Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μεγάλο έργο του γερμανού συγγραφέα, Τόμας Μαν, και η νέα ανάλυση της σημασίας του σήμερα.

"... κανείς δεν μπορεί να μας πει πως θα ζήσουμε. Και τώρα οι άνθρωποι ζουν με διάφορους τρόπους, ζουν με τους δικούς τους κανόνες και πρότυπα χωρίς να ζητούν την άδεια από κανένα. Κι εμείς μπορούμε να ψάξουμε τους δικούς μας κανόνες. Εννοώ... Έντουαρντ... δεν χρειάζεται να είμαστε σαν τους άλλους... κανείς δεν θα ξέρει τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε, θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, να ζούμε μαζί κι αν ήθελες, αν ήθελες πραγματικά, δηλαδή, όποτε συνέβαινε και φυσικά θα συνέβαινε, εγώ θα το καταλάβαινα, όχι μόνο αυτό, θα το ήθελα, θα το ήθελα, ...γιατί θέλω να είσαι ευτυχισμέν...

... αφήνει το λαμπρό φως του ήλιου να φωτίζει το πρόσωπό του και το πνεύμα του, νιώθει ότι ανήκει στο ηλιόφωτο τοπίο, έχει τη δύναμη να το κάνει φωτεινό, όταν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, όταν βρέχει ή ρίχνει χαλάζι, ακόμη και όταν ο ίδιος βρίσκεται σε δωμάτιο με κλειστά παράθυρα. Παίρνει τη μια ηλιαχτίδα που έχει κάπου απομείνει, στον ουρανό ή στη σκέψη του, και την κάνει ποίημα. Η ποιητική του γραφή δεν μοιάζει με καμιά άλλη - όσο και αν ο ίδιος αναφέρεται συχνά σε άλλους ποιητές. Ζωγραφίζει σφριγηλές ανθρώπινες μορφές που μας προσκαλούν να ζήσουμε ανάμεσά τους, μιλά...

Το βιβλίο αυτό συνθέτουν αποσπάσματα από τα προσωπικά ημερολόγια των Ιωάννου Μεταξά, Κόντε Γκαλεάτσο Τσιάνο, Λεονάρντο Σιμόνι και Δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς. Τα αποσπάσματα των ημερολογίων παραθέτονται με την ίδια σειρά, και κάτω από την ίδια ημερομηνία, κι έτσι είναι δυνατόν να γίνει συγκριτική εκτίμηση για τον τρόπο που κάθε ένας κρίνει τα ίδια γεγονότα. Το θέμα της ελληνο-ιταλικής διαμάχης είναι για εμάς κεντρικό, αλλά περιλαμβάνονται και άλλες πληροφορίες για γεγονότα πριν και μετά την πολεμική σύρραξη, που σκοπό έχουν να δώσουν μία κατά το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της χα...

Στον μπάρμπα Γκάνιο διαφαίνεται η πραγματική ιστορική ιλαροτραγωδία της εποχής (1880) που αναδύεται από την ταχεία μετακίνηση κοινωνικών στρωμάτιον της νεοαπαλαυθερωμένης χώρας και από τις τριβές και την οξεία τάση στο "να φτάσουμε τους άλλους". Το πατροπαράδοτο με το καινούργιο, το πατριαρχικό με το μοντέρνο συνυπάρχουν και από τις συχνές συγκρούσεις τους εμφανίζονται παρεξηγήσεις, λάθη, και εκπλήξεις που λύνονται με τρόπο κωμικό. Μ' όλη την ιδιοτυπία του έργου - αποτελείται από σειρά ανεκδότων που διηγούνται οι συμμετέχοντες σε μια μποέμικη συντροφιά, φαινομενικά χωρίς σ...

Τα "Μετρητά" είναι μια παραβολή για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον λογαριασμό τους στη ζωή. Ένα απόσταγμα της εποχής, αντιμέτωπο με τις οδύνες και τις οφειλές του παραδίνεται στην κάννη των λέξεων και ψάχνει τη γιατρειά. Νιάτα που αγαπούν και ωριμάζουν μ' ένα αδιόρθωτο σφάλμα· την εμμονή στο όνειρο.

Απ' τον Αριστοφάνη, τον Ουίλιαμς και τον Στρίντμπεργκ η "Λυσιστράτη", το "Λεωφορείον ο Πόθος" και η "δεσποινίς Τζούλια" στην Αθήνα της δεκαετίας του '10. Ένα παιχνίδι με τα φύλα, τις φυλές και τις τάξεις.

Οι "Περιπλανώμενοι Σαββατιανοί" ξεπήδησαν μέσα από το πρώτο λογοτεχνικό εργαστήρι του Γιάννη Μακριδάκη στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα όμως χάραξαν τη δική τους ανεξάρτητη πορεία. Σαββατιανοί γιατί πάντα συναντιούνται Σάββατο. Περιπλανώμενοι γιατί κάθε φορά βρίσκονται και σε κάποιο άλλο μέρος. Δεκαοχτώ γυναίκες. Δύο άνδρες. Φουριόζοι κυριεύουν τον χώρο. Η σιωπή διαλύεται, ακόμα κι η βροχή αποσύρεται στον ερχομό τους. Ονειροπόλοι μεν, ωστόσο θορυβώδεις. Στην τυχαιότητα αναζητούν την έμπνευσή τους. Αυθάδικα παιδιά σε εκδρομή, παίζουν, γελάνε και πειραματίζονται. Ανακαλύπτουν τη ζω...

ΦΕΥΓΑΤΑ ΠΟΥΛΙΑ Φευγάτα πουλιά, άπιαστος χρόνος και το φορτίο της θλίψης αβάσταχτο ξενοδουλεύοντας στα λατομεία μοίρας ανοίκειας. Αγάπη δίχως όνομα, αγάπη δίχως φιλί και χάδι μίλησέ μου ξανά για τους κορυδαλλούς των πρωινών και για τα λευκά γιασεμιά στα μπαλκόνια των ανύμφευτων ακόμα κοριτσιών που προσμένουν το κάλεσμα του έρωτα σαν αγγελική επαγγελία.

- Εμένα να με λες Ρίτα' είπε η μαμά Μαργαρίτα - Κι εμένα Μαργαρίτα' είπε η κόρη Μαργαρίτα Είκοσι χρόνια μετά την έκδοση του "Ναι" της Μαργαρίτας Καραπάνου, ο λογοτεχνικός της ήρωας· - ο ψυχίατρος Ice, όπως τον έλεγε η ίδια - ο συγγραφέας Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, στον οποίο είναι αφιερωμένο το βιβλίο, μιλάει εντελώς αληθινά για το πώς γράφτηκε το "Ναι" που ίσως και να 'κρυβε μέσα του πολλά όχι...

Μικροδιηγήματα, μικροδιηγήσεις... Σαν παραμύθια. Σαν τέτοια είναι και τ' Αερικά και η Φατμέ κι οι άλλες οι ιστορίες, που θα βρείτε μέσα στο βιβλίο. Κι όπως τα παραμύθια τα διηγούνταν οι γιαγιάδες, έτσι και οι ιστορίες, που θα βρείτε στο βιβλίο, δεν είναι για διάβασμα. Συμβουλεύω να μην τις διαβάσετε μόνοι σας, εσείς οι ίδιοι. Ζητήστε από κάποιον άλλον να σας τις διαβάσει κι αν μπορείτε να διαλέξετε, διαλέξτε να είναι και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα παραμύθια στα παιδάκια τα έλεγαν πάντα ο μπαμπάς κι η μαμά κι η γιαγιά... Εσείς να κλείσετε τα μάτια και μόνο ν' ακούτε. Αν θέλετε...

"Ανέμελοι άνθρωποι" σέρνουν τη δυστυχία τους αγνοώντας ακόμα και την ύπαρξή της. Μια δυστυχία που εμάς μας φαίνεται βουνό. Η καπιταλιστική, καταναλωτική, κοινωνία μας έκανε να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά. Η απόστασή μας από τη φύση - ίσως και ο τρόπος που ζούμε - μας κάνουν να βλέπουμε τους ανέμελους ανθρώπους δυστυχισμένους. Δυστυχισμένους γιατί δεν μπλέχτηκαν ακόμα στα γρανάζια του "πολιτισμού" μας. Τι ειρωνεία αλήθεια ...

ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΩΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΩΝ Ακόμη και η θάλασσα που ήταν γαλάζια πήρε λίγο γκρίζο απ' τα περαστικά σύννεφα Λίγα πούπουλα απ' τις φτερούγες των αποδημητικών ο αέρας Αυτές οι εικόνες υπήρξαν σημαντικές επέδρασαν καθοριστικά στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στο αποψινό δείπνο μας, είπα υψώνοντας το ποτήρι Τελικά είμαστε εκείνα που κουβαλάει το μυαλό στους ώμους του λίγες θύμησες να φέγγουν όταν βαδίζουμε μόνοι μέσα στη νύχτα Και είναι η νύχτα ένα γυμνό σώμα μια άδεια καρέκλα ένα χιτώνιο που κυλιέται στο πάτωμα περιμένοντας να σβήσουν τα φώτα στο...

Τα πρώτα της ποιήματα με στοιχεία του βίου μας.

Πλησιάζοντας... κοντύτερα, διαβάζουμε στο ''Δούναβη'' του Κλάουντιο Μάγκρις, για τα απρόβλεπτα δρομολόγια του ταξιδιού, τη διαπλοκή των μονοπατιών, το δήθεν τυχαίο των στάσεων, την αβεβαιότητα του δειλινού, την ασυμμετρία κάθε διαδρομής, κι ακόμα για τη ζωηρή διαμάχη κάποιων μικρών πόλεων για τις πηγές του Δούναβη, πέρα από το γεγονός ότι αναφέρεται και μια τολμηρή υπόθεση διαπρεπούς ιστορικού, ότι ο Δούναβης γεννιέται ουσιαστικά από μια υδρορροή! Η διαδρομή για τους ποταμούς των εποχών μας, όμως, είναι ακόμα αχαρτογράφητη. Ρυάκια, παραπόταμοι, διακλαδώσεις, ποιότητ...