αυτή παρουσιάζετ...

Ο κατάλογος του Κώστα Γούναρη "Ακουαρέλες από τη Θεσσαλονίκη που έφυγε" αποτυπώνει κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης, ηλιόλουστη με τα ζεστά χρώματα της ώχρας και του παλιού ξύλου, με όλες τις αποχρώσεις της πέτρας που έστρωναν τα σοκάκια της ή της γης των χωματόδρομών της. Ο ζωγράφος σημειώνει: "Αυτό που πάντα βασάνιζε τη σκέψη μου ήταν η εικόνα της Θεσσαλονίκης στις αρχές του 20ού αιώνα, μια εικόνα που επιβίωνε ακόμη μέχρι την τελευταία προπολεμική δεκαετία. Ήταν η πόλη των παιδικών μου χρόνων, ένα μίγμα προσωπικών αναμνήσεων αλλά και διηγήσεων μεγαλυτέρων μου, ζωγραφισμένων μ...

Ποιήματα και πεζά που γράφτηκαν με αφορμή το ποδόσφαιρο.

Ένα θεατρικό έργο βασισμένο στη ζωή των ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία και στις δυσκολίες της.

Ο δημοσιογράφος Σπ. Κουζινόπουλος, μετά από έρευνα 20 και πλέον χρόνων, προσπαθεί να συνθέσει αρκετές από τις ψηφίδες στο παζλ της υπόθεσης Μπρούνερ, βοηθώντας τον αναγνώστη να σχηματίσει μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα για την προσωπικότητα αλλά και τη δράση του αρχιδήμιου των Ες-Ες, Αλόις Μπρούνερ, που οδήγησε στον πιο φριχτό θάνατο, στα ναζιστικά κρεματόρια, 50.000 Εβραίους της Θεσσαλονίκης και άλλες πολλές χιλιάδες Εβραίων από όλη την Ευρώπη.

Στην άνοστη εποχή που ζούμε τα λόγια που φυλάει, σαν στιχάκια πίσω από φύλλα ημερολογιών, αντέχουν καμιά φορά τη μέσα μεγέθυνση... Απόρησα κι εγώ όταν τα είδα μαζεμένα... Επειδή μου το ζήτησαν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Νίκος Καρατζάς, κι επειδή το έφτιαξε ο Πέτρος Παράσχης... Εβίβα! (Σταμάτης Κραουνάκης 24.11.2004)

Στην άνοστη εποχή που ζούμε τα λόγια που φυλάει, σαν στιχάκια πίσω από φύλλα ημερολογιών, αντέχουν καμιά φορά τη μέσα μεγέθυνση... Απόρησα κι εγώ όταν τα είδα μαζεμένα... Επειδή μου το ζήτησαν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Νίκος Καρατζάς, κι επειδή το έφτιαξε ο Πέτρος Παράσχης... Εβίβα! (Σταμάτης Κραουνάκης 24.11.2004)

Είκοσι δύο χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου μου δίσκου εκδίδεται το πρώτο μου βιβλίο. Το βιβλίο αυτό είναι δικό μου μόνο κατά το ήμισυ. Πρόκειται για όλους τους στίχους που έχω γράψει από το 1976 μέχρι σήμερα. Όπως όμως οι στίχοι είναι το μισό του τραγουδιού, που δεν ολοκληρώνεται χωρίς το άλλο μισό της μουσικής, έτσι και το βιβλίο αυτό δε θα ήταν πλήρες χωρίς τα κείμενα, τις συνεντεύξεις και τις φωτογραφίες. Υπάρχουν λοιπόν κείμενα δημοσιογράφων, συναδέλφων και φίλων (από διαφορετικούς χώρους) που άλλα δημοσιεύτηκαν σε κάποιο έντυπο για ένα συγκεκριμένο δίσκο κι άλλα γρ...

