Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΔΡΑΚΟΣ Ή ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Δεν έχω κότσια να σε γράψω, Δράκε δεν είναι πως φοβάμαι τα ερπετά μήτε τους εφιάλτες είναι το κράμα αυτών των δυο μαζί όπου σημαίνει χρόνος ή μ' άλλα λόγια πέφτουμε σ' αστραφτερό γκρεμό Με βάση τον δικό μου σωματότυπο κι αφού δεν καταδέχομαι αλεξίπτωτο γνωρίζω πως θα σκάσω στο κενό στις 23:05 ακριβώς αυτού του αιώνα σίγουρα κι άκουσε τι θα γίνει τότε: Θα σπάσει η κλεψύδρα στο κεφάλι μου ποτάμι η άμμος απ' τη μύτη μου η άμμος, λέω, οι αναμνήσεις μου από τ' αυτιά μου, λέω, ποταμός η Ελένη ο Μπαμπάς...

Ο Γιάννης Βασιλόπουλος είναι μαθητής της Α΄Λυκείου του Καλλιτεχνικού Σχολείου Γέρακα. Το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή κειμένων του συγγραφέα από το προσωπικό του ιστολόγιο και το έχει εικονογραφήσει ο εικαστικός Μανώλης Αναστασάκος.

Υπήρξαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι; Πριν από πόσους αιώνες έζησαν; Πώς τα κατάφεραν και κράτησαν τη ζωή τους τόσο απλόχωρη ώστε να συγκατοικεί το παρόν τους με το παρελθόν και το μέλλον, χωρίς διαγωνισμούς ή διαζεύξεις; Πώς κατόρθωσαν να γλυκάνουν και να χαρούν αισθήματα που σήμερα φαίνονται βαριά και απαξιωμένα, να λυτρώνονται μέσα από την ευθύνη και το καθήκον στον εαυτό τους και στους άλλους, ν’ αγαπούν την Τέχνη και τον τόπο τους, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία; Πώς δεν φοβήθηκαν να είναι γενναιόδωροι, ανοιχτοί, συλλογικοί και ονειροπόλοι; Από τότε που έζησαν οι Κατακ...

Ο βασιλιάς της μουσικής δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, όποια μουσική κι αν του παρουσιάζει ο μουσικός της αυλής του. Τον μουσικό από την απελπισία του έρχεται να τον βγάλει η Μούσα, που βρίσκει με τη σειρά της μια ευκαιρία να "ξαναμπεί στη δουλειά" από την οποία είχε αποκοπεί από τις "εποχές δόξης" του Μότσαρτ και του Μπαχ. Η Μούσα επιστρατεύει τις επτά νότες και εμπνέει στο μουσικό ένα υπέροχο κομμάτι. Ούτε κι αυτό, όμως, αφήνει ικανοποιημένο το βασιλιά. Η Μούσα, λοιπόν, σκέφτεται κάτι καινούργιο: εμφανίζεται στο βασιλιά μεταμφιεσμένη σε διάσημο μουσικό από το εξωτερι...

Ο Γιώργος Αριστηνός,, φλερτάροντας ερωτοπαθώς για χρόνια με τον Θάνατο, στροβιλιζόμενος για καιρό πάνω από την άβυσσο του Κακού, προετοίμαζε εξακολουθητικά την οριστική του έξοδο. Στο τελευταίο του βιβλίο έρχεται, μπλαζέ μισάνθρωπος και κατά συρροήν δολοφόνος, να αποκτείνει με μια μηδενιστική κίνηση τόσο τα λογοτεχνικά είδη όσο και το βιολογικό είδος "άνθρωπο"... Η παράδοση της μοντέρνας λογοτεχνίας του Κακού συναντά τη θεωρία της λογοτεχνίας. Εφαρμοσμένη θεωρία ή απόλυτη λογοτεχνία; Ο ακραίος 20ός αιώνας γνώρισε πολλούς θανάτους, πραγματικές εκατόμβες και μεγάλες απώλει...

Ο καβαφικός Εμονίδης είναι ο προσφιλής εταίρος ενός ποιητή ερωτοπαθούς, αλλά είναι επίσης "όνομα ψιλόν" που έγινε η αιτία να γραφτούν στίχοι "θερμοί, συγκινημένοι". Στις ποιητικές αναζητήσεις του, πάντως, ο George Le Nonce περνά από την φρίκη της οικογένειας (ενότητα πρώτη: εξ ιδίων τα αλλότρια) στην ειρκτή του εφιάλτη (ενότητα δεύτερη: θεός να μην το κάμη), από την αυταπάτη του έρωτα (ενότητα τρίτη: αμάχανον όρπετον) στην πραγματικότητα του δράματος (ενότητα τέταρτη: επί σκηνής)· τρομάζει αντιμέτωπος με το χρόνο (ενότητα πέμπτη: τα επικείμενα), καταφεύγει επί ματαίω στη...

Η "Έμμετρη φυσική ιστορία των θεάτρων" είναι ένα ποιητικό αφήγημα, επιμελώς συγκοπτώμενο και οπωσδήποτε συνεχές. Η φυσική ιστορία μιας παρά φύση τέχνης. Έμμετρη και ομοιοκατάληκτη -καθώς πρέπει: Σαν να τελειώνουν όλα, και η μουσική να συνεχίζει να παίζει ανεπηρέαστη, για τον εαυτό της. Παρακολουθούμε, με έκθαμβα παιδικά μάτια, τα μέλη ενός μοντέρνου θιάσου. Ο Καμπουράκος, η Εσταυρωμένη του Τσίρκου, ο Άγιος Πρεκάριος κι ο Εθνικός Αντικέρης, συσπώνται μέσα στο στίχο και μέσα απ’ το στίχο. Η Μούσα παλεύει χαριτωμένα να ξεφύγει από τα μαχαίρια του τσίρκου, το νυστέρι του Ανθ...

"Α΄ Παθολογική": 24 ποιήματα, 24 φωτογραφίες (μερικές ακόμα ανεπεξέργαστες, άλλες ήδη φθαρμένες) με πρόσωπα που ήρθαν και έφυγαν, με πρόσωπα που άφησαν το στίγμα τους και αποχώρισαν οικειοθελώς ή με άλλα που παρέμειναν αθέατα (ή και φυλακισμένα), συνθέτουν την παθολογία μας, τα ελλείμματα μας, την αντοχή μας απέναντι στο χρόνο. Και η μνήμη, ρακοσυλλέκτης που ανασύρει στο φως σκουριασμένα σκεύη, φλούδες ιστοριών, ήχους από σειρήνες σε στέγες Δημαρχείων, τριξίματα δοντιών, καντίνες στην άκρη των δρόμων. Και πάνω απ’ όλα ο χρόνος που κυλάει-ιμάντας παραγωγής-η αίσθηση μι...

Συγγραφέας των κλασικών έργων "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" και "Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας", ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Ο συγγραφέας του βιβλίου, Τζέραλντ Μάρτιν, αφηγείται τη συναρπαστική πορεία του Μάρκες προς την επιτυχία και τη διεθνή αναγνώριση, αποκαλύπτοντας τις πολύπλοκες σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στην καταξίωση και την αξία, στην πολιτική θέση και τη συγγραφική αποστολή, στην εξουσία και τη σύνδεσή της με την αγάπη και τη μοναξιά. Το υλικό του συγγραφέα συνθέτουν 300 και πλ...

Ξεκίνησε από εκεί όπου βασιλεύει ο ήλιος κι έφτασε εκεί όπου αρχίζει η Ανατολή. Βασίλεψε. Δύο φορές ως βασιλιάς και μία σαν ήλιος. Με τις περιπέτειες του βοήθησε να απαντηθούν πολλά ερωτήματα. - Γιατί οι πινακίδες του στοπ δεν είναι στρογγυλές; - Πως κατασκευάστηκε η κουνιστή πολυθρόνα; - Ποιος έφτιαξε τις μυγοσκοτώστρες; - Τι σχέση έχει το Αιγαίο με τη χαμένη Ατλαντίδα; - Πότε έγινε η πρώτη απεργία πείνας; - Από που βγήκε η φράση "έπεσα από τα σύννεφα"; - Η εξυπνάδα φέρνει την ευτυχία; - Τετραγωνίζεται ο κύκλος; - Πως καταστρέφονται τα τέρατα; Οι παρα...

Ο Πάνος Τσίρος στο βιβλίο του "Δεν είναι έτσι;" διηγείται περίεργες ιστορίες, που σταδιακά διαβρώνουν την καθημερινότητα απλών ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ασήμαντες ζωές, πληκτικές ζωές, χωρίς υπερβάσεις, χωρίς ανατροπές - ζουν; πεθαίνουν; δεν ξέρεις. Μέχρι που ένα πρόσωπο από το παρελθόν θα κάνει την εμφάνισή του. Ατημέλητος, ψυχρός, ευαίσθητος, μυστηριώδης, πανικόβλητος. Ανεπαίσθητα στην αρχή, αποφασιστικά προς το τέλος, επιβάλλει την παρουσία του. Υπενθυμίζει την απαίτησή του. Ένας μυστηριώδης επισκέπτης, που η παρουσία του διαπερνά τις ιστορίες διακριτικά, υπαινικτι...

Από το Μαγικό Κλειδί, που ήταν και η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του στιχουργού Παρασκευά Καρασούλου το 1987 (σε μουσική Στέφανου Κορκολή και ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη) έως σήμερα, τα τραγούδια του έμειναν πολλές φορές στα χείλη μας αλλά και στην καρδιά μας. Τραγούδια όπως η "Μικρή πατρίδα", οι "Δον Κιχώτες", "Τον εαυτό του παιδί", το "Δυο μέρες μόνο", το "Εφτά ζωές", και δεκάδες άλλα, διαμόρφωσαν μια ταυτότητα εντελώς ιδιαίτερη για τον στιχουργικό λόγο του Παρασκευά Καρασούλου στην τέχνη του ελληνικού τραγουδιού. Η Μικρή Άρκτος γιορτάζοντας τα 25 χρόνια της σ...

Το 2001 ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός θέλησε να συγκεντρώσει τραγούδια και μουσικές του που είχαν γραφτεί την τελευταία δεκαετία για παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Αναζήτησε λοιπόν ερμηνευτές να τραγουδήσουν και πάλι αυτά τα τραγούδια στο στούντιο, αναδημιουργώντας το κλίμα των παραστάσεων αλλά και διεκδικώντας την αυτονομία τους έξω και πέρα από τις ιστορίες που τα είχαν γεννήσει. Στην παρέα του συνδημιουργού της Λιλιπούπολης βρίσκονταν ήδη σημαντικοί στιχουργοί όπως οι: Μιχάλης Γκανάς, Σταμάτης Δαγλελένης, Αγαθή Δημητρούκα, Ξένια Καλογεροπούλου, Παρασκευάς Καρασούλ...

- Πότε αρχίζει η νεοελληνική λογοτεχνία; - Ήταν ανύπαρκτη η πεζογραφία στα Επτάνησα τον 19ο αιώνα; - Σε ποιες περιπτώσεις γίνεται χυδαίος στη λογοτεχνία ο βιογραφισμός; - Είναι αλήθεια ότι η γενιά του '30 ήθελε να αφανίσει τον Καρυωτάκη; - Είναι κριτική η κριτική από μνήμης; - Είναι φιλολογία η "Νεοελληνική Φιλολογία της Αμερικής"; - Μπορεί κανείς να μιλήσει επί της ουσίας για τις "Ωδές" του Κάλβου, αν δεν γνωρίζει το ιταλικό ποιητικό του έργο; Στα ερωτήματα αυτά απαντούν τα δεκατρία κείμενα κριτικού αντιλόγου που συνθέτουν τη "Γκιόστρα" (=κονταροχτύπημα στη γ...

Η αναντίρρητη εξουσία των δύο αυτών αξιοσέβαστων ερεισμάτων της κοινωνίας -της Εκκλησίας και του Κράτους- χρησιμεύει σήμερα για να επιβάλει σε όλους, στην πνευματική ελίτ όπως και στον πελαγωμένο λαό, μια εκχυδαϊσμένη εικόνα τόσο της καλλιτεχνικής παραγωγής όσο και της ανθρώπινης μορφής. [...] Οι συμβατικές χειρονομίες των ανθρώπων της Εκκλησίας και των αξιωματούχων του κράτους που θαυμάζουν τη "σύγχρονη τέχνη", τόσο αντίθετες προς το λειτούργημα και την αποστολή τους, θυμίζουν τις κωμικές χειρονομίες της Γιορτής των Τρελών στον ύστερο Μεσαίωνα. Όλα αυτά θα είχαν μικρ...

Εδώ the evil eye is working overtime λυπάμαι που το γράφω αλλά το φως το καταντήσαμε την τέλεια -για το τίποτε- κρυψώνα -τι άλλο θέλεις να σου πω-

27 ή Ο άνθρωπος που πέφτει Μετέωρα βράχια που ξερνάνε όρθια πτώματα πριν απ' την πτώση, πάνω λιγοστό γαλάζιο Να μου θυμίζει ανάταση για να συμπληρωθεί, όσο πιο απλά, πικρό το σχήμα ειρωνείας Και κάτω πλήθη να κραυγάζουν αδιάφορα τρώγοντας ό,τι απέμεινε από τους μάγους.