Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα λάθη μου Εκεί τους συναντάς Στις γαμήλιες τελετές δεν συναντάς ποιητές, μόνο τα άδεια ποτήρια τους με τα χτικιασμένα τους πρόσωπα ζωγραφισμένα στον πάτο και τα αρρωστημένα τους χειρόγραφα να ποδοπατούνται από χορευτικούς κύκλους. Στις χρεωκοπημένες νύχτες εκεί τους συναντάς άυλους, αόρατους, μεταλλαγμένους, να διέρχονται σαν εμβατήρια ψυχεδέλειας την σκουριασμένη υπόσταση ενός φωνογράφου.

Σ αυτούς που δεν γελάσανε ποτέ Τα μάτια του είχανε τιναχτεί έξω από τις κόγχες. Ξεροκατάπινε συνέχεια. Και τα δόντια του χτυπούσανε από το τρέμουλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μπροστά του άρχισαν να σχηματίζονται θολές φιγούρες. Έβλεπε την κόκκινη Πόρσε με τα πετάλια και το Σπύρο στη θέση του οδηγού, να χαμογελά ειρωνικά. Άκουγε φωνές να του τρυπούνε το τύμπανο: "Έλα γιε της πλύστρας, σπρώξε, πρόσεχε ηλίθιε! Θα μου το χαλάσεις! Έλα, ω, ω τι ωραία που τρέχει το αμαξάκι μου! Εμπρός, χαζέ, σπρώξε κι άλλο, είσαι ο δούλος μου!"

Στην "Κασσάνδρα" το τραγικό μυθολογικό υπόβαθρο αποτελεί έναν καθρέφτη που δίνει βάθος και προοπτική στα δρώμενα, αποτελεί με άλλα λόγια ένα μυθολογικό άλλοθι, ένα προσωπείο, που εξασφαλισμένη πίσω του η Άννα Μανωλοπούλου, αλληγορεί για τα γεγονότα της εποχής μας, για τα όνειρα της νιότης και για τα οράματα της ομορφιάς σε βάθος χρόνου, βάθος σκέψης, βάθος συγκίνησης. Η Κασσάνδρα όμως είναι και η μελλοθάνατη που χρησμοδοτεί ξεστομίζοντας αλήθειες σ' έναν ρυθμό, ίσως μια μελωδία, που διέπει την φυσική τάξη του κόσμου. Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να βαθύνει τόσο στην...

Η συλλογή "Μόνο ο άνεμος" της Μαρίνας Ζωγράφου τυπώθηκε τον Αύγουστο του 1985, από τις εκδόσεις "Θουκυδίδης", για λογαρισμό της ίδιας.