Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τέσσερις ιστορίες της Έφης Δρόσου, που γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη, φτιάχνουν αυτό το βιβλίο. Με μια γλώσσα βίαιη και παράφορη η Έφη Δρόσου οδηγεί τα πρόσωπα της στο πιο προσωπικό και τρελό τους πάθος.

"Μετά από χρόνια θα 'θελα ο κόσμος να λέει, μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας τραγουδιστής που τραγούδησε τον πόνο του με ειλικρίνεια, γιατί ήταν ένας πιο πονεμένος απ' αυτούς. Που τους σεβάστηκε και δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη τους, γιατί ένιωθε ότι είναι ένας απ' αυτούς. Που από τότε που γνώρισε τον εαυτό του ως το τέλος, σε ό,τι πίστευε, δε νέρωσε ποτέ το κρασί του. Έτσι θα 'θελα να με θυμούνται". Στέλιος Καζαντζίδης Πρόκειται για μοναδικό ντοκουμέντο με προφανή ιστορική και πολιτιστική αξία. Μια αυτοβιογραφική διήγηση του Στέλιου Καζαντζίδη λίγους μήνες πριν φύγει...

Το πρώτο ποιητικό βιβλίο της συγγραφέως. Η γνώση και το θαύμα της ζωής.

Παράξενο αυτό το αλφαβητάριο. Οι πιο περιζήτητες, διάσημες λέξεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου μας περνούν από την χημεία, την κρισάρα άλλων λέξεων που δεν φοβούνται και δεν ντρέπονται να τις τοποθετήσουν εκεί που πράγματι ανήκουν. Όσες λέξεις λάμπουν, πέφτουν, ίσως, στο σκότος. Άλλες πάλι, που απογοητεύουν, ή προκαλούν λύπη, πιθανόν, να αποκαθίστανται. Ο πραγματικός τίτλος αυτού του βιβλίου είναι: Ο κόσμος σήμερα χωρίς πόζες και ψευτιές. Μια μορφή αλήθειας είναι αυτό το αλφαβητάριο για το πού "πάνε" τα πράγματα. Πού ξέφυγαν; Τι γίνεται;

Ο κλασικός φιλόλογος Ηλίας Σ. Σπυρόπουλος, διδάκτορας της Σορβόννης, Σύμβουλος του ΚΕΜΕ και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Υπουργείου Παιδείας και Πρόεδρος του Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσής των, συμπλήρωσε την ουσιαστική συμβολή του για την αξιοποίηση της πνευματικής κληρονομιάς των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στη σύγχρονη εκπαιδευτική πράξη και στην καλλιέργεια του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού με το συγγραφικό του έργο, ειδικότερα: α) Με πρωτότυπες φιλολογικές εργασίες, καρπούς επιστημονικής έρευνας στο πεδίο της αρχαιοελληνικής λογοτεχνίας β) με ερμηνευτικές εκδόσ...

Μικροδιηγήματα, μικροδιηγήσεις... Σαν παραμύθια. Σαν τέτοια είναι και τ' Αερικά και η Φατμέ κι οι άλλες οι ιστορίες, που θα βρείτε μέσα στο βιβλίο. Κι όπως τα παραμύθια τα διηγούνταν οι γιαγιάδες, έτσι και οι ιστορίες, που θα βρείτε στο βιβλίο, δεν είναι για διάβασμα. Συμβουλεύω να μην τις διαβάσετε μόνοι σας, εσείς οι ίδιοι. Ζητήστε από κάποιον άλλον να σας τις διαβάσει κι αν μπορείτε να διαλέξετε, διαλέξτε να είναι και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα παραμύθια στα παιδάκια τα έλεγαν πάντα ο μπαμπάς κι η μαμά κι η γιαγιά... Εσείς να κλείσετε τα μάτια και μόνο ν' ακούτε. Αν θέλετε...

ΘΑΥΜΑ Και πάει ο έρμος (ο φυματικός) στην Παναγιά Προυσιώτισσα στη χάρη της πεσκέσι, τη γιατρειά του για να βρει τον πόνο του να διώξει. Και σαν εκείνη επείσθη και τού 'δοκε το ποθητό, λέει της: "Πού να το 'ξέρα γω πως ήθελες μουλάρι τάμα για να με γειάνεις".

Της αγάπης και της μοναξιάς Απεχθάνομαι τ' αυτοκίνητα, τις στάσεις των αυτοκινήτων, τα τηλέφωνα, τα περιοδικά, τις εφημερίδες, τους κάθετους και τους οριζόντιους δρόμους, όλα αυτά μπαίνουν ανάμεσά μας, μας χωρίζουν. Δίχως αυτά θα ήμασταν ελεύθεροι. Στην επόμενη συνάντηση θα σε περιμένω μ' ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στα χέρια. Έχεις παρακολουθήσει ποτέ ποδοσφαιρικό αγώνα; Εγώ μονάχα μια φορά. Μου προκαλούν φρίκη τόσες χιλιάδες πρόσωπα, που "αγωνιούν" για το ίδιο πράγμα. Μη φανταστείς πως οι αντίπαλες εστίες προϋποθέτουν και άμιλλα, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, είναι...

Να γεννιούνται άραγε, οι ηθοποιοί με κάποια ξεχωριστή αίσθηση για τη δραματική τέχνη; Μήπως η υποκριτική ικανότητα προϋποθέτει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο και τελικά, είναι αυτό το ταλέντο κληρoνoμικό; Ερωτήματα που είναι μάλλον δύσκολο να απαντηθούν εν συντομία, αφού η ζωή έχει αποδείξει πως δεν υπάρχει ένας μόνο δρόμος για την καριέρα στο θέατρο ή τον κινηματογράφο. Άλλοι ανέβηκαν ψηλά δουλεύοντας σκληρά με κίνητρο τη μεγάλη αγάπη για το αντικείμενό τους, υποδυόμενοι ρόλους τόσο διαφορετικούς που ίσως δεν τους άφηναν περιθώρια να αναπτύξουν τη δική τους προσωπικότητα. Άλλοι...

Αν η αφήγησις αυτή σας άρεσε, αν σας συνεκίνησε, δεν το χρωστάτε σε μένα, αναγνώσται, αλλά ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΜΗΝ που μου την ενέπνευσε. Και αν πάλι δεν σας άρεσε, δεν πταίει η Ρώμη. Αυτή εμπνέει πάντα ωραία. Ίσως εγώ να ήμαι ανάξιος να εξωτερικεύσω όσα μ' έμαθε να αισθάνωμαι, η Αλησμόνητη, η παντοτεινά Αγαπημένη. Παρισίοι, 23 Φεβρουαρίου 1924. Β. Β.

Στο Μέρος Α' της παρούσας μελέτης περιλαμβάνονται πληροφορίες και κείμενα σχετικά με την αντιμετώπιση του νεόφερτου τότε, στον ελλαδικό χώρο, τεκτονισμού, από άτομα προσκείμενα στις ελληνόφωνες εκκλησιαστικές αρχές, καθώς και το πλήρες κείμενο του Αφορισμού από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου το 1815, που, παρόλη τη σοβαρότατη καταδίκη των τεκτόνων, συνοδευμένη με όλους τους κεραυνούς της Εκκλησίας, προδίδει την παντελή άγνοια του συντάκτη σχετικά με το θέμα, τις ιδέες και τις αρχές του τεκτονικού τάγματος και ταυτόχρονα επιδεικνύει μια λυπηρή απύθμενη αφέλεια.