Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

" Ένας παράξενος άνθρωπος επισκέπτεται μία μαγευτική πόλη. Μία γυναίκα τον ερωτεύεται κι εκείνος την πληγώνει κι έπειτα την αφήνει. Ένας σκύλος χάνεται και περνάει μία νύχτα μόνος του σε κάποια αφιλόξενη εσχατιά. Ένα παιδί κινείται πάνω σε μία νεκροφόρα. Κανείς δεν ξέρει αν είναι ζωντανό ή νεκρό. Ένα σκαθάρι γυρισμένο ανάποδα με τα πόδια του στον αέρα προσπαθεί να ορθοποδήσει για να σωθεί. Ο Γιόχαν νεαρός αρχίζει της ζωής του το πιο όμορφο ταξίδι. Δυο φίλοι του τον ακολουθούν. Η εξιστόρηση μοιάζει με μία χαοτική παρέλαση που η αφετηρία της είναι και τέλος. Αλλάζουν...

83 ποιήματα Κι αν δεν φτάνουν Για ένα άλλο βλέμμα Για μια νέα ημέρα Μια αλλιώτικη ζωή Γίνε ΕΣΥ Λευκή σελίδα Να μπουν οι άνθρωποι Σαν ποιήματα

Η παρούσα έκδοση είναι ένα μικρό ανθολόγιο μιας μεγάλης κοινής μας αγάπης: της ιταλικής γλώσσας. Δεν έχει αξιώσεις πληρότητας. Ο Γιάννης Η. Παππάς με συνάντησε πάνω σε κοινές αγάπες και χρόνια τώρα οι διαδρομές μας, διαγράφοντας ελλειπτικούς κύκλους, συναντήθηκαν επιτέλους σ' αυτό το βιβλίο. Μοναδικός γνώμονας η αγάπη μας για την ιταλική ποίηση που λέει πράγματα, που θέτει ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα, που κουβεντιάζει τα μικρά και τα μεγάλα του ανθρώπινου βίου. Από τον Λεοπάρντι ως τις μέρες μας, ο διάλογος αυτός συνεχίζεται απρόσκοπτα: χωρίς βεβαιότητες, χωρίς έπαρση,...

Ένα ταξίδι σε ποιητές της γείτονος χώρας της Βουλγαρίας, με φωτογραφίες των ανθολογούμενων και βιογραφικά στοιχεία τους.

"Ανέμελοι άνθρωποι" σέρνουν τη δυστυχία τους αγνοώντας ακόμα και την ύπαρξή της. Μια δυστυχία που εμάς μας φαίνεται βουνό. Η καπιταλιστική, καταναλωτική, κοινωνία μας έκανε να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά. Η απόστασή μας από τη φύση - ίσως και ο τρόπος που ζούμε - μας κάνουν να βλέπουμε τους ανέμελους ανθρώπους δυστυχισμένους. Δυστυχισμένους γιατί δεν μπλέχτηκαν ακόμα στα γρανάζια του "πολιτισμού" μας. Τι ειρωνεία αλήθεια ...

Τσακίζει τούτο το χέρι που γύρευα να πλύνει την κραυγή όμως εγώ σου φώναζα χτύπα με σάρκα χτύπα με, τα νύχια ακανόνιστα σα βράχια μυτερά θες να πονέσω, πού να χτυπήσεις μόνο ποιήματα ματώνουν τις ρωγμές πιο κάτω πέντε πέθαναν κοιμήσου μνήμη να φύγει ο πόνος απ' το στέρνο όλα τα ρήμαξαν κοιμήσου

Ο θεός με υακίνθους γύρω του -αυτή την παράξενη λύπη της ποίησης- και η κόρη γυμνή τόσο γυμνή στην ωραιότητα απ' αόρατη δίψα για ένα ποίημα μια γροθιά των ήχων ώσπου το αίμα απ' τα σπλάχνα να χυθεί Κύριε, αν είσαι λέξη, δώσε ένα ποίημα στον αέρα για τη σωτηρία της μονάχα

Ο "Αμέρικους" (2004) είναι ένα ποίημα - ντουκουμέντο, ένα ποιητικό κολάζ, όπου ο Ferlinhetti επιχειρεί να ξεδιπλώσει την ιστορία της Αμερικής μεσ' από την ποίησή της. Ξεκινάει την ιστορία του με τον Ουίτμαν και τελειώνει με τη δεκαετία του εξήντα. Καθ' οδόν καλύπτει τα μεγάλα και μικρά γεγονότα της Αμερικής -πολιτικά, καλλιτεχνικά και κοινωνικά: από το μπέιζμπολ και τη δολοφονία του Κένεντι, μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις πτήσεις του Κίτι Χώκ. Ο "Αμέρικους" πέρα από μια ποιητική επισκόπηση, είναι μαζί και η θεώρηση του οράματος του Ferlinghetti για την Αμερική κα...

Στο μεταξύ ο Δημήτρης Γαρουφαλιάς είχε εμπιστευθεί στη Ζωρζ Σαρρή το χειρόγραφό του (σωστότερα: το δαχτυλόγραφό του) βιβλίο για τον Καβάφη και η δημιουργός τού "Όταν ο ήλιος", με τη σειρά της, αν και ως τα μπούνια η ίδια μέσα στη λογοτεχνική αγορά, στην αδυναμία της να βρει εκδότη για να το εκδώσει, το έδωσε σε μας μήπως και καταφέρουμε και κάνουμε κάτι. Έχουν μεσολαβήσει ήδη δεκατέσσερα χρόνια από την εποχή που συναντούσαμε τον Δημήτρη Γαρουφαλιά στον "Ηνίοχο". Το βιβλιοπωλείο έχει πάψει να λειτουργεί από το 1976, ή μάλλον συνέχισε για κάποια χρόνια με την ονομασία "Ο μικρ...