Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο Μέρος Α' της παρούσας μελέτης περιλαμβάνονται πληροφορίες και κείμενα σχετικά με την αντιμετώπιση του νεόφερτου τότε, στον ελλαδικό χώρο, τεκτονισμού, από άτομα προσκείμενα στις ελληνόφωνες εκκλησιαστικές αρχές, καθώς και το πλήρες κείμενο του Αφορισμού από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου το 1815, που, παρόλη τη σοβαρότατη καταδίκη των τεκτόνων, συνοδευμένη με όλους τους κεραυνούς της Εκκλησίας, προδίδει την παντελή άγνοια του συντάκτη σχετικά με το θέμα, τις ιδέες και τις αρχές του τεκτονικού τάγματος και ταυτόχρονα επιδεικνύει μια λυπηρή απύθμενη αφέλεια.

Η Ζωή, η ηρωίδα του έργου, πέρασε "Δια Πυρ(αι)ός και σιδήρου" από τη μέρα που την βρήκαν νεογέννητη σαν "πεταμένο σκατό" στο κατώφλι κάποιου χωριάτικου σπιτιού. Πότε από δω, πότε από κει κατέληξε, πάμφτωχη κι αγράμματη, παραδουλεύτρα σε οίκο ανοχής. Αστεφάνωτη και με τρία παιδιά νόθα έζησε μια "Ζωή... χαρισάμενη" ανάμεσα σε πόρνες, σωματέμπορους, μαυραγορίτες, προδότες και μ' όλα τ' αποβράσματα της κοινωνίας. Γνώρισε τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό και όλη τη ζοφερή μετεμφυλιακή περίοδο. Σε μια Ελλάδα εξαθλιωμένη πολιτικά, οικονομι...

Μετά από αρκετό καιρό επανεμφανίστηκε στον σύλλογο ξιφασκίας, φόρεσε τη λευκή στολή, το προστατευτικό κράνος, πήρε ένα από τα σπαθιά του κι άρχισε την προπόνηση. Σκεφτόταν πως τώρα που είχε εγκαταλείψει το σπορ, εκείνο με τον τρόπο του τον ακολουθούσε με άλλη μορφή, σε άλλο επίπεδο. Γιατί κι η περίεργη σχέση του με τη Βέρα έμοιαζε με ένα είδος ξιφασκίας. Μια επαγρύπνηση και μια διαρκής εναλλαγή κινήσεων, με στόχο να προλάβει αυτός κι όχι εκείνη να ρίξει το χτύπημα στο ψαχνό. Κι αν στην ξιφασκία τα ξίφη είναι σχεδόν ακίνδυνα, άκακα, εξαρτήματα ενός εξευγενισμένου αθλήματος,...

Η Μάργκαρετ Γουώκερ (1915-1998), είναι σημαντική συγγραφέας γιατί, πέρα απ' όσα αναφέρθηκαν, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας νοητής γραμμής, ενδιάμεσος κρίκος μιας αλυσίδας που συνδέει την πρώτη αφροαμερικανή γυναίκα συγγραφέα, την Φίλις Ουάιτλϊ (PhyllisWheatley, Δυτική Αφρική, 1753-Βοστώνη, 1784), με τις νεότερες γενιές των αφροαμερικανών γυναικών συγγραφέων, όπως είναι η Τόνι Μόρρισον (1931- ), η Νίκι Τζιοβάννι (1943- ), και η Άλις Γουώκερ (1944- ). Όμως, η Μάργκαρετ Γουώκερ, μαζί με τις λογοτεχνικές της επιδόσεις, δεν παύει σε καμιά χρονική περίοδο να είναι παράλληλ...

Κάποτε στον 12ο αιώνα και στις αρχές του 13ου αιώνα η Νότια Γαλλία, η Οκσιτάνια, ήταν αμέριμνη, χαρούμενη, ελεύθερη και ανεξίθρησκη και αντηχούσε με μουσική και ερωτικά τραγούδια των τροβαδούρων. Όμως αργότερα, τον 13ο αιώνα οι Σταυροφόροι από τον Βορρά κατέστρεψαν την όμορφη αυτή χώρα, την ελευθερία και τον τρόπο ζωής της. Ο Πεϊρέ Καρντινάλ, ο τροβαδούρος, και η Εσκλαμόντ, η αιρετική Καθάρα στο μάτι του κυκλώνα του θρησκευτικού πολέμου. Κατά διαστήματα ήταν μαζί σαν εραστές και άλλοτε χωρισμένοι από τα δεινά του πολέμου και των διωγμών να περιφέρονται μεταξύ Τουλούζης κα...

Μια ματιά... τόσο γρήγορη και βιαστική, όπως ο χρόνος που περνά· η ζωή που τρέχει από μπροστά μας προτού εμείς το καταλάβουμε. Όλα περικλείονται μέσα σ' αυτή· πρόσωπα, τόποι, εμπειρίες, βιώματα... όλα! Η συνείδηση του χώρου, η γνώση της φύσης μας, η επιθυμία του "θείου δώρου" της ζωής κι όλα αυτά μέσα σ' ένα αέναο παιχνίδι επαναδιαπραγμάτευσης· μηδενίζουμε το κοντέρ και ξεκινάμε από την αρχή. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα, μια συλλογή 39 κειμένων που προσεγγίζουν την καθημερινότητα μέσα από μια ματιά· είτε γρήγορη και επιφανειακή, είτε πιο βαθιά και ουσι...

"Εμένα αυτό το κορίτσι με έκανε να δω τη ζωή μου διαφορετικά. Μετά από όλα τα προβλήματα με το bullying που είχα με έκανε να φαντάζομαι ότι έχω κάποιον να μου συμπαραστέκεται και να με υποστηρίζει. Μετά από τους χωρισμούς με αγόρια που είχα με έκανε να αισθάνομαι όμορφα όταν την αγκάλιαζα και τη φιλούσα. Με έκανε να νιώθω ξεχωριστή όταν βρισκόμουν κοντά της..." Η εντέλεια του γραπτού μονολόγου και η κατάτμηση του προφορικού. Ποιος να ενσωματωθεί πού;

Κάθε εξάμηνο αλλάζω ίνδαλμα. Χορηγώ στον εαυτό μου νέα ψευδαίσθηση. Τιμωρώ το παρόν μου με ελπίδα ακατόρθωτου άθλου. Ετσι, για να νομίζω πως ζω, για να νομίζω πως ψάχνω τα μάτια σου.

Το ιστορικό μυθιστόρημα, "Το χρονικό του λύκου", αναφέρεται στην ιστορία του Ιππότη Βόλφγκανγκ ή Βολφ (Λύκος) και την καταδίωξή του από τους Ναΐτες μετά την φυγή του από το Ναϊτικό Τάγμα. Αιτία αποτέλεσε ο τρελός του έρωτας για την μικρή κόρη του σουλτάνου Σαλαντίν, την Γιασμίν και η απαγωγή της, καθώς επίσης και η φαινομενική τουλάχιστον αρπαγή του Αγίου Δισκοπότηρου, από τον Ναό της Ιερουσαλήμ. Εξωμότης, βέβηλος και ιερόσυλος, ο Βολφ (Λύκος), προσπαθεί να διαφύγει με την αγαπημένη του, αλλά και να δικαιωθεί. Τους καταδιώκουν οι Ναΐτες, τους καταδιώκουν οι άνθρωποι του Σαλ...

Η παρούσα έκδοση, "Τα παρατσούκλια της Κεφαλονιάς", πολύτιμος αμητός έρευνας και μελέτης ετών, υπογραμμίζει για μία ακόμη φορά τις δυνατότητες του συγγραφέα για την εντόπιση και συλλογή ιστορικού-γλωσσολογικού υλικού, που έχει στοχεύσει ο χρόνος να το αρχειοθετήσει στην αφάνεια. Ο Σπύρος Αντωνάτος παλεύει με τον χρόνο και στοχεύει, ακριβώς, στη διάσωση αυτού του υλικού και στην αρχειοθέτησή του, με επιμέλεια και γνώση ταξινομημένου, στα ράφια της διαχρονικότητας. Τα παρατσούκλια συνιστούν, οπωσδήποτε, θησαυρό ποικίλης επιστημονικής χρηστικότητας: ιστορικής, γλωσσολογ...

Το σπασμό σου ας μπορούσα στο κορμί μου να φορέσω, Το λυγμό σου ας κρατούσα σα μετάληψη στο στόμα. Δε με νοιάζει κάτι άλλο παρεκτός να σου αρέσω Και να μείνεις στην καρδιά μου ώσπου γίνει πάλι χώμα.

Το περιβάλλον μου είναι πια βαρετό και πολύ προβλέψιμο και άδικο συνήθως Κι εγώ μέσα μου δεν το εκτιμώ πλέον Σαν βλέπω ότι δεν το χάνω Μα για κάποιο λόγο μένω με την υπόσχεσή του τρομοκρατημένη Δε θα σ' αφήσω ποτέ μου είπε και με κράτησε εδώ Αλλάζει μορφές, κινείται αργά Σχεδόν κυκλοθυμικά μεταμορφώνεται Ο πυρήνας του πάντα το ανικανοποίητο.

Μια θύελλα από φλόγες και καπνογόνα, έχει περικυκλώσει το άσυλο της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. Δυο παιδιά ερωτευμένα, πιασμένα χέρι με χέρι, βαδίζουν μες στη φωτιά, ανέμελα και ανενόχλητα, με ασπίδα μόνο την αγάπη τους. Ματώνουν, πέφτουν, ξανασηκώνονται, με μια φωνή κι ένα τραγούδι, μπροστά στην κτηνωδία αυτών που με τα εγκληματικά τους πιστεύω αιματοκύλισαν έναν ολόκληρο λαό και τον οδήγησαν στο πένθος. Σ' αυτόν τον αιματοβαμμένο χώρο ζουν και κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Ένας από αυτούς, το μικρό Κορινάκι, θα το ακούσετε να λέει: "γιατί μου γκρεμίζουν τα όνειρά μου; Είμ...

"Το τέλος θα είναι πολύ άσχημο. Άνθρωποι δικοί σου θα σε προδώσουν, άλλοι θα ετοιμάσουν την καταδίκη σου, εσύ ο ίδιος το προκαλείς με την αλαζονεία που δείχνεις. Βρες τρόπο να φύγεις με το κεφάλι ψηλά. Έχεις ακόμη καιρό. Να σε θυμούνται με σεβασμό και δέος. Μπορείς αν θελήσεις να το ανατρέψεις". Τραβάει το χέρι του, "ανόητη μάγισσα, νομίζεις δεν ξέρω ότι ασχολείσαι με αυτές τις αηδίες! Από τα μέρη σου κατάγομαι και εγώ αλλά αυτές τις γελοιότητες δεν θα τις πιστέψω ποτέ", στρίγκλιζε σχεδόν. "Με αγάπη στο λέω. Απόδειξέ μου ότι δεν είσαι ξεμωραμένος όπως σε αποκαλούν διάφο...

Θαρρώ πως ήταν άγνωστη σχεδόν η χώρα αυτή για τους πολλούς... Και έμοιαζε μάλλον ξεχασμένη... ακόμη κι από αυτούς τους ίδιους τους Γεωγράφους! Ώσπου μια μέρα ανοιξιάτικη, μέρα ανυποψίαστη του Απρίλη, έφτασαν με τα ερτζιανά στ' αυτιά μας οι χτύποι της καρδιάς της... Υπήρχε λοιπόν ακόμα αυτή η ξεχασμένη σιωπή! Κι έγινε, τόσο ξαφνικά, ξανά γνωστή με του λαού της τη φωνή... Εκεί που κουρασμένος ο Αλέξανδρος απ' την μεγάλη του πορεία και τον πόλεμο, σταμάτησε για λίγο σχεδόν κατά τα όρη των ορέων, εκεί που τότε χτίζονταν οι τελευταίες Αλεξάντριες, εκεί...