Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "αληθινή ζωή" Ηλίθιο επίγραμμα; Σάμπως η ζωή θα μπορούσε νάναι και "ψεύτικη"; Κι όμως έχει δίκιο. Γιατί ο Verga δεν μιλά στα έργα του για την "εμπράγματη ζωή". Η ζωή ως πράγμα διαχειρίσιμο (όπως θα ισχυριζόταν π.χ. ένας υλιστής), αλλά για την "αλήθεια της ζωής" ως πρακτική βιωμάτων που συγκροτούν την ύπαρξη. Δεν την ανασυνθέτει -προσέξτε- την παρατηρεί ακροθιγώς ως λεπιδόπτερος της αγωνίας. Της μαδάει ένα-ένα τα φύλλα όπως το "μ' αγαπάει - δεν μ' αγαπάει" της μαργαρίτας. Δεν "χτίζει" τη ζωή - μετράει διακαώς ένα-ένα τα τούβλα του οίκου της. Κι η τέχνη; όλα κι όλα: τέχνη...

Στις 5 Ιουλίου 1971, έξη άνθρωποι, φίλοι του Τζίμ Μόρισον στο Παρίσι, τον οδηγούν νεκρό στην τελευταία του κατοικία. Η ημέρα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, κανείς δεν ξέρει πως βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στο Παρίσι με την φίλη του Πάμελα, και η τελευταία του πορεία δεν έχει τίποτα από τη λάμψη και τη φωτιά της σκηνικής του παρουσίας. Οι φύλακες καθαρίζουν τους τάφους, κάποιοι άλλοι μαζεύουν τα σκουπίδια και ποτίζουν τα λουλούδια και το γκαζόν. Οι λιγοστοί επισκέπτες του νεκροταφείου δεν ξέρουν ποιον κηδεύουν. Η Ανιές Βαρντά, ο Άλαιν Ρόναιη, η Ρόμπιν Έρτλ, ο Εβρέ Μύλερ,...

Το να μιλάει κανείς σήμερα για τους μετανάστες είναι σαν να παραβιάζει ανοιχτές πόρτες. Στους δρόμους, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, οι μετανάστες είναι μια πραγματικότητα που την έχουμε διαρκώς μπροστά μας και δίπλα μας. Τι γνωρίζουμε όμως στην ουσία για τους ανθρώπους αυτούς; Πόσοι άραγε γηγενείς, οπουδήποτε γης, να σκέφτονται τον εαυτό τους ως ένα είδος μεταναστών, όπως πραγματικά είμαστε όλοι μας; Όταν μιλάμε για τους "αυθεντικούς" μετανάστες, εννοούμε συνήθως ανθρώπους άλλου χρώματος και άλλης γλώσσας σε σχέση με μας. Μήπως όμως το ίδιο δεν ισχύει και για μας αν...

Η Τζάνις Τσόπλιν, που πέθανε στις 4 Οκτωβρίου του 1970, ήταν ένα ακόμα τραγικό θύμα στο χορό των βίαιων θανάτων που επιστρφραγίζουν την σύντομη ζωή όλων των "μαρτύρων" του ροκ της δεκαετίας του '60: Ο Τζιμ Μόρισον, ο Τζίμι Χέντριξ, η Τζάνις Τσόπλιν, ο Μπράιν Τζόουνς έζησαν έντονα, δοξάστηκαν, δημιούργησαν και πέθαναν (ή αν θέλετε αυτοκτόνησαν), από υπερβολικές δόσεις ηρωίνης, αλκοόλ, βαρβιτουρικών, όλοι, πριν κλείσουν τα τριάντα. Η ίδια υπερβολή σημάδεψε την ζωή και επέφερε το τέλος του Έλβις Πρίσλεϋ στα σαράντα του, του Κιθ Μουν, ντράμμερ των Who, και, στην εποχή μας, τ...

Θα ήταν κάπως δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, για κάποιον που θαυμάζει τον Τζακ Νίκολσον, να βάλει σαν υπέρτιτλο αυτό τον ξεκάθαρο υπαινιγμό για την πραγματική, ανθρώπινη φύση ενός ηθοποιού που δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε σαν ένα "φαινόμενο του πιο γνήσιου Αμερικανικού σχιζοφρενισμού". Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο ίδιος ο ηθοποιός που έχει δηλώσει ότι κάθε τι που έχει παίξει πάνω στην οθόνη είναι απ' την αρχή ως το τέλος "αυτοβιογραφικό", δεν θα ανατρίχιαζε κι ο ίδιος απ' την απήχηση, όχι μόνο του διαβολικού γέλιου του, αλλά και απ' την διάσταση αυτής της τερατώδους φαινομε...

Τι είναι το βιβλίο "Τελετές μοτοσυκλέτας"; Το σενάριο ενός έργου ελληνικού που δεν γυρίστηκε ακόμα; Δημοσιογραφία αντοχής για τα μηχανάκια και το θόρυβό τους; Η ζωή των μοτοσυκλετών στην Ελλάδα σήμερα; Όνειρο για αγόρια σε σπίτια εκτός σχεδίου πόλεως ή μια πρώτη προσπάθεια να αποτυπωθεί μια νεοελληνική μυθολογία και ένα μνημείον σημερινών καιρών; (από την πρώτη έκδοση, 1981)

Ποιος με ονειρεύτηκε Ποιος με ονειρεύτηκε; Ποιος με έπαιξε; Ποιος με τραγούδησε στον τόνο του τραγουδιού του; Ποιος δανείστηκε τ' όνομά μου; Ποιος επωμίστηκε τη σκιά μου; Ποιος φώναξε "εγώ" με το στόμα μου;

Ήταν αρκετός καιρός τώρα που την είχε προσλάβει ως μόνιμη αντιγράφο, από φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών ακόμα, όταν την είχε συναντήσει τυχαία στην Εθνική Πινακοθήκη να ξεσηκώνει για εξάσκηση με απόλυτα πιστό τρόπο έναν πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα που ήταν απ' τους αγαπημένους του ζωγράφους, γιατί το πινέλο του, όπως έλεγε, ήταν βαφτισμένο στον ανθρώπινο ιδρώτα που μόνο το ελληνικό καλοκαίρι μπορεί να τον βγάλει τόσο καθαρό. Φυσικά η επόμενη κίνησή του ήταν να αγοράσει το αντίγραφο εκείνη τη στιγμή μ' ένα ποσό που της είχε φανεί μυθικό σε σχέση με το φοιτητικό της εισόδημ...

Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας βρίσκει η νύχτα μου σε νύχτες υφάλους ανοίγουν οι λαμαρίνες, μπατάρει εισβάλλουνε νύχτες των άλλων Και να τώρα ανοίκειο σκοτάδι αλλότριο θάμπος των αστεριών με ξέβρασε τέλος σε νύχτα λημέρι μια παλίρροια αλκοόλ