Είκοσι δύο χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου μου δίσκου εκδίδεται το πρώτο μου βιβλίο. Το βιβλίο αυτό είναι δικό μου μόνο κατά το ήμισυ. Πρόκειται για όλους τους στίχους που έχω γράψει από το 1976 ως σήμερα. Όπως όμως οι στίχοι είναι το μισό του τραγουδιού, που δεν ολοκληρώνεται χωρίς το άλλο μισό της μουσικής, έτσι και το βιβλίο αυτό δε θα ήταν πλήρες χωρίς τα κείμενα, τις συνεντεύξεις και τις φωτογραφίες. Υπάρχουν λοιπόν κείμενα δημοσιογράφων, συναδέλφων και φίλων (από διαφορετικούς χώρους) που άλλα δημοσιεύτηκαν σε κάποιο έντυπο για ένα συγκεκριμένο δίσκο κι άλλα γράφτ...

Εβδομήντα δύο κείμενα δημοσιευμένα από το 1996 μέχρι το 2004. Στη μεγάλη τους πλειονότητα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Μετρό". Συμπληρώνονται από ορισμένα που δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά "Μελωδία" και "Metropolis Press" καθώς και στο Κ της "Καθημερινής της Κυριακής". Τα πιο πολλά είναι κείμενα εννέα χρόνων. Δεν μπήκα στη διαδικασία να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί τους. Πιο πολύ έκανα ένα πείραμα μνήμης. Και ως άσκηση μνήμης θα λειτουργήσουν και για τον αναγνώστη. Μνήμη για τα "μεγάλα" και τα συλλογικά αλλά και για τα "μικρά", τα ιδιωτικά αίματα. Θυμάστε τη Θάλεια, το κορί...

Για πολλούς ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας των γυναικών. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η μεγαλύτερη "ανακάλυψη" του 20ού αιώνα ήταν η γυναίκα. Φαίνεται όμως πως η γυναίκα απασχόλησε όλους τους αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας. Έγινε η μούσα μεγάλων δημιουργών. Έγινε μύθος, λόγος, ποίημα, τραγούδι, αφορμή για φιλοσοφική συζήτηση. Στις γυναίκες του μύθου, στις μυθικές ηρωίδες της ζωής και της τέχνης όλων των εποχών αφιερώνεται το ημερολόγιο του 2005, καθώς και σε όλες τις άλλες γυναίκες - δημιουργούς του μύθου.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται συνεντεύξεις και θέσεις που διατύπωσε ο συγγραφέας παρεμβαίνοντας σε θέματα αιχμής. Ανάμεσα σε αυτά δεσπόζουσα θέση έχουν τα "ναρκωτικά", η τρομοκρατία και η ανάδυση των ΗΠΑ σε αυτοκρατορική δύναμη, μέσω μιας διεργασίας που προβάλλεται ως "παγκοσμιοποίηση". Και φυσικά η Αριστερά ως πηγή ελπίδας και αντίστασης στην εποχή του τίποτα. Αριστερά: Ήταν και παραμένει το όραμα και η διεκδίκηση μιας κοινωνίας ελεύθερων και ίσων συνεταιρισμένων παραγωγών, που κύρια χαρακτηριστικά της είναι η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αυτονομία, η άμεση δημοκρατία. Ναρκω...

Η πρώτη μας συνάντηση με το Μάνο Χατζιδάκι έγινε την Άνοιξη του 1945. Ήμασταν και οι δυο εν τη γενέσει μας συνθέτες, με κοινά πρότυπα τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Η Ελλάδα ήταν τότε μια κατεστραμμένη χώρα και, το πιο σοβαρό, με αβέβαιο μέλλον. Μπορεί οι Γερμανοί να είχαν φύγει και ο λαός να ζούσε τη χαρά της απελευθέρωσης, όμως όλοι ή σχεδόν όλοι γνωρίζαμε ότι η ευτυχία μας ήταν προσωρινή και ότι καινούριες συμφορές ήταν μπροστά μας. Η πρώτη μας συνύπαρξη με το Μάνο έγινε στις κουίντες του θεάτρου της "Βρετάνιας". Αυτός είχε γράψει τη μουσική για "Το καλοκαί...