Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Κώστας Χορομίδης βίωσε περισσότερες από τρεις γενεές, εποχές με ενδιαφέροντα γεγονότα (προπολεμική, Εθνική Αντίσταση, εμφύλιος, "πέτρινα χρόνια", Μεταπολίτευση), και ζει σήμερα την παγκόσμια και εθνική οικονομική κρίση, μαζί με την ηθική απαξίωση του όλου πολιτικού μας συστήματος, που με φανατισμό επιμένει στα ίδια, προκαλώντας την οργή του λαού. Δεν είμαστε και εμείς άμοιροι των ευθυνών μας. Από νέος μετείχε στα δρώμενα της εποχής του, ακόμη περισσότερο ως γνωστός δικηγόρος της Θεσσαλονίκης, ασκώντας τη δικηγορία για πενήντα έξι (56) χρόνια. Καταγράφοντας τη ζωή του...

Στην Ελλάδα της κρίσης συνθήκες αλλάζουν, ζωές ανατρέπονται, άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα που ούτε τα φαντάζονταν... Νομίζεις ότι τα ’χεις όλα - ή τουλάχιστον όσα επιθυμούσες. Όμως, μια στιγμή αρκεί για ν’ ανοίξει η κερκόπορτα, απ’ όπου θα τρέξουν να περάσουν οι διαψεύσεις, οι αναποδιές και τα βάσανα. Και τότε αρχίζουν τα ερωτήματα: Θα μπορέσεις να επιστρέψεις; Και ποιο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις; Θ’ αποδεχτείς την ήττα ή θα αγωνιστείς για τη δικαίωση; Στο καινούργιο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου A. Τριανταφυλλάκη συνταξιδεύουμε με ήρωες που...

Ήταν γύρω μου όλες ακριβώς όπως τις θυμόμουν, όπως πραγματικά ήμασταν εμείς που μεγαλώσαμε μέσα σ' εκείνη την αντίξοη και πολυτάραχη εποχή: ικανές, δραστήριες, μαχητικές, ιδεαλίστριες, συναισθηματικές, συνετές, με "σεμνή" αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στο μέλλον, αλλά συγχρόνως και ταλαιπωρημένες, καταπιεσμένες, συνεσταλμένες, προστατευτικές και αφάνταστα μητρικές. Τις κοιτούσα και καταλάβαινα ότι τα λόγια δεν ήταν αρκετά για να εκφράσουν όσα αισθανόμουν. Ενόσω μιλούσα, ταυτόχρονα σκεπτόμουν. Κάτι άλλο έπρεπε να κάνω· κάτι που να εμφανίσει τη συμμετοχή και την προσφορά της...

Ο Ρένος ο Ζαχαρένιος, ένας ζαχαροπλάστης, διαφορετικός απ' αυτούς που ξέρουμε, ζει στα ...σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών. Αγαπάει όμως πολύ και τους ανθρώπους, γι’ αυτό αποφασίζει να φτιάξει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για κείνους. Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Θα προλάβει όμως; Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης. Υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και με την υποστήριξη της ΕΡΤ

Μια χρονιά. Ένας άντρας. Και μια γυναίκα. Ο χρόνος είναι το 1970. Ο άντρας είναι ο Έλληνας συνθέτης και αστέρι παγκοσμίου φήμης, ο Μίκης Θεοδωράκης, η γυναίκα είναι η Arja Saijonmaa. Είναι μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την ιδεολογία, την πολιτική μουσική και τον αγώνα για την ελευθερία. Ο Μίκης ζει στην εξορία μετά από το δύσκολο παρελθόν του ως πολιτικού κρατούμενου στην Ελλάδα και φλέγεται από την επιθυμία για μουσική που θα απελευθερώσει τους ανθρώπους. Στη διάρκεια μιας συναυλίας στο Ελσίνκι ανακαλύπτει τη Φινλανδή τραγουδίστρια και μπροστά στο έκπληκτο κοινό...

Ένα πορτρέτο της Θεσσαλονίκης, μέσα από φωτογραφίες του Αλέξανδρου Αβραμίδη, της τελευταίας δεκαετίας. Άνθρωποι, χώροι και καταστάσεις εναλλάσσονται σε μία προσπάθεια να αναδειχθεί η ιδιαίτερη φυσιογνωμία της πόλης. Εικόνες που προέκυψαν είτε μέσα από τις προσωπικές αναζητήσεις του φωτογράφου είτε στα πλαίσια φωτογραφικών εργασιών που του ανέθεσαν έντυπα του περιοδικού και ημερήσιου τύπου. Το βιβλίο πλαισιώνεται από κείμενα των: Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Δημήτρη Ρηγόπουλου, Θανάση Βικόπουλου, Όλγας Τσαντήλα, Κυριακής Τσολάκη, Κώστα Κουκουμάκα, Παναγιώτη Ιωσηφέλη, Στέφανου Τσιτσό...

Το κείμενο αποτελεί εισήγηση του Μίκη Θεοδωράκη στο Συνέδριο "Ελεύθερων Καλλιτεχνών" της Δυτικής Γερμανίας, στο Τύμπινγκεν το 1987, το οποίο δημοσιεύτηκε αυτούσιο στη γερμανική εφημερίδα "Frankfurter Allgemeine", κατόπιν στην ελληνική εφημερίδα "Πρώτη" και έπειτα εκδόθηκε το 1989 σε βιβλίο από τις εκδόσεις Γνώσεις. Το συγκεκριμένο κείμενο επίσης περιέχεται στο βιβλίο "Μονόλογοι στο Λυκαυγές", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις IANOS το 2017.

"Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένα ραδιόφωνο θα μπορούσε να βάλει στη διαδικασία της συγγραφής παραμυθιών τους σημερινούς πολυάσχολους ανθρώπους. Και όμως, λίγο η επιμονή της Μαρίας Πασχαλίδου, λίγο οι αυτοσχέδιες και επιτυχημένες απόπειρες να διαβάσουμε παραμύθια στο ραδιόφωνο μας οδήγησαν στον 1ο ραδιοφωνικό Διαγωνισμό Παραμυθιού. Η ανταπόκριση μας εξέπληξε! Η μεγάλη μας περιπέτεια ξεκίνησε γιατί οι συμμετοχές ήταν πολλές και η επιλογή δύσκολη. Μέρος αυτής της περιπέτειας σ’ αυτό το βιβλίο"

Τα "Μικρά ποιήματα" αποτελούνται από την ποιητική συλλογή "Το κορμί και το σαράκι".

Πρόκειται για μια συλλογή από τριάντα τέσσερα αυτοτελή διηγήματα, που ξεπηδούν από τις ρωγμές του χρόνου και μας ταξιδεύουν, μέσα από μια γλαφυρή και λυρική αφήγηση, σε διαδρομές κοντινές και μακρινές, από το "αγιασμένο" Διδυμότειχο στην "πλανεύτρα" Νέα Υόρκη, διαδρομές οικείες μα και μεταφυσικές. Εμπειρίες ζωής και συναντήσεις με σημαντικά πρόσωπα του κόσμου τούτου, που πίσω τους κρύβεται ο "πανταχού παρών" συγγραφέας, συνθέτουν έναν καμβά δυνατών συναισθημάτων, καθημερινών διδαγμάτων και φιλοσοφικών αναζητήσεων, από τον οποίο δεν θα μπορούσαν να λείπουν η αέναη επιστροφή...

Στο παρόν βιβλίο περιλαμβάνονται ομιλίες, άρθρα, δηλώσεις και επιστολές του Μίκη Θεοδωράκη της χρονικής περιόδου 1996 έως 2016, όπως ανασύρθηκαν από το Αρχείο του. Η επιλογή έγινε από τον ίδιο, καθώς και η σειρά καταχώρησής τους. Θέλοντας να εισαγάγει τον αναγνώστη στη βαθύτερη ουσία της σκέψης του, σε εκείνες ακριβώς τις ιδέες που επανέρχονται τακτικά και διατρέχουν το σύνολο του έργου του και της προσωπικής του φιλοσοφίας, προτίμησε να τις προτάξει στο Α΄ Μέρος, ασχέτως χρονολογίας. Το υλικό του Β΄ Μέρους, όπου περιλαμβάνονται ομιλίες, δηλώσεις και άρθρα, ακολουθε...

Σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Σμολ αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε μουσική, δεν υπάρχει. Είναι ένα αποκύημα της φαντασίας, μια αφαίρεση της πράξης. Η μουσική είναι στην ουσία της μια διαδικασία, κάτι που οι άνθρωποι κάνουν. Αυτή τη διαδικασία ο συγγραφέας την ονομάζει "Μουσικοτροπία" (Musicking). Στόχος του είναι να προτείνει ένα πλαίσιο για την κατανόηση της μουσικοτροπίας ως ανθρώπινης δραστηριότητας. Προσπαθεί να δώσει μια εξήγηση στο πώς και το γιατί η συμμετοχή σε μια μουσική πράξη έχει τόσο ζωτική σημασία για τους ανθρώπους ως ξεχωριστά κοινωνικά και πολιτικά όντα....

"Αυτό δεν είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Είναι ένα πέρα για πέρα αληθινό, κείμενο, που περιγράφει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αντιδράσεις, τα γεγονότα, είκοσι περίπου συγκεκριμένων ημερών. Τις είκοσι αυτές ημέρες αυτά έζησα, αυτά ένιωσα, αυτά σκέφτηκα, αυτά φώναξα, αυτά έκανα. Το κείμενο αυτό γράφτηκε αυθόρμητα, άμεσα, ασταμάτητα. Γράφτηκε μόνο του, μέσα σε τέσσερις περίπου ήμερες, όταν συνέβη ό,τι συνέβη. Έκτος από τις εκ των υστερών ορθογραφικές διορθώσεις, ούτε μια λέξη δεν άλλαξε από την αρχική άμεση-αυτόματη καταγραφή. Δεν σουλουπώθηκε στη συνέχεια, δεν στρογγύ...

Ο Ανδρέας Ρουμελιώτης στο βιβλίο του αναφέρεται στην ανταλλακτική - αλληλέγγυα οικονομία, στις κοινωνικές τράπεζες και στα εναλλακτικά νομίσματα. Παρουσιάζει τον τρόπο που κατόρθωσε να αναταχθεί το κατεστραμμένο Βανκούβερ, να επιβιώσει η Αργεντινή με τις λέσχες Nodos, τα creditos και τους περιαστικούς λαχανόκηπους Ροσάριο αλλά και η Βραζιλία με την Banco Palmas, που το 2008 πήρε το βραβείο "Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας" από τα Ηνωμένα Έθνη. Μας γνωρίζει τους γκουρού της Κοινωνικής Οικονομίας όπως η Ελοΐζα Πριμαβέρα, η οποία ίδρυσε το Δίκτυο Αλληλέγγυας Κοινωνικής Οικον...

Η αξιοπρέπεια: ένα σιωπηρό, άκρως διακριτικό, χωρίς οργανική δομή και διακηρύξεις, χωρίς ηγεσία, λαϊκό κίνημα. Θεωρητική ραχοκοκαλιά και άξονας συνοχής του "κινήματος", η Γενιά του ’30: οι Δοκιμές του Σεφέρη, τα πεζά του Ελύτη, ο Θεοτοκάς, ο Πικιώνης, ο Τσαρούχης, ο Ζήσιμος Λορεντζάτος, ο Εγγονόπουλος, ο Γκάτσος, ο Μάνος Χατζηδάκις. Άλλη υποδομή της ελληνικής αξιοπρέπειας δεν διαθέτουμε. Η Γενιά του ’30 έδειξε ότι, για το ριζικά αποτυχημένο, θλιβερό και κωμικό μεταπρατικό μας κρατίδιο, εκσυγχρονισμός σημαίνει εξελληνισμός. Ενεργό μετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι εγγυάται ο ελ...

"Δημόσιος ο ίδιος ως σύμβολο, ως κοινός τόπος αναφοράς, ως κομβικό σημείο που πάνω του τέμνονται οι πολλοί δρόμοι της σύγχρονης ιστορίας, της τέχνης, της ανθρώπινης περιπέτειας, καταφέρνει ωστόσο [ο Μίκης Θεοδωράκης] να παραμένει ο μοναχικός ιδιώτης ενός γλαυκού ουρανού που με την αυθορμησία παιδιού ονομάζει τα πράγματα κι αυτά τον ακολουθούν στο παιχνίδι της κάθε λεπτού δημιουργίας. [...] Των πόθων της ψυχής του είναι εν τέλει καταγραφή τα ποιήματα, τα μικρά χαρτιά-καθρέφτες που πάνω τους κοιτάζεται απροσποίητος, ανυπεράσπιστος και χωρίς βάρος. Θαυμάζει, απογοητεύεται,...

Τα κτήρια της Τράπεζας της Ελλάδος, σε μια εξελικτική πορεία 80 και πλέον ετών, αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα αρχιτεκτονικής δημοσίων κτηρίων της εποχής που κατασκευάστηκαν. Από τον καιρό της ίδρυσής της, το 1927 και μέχρι σήμερα, η Τράπεζα της Ελλάδος, ως νομικό πρόσωπο με δημόσια αποστολή, στεγάζεται σε κτήρια εμβληματικά, που κατέχουν ιδιαίτερες θέσεις στους ιστούς των πόλεων και αναδύονται ως τοπόσημα. Τα δύο κτήρια της Τράπεζας της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη εμπεριέχονται σε αυτήν τη διαδρομή, σηματοδοτώντας χρονικά τα έως σήμερα δύο άκρα της. Το ένα κτήριο είναι τ